αγκαλια θαυμα

Το λεωφορείο κυλαγε στην λενορμαν ,τα βλέφαρα βαριά, τα σύννεφα γκρίζα σε παρέλαση

 Έχω καταντήσει αηδία σκεφτομαι καθώς δακρύζω και βάζω τα ρεημπαν γυαλιά του άνετου και τα νέα σουπερ νέα ακουστικά αη ποντ αηφον αηλαβγιου, να μην γινω ρεζιλι

H Αθήνα  έχει αυτή την σκόνη που σου στεγνώνει μάτια και αναπνοή αλλά τα δικά μου μάτια ακόμη υγρά.

Κοτζάμ μαντράχαλος να κλαίει , θα σκάφτεται η κύρια στο διπλανό καθισμα με το cosmopolitan  στα χεριά και μυρουδιά  hondos center.

Το σώμα μου έχει χάσει ένα κομμάτι του και είναι κει μαζί με σένα στον καναπέ που "κοιμάμαι " τα dvd  γιατί εγώ  από καιρό δε τα βλέπω με πιάνει ο ύπνος και γιατί φταίει αυτή η αγκαλιά

και να σκεφτείτε ότι είχα  αποφασίσει να πάω σε ψυχολόγο γιατί δεν κοιμόμουν με αλλά σώματα εύκολα 

Αγχωνόμουν είχα νευρa , πήγαινα στο καναπέ και την πέρναγα μόνος

και ήρθε μονο του ετσι αθορυβα απαλα   σαν θαυμα ετοιμο απο καιρο χωρίς να το καταλάβω, κοιμήθηκα  και ξανακοιμήθηκα

και καμία φορά όταν ξύπναγα χαζευα στασεις και χρρρρ

ποιος ? 
ΕΓΩ που είχα αποφασίσει πως κάπως έτσι είναι η ζωή μας μονοι και  αυτο-λυκοι  στην ουσία, και οι φίλοι μας οικογένεια.

δεν υπάρχει αυτό που είχαμε στην κάρδια μας στο μυαλό μας, αυτο πιστευα...

η τελικά μήπως υπαρχει..?
αρκει να μπορούμε να το "δούμε"

αρκεί να χουμε κάνει τα ταξίδια μας μέσα μας

πιασε ένα κοκτέιλ ursus με καιπιρινια  γιατι ετσι