Αγαπημένε μου μπλογκερ
αυτες οι μέρες που ζω τα έχουν όλα,
-συναντήσεις με "άγνωστα παιδιά" από τον ίδιο πλανήτη, όπως η ζουζούνα με το υπέροχο δωρακι που κέρδισα τυχαία μια παρασκευη.
Παιδί χαρα γεμάτο , με γλυκό βλέμμα και ακόμη πιο γλυκό χαμόγελο που διψάει για επικοινωνία , έτοιμη να δώσει ότι μπορεί στον άλλον, τόσο σπάνιο αυτό για την εποχή μας, Γεμάτη από αυτοσαρκασμός και χιούμορ.
Τελικά ποτε δε χάνεις όταν ασχολείσαι με τα μπλογκς.
Nα το! βρήκε τη θεση του στο παληο δερμάτινο μπαούλο .
Απρόσμενη συνάντηση με φίλο από το στρατο, με ότι σημαίνει αυτό.
Στον στρατο δένεσαι, ένας χρόνος στο Έβρο στην ιδια πυροβολαρχία , στα ιδια σκηνάκια,περασαμε πολλά, αγαπηθήκαμε , γελάσαμε , κλάψαμε, αγανακτισαμε, κουραστήκαμε αλλα δε το βάλαμε κάτω.
Όταν ήρθε η ώρα για μετάθεση σε μια καλύτερη μονάδα για τους λίγους τελευταίους μήνες, μας πόνεσε,δε θέλαμε, είχαμε γινει αδέρφια.
Βρεθήκαμε ξαφνικά σ ένα μπαράκι, πριν μέρες, αλλαγμένοι αλλα ίδιοι,με λίγες ρυτίδες παραπάνω, είπαμε να μην ξαναχαθουμε
Εχει ανοίξει καφέ και θα πηγαίνω συχνά να τον βλέπω.
Κι ένα όνειρο με μια παιδική μου φίλη, που έχει σημαδέψει όλη την εφηβεία μου,
την είχα χάσει, δεν ήξερα που ζει, τηλεφωνα είχαν αλλάξει.
Να φανταστείς την είχα χάσει από την εποχή που δεν υπήρχαν κινητά, ναι αγαπητε μου μπλογκερ, υπήρξε εποχή σαυτη τη χωρα που δεν υπήρχαν κινητά και μη σου πω ότι σύντομα θα ξανά υπάρξει
Ποτε δε ξέρεις τι έχει στο μυαλό του ο γαπ ( mind the gap, mind the gap)
Πίσω στο όνειρο, ξύπνησα με καλη διάθεση και λέω θα ψάξω στο facebook και την βρήκα.
Είχα ψάξει και παληοτερα χωρίς επιτυχία
Αυτή τη φορα δοκίμασα όλες τις πιθανές εκδοχές του επωνυμου της στα αγγλικά
Και χάρηκα πολύ
Και κει που κάπως που το είχαμε πάρει απόφαση, και ψάχναμε το δικό μας στασίδι, μεσα στο κόσμο που καταρρέει (*) , δε ξέρω τι παίρνει αυτό το παιδί ο Γιωργάκης και κάνει τους άπαντες ν ασχολούνται μαζί του ακόμη και την ήρεμη λιμπερασιον.
Γιωργάκη παιδι μου, πάρε μια απόφαση τι θέλεις σ αυτή τη χωρα, τους έχει μπερδέψει όλους,
ακόμη και την κυρια Ευτέρπη από τον αη Παντελεήμονα που είχε κρύψει χρονων συντάξεις στο σιφωνι της τουαλέτας , για να μην της τα κλεψουν,και έχει να χέσει εδώ και τρία χρονια σπίτι της , πετάγεται μέχρι τα γκουντις στη πλατεια αλλα θα κλείσουν κι αυτά σε λίγο, τα πακιστανα της γειτονιας δε τρώνε εκεί, τρώνε στα μπακάλικα τους μεσα.
Γιαγιάκα δεν είσαι η μονη που μπερδεύτηκες,
χαος γύρω μας
αλλα ξέρεις κάτι
όχι εντός μου.
Ότι και να γινει, we will survive αλλα θα χρειαστεί να αλλάξουμε.
Κ. ΒήταTransformations Live Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011 Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση - Κεντρική Σκηνή
αυτες οι μέρες που ζω τα έχουν όλα,
-συναντήσεις με "άγνωστα παιδιά" από τον ίδιο πλανήτη, όπως η ζουζούνα με το υπέροχο δωρακι που κέρδισα τυχαία μια παρασκευη.
Παιδί χαρα γεμάτο , με γλυκό βλέμμα και ακόμη πιο γλυκό χαμόγελο που διψάει για επικοινωνία , έτοιμη να δώσει ότι μπορεί στον άλλον, τόσο σπάνιο αυτό για την εποχή μας, Γεμάτη από αυτοσαρκασμός και χιούμορ.
Τελικά ποτε δε χάνεις όταν ασχολείσαι με τα μπλογκς.
Nα το! βρήκε τη θεση του στο παληο δερμάτινο μπαούλο .
Απρόσμενη συνάντηση με φίλο από το στρατο, με ότι σημαίνει αυτό.
Στον στρατο δένεσαι, ένας χρόνος στο Έβρο στην ιδια πυροβολαρχία , στα ιδια σκηνάκια,περασαμε πολλά, αγαπηθήκαμε , γελάσαμε , κλάψαμε, αγανακτισαμε, κουραστήκαμε αλλα δε το βάλαμε κάτω.
Όταν ήρθε η ώρα για μετάθεση σε μια καλύτερη μονάδα για τους λίγους τελευταίους μήνες, μας πόνεσε,δε θέλαμε, είχαμε γινει αδέρφια.
Βρεθήκαμε ξαφνικά σ ένα μπαράκι, πριν μέρες, αλλαγμένοι αλλα ίδιοι,με λίγες ρυτίδες παραπάνω, είπαμε να μην ξαναχαθουμε
Εχει ανοίξει καφέ και θα πηγαίνω συχνά να τον βλέπω.
Κι ένα όνειρο με μια παιδική μου φίλη, που έχει σημαδέψει όλη την εφηβεία μου,
την είχα χάσει, δεν ήξερα που ζει, τηλεφωνα είχαν αλλάξει.
Να φανταστείς την είχα χάσει από την εποχή που δεν υπήρχαν κινητά, ναι αγαπητε μου μπλογκερ, υπήρξε εποχή σαυτη τη χωρα που δεν υπήρχαν κινητά και μη σου πω ότι σύντομα θα ξανά υπάρξει
Ποτε δε ξέρεις τι έχει στο μυαλό του ο γαπ ( mind the gap, mind the gap)
Πίσω στο όνειρο, ξύπνησα με καλη διάθεση και λέω θα ψάξω στο facebook και την βρήκα.
Είχα ψάξει και παληοτερα χωρίς επιτυχία
Αυτή τη φορα δοκίμασα όλες τις πιθανές εκδοχές του επωνυμου της στα αγγλικά
Και χάρηκα πολύ
Και κει που κάπως που το είχαμε πάρει απόφαση, και ψάχναμε το δικό μας στασίδι, μεσα στο κόσμο που καταρρέει (*) , δε ξέρω τι παίρνει αυτό το παιδί ο Γιωργάκης και κάνει τους άπαντες ν ασχολούνται μαζί του ακόμη και την ήρεμη λιμπερασιον.
Γιωργάκη παιδι μου, πάρε μια απόφαση τι θέλεις σ αυτή τη χωρα, τους έχει μπερδέψει όλους,
ακόμη και την κυρια Ευτέρπη από τον αη Παντελεήμονα που είχε κρύψει χρονων συντάξεις στο σιφωνι της τουαλέτας , για να μην της τα κλεψουν,και έχει να χέσει εδώ και τρία χρονια σπίτι της , πετάγεται μέχρι τα γκουντις στη πλατεια αλλα θα κλείσουν κι αυτά σε λίγο, τα πακιστανα της γειτονιας δε τρώνε εκεί, τρώνε στα μπακάλικα τους μεσα.
Γιαγιάκα δεν είσαι η μονη που μπερδεύτηκες,
χαος γύρω μας
αλλα ξέρεις κάτι
όχι εντός μου.
Ότι και να γινει, we will survive αλλα θα χρειαστεί να αλλάξουμε.
ένα τραγούδι σπο Κ ΒΗΤΑ
(Λ. Συγγρού 107-109, απέναντι από το Πάντειο Πανεπιστήμιο)
