θανάτω θάνατον πατήσας!

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,

θανάτω θάνατον πατήσας

και τοις εν τοις μνήμασιν,ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,Ιησούν

τονμόνον αναμάρτητον.Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν

και την Αγίαν σου Ανάστασηνυμνούμεν και δοξάζωμεν

Συ γαρ ει ο Θεός ημών,εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,το όνομά Σου ονομάζομεν.

Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεντην του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.

Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού

χαρά εν όλω τω κοσμω.

Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.

Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς,θανάτω, θάνατον ώλεσεν.

 

να μαι! 10 χρονώ στην αυλη του παληου σχολειου, μετά το Πάσχα να λέω 

"θανατω θάνατο πατησας" 

έτσι το λέγαμε μεις τότε, το χα μάθει απέξω 

γιατί μας εβαζε ο κύριος Πανουργιας να το λεμε κάθε πρωί στη  πρωινή προσευχή

Και μου είχε γινει μεγάλο άγχος, έπρεπε να το ξέρω τέλεια

Με θυμάμαι να περπατάω  στα καλεντιριμια, 8 το πρωί

και να το λέω συνεχεια στο δρόμο για να μη το κάνω λάθος

δεν ήξερα τι σημαιναν όλα αυτά αλλα τα είχα αποστηθίσει τελεια.

"....Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος..."

τελικά δεν έχει σημασία που κανεις ανάσταση 

αλλα με ποιον κάνεις ανασταση