Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

αντιο παληοδεκαξι



πάει και το δεκαξι
όταν μεγαλώνεις ο χρόνος τρέχει
βιαστικα 
δε θες
αλλά έτσι είναι
Και καθώς τρέχει ,
τρέχεις κι εσύ
και κουβαλάς 
άγχη έννοιες υποχρεώσεις
βαρίδια ένα σωρό

και η εποχή αγριεύει
δεν έχεις χρόνο για άλλο πόνο
δεν έχεις χρόνο να δεις τον άλλο κατάματα
να ακούσεις τις σιωπές του
και όλα συμπυκνώνονται
σε  emoticons  φατσυλες
σε μηνύματα στο κινητό

16 ήσουν δύσκολο
Τώρα που φεύγεις δεν έχω τίποτα
να μου λείψει
Ήσουν  μια χρόνια που συνηθίσαμε τη βία
και την βλακεία και το νέο καλυμμένο φασισμό
Το φασισμό απ αυτούς που μέχρι τώρα
ήταν και καλά πολέμιοι του φασισμού

Μια χρόνια που πήρα άλλο ένα γέρο μάθημα
το μάθημα ήταν να εμπιστεύομαι μένα
και να μην με ξοδεύω
Αυτό που κρατώ από το 16 και το φυλώ
είναι οι άνθρωποι γύρω μου
που με  στηρίζουν όταν δε το περιμένεις
στα καλά και στα κακά
ένας πυρήνας ανθρώπων που   με φυλανε

















Αυτούς παίρνω μαζί μου και στο 17
Το όποιο 17
 είναι και ο αγαπημένος μου αριθμός
όποτε αφού έχω ακόμη την υγεία μου
αφού μπήκα βγήκα σε νοσοκομεία 
αλλά για απλά πράγματα μονο
αφού ζω ακόμη στο σπίτι μου
και δεν έφυγα σε άλλη χώρα 
κι ας γίνεται κι εδω
 ένας άλλο νέος πόλεμος
αφού δε ζητιανεύω στο δρόμο
με χαρτόνι να γράφει σε σπασμένα
γερμανικά πεινώ
αφού το κινητό μου κτυπάει
και τρελαίνεται με τις σαχλαμάρες 
που λέω με τους κολλητούς
αφού  λέμε ακόμη σαχλαμάρες
κάθε Σάββατο πρωί στο γνωστό καφέ
τότε είμαι πολύ καλά
ευχαριστώ
και πάμε σιγά στις ρυθμίσεις
πατάμε επανεκκίνηση
αντιο παλιοδεκαξι
καλή χρόνια να χουμε