Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

εμεις οι 2

εδω ο οριζοντας πηρε τη κατηφορα και η λευκh κουκιδα στο πελαγο ειναι ενα καραβι που παει κι ερχεται και σε λιγο τελειωνει αυτο το καλοκαιρι, 
αλλα δε το τελειωνει το μεγαλο καλοκαιρι μας που 
το ονειρευομαι και ζεσταινομαι απο το καυτο του ηλιο, και το τεραστιο αυγουστιατικο φεγγαρι που ομως διαρκει ολο το καλοκαιρι
αυτο το μεγαλο καλοκαιρι δεν εχει ηλιθιους μιζερους τουριστες να μας  ενοχλουν και ματαιωσεις πτησεων και νευρα και αγχος και μετρα κρισης ...
εχει μονο 2 σωματα πανω σε μια μηχανη ....
να κοιτα! φαινονται κει στην ακρη του δρομου ,καθως σε τυφλωνει ο ηλιος, σε ενα σωμα αγκαλια πανε για μπανιο και αυτη τη φορα εχω παρει το δευτερο κρανος
δε το ξεχασα....
Θα συννεφιάζει πιο συχνά το πρωί
Στο παράθυρο η ζωή μια σταλιά.
Από Σεπτέμβρη τα μονά κι οι Ζυγοί
κι όλα γύρω -γύρω γη
Αγκαλιά
Στο φεγγαράκι χορηγοί

Εμείς οι δυο πιο δυνατοί
Εμείς οι δυο- ρώτα με τι
Εμείς οι δυο - τόσο κουτοί
σταθερά
Θα ευχαριστιόμαστε που γινόμαστε
κάτι αντίθετο απ' την απάτη
κι αυτό είναι κάτι

Μετά θα βάλω το καλό μου παλτό
κι ό,τι γύρω είναι βαλτό
Έτσι απλά,μες τα σκουπίδια θα πετώ