αυτό δε το περίμενα
να πάω σε μεγάλη σκηνή
με ετερόκλητο κοινό
και να συγκινηθώ
συνέβη χτες
στη Νατάσσα Μποφιλιου
στο βοτανικό λαηβ
Αυτό το γλυκό
κορίτσι
άλλοτε
με το λευκό φόρεμα
σα μάγισσα του κaλου
άλλοτε με το μαύρο
σα θλιμμένη πριγκίπισσα
και στο τέλος με
το κόκκινο φόρεμα
σαν τον πρωτο ερωτα
τραγουδά τις ζωές
μας
και η οθόνη πίσω δείχνει
τη γειτονιές που μεγαλώσαμε
που αγαπήσαμε
που πληγωθήκαμε
τους δρόμους
που πετάξαμε με δύναμη
το κινητό κάτω να σπάσει
γιατί η κλήση μας ήταν
σε προώθηση
και η ζωή μας η ιδια
τις γειτονιές που νιώσαμε
τη πρώτη "καβλα"
τα στενά που φεύγαμε ,
νωρίς το πρωί πριν ξημερώσει,
απο τα σπιτια
με σημάδια
στο λαιμό και δαγκωμένα χείλη
τα σινεμά που αγαπήσαμε
να πηγαίνουμε καθημερινές
και τα θέατρα
και τις πλατειες
και τους πεταστικους..
μιας πολης που μιλά
όλες τι γλώσσες καλά
αλλα μεις χαθηκαμε μεις στη μεταφραση
της Αθήνας
Αυτό το κορίτσι
η Νατάσσα Μποφιλιου
τραγουδά
σα να βγαίνει πρώτη φορά στο
παλκο
και συγκινείται
και συγκινει και μας
σας ευχαριστω
