μακαρι να σε γνωριζα τοτε ( εξομολογηση)

....τότε που είχα όνειρα πολλά και ήταν  δυνατα τ αδύνατα

τότε που με ένα μικρό σακίδιο , ενα μαυρο  t shirt  και λίγες δραχμές

ταξίδευα Ευρώπη

τοτε που η πατριδα ηταν μονο οι φίλοι μου..

τότε που δεν υποψιαζόμουν τίποτα

και είχα μονο ένα αστέρι απο φως και χαρα μέσα στα στήθια,

τότε που δε μου είχαν κλέψει την αθωότητα,

και κοίταζα καθαρά..

τότε που οι ρυτίδες στο μέτωπο δεν είχαν βαθυνει

και άντεχα τα ξενύχτια και το αλκοόλ, τους ανθρωπους και τις πολεις.

τότε που δεν είχα υποχρεώσεις, επιχειρήσεις, εφορίες, συνεταίρους

και δε χαμογελούσα ειρωνικά  στη φράση " ποτέ δεν ειναι αργά, κάντο"

Τότε που πετούσα ένα μέτρο πάνω από το χώμα
τοτε που δεν ειχαμε κινητα κι ακινητα ...

και δε φοβόμουν τις κατηφόρες και τα σκοτάδια
γιατί τότε δεν υπήρχαν...

Μακαρι να μην γνώριζα τόσα κορμιά, 

να μην έλεγα τόσα λόγια που ξέχασα, 

να μην άκουγα τόσα λόγια που γιναν σκονη στον αερα,

Να σε γνώριζα τότε και να ζούσαμε όλα αυτά τα χρόνια , τους μήνες, τις μέρες, τις ώρες μαζί.

Αλλά σε γνώρισα τώρα που έγινα μεγάλος και λυπάμαι που δε γίνεται να σου δώσω αυτό που αξίζεις ,
αυτό που αξίζουμε και οι δυο,

 αυτο το  "καθε μέρα",
να σε παίρνω σφιχτά αγκαλιά όταν γυρίζεις από τη δουλειά..

να σου διαλυω καθε μαυρη σκεψη

καθε μοριο μου να περναει στους πορους του κορμιου σου σε μια αγκαλια.

Για όσο θα λείπω 

να ξέρεις οτι εννοώ καθε στίχο που λέει το παρακάτω τραγούδι

 Σ αγαπώ και ευχαριστώ για την ευκαιρία

να γίνομαι ξανά παιδί στην  αγκαλιά σου

εισαι το τυχερο μου αστερι

το ξέρεις?