οι νύχτες στο νησί κυλoυν πολύ
γρήγορα
και
έρχονται τα πρωινά, τόσο φωτεινά
αλλά
τόσο αβέβαια..
έχει
έρθει μια εποχή αλλαγών
και
τρέχω να την προλάβω
έπιασα
τον εαυτό μου να φοβάται τις αλλαγές
"...τι
έγινε?
είχες
συνηθίσει τόσο καιρό έτσι?.."
άσε
...
εχω
"τα ψυχο-λογικά μου" απόψε
τι φταις
κι εσύ...
η εποχή αλλάζει
οι
άνθρωποι αλλάζουν
η κρίση
της εποχής η
η εποχή
της κρίσης (?)
αλλάζει
ζωές και συνθήκες..
φιλοι φεύγουν
για τα ξένα
κι εγώ φεύγω
απο φίλους
που
ειναι "ξένοι" πια
και τα μεγάλα
φωτεινά καλοκαιριά
που ελπίζαμε
και ευχόμασταν
υπάρχουν
μονό σε παλιές
φωτογραφίες
απο χαρτί.
στο τέλος
αυτής της εποχής
τίποτα
δε θα ναι πια ίδιο...
τίποτα
δεν ειναι δεδομένο
Σκέπτομαι
πως μεγαλώνω
ειναι άθλιος
ο χρόνος
σκεπτομαι
τα γηρατειά
τις αρρώστιες
τις απώλειες
αγαπημένων ανθρώπων
αυτό με τσακίζει
πιο πολύ
δε θελω να σε χάσω ρε
θέλω να το παλέψεις
θελω να βγουμε νικητές
τοσα εχουμε νικήσει
δε θελω καν να σκεφτομαι
τη ζωη χωρίς εσένα
κι ας προσπαθείς
να μου το θυμίζεις καθε τοσο
με το γνωστο άχαρο τροπο
την αδικία
απο το νέο φασισμό που ζούμε
στο 'πα
τις
φταις κι εσύ
εχω απόψε
τα ψυχολογικά μου
σημερα
που έβρεχε έξω
μου χε κολάσει
αυτό
το κλασικό
τραγούδι
με την αξεπέραστη
τον Μικρούτσικο απο σενα τον εμαθα
αλλα που να το θυμασαι
