περπάτησα στη Πατησίων
πάντα με γοήτευε αυτός
ο δρόμος
τον αγαπώ
στο βάθος η ακρόπολη
σταγόνες χειμωνιάτικης
βροχής
πανω στα ακριβα
γυαλια μου
κάθε σταγονα μια
οθονη
από στιγμες σε αυτόν
τον δρομο
αέρας του δεκεμβρη
υποψια χειμωνα
λαμπιόνια Χριστουγέννων
αναβοσβήνουν στις βιτρίνες
θα ρθουν οι γιορτες ναι
θα ρθει και η δικη μου η ονομαστικη
και θα μετρω αναπαντητες κλησεις
μη αναγνωσμενα μηνυματα
ολοι θα λενε χρονια πολλα
γω θα θελω να κρυφτω
κατω απο τη κουβερτα
με το αυτοκινητακι μου
αυτο απο την αμερικη
το κιτρινο.
το χει το αστερι μου
να μη μπορω να χαρω
τη χαρα ,χωρις αγαπη.
θα μπει και νεος
χρονος
πιο παληος κι από
τον παληο
κατι παιδια των δρόμων
κανουν τσιγάρο
πίσω απο τους πάγκους
των διανυχτερευοντων σαντουιτσαδικων
βάρια τα βλέφαρα
και διπλός εσπρέσο
η μοναξιά της νύχτας
ειναι πιο βροχερή
κι απο τη βροχή
σκουπιδιάρικα
ταξί
και μια βέσπα
χωρίς κράνος ο οδηγός ,μούσκεμα.
