εμεις που ειμαστε κει γυρω στα 40, ειμασταν μια ατυχη γενια, η πρωτη που μεγαλωσε με την σκια στη χαρα του ερωτα, χωρις πολλες πληροφοριες, με πολλες ενοχες και πολλα ταμπου και κοινωνικο ρατσισμο.
Μεγαλωσαμε ετσι, καποιοι χαθηκαν, καποιοι πληρωσαν το προστιμο της αθωωτοτητας και της αγνοιας
Τις τελευταιες μερες ερχονται πληροφοριες για φιλους και γνωστους
Μα αναρωτιεμαι πως ειναι δυνατον ακομη να μην προσεχει κανεις?
Το κανεις συχνα? καλα κανεις και γω μαζι σου
αλλα προσεχε λιγο, τα βασικα δηλαδη
Η καμπανια της www.positivevoice.gr ειναι μια καλη ιδεα, γενικα να ακουγεται να μην ξεχναμε
τιποτα δε χαθηκε
Ελπιζω στο τελος αυτου του εφιαλτη,,,
και να ευχηθω καλη βδομαδα με το ακολουθο βιντεοτεμαχιον, αφιερωμενο
