μακριά απο τα μικρά μπαλκόνια

επιστροφή στη μεγάλη θάλασσα

αυτή που με ξέρει καλά

και η μονη που με ηρεμεί

σαν αγκαλιά  αγαπημένου πρόσωπου

περίεργη άνοιξη

μούσκεμα απο βροχές

και ανασφάλειες

αλλά 

 εσύ που με ξέρεις καλά

ο βρεγμένος

τη βροχή δε τη φοβάται

σιγά μην φοβηθώ

θάλασσα λοιπον

και καθαροί ουρανοί

και λουλούδια γενναία

καλοζωισμένα

απο νυχτερινές ξαφνικές βροχούλες

στα συρτάρια

αναμνήσεις απο τα παλιά

ημερολόγια

και κασέτες

της εφηβείας

το χελιδονι που  ξερω

δεν ήρθε ακόμη

όποτε τον κόκκινο μαρτη μου φορώ 

μετά θα  τον χαρίσω

 στο χελιδόνακι  που ξερω

μάλλον όχι ε στάσου 

εχω μια ιδέα

δεν τον χαρίζω τώρα

θα του τον δώσω όταν ξαναφύγει

έτσι για δωράκι

να χει να με θυμάται

να δείτε κάνα χελιδόνι

με κόκκινο μαρτη

θα ναι το δικό μου