να μαθω να ξαναθυμηθω
Εχει επιστροφες
συγγενεις, παληοι φιλοι, παληοι οικογενειακοι φιλοι, ολοι εχουν να θυμηθουν κατι , να φερουν μια φωτογραφια που σκαναρανε και αλλα τετοια, εκει... να σου σπασουν τα νευρα ,,,οταν εχεις ησυχασει(?)
μια φωτογραφια λοιπον εγχρωμη ενα χρονο πριν γεννηθω
μας την εφερε ενας ξαδερφος
ο αδερφος μου νινι και συ στη βαρκα
ο αδερφος μου ο σκληρος συγκινηθηκε απο την φωτογραφια
εγω δεν ηθελα να δειξω κατι
μολις το δακρυ πηγε να με νικησει και να κυλησει πηρα ενα μπουκαλι νερο κι αρχισω να το κατεβαζω μεχρι που
ενιωσα το σαγονι να μουδιαζει...
εχω καταντησει αηδια το ξερω βλεπω πολυ σινεμα
μετα ειναι κι αυτη η ασπρομαυρη φωτογραφια του 60
εισαι γυρω στα 30 "αθωος σαν αγαπημενος" και με κοιτας καταματα
οποια θεση κι αν παρω στο δωματιο με κοιτας
μαυτο το βλεμμα που με ξερει οσα δεν σου ειπα ποτε
οσα δεν ηξερα και γω τοτε
παω δεξια παω αριστερα σα παιδι και μακολουθεις...
δε θυμαμαι ακριβως ποσα χρονια απο κεινο το μεσημερι..,
ειμαι αχρηστος με τα μαθηματικα
θυμαμαι πως μπηκα στο σπιτι της θειας, ηταν ολοι βουβοι, δεν μου ειπαν κατι
Μιλαγαν τα βλεμματα.
ενα μαζντα με καροτσα περασε απο το δρομο τερμα η μουσικη ραδιοφωνο,,, και ραγισε τη σιωπη του μεσημεριου
βρηκες και συ μερα να φυγεις , δεκαπενταυγουστο... .. .
πατερα μεγαλωσα ,,,μα σαν με κοιτας μεσα απ αυτη την φωτογραφια γινομαι παλι το παιδι που αφησες κεινο το καλοκαιρι..
δεκαπενταυγουστο...
κι ακροβατω απο ενα θαυμα να πιαστω παναγια μου..
κι ολο ζητω πανω στο νημα να πιαστω
φευγει η ζωη μοναχη διχως γυρισμο....
