Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

που πάνε τα σκυλάκια όταν πεθαίνουν?

διάβασα αυτήν την ιστορία στην Lifo
Ο σκύλος που πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία 
που κηδεύτηκε η ιδιοκτήτριά του, 
με την ελπίδα να την δει .



Θυμάμαι τη σκύλα μας την Ήρα  τον Αύγουστο  που έφυγε ο πατέρας.
Μας είχε ακολουθήσει στη κηδεία, ειναι μια απο τις εικόνες που θυμαμαι
ίσως να ειχε  νιώσει τι ειχε συμβεί, δε ξέρω...
Αυτό που ξέρω  ειναι ότι  τον Σεπτέμβρη που άνοιξαν τα σχολειά, 
ξεκινούσα να πάω σχολειο, εμένα διπλα στη θάλασσα,
 για να παω  στη πόλη ήταν ένα χιλιόμετρο,
 στη διαδρομή ανάμεσα στο σπίτι και στο σχολειό
ήταν το νεκροταφείο...
Πάντα η Ήρα όταν περνάγαμε απο κει εμπαινε μέσα , 
δε ξερω γιατί, δε ξερω τι θυμόταν...
Κατι μύριζε και έβγαινε έξω να με προφτάσει
 γιατί  εγώ ποτέ δε σταματούσα, εκανα να μπω σε νεκροταφειο πολλα χρονια.
Η Ήρα έμεινε μαζι μας 13 χρονια
Έφυγε απο γηρατειά9?) η πιο γρήγορα απο μια μόλυνση 
και ένας λάθος ενός μαλακα-ασχετου-κτηνο-γιατρου
Τρεις μέρες πριν φύγει πονούσε πολύ στη μήτρα (οπου και η μολυνση της)
Το έβλεπες στα μάτια της,αλλά όποτε την χάιδευα, 
κι ενώ δε μπορούσε  να σηκωθεί
ειχε παραλύσει, κουνούσε αδύναμα την ουρά της
Αυτή ήταν η Ήρα, αγάπη να μας δείξει μέχρι και στον πιο μεγάλο της πόνο
Καμία φορά όταν κάθομαι στον κήπο το καλοκαίρι ,
 νιώθω την ουρά της να μου χαϊδεύει τη πολυθρόνα μπαμπού
Ήταν ένα μεγαλόσωμο πανέμορφο Husky με ένα γαλανό και ένα καφέ 
(στις φωτογραφιες ειναι σκυλια των δρομων
 που ετυχε να φωτογραφισω)

64 σχόλια:

  1. ο τονυ ο σκυλακος μας θα χαιρεται πολυ με την αναρτηση αυτη, α ρε ασωτουλη εισαι μεγαλη καρδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λινα_σταματηςΠέμ Ιαν 24, 04:48:00 μ.μ.

    οι ανθρωποι που αγαπουν τα ζωα ειναι καλοι λενε
    τα σκυλια οταν φευγουν πανε στο παραδεισο παντα σα τις παληες αγαπες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λες? να πανε στο παραδεισο?

      Διαγραφή
    2. κι εγώ πιστεύω πως πάνε στον παράδεισο.. οι καλύτερες ψυχούλες είναι! καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. όμορφη ανάρτηση.
    κάθε φορά που ακούω για τέτοια περιστατικά από ζωάκια που χάνουν τον άνθρωπό τους στεναχωριέμαι τόσο πολύ..
    η αγάπη που μας προσφέρουν τα ζωάκια μας είναι τόσο ανιδιοτελής και άνευ όρων.
    και πιστεύω ότι άνθρωπος που δεν έχει βιώσει κάτι τέτοιο είναι άνθρωπος φτωχός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω γλυκέ μου.
    Ιστορίες σαν της Ηρας έχω και γω.....
    Το σκυλί του θείου μου (στο χωριό)ακολούθησε την κηδεία και από τότε, όσο ήταν ζωντανή, πήγαινε κάθε απόγευμα στο νεκροταφείο και καθόταν στον τάφο.
    Την είχε δει όλο το χωριό!
    Η σερενάτα μου αγαπούσε πολύ τη γιαγιά μου.
    Τη στιγμή που η γιαγιά έφευγε η γάτα είχε καθίσει έξω απ' το παράθυρο της και δεν την κουνούσες με τίποτα!
    Από τότε δεν ξαναπήγε στο μπαλκόνι της γιαγιάς.....
    Εχουν φοβερή διαίσθηση τα ζώα.
    Και μας αγαπάνε περισσότερο απ' ότι τα αγαπάμε εμείς....
    Συγκινήθηκα....
    Φιλάκια ασωτούλη μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γνωρισα τους ανθρώπους και αγαπησα τα ζώα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειδικα κατι μπλογκερς χαχα

      Διαγραφή
    2. οταν λες μπλγοκερς δεν εννοείς ζωα έτσι? γιατι ειναι υποτιμητικο για τα ζώα

      Διαγραφή
  6. Μου θύμισες την δικιά μου σκυλίτσα..την Κέντρα.. πόσο συγκινούμαι κάθε φορά που μου έρχεται στο μυαλό μου η ύπαρξή της, να ξαπλώνει δίπλα μου και χίλια αλλα δυό που είχε συνήθεια να κάνει..

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειδες τελικα ποσο δενομαστε με τα ζωα ,, δεν εχω ξαναπαρει σκυλο απ τοτε,αλλα μ εχει πιασει μια μανια..

      Διαγραφή
  7. την διάβασα κι εγώ την είδηση στην lifo και πολύ συγκινήθηκα.μου θύμισε την ταινία hachiko a dog's story.http://www.youtube.com/watch?v=mhEHr7B1QiU
    αν δεν την έχεις δει να τη δεις οπωσδηποτε
    ως πρόσφατος σκυλομπαμπάς στεναχωριέμαι απλά που φεύγω από το σπίτι και την ακούω να κλαίει..δεν μπορώ να διανοηθώ πώς θα είναι χωρίς αυτήν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. την ξερω την ταινια νομιζω παιχτηκε και προσφατα , καλα πολυ κλαμα ετσι?
      ναι ρε γαμωτο σε νιωθω

      Διαγραφή
  8. Mακάρι να ήξερα...θέλω να πιστεύω κάπου όμορφα,κάπου που δεν υπάρχουν οι σκατάνθρωποι που τα κακομεταχειρίζονται.Μου θύμισες τη Ρίβα μου.Ένα υπέροχο γερμανικό ποιμενικό.Τη χάσαμε πέρσι και ακόμα νιώθω ότι θα τη δώ να έρχεται από τον κήπο ή ότι θα τρέξει να με προυπαντήσει όταν γυρίζω σπίτι.Ευτυχώς υπάρχει ακόμα η Σίμπα μου και με παρηγορεί αυτό κάπως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. παληοκοριτσο ειναι κοματια μεσα μας , καλα λατρευω γερμανικους ποιμενικους ετσι?

      Διαγραφή
  9. Αχ μάτια μου...Είναι άνθρωποι ορισμένα. Χωρίς τα αρνητικά των ανθρώπων όμως. Μόνο με μια μεγάλη πίστη και αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο Αρης μου μαύρο Βλεγικο λυκόσκυλο ήταν το κάτι άλλο,εφυγε από κοντά μας έχοντας καρκίνο στα ούλα,έκτοτε δεν εχω πάρει σκυλί, αν και είμαι πολλές φορές στο τσακ να πατήσω τον όρκο που έδωσα βλέποντας τα πολλά αδέσποτα..
    Μπραβο ασωτε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. α ρε φουλη με συγκινησες , ανατριχιασα και εγω εχω παρει ορκο να μη ξαναπαρω αλλα ολο με περιτρυγιριζει η μανια να το κανψ

      Διαγραφή
  11. Δες αυτό: http://decorazionisegrete.blogspot.gr/2013/01/ciccio-il-cane-che-aspetta-in-chiesa-la.html
    κυρίως για τις φωτογραφίες.
    Αναφέρεται στην ιστορία ενός σκύλου του οποίου η γυναίκα που τον είχε, πέθανε και επειδή η γυναίκα συνήθιζε να πηγαίνει στην συγκεκριμένη εκκλησία κάθε Κυριακή και εκεί την χαιρέτησε για τελευταία φορά, ο σκύλος πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία. Ιερείς και πιστοί τον αφήνουν να μπεί μέσα ακόμη και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η ιδια ιστορια ειναι, επειδη ξερω ιταλικα...συγκλονιστικο

      Διαγραφή
  12. Oπου πανε ολες οι ψυχες οταν φευγουν!
    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν μου στερήσουν σκύλο από την ζωή μου, μπορεί και να τρελαθώ.

    Πάντως αν κάποια μέρα βρεθώ εκεί που πάνε οι σκύλοι όταν φύγουν από κοντά μας, θα έχω ολόκληρο κοπάδι.

    Το ποιο όμορφο δώρο που μας έχει κάνει ο Θεός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Που να ξερε η Ήρα τι ωραίο μνημόσυνο θα τις έκανε το αφεντικό της μετά την φυγή για τον.....παράδεισο.
    Βρε λες να πήγε και η δικιά μου γάτα στον παράδεισο;
    Αν είναι έτσι,δεν πρόκειται να συναντηθούμε ποτέ,καθότι εμένα με κόβω για το πρώτο καζάνι αριστερά!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα χαχα χριστιν μη παιρνεις ορκο δε σε βλεπω για καζανι, ισα ισα

      Διαγραφή
  15. Πολύ με συγκίνησες Άσωτέ μου!!Επειδή κι εγώ από παιδί δεν έμεινα ποτέ χωρίς σκυλάκια, μέχρι και αυτή τη στιγμή που έχω τρία..ξέρω κι εγώ ιστορίες σκύλων,όπως του παππού μου, και των θείων μου... Είσαι τελικά ψυχούλα... Καλά κατάλαβα ότι δεν είσαι καθόλου άσωτος!!!φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φανη ολοι καλα παιδια ειμαστε κι εσυ και εγω και ολοι οσοιεχουμε την αναγκη να γραψουμε ακομη και κανα 2 που λυσσανε να βριζουν ειναι γιατι ενω ειναι καλα παιδια δεν τους αγαπανε οσο εχουν αναγκη

      Διαγραφή
  16. Ήξερε που είναι το αφεντικό της γι αυτό και πήγαινε εκεί..
    Είναι πανέξυπνα τα σκυλιά!!
    Τώρα θα είναι μαζί εκεί πάνω και θα παίζουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεν έχω τετοιες αναμνήσεις αλλά πολύ χαίρομαι για όλους εσάς που μεγαλώσατε και δεθήκατε τόσο με ένα ζώο...

    Πρέπει να είναι περίεργο συναίσθημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειναι τρυφερο σα να εχεις ενα ακομη φιλο, πιστο ομως να σαι κοιταει στα ματια

      Διαγραφή
  18. Τα ζώα, μας μαθαίνουν πολλά κι αν το επιτρέπουμε, μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η ηρα με μεγαλωσε απο τα 15 μεχρι τα 28 σκεψου,,, αρα κατι λιγο καλλιτερος εγινα

      Διαγραφή
  19. Είδα ότι κάποιος,α ανέφερε το φιλμ Χάτσικο που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Υπάρχει και μια ανάλογη ταινία πρώην Σοβιετικό σινεμά,ένας σκύλος που διασχίζει μίλια για να βρεί το αφεντικό του...δε θυμάμαι τίτλο το είχα δει στην τηλεόραση πριν 20 χρόνια και όχι απο την αρχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. α δε το ηξερα αυτό! πριν 20 χρονια τηλεόραση? με τρομαζεισ χάχα

      Διαγραφή
  20. Πάνε κι όλας κοντά 5 χρόνια. Σχεδόν κάθε μέρα και πολλές φορές περισσότερες από μιά φορά η Φολύ πηγαίνει στο δωμάτιο της μαμάς και ρίχνει μια ματιά, μήπως.....

    Φιλιά ασωτε. Σε περιμένουμε απόψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. εννεοιται θα μαι κει! φιλια πολλα απλα δε ξερω αν θα σχολιαζω γιατι θα μαι με το κινητο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τα ζώα και ιδιαίτερα οι σκύλοι έχουν μια ιδιαίτερη αίσθηση των πραγμάτων και των καταστάσεων... Εύχομαι να θυμάσαι πάντα την Ήρα με αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πάνω που θα ρωτούσα αν το σκυλάκι στην τελευταία φωτογραφία είναι η Ήρα σου μου λύθηκε η απορία..τα σκυλιά καταλαβαίνουν πολλά...και νιώθουν περισσότερα από πολλούς ανθρώπους....
    Πρόσεξες το βλέμμα του σκύλου της Μαρίας?...είναι τόσο θλιμμένο..σαν να ξέρει μέσα του πως δεν θα την ξαναδεί...

    Κι εγώ χαίρομαι πολύ που σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πολλά δεν ξέρουμε ακόμη για τον κόσμο που μας περιβάλλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αχ βρε άσωτε τι αναμνήσεις μου έφερες στο μυαλό. Ο πιο πιστός φίλος είναι ο σκύλος, το πιστεύω αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Έχω θάψει 3 σκυλάκια και 1 γάτο. τα τρία πήγαν από γηρατιά, το ένα από πυομήτρα, έφυγε σε 5 μέρες, δεν μπορούσαμε να την χειρουργήσουμε. Τι πόνος ήταν αυτός, με το κάθε ένα.Η μητέρα μου έπαθε κατάθλιψη, στεναχωριότανε, και δενάντεξα. άρχισα το ψάξιμο Τελικά υιοθέτησε μια λευκή κούκλα απ'τον Δήμο Αθηναίων. Και ξαναχαμογέλασε. Και τώρα έχουμε 2 και μία γάτα, όλα από Δήμους ή τον δρόμο (η γάτα). Ποτέ δεν αγόρασα σκυλί, ούτε πρόκειται. Τόσα αδέσποτα... Να πάρεις ένα, να το γλυτώσεις, τουλάχιστον...Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. σοφια σ ευχαριστω για το σχόλιο, να σαι καλα ! ναι αν παρω αδεσποτο θα ναι και δε με νοιαζει να ναι ράτσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αν έρθεις από το σπιτικό μου... θα θυμηθείς... σίγουρα!
    ΑΦιλιά πάντα τρυφερά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αγαπητέ άσωτε γιε, σε βρήκα κι εγώ στο σπιτάκι σου.
    Πραγματικά τα ζώα δίνουν την αγάπη που κανείς δεν θα σου δώσει ποτέ τόσο απλόχερα.
    Όταν ήρθες στο blog μου και βαθμολόγησες την ιστορία νούμερο 5 δεν μου έγραψες τι βαθμό της έβαλες 3, 2 ή 1; Σε παρακαλώ πολύ αν θέλεις να επανέλθεις να το διευκρινίσεις γιατί θέλω να είμαι απόλυτα τυπική απέναντι σ' όλους τους συμμετέχοντες.
    Θέλω να πιστεύω ότι έβαλες βαθμό μόνο στο 5 γιατί πίστεψες κι αγάπησες πολύ αυτή μόνο την ιστορία... Αν όμως έστω και λίγο σου άρεσε και κάποια άλλη καλό θα ήταν να βάλεις και σ' αυτήν ένα βαθμό, γιατί δεν πρέπει να αδικούνται και οι άλλες και επιπλέον οι τελευταίοι που βαθμολογήσατε, έχετε βάλει βαθμό μόνο στο 5 αγνοώντας τις υπόλοιπες. Αυτό θέλω να πιστεύω πως δεν έγινε για να ενισχύσετε βαθμολογικά την ιστορία κάποιου συγκεκριμένου ατόμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. πωσο πολυ μου λυπη το μωρο μου....πωσο πολυ!!αβασταχτος ο πονος..ουτε ο εχθροσ μου μην το ζηση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Να' ξερες πόσο με ανακουφίζει αυτό που διάβασα...μόλις χτες το βράδυ αποχαιρετησαμε τον Nitrouli μας- συνοδοιπόρο στη ζωή μας!Μας έφυγε 2 φορές και τον επαναφέραμε αλλά την τρίτη φορά η καρδούλα του δεν άντεξε...ο άντρας μου οδηγούσε στην αττική οδό κρατώντας τον αγκαλια και προσπαθώντας να του δίνει αναπνοές και κάνοντας του μαλάξεις!Δεν θα τις ξεχάσω ποτέ αυτές τις εικόνες!!!Δεν έχω βλέπεις το δικαίωμα να στενοχωρηθω γιατί σήμερα το πρωί, ειχα προγραμματισμένη εμβρυομεταφορα...προσπαθούμε για παιδάκι!Εύχομαι το φιλαράκι μου να είναι καλά, να μην κρυώνει και να μην φοβάται.Μου λείπει και θα τον θυμάμαι όσο ζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Και εμενα μου θημησες τον σκυλο μου τον Αστορ που εφυγε πριν λιγες μερες απο θερμοπλιξια και στεναχοργιεμε πολυ ηταν στο τσακ να κλοισει ενος χρονου κλοιγει στης 18Αυγουστου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Και εμενα μου θημησες τον Αστορ το σκυλακι μου ηταν τζακ ρασελ με φοξ τεριερ εφυγε γιατι ειχαι παθει θερμοπλιξια πριν λιγες μερες ηταν στον χτηνιατρο απο το πρωι ος την νυχτα τα μεσανυχτα ειχαι πεθανει το καλο ειναι πως πεθανε στο σπιτι μας και οχι στο χτηνιατρο και ηταν στο τσακ να κλοισει ενος χρονου κλοιγει 18Αυγουστου 2015 μα ευτηχος εχουμε την μητερα και τον πατερα του να μας παριγορουν μα εδοσα τον λογο μου να μην δοδω ποτε αυτο το ονομα σε σκυλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ταν χασεις το κατοικιδιο που με ανιδιοτελεια σου εδοσε απλοχερα και γεννειαοδωρα αγαπη ,δεν μπορεις να σταθεις πουθενα,ο πονος δεν συγκρινεται με το πενθς των ανθρωπων, αφου ωσ γνωστο ο ανθρωπος ειναι μεσα του << βοθρος>> και θυμασαι και την κακια του.απλα δεν στεκεσαι πουθενα,τρελλαινεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Παιδιά εγώ έχασα τον ρουντη μου κοκκερ πριν 2 μέρες απο νεφρά...ήταν και παππούς 15 χρονών.Ειναι πολύ δύσκολο..Θέλω να πιστεύω ότι κάπου πάνε οι ψυχές των ζώων μετά θάνατο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Παιδιά εγώ έχασα τον ρουντη μου κοκκερ πριν 2 μέρες απο νεφρά...ήταν και παππούς 15 χρονών.Ειναι πολύ δύσκολο..Θέλω να πιστεύω ότι κάπου πάνε οι ψυχές των ζώων μετά θάνατο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Πονάω πολύ έχασα τον σκυλάκι μου δεν ξέρω πως να ηρεμήσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σήμερα ο σκυλάκος μου, ο Πετρούλης, θα γινόταν 14 χρονών. 4 μέρες έχει που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι... Το κενό που μου άφησε είναι μεγάλο. Ο πόνος ανείπωτος... Πόσα ζήσαμε μαζί... όμορφες και δύσκολες στιγμές... Κάναμε κόντρες, εγώ με μηχανάκι κι εσύ έκοβες δρόμο για να με νικήσεις! Και όταν είχα το μωρό μου αγκαλιά και μας επιτέθηκαν σκυλιά, μπήκες μπροστά και μπόρεσα να φύγω! Και όταν έχασα τον πατέρα μου, έβλεπα στα μάτια σου ότι πονούσες που πονούσα... Σε ευχαριστώ μωρό μου που ήσουν τόσο πιστός φίλος, η αγάπη δεν τελειώνει, θα σε σκέφτομαι κάθε μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Διαβάστε αυτή την ιστορία του σκύλου μου:

    https://jojosdog.blogspot.com/2020/09/blog-post.html?m=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή