σο δις ισ κριστμας! (μανα ειναι μονο μια )

άκουγα αυτό το τραγούδι 

και μου ρθε μυρουδιά απο φλούδα μανταρίνι

στη σόμπα με τα ξύλα

η γιαγιά μας καθάριζε μανταρίνια και μετα

έριχνε στη ξυλοσομπα πανω τις φλουδες

και μύριζε το δωμάτιο ολο

και ερχόταν η μυρουδιά

και  μπλεκόταν γλυκά με τις άλλες

απο τα μελομακάρονα της μάνας

Της μάνας μου ήταν πάντα πιο ωραία

Απλά μελομακαρονα ,

 με μέτρο χωρις πολλα πολλα
οπως ολος της ο τρόπος

«Έφτιαχνα  μελομακάρονα?»

με ρώτησε χτες η μανα μου

δε θυμάται πια καλα

ειναι  λιγο μετα τα ογδοντα

και η μνήμη της παιζει παιχνίδια

Σα μπαταρια αφόρτιστη

εχει αναλαμπές

Κάποιες φόρες στενοχωριέται που δε θυμάται

δε θελει και πολλα πολλα

Κουρασμένο μυαλό

όλες οι στιγμές 

όλες οι επιλογές 

ρυτίδες παντού

εντος κι εκτος

που να τα θυμηθεί όλα 

πόσα να κρατήσει 

ποσα να πετάξει

η ζωη της  σα σινεμά
με πολεμους
απώλειες
δικτατορίες
σκληρη δουλειά
πιστη πηνελοπη
τα χρονια που ο πατερας
ηταν ναυτικος

Ναι μάνα έφτιαχνες

και έφτιαχνες και ωραίο γλυκό 

«Κοπεγχάγη»

Αλλά τώρα μεγάλωσες

μάνα και πατέρας μαζί τη μίση σου ζωή

Ξέχασες ότι ήσουν γυναίκα

για μας

για να μας μεγαλώσεις

και μεγαλώσαμε  μαμα!

κι έγινες το παιδί μας

Είσαι γιαγιά χωρίς εγγόνια

κι αυτό το βλέπω κάθε μέρα στο βλέμμα σου

μια πιο πολύ βλέπω την αγωνια σου

θυμάσαι δε θυμάσαι

αυτή τη μεταφυσική αγωνια

μη μείνω μόνος τώρα που μεγαλώνω

Τι να σου πω ρε μανα

δε ξέρω 

η ζωή ξέρει καλλίτερα

Ξέρω μονo πως τώρα που είσαι αδύναμη

τωρα που "συλλαβιζεις" ξανα 

τωρα που με το "πι" κανεις τα 

βηματα τα πιο βαρια 

θα κάνω ότι μπορώ για να σου λέω ευχαριστώ

http://www.kolivas.de/archives/187110

αφιερωμενο

στη γιαγια αντιγονη

και σ ολες τις μαναδες του κοσμου

μανα ειναι μονο μια (αλλα κανει για εκατο)

Μανάδες,

 αυτή η ανυπέρβλητη ράτσα η ανίκητη

Μητέρες και γιοι, 

μια ιστορία δίχως τέλος.

Μαμάδες και ενοχές ,

που μονο αυτές ξέρουν να διοχετεύουν μυστικά και ήσυχα μ ένα βλέμμα ,

"...τι? θα φύγεις για Πάσχα? δε θα μείνεις με την οικογένεια..?."

"...Ποσα Πάσχα θα ζήσω εγώ ακόμη μήπως..."

 Και να ο ύπουλος αναστεναγμός...

α ρε μάνα

σε λατρεύω για όλα αυτά που κάνεις, 

που είσαι,
που μας έμαθες , 

που μας έδωσες, 

για όλα όσα θυσίασες
 εσύ και η γενιά σου που ήταν αλλιώς 

Αλλά η ζωή ειναι ωραία ειναι μικρή ειναι αυτή που ξέρουμε 

και πρέπει να τη ζούμε δίχως ενοχές

μάνα γέρασες και ξεχνάς 

αλλες φορές   θυμάσαι τα πολυ παλιά

ποτέ δε θυμάσαι τα χάπια

ουτε τι εφαγες το μεσήμερι

γέρασες

τρέμω την ωρα που ισως δε θυμάσαι  

ποιος είμαι

δεν υπαρχει πιο αγριο πιο σφαίρα στη καρδιά

μάνα

μια ζωή ολακερη στη μαυρη αγαπημενη πλεκτη  ζακετα

που την επλεξες εσυ μοναχή σου και υπερήφανη

μάνα 

σ ευχαριστώ

κι ας μη ξερεις οτι στο γράφω εδω τωρα

και το διαβάζουν ξενοι

το βραδυ στις 8 το χάπι

μη ξεχάσω ε

αφιερωνω το τραουδι στη μανα μου

ειναι το αγαπημενο της

αλλο ενα δακρυβρεχτο ποστ

αλλο ενα δακρυβρεχτο ποστ

 (χρονια πολλα μανα)

                                                                                          η μάνα μου γέρασε

αν είχε μια κανονική ζωή , 

θα χε εγγόνια τώρα , 
αλλά δεν είχε..

Γιατί απλά δεν είμαστε μια κανονική οικογένεια ...

και δε νομίζω ποτέ και να γίνουμε δηλαδή

(λες να γινουμε?)

καθε μέρα με συγκινεί

γιατί ειναι σα παιδί πια που έχει την δίκια μου ανάγκη.

Θέλω να της πω τόσα πολλά απλά δε  μπορώ...

"ποτέ θα φτιάξεις τη ζωή σου παιδί μου...? (*)
μην μείνεις μόνος να χεις μια παρέα, δες εμένα 30 χρόνια χήρα..."

"...όταν γερνάς η μοναξιά δεν αντέχεται παιδί μου..."

 Και  τοτε εγω νιώθω σα πατέρας που δε μπορω

να απαντήσω στις πρώτες απορίες του παιδιού μου

Θέλω να σου απαντήσω 

αλλά απλά δε μπορώ

Ετσι κι αλλιως  νομίζω μαμά οτι τις ξέρεις τις απαντήσεις

Έγινες 85 πια..

χρονια πολλα μάνα

85 χρονια

σ ενα πλανήτη

που αλλαζει με ταχυτητα φωτός

αλλα εσυ εμεινες

ιδια απο μωρο

πιστευεις παντα στην αγαπη 

στο καλο

και δεν ειναι η περουσια

που κληρονομισα απο σενα 

μαμα

ουτε το ονομα 

ειναι αυτη σου η επιμονη

να κανω το καλό

μου το λεγες απο τα νηπια αυτο

χρονια πολλα μανα

ετσι οπως σου συνηθιζω να σου ευχομαι

 απο τα 7 μου χρονια νομιζω
τοτε που σου αφησα τις μαργαριτες εξω απο τη μπαλκονορτα
μα καλα πως το σκεφτηκα  τοτε
να σηκωθω νωρις πριν ξυπνησετε
να κοψω μαργαριτες 
και να σου κανω εκπληξη
καλα  ε
πολυ με  θαυμαζω στα παιδικα μου χρονια

πως περνανε τα χρονια...?

 (*) μαμα δε φταίω  γω

καθε βραδυ φτιάχνω τη ζωη μου

και το πρωι γκρεμιζεται

καποιος αιωνιος χρησμός

θελει να μαι μόνος

να μην φτιαχνω τη ζωή μου

αλλα θα λυθούν τα μάγια 

μου πε ενα παιδι των δρομων

καθως πουλουσε λουλουδια στα φαναρια
και εφυγε σιγa τραγουδωντας ενα τραγουδι του ζακ

σορρυ ρε μανα

είμαι σκατά άσωτος,
ψέματα σας είπα δεν είμαι άσωτος γιος,
είμαι μαμάκιας.μπλογκσποτ και τέλια και κομ.
σήμερα την ξαναείδα πάλι,
έχει γεράσει...
αλλα κει ...

να φτιάξει φάι στο γιόκα της, να φανεί καπου χρήσιμη
όπως σ όλη της ζωη για τους άλλους , ποτε για τον εαυτό της
όπως τότε με τον πατερα στο νοσοκομείο , 6 μήνες διπλα στο κρεβάτι να κοιμάται ,
να τον βλέπει να λιώνει αλλα αυτή να δίνει κουράγιο, σε όλους μας.
Στην άβολη  γκρι  καρεκλα του θαλάμου
κει στον όγδοο όροφο.
Και μετά κλείστηκε μεσα στα μαυρα, κλασικ Ελληνίδα χήρα
Οι γυιοι της , η ζωη της.
Και η ζωη της της φέρθηκε σκληρά, κανεις   γυιος δεν της έκανε ένα εγγονάκι.
Και ξέρω πως μεσα της λυπάται ότι βλέπει τα εγγόνια των φιλενάδων της.
Έφτιαξε  φάι χτες στο φούρνο και της έφυγε το ταψί  από τα χερια
και καηκε λίγο
Ξέρεις αυτό το λίγο που είναι πολύ για ένα παιδι η μια γιαγιά.

Πάλι φεύγεις?
κάτσε λίγο να σε δω
μα ρε μανα τρέχω έχω δουλεια...

Και θέλω να καθησω ρε μανα να με δεις
 αλλα τις ώρες που κάθομαι εγώ
εσενα σ έχει πάρει ο ύπνος με ανοιχτή τη τιβί στα τουρκικα σηριαλ.
Πως να ρθω από πάνω σου , όταν κοιμάσαι,

όπως έκανες εσύ όταν ήμουνα παιδι
να σε φιλήσω στο μέτωπο και να σου πω πως νοιάζομαι?

Οταν καθόσουν άγρυπνη που ήμουν αρρωστιάρικο με πυρετό?
Μην ανησυχείς ρε μανα με τον Αυτιά το πρωί
δε θα σου πάρουν τι σύνταξη
σιγά τη σύνταξη, 310 ευρω
θα στα δίνω εγώ
δε πα-να-γαμηθούν
σορρυ μαμα ξέφυγα πάλι ε?

αλλο ενα δακρυβρεχτο ποστ (χρονια πολλα μανα)

                                                                   η μάνα μου γέρασε

αν είχε μια κανονική ζωή , θα χε εγγόνια τώρα , 
αλλά δεν είχε..

Γιατί απλά δεν είμαστε μια κανονική οικογένεια ...

και δε νομίζω ποτέ και να γίνουμε δηλαδή

καθε μέρα με συγκινεί γιατί ειναι σα παιδί πια που έχει την δίκια μου ανάγκη.

Θέλω να της πω τόσα πολλά απλά δε  μπορώ...

"ποτέ θα φτιάξεις τη ζωή σου παιδί μου...
μην μείνεις μόνος να χεις μια παρέα, δες εμένα 30 χρόνια χήρα..."

"...όταν γερνάς η μοναξιά δεν αντέχεται παιδί μου..."
 

Και  τοτε εγω νιώθω σα πατέρας που δε μπορω

να απαντήσω στις πρώτες απορίες του παιδιού μου

Θέλω να σου απαντήσω 

αλλά απλά δε μπορώ

Ετσι κι αλλιως  νομίζω μαμά οτι τις ξέρεις τις απαντήσεις

Έγινες 83 πια..

χρονια πολλα μάνα

ετσι οπως σου συνηθιζομαι να σου ευχομαι απο τα 7 μου χρονια νομιζω
τοτε που σου αφησα τις μαργαριτες εξω απο τη μπαλκονορτα
μα καλα πως το σκεφτηκα  τοτε
να σηκωθω νωρις πριν ξυπνησετε
να κοψω μαργαριτες 
και να σου κανω εκπληξη
καλα  ε
πολυ με  θαυμαζω στα παιδικα μου χρονια

πως περνανε τα χρονια...?

σου εφερα τη γλαστρα με το λουλουδι σου
δακρυσες ..

η αναρτηση δημοσιευτηκε περυσι 

στη γιορτη της μανας

δε μπορω να γραψω κατι αλλο

αλλα ηθελα να κανω μια αναρτηση

κατι δικα μου

 

Μανάδες, αυτή η ανυπέρβλητη ράτσα η ανίκητη

Μητέρες και γιοι, μια ιστορία δίχως τέλος.

Μαμάδες και ενοχές ,

που μονο αυτές ξέρουν να διοχετεύουν μυστικά και ήσυχα μ ένα βλέμμα ,

"...τι? θα φύγεις για Πάσχα? δε θα μείνεις με την οικογένεια..?."

"...Ποσα Πάσχα θα ζήσω εγώ ακόμη μήπως..."

 Και να ο ύπουλος αναστεναγμός...

α ρε μανα

σε λατρεύω για όλα αυτά που κάνεις, που είσαι,
που μας έμαθες , που μας έδωσες, 

για όλα όσα θυσίασες
 εσύ και η γενιά σου που ήταν αλλιώς 

Αλλά η ζωή ειναι ωραία ειναι μικρή ειναι αυτή που ξέρουμε και πρέπει να τη ζούμε δίχως ενοχές

έγραψα και έβαλα να παίζει δυνατά το παρακάτω τραγούδι

που μου κολλησε απο το πρωι που το ακουσα

 

τ απροσδοκητα ταπερ ( μητερα αυτη αυτη η αγνωστος)

η  ελληνιδα ηρωίδα-μάνα ειναι ετοιμοπόλεμη, 

έχει πάντα ένα ταπερ κει που δε το περιμένεις

και ξέρεις  τι  δύναμη έχουν τα ταπερ της μάνας ε?

καταρχάς δεν ειναι απλά ταπερ, 
είμαι σίγουρος οτι όλες οι ελληνίδες μανάδες
έχουν ένα μαγικό ξόρκι που πιάνει πάντα , 
και το χρησιμοποιούν όταν ετοιμάζουν τα ταπερ για το γιο.

Όταν τρως απ αυτά τα ταπερ 
πείθεσαι οτι έχεις την καλύτερη μανα του κόσμου

Άσε που, οτι και να χει μέσα, 
η γεύση του  δε συγκρίνεται με κανένα πιάτο ταβέρνας,
φίλης, γκόμενας, γκόμενου.

 Έτσι την πάτησα και σημερα , 
λέω ας περάσω να της πω ένα γεια
και να τη μαλώσω γλυκά που όλο γκρινιάζει
πως την πονά το ένα 
την πονά το άλλο,
έχω αυτό, έχω το αλλο
ποτε θα παντρευτείς και τέτοια

Η ατάκα "ποτέ θα παντρευτείς" να φτιάξεις το μέλλον σου"
, ειναι κλασσική 2 φόρες τη εβδομάδα στάνταρ.

Μανα δε θέλω να φτιάξω το μέλλον μου
θέλω να φτιάξω το παρελθόν μου,
όταν το βάλω σε τάξη θα  χω φτιάξει παρόν 
για το μέλλον βλέπουμε.

                                 α!!! και μανα? τα μπιφτεκια αυτα ειναι αξεπεραστα!

.....και οποτε ακουει Τζενη Βανου

μονολογει

   τετοιες φωνες δεν βγαινουν ξανα ....