το κλειστο δωμάτιο

[ Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστού + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων").
 Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.]


Τα Χριστούγεννα έρχονται κάθε χρόνο, το ξέρεις έτσι?

Χριστούγεννα
γλυκα και δώρα και φωτάκια στο δέντρο...
και Αη βασιλης και  στιγμές διπλα από το τζάκι, μαμα μπαμπάς, γιαγιά παππους και μυρουδιά γλυκών,και χιόνι και εκπλήξεις και ματς μουτς.

Λοιπόν θα στο χαλάσω τώρα γιατί τίποτα από αυτά δεν έχω ζήσει...

Το σπίτι μας ζούσε πάντα μικρές ελληνικές τραγωδίες , και η μανα μου φορούσε πάντα μαύρα  γιατί τη μια πέθαινε η γιαγιά την άλλη ο παππους, την παρα-άλλη θεια , ξάδερφος ,και μετά ο πατέρας,μας έφυγε τελευταίος αλλα δεν έκλεισε την πορτα...

Στο ο σπίτι το καινούργιο  που το έχτισε ο πατέρας μου, και μετά εφυγε, 

το σαλόνι  δεν έχει ακούσει ευχές και κάλαντα και τραγούδια, μονο ένα θρήνο και μετά κλείστηκε το δωμάτιο.

Δεν υπερβάλω αυτό το σαλόνι είναι ένα μεγάλο καινουργιο δωμάτιο με όλα τα επιπλα και είναι κλειστο χρονια τώρα.
Και κάποιες φορές θέλω να το κλειδώσω  κιόλας να μην μπω ξανά μεσα αλλα δε γίνεται.

"...Μη βάζεις τη μουσική δυνατά , έχουμε πένθος,.." τα λογια της μανας, στο μικρο νησι, που ειδικά τον χειμώνα ήταν  άδειο και ο καθένας ασχολούνταν με τον καθένα.

Οποτε για κάποιο λόγο η εφηβεία μου από την αρχή της ,δεν έζησε Χριστούγεννα, δεν ένιωσε Χριστούγεννα  

Σου μαυρίζω τη ψυχή ε?
 ε καλα μην κανεις έτσι γύρω μας υπάρχουν τόσα δράματα καθημερινά.

Οποτε όπως καταλαβαινεις δεν έχω μάθει τι είναι να γιορτάζεις, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει ένα άγχος,  ότι πρέπει να χαρώ , να γιορτάζω, ένα  χριστο που γεννιέται κάνει τα κόλπα του, τον σταυρώνουν , ξανακάνει τα κόλπα του αναστενεται και μας αγαπα...

Χμ τώρα τελευταία πρέπει να το χει ρίξει πολύ στη κοινωνική δικτύωση ο Jesus γιατί δεν αγαπα όλο το κόσμο, δε βλέπεις τι γίνεται.., δεν έχει χρόνο για άλλο πόνο.

Και γω ξέρεις, θέλω ρε γαμωτι να γιορτάσω να χαρώ και με καλούν και πάω, κάνω την προσπάθεια μου να φανώ νορμαλ μεσα στο κλίμα της γιορτής
αλλα θα σας πω την αμαρτία μου , μεσα στη τρελλη χαρα της γιορτής, και ενώ είναι όλοι μ ένα χαμόγελο και γω μαζι-και καλα-
μεσα μου , υπάρχουν στιγμές που δε διασκεδάζω, χάνομαι σε μικρά  κενά ανεμπόδιστης θλίψης.

Δε το καταλαβαίνει κανεις αλλα εγώ χάνομαι... 

Και αυτό δεν το χω πει σε κανένα , μονο σε σένα που με διαβάζεις.




Ζωή τηγανουρια στο τραγούδι.