Η Αθηνα
είναι οι άνθρωποι μου
Φίλοι και αγάπες
δρόμοι
αγαπημένα στέκια
βόλτες
το ολόγιομο φεγγάρι
της Ηπείρου
σοκακια της πλακας την άνοιξη
κρύα βράδια του χειμώνα
στην Αίολου
ζεστό καφέ πρωί Κυριακής
στο Κουκάκι
πρωινά στη Βικτώρια
για ένα γρήγορο καφέ
περαστικοί
βιβλία στο μικρό βιβλιοπωλείο
εκείνο που με πληγώνει
είναι το κέντρο της πολης
που το πυροβολούν κάθε μέρα
αυτές οι μικρές ομάδες
των ακρών
με δυσκολία μπορώ
να πιστέψω
ότι δεν μπορεί να
μπει τάξη στα Εξάρχεια και παραπλεύρως
τόσα μαγαζάκια κλείσαμε
από καταστροφές των ακραίων στοιχείων
Τόσα αυτοκίνητα
και μοτοσικλέτες καμένες
έτσι για ένα τσαμπουκά εναντια στην εξουσια
μονο που εξουσια δεν ιδρωνει και πολυ
το μονο που πετυχαινουν ειναι
η καταστροφες στις γειτονιες των απλων κατοικων
Καποτε τα εξαρχεια μυριζαν ποιηση
πασχαλιες, ιδεες και ερωτα και φιλιες
Τωρα μυριζουν ποδαριλα, καμενα ξυλα στη πλατεια
μπαφο και αγενεια
Περνας απο τη πλατεια και εισαι εχθρος αν δε ζεχνεις
Ο Αλέξης και το
παρεακι ζουν σε ένα παράπλευρο συμπάν
όπου η πόλη δεν έχει
τόση εγκληματικότητα όσο πριν
όπου στα νοσοκομεία
γίνονται θαύματα
-φυσικά και γίνονται
αλλά
από τους απλούς ανθρώπους
εργαζόμενους
που είναι ακόμα άνθρωποι-
δε ξέρω τι θα γίνει
δε βλέπω ένα φως
Ίσως αλλάξω γειτονια
ίσως
αφού αλλάξαμε δρόμους
και συνήθειες λογω των επεισοδίων
ίσως βρω σπίτι αλλού
προς το παρόν φεύγω
για δουλεια σε νησι
και δε θα μου λείψεις
Αθηνα
όπως είσαι τώρα όχι
δε θα μου λείψεις
ουτε γω θα σου λειω
γιατι εισαι σε κωμα στην εντατικη
δε θα καταλαβεις και πολλα
μονό οι φίλοι μου
θα μου λείπουν
αλλά κι αυτοί καταλαβαίνουν
η ζωή δυσκόλεψε
αντίο Αθηνα
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
ραντεβού με τη πρώτη
βροχούλα του Σεπτεμβρη
