διάβαζα το ποστ του X-ouranou (http://chrisandtheothers.blogspot.com/) και σκέφτηκα πόσο μα πόσο δίκιο είχε.
Είναι κωλοζωη ρε γαμωτι
Δε φτάνει η μοναξιά , ο αγώνας να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου, να βγεις έξω να ζήσεις
να κάνεις ερώτα
τι πιο όμορφο από το να κάνεις ερώτα
Δε φτάνει η κατάσταση με τα κωλο sites και τα dates με τους next door nightmares που συναντας και γελας με τον εαυτο σου ...
Δε φτάνει τ ατέλειωτα τσατ για να κλίσεις ενα date του θεού
Δε φτάνει που κάποιες φόρες κάνεις εκπτώσεις για να μην μείνει μόνος
Όλοι τα χουμε κάνει, όλοι τα χουμε ζήσει
Όλοι έχουμε κάνει εκπτώσεις μετά η πριν από δεσμούς επιδεσμους , χωρισμούς και τα λοιπά και τα λοιπά...
Έχεις και τις κωλοαρρωστιες...
Ψάχνεις σχέση ? σιγά μην βρεις και εν πάση περίπτωση η σχέση δε ψάχνεται απλά συμβαίνει
Ψάχνεις σεξ? ε θα βρεις αλλά σιγά μην το απόλαυσeiς όπως θες μ όλα αυτά που συμβαίνουν διπλa σου
Νιώθω και γη αυτή την μοναξιά που περιγράφει ο άγνωστος φίλος
Μια μεταφυσική μοναξιά που δε μ αφήνει να ονειρευτώ ότι υπάρχουν σχέσεις
μέχρι κι η Μενεγακη χώρισε (εεελλλα ρεειι πλακα κάνω)
Μερικές φόρες εύχομαι να ήμουν ένας απλός τύπος που θα είχε παντρευτεί θα χε κάνει παιδια , θα τον στο δημόσιο η σε καμία τράπεζα και θα ονειρευόταν να πάει Το καλοκαίρι κάπου με τα παΐδια και τη γυναίκα του
Εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού δέχεσθε?
Δηλαδή 13 χρόνια που ψάχνω αυτό που ονειρεύτηκα τι κατάλαβα?
και μην φανταστείτε ότι ονειρεύτηκα το άπιαστο.
ώρες νιώθω απόλυτα σαν τον jack απο τον Lost
Βρέθηκα σ ένα νησί ύστερα από πτώση ενός αεροπλάνου, κατάφερα να επιβιώσω, ψάχνω πάντα την αγάπη, οι δικοί μου με πρόδωσαν, όλοι έχουν κάτι να κρύψουν, το νησί έχει ένα μυστικό που ακόμη να αποκωδικοποιήσω, συχνά πυκνά ο χρόνος αλλάζει και τηλεμεταφερομαι σε άλλες χρονιές.
σίγουρα πάντως η ζωή του καθενός καμία φορά ξεπερνά το σινεμά η τις τηλεοπτικές σειρές
