άνοιξη και καταχνιά,
μονό αυτόν τον τίτλο μπορώ να δώσω
σαυτo το ποστ,
στο όποιο μάλιστα δεν έχω και τίποτα να πω-στ
Κοιτώ την οθόνη με κοιτάει κι αυτή
και συνεννοούμαστε απόλυτα
δεν έχουμε τίποτα να πούμε
ίσως κάποιες φόρες η σιωπή ειναι και πιο ουσιαστική και σημαντική
από το να γραφεις διάφορα απλά για να γραφεις, όπως βλέπω πολλούς να κάνουν.
Eδω κι ένα χρόνο
προσπαθώ να με ξεπεράσω
εννοώ να ξεπεράσω εμένα που με βαριέμαι αφόρητα
λες να το πετυχω τελικά?
