οι ελληνες το νοστιμο το λενε και κουκλάκι.

κάθε χρόνο  τέτοια μερα από τότε που άρχισα να "μπλογκαρω"

έρχεται και  μου κάνει παρέα , ξυπολητη και ασπρόμαυρη
η έγχρωμη με μαγιω και ένα πολύχρωμο τόπι, χωρίς τον πειρατή.

"...έλα γράψε κάτι πάλι για μένα ..."αφού με αγαπάς... το ξέρω "

και εγώ θα σου τραγουδήσω 

το  μουτράκι  της μου σκάει 

ένα υπέρλαμπρο χαμόγελο

Θερινο σινεμά, 

10 χρονώ και απίστευτα γκρο πλαν

και ο κοσμος να γελάει, 

να νιωθει ευτυχια

και λεμονίτα 

και ο ουρανος  απο πανω ξαστερος

και να μοσχοβολα καλοκαίρι.

Για μενα τα καλοκαιρια 

εχουν πάντα κατι

απο αλικη και παληο σινεμά

και καθε χρονο τετοιες μερες

θα γραφω παντα κάτι

ετσι γιατι 

ξερω οτι γουσταρει εκει που είναι

να την αγαπάμε

οπως προπερσυ που ειχα γράψει :

 αλικη στο παραδεισο πληττει..και καπνιζει

να δεs...
σαυτη την φωτογραφια ντοκουμεντο 

ειναι μελαχρινη και καπνιζει 

στον παραδεισο δεν εχει θεατρικη σκηνη και 

κινηματογραφικα πλατω,
καμερες και γκρο πλαν
δεν εχει κοινο και μακιγιεζ,
και δεν χαιρεται που  ξεπερασε σε εισιτηρια κι αυτη τη βραδια τα αλλα θεατρα...

 

κι αυτη η τζενη, η μελινα ο δημητρης που εχουν παει?

η μαλβινα? ο μανος?

αναρωτιεται καθως κοιταζει το καθρεπτη 
φυσαει το τσουλουφι και ξαναλεει 
"ειμ αντρακι γω" 
η καποια αλλη γνωστη ατακα "αλλος για τη βαρκα μας αλλος ..?"

στην μικρη ζωη της τα χε κανει ολα

και κυριως εκανε τον κοσμο να γελαει,

να ονειρευεται και να πιστευει οτι τα νιατα ειναι παντοτινα

αλλα δεν ηταν

''...ηταν 23 του ιουλη

ημουν στο beach bar , υπηρχε μια τηλεοραση εδειχνε εικονες απο τις ταινιες της, 

ολη μερα, 

τα καναλια δεν ειχαν προγραμμα, 

ειχαν συντονιστει 

επαιζαν "το πιο λαμπρο αστερι..εσβησε"

Οι ξενοι τουριστες  δεν ειχαν ιδεα γιατι οι ελληνες που περναγαν και κοιταγαν την οθονη , βουρκωναν.

Ολοι οι ελληνες βουρκωναν, 

εκεινο το καλοκαιρι ειχαν πεθανει τα νιατα.

Αφου πεθανε το αλικακι,,,

Η αλικη περασε στο DNA ενος λαου, και εκλαψε μαζι της, γελασε , ταυτιστηκε και νιαουρησε για λιγο, γιατι τοχε αναγκη,

Την λατρεψαν και την μισησαν αλλα δεν αδιαφορησε κανεις για παρτη της

Η αλικη δεν ηταν η ηθοποιος

ηταν μια κατηγορια απο μονη της στο θεατρο.

Απιστευτα γκρο πλαν που τα επεβαλε στον παραγωγο,
η πρωτη που τραγουδησε στο σινεμα

απιστευτα κιτς σκηνες στη δεκαετια του 70, νοσταλγικα ενσταντανε απο τη δεκαετια του 60,και "αλικη αλικη.... " ενα τσουρμο απο μελαχρινες χωντροκωλες συμμαθητριες να φωναζουν την ξανθια απιθανη ατιθαση μαθητρια που τραγουδαγε και...

χορευε τουιστ 

χορευε τρελλα,,,,

Ειχε εφευρει την  "σινεμα" εικονα  της , 
μαζι της  γεννηθηκε το σταρ συστεμ στην ελλαδα και μαζι της πεθανε.

Δε ξερω γιατι τα γραφω ολα αυτα

νιωθω να της το χρωσταω γιατι για πολλα χρονια την σνομπαρα ως "κουλτουριαρης"

οποτε βλεπω ταινια  της , αυτες τις ωραιες αφελεις ασπρομαυρες ταινιες η τις αλλες τις εγχρωμες κιτς αλλαζει η διαθεση μου,

ναι οφειλω να το παραδεχτω  δακρυσα και γω κεινη τη μερα
Ειμαι σιγουρος οτι ειναι καπου κει πανω
 και κανει πλακα με μας, 

μετα κοιταζεται στο καθρεπτη και τραγουδα 
 " υπαρχει παντα ενα τραγούδι στη καταιγίδα.."