τραγουδα στη διαπασών η φωτεινή
Το δεκαξι μπήκε με θράσσος
να προσέξεις σώμα και ψυχή
φωναξε δυνατά
μια κυριακή που ψιχάλιζε στη πόλη
μα εγω που ενα συννεφο διαρκως στον ουρανό μου
δε φοβηθηκα μη βραχώ
γιατι ημουν μουσκεμα απο μικρός
στη κορνιζα με κοιτάς χαμογελαστός
τη σκαπούλαρες πάλι, σα να λες
απο μικρος ελκεις ολες τις σκοτεινές φοβιες σου
αλλα τη γλύτωσες
τι θές απο τη ζωή?
γραψτο σ ενα χαρτι
μου χες πει
και κρυψτο
θα γίνει
ολα θα γινουν , μου χες πει...
σα σοφο παιδι που ηξερε τα παντα απο νωρις, εσυ
και εγω που δεν ειμαι παρα ενα σκυλι
που κουνάει στην ουρα του
πιστό στη αγαπη των περαστικών
περίμενω
στα σκαλοπάτια
υπομονετικά και ηρεμα
