[ Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστού + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων").
Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.]
Τα Χριστούγεννα έρχονται κάθε χρόνο, το ξέρεις έτσι?
Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.]
Τα Χριστούγεννα έρχονται κάθε χρόνο, το ξέρεις έτσι?
Χριστούγεννα
γλυκα και δώρα και φωτάκια στο δέντρο...
και Αη βασιλης και στιγμές διπλα από το τζάκι, μαμα μπαμπάς, γιαγιά παππους και μυρουδιά γλυκών,και χιόνι και εκπλήξεις και ματς μουτς.
γλυκα και δώρα και φωτάκια στο δέντρο...
και Αη βασιλης και στιγμές διπλα από το τζάκι, μαμα μπαμπάς, γιαγιά παππους και μυρουδιά γλυκών,και χιόνι και εκπλήξεις και ματς μουτς.
Λοιπόν θα στο χαλάσω τώρα γιατί τίποτα από αυτά δεν έχω ζήσει...
Το σπίτι μας ζούσε πάντα μικρές ελληνικές τραγωδίες , και η μανα μου φορούσε πάντα μαύρα γιατί τη μια πέθαινε η γιαγιά την άλλη ο παππους, την παρα-άλλη θεια , ξάδερφος ,και μετά ο πατέρας,μας έφυγε τελευταίος αλλα δεν έκλεισε την πορτα...
Δεν υπερβάλω αυτό το σαλόνι είναι ένα μεγάλο καινουργιο δωμάτιο με όλα τα επιπλα και είναι κλειστο χρονια τώρα.
Και κάποιες φορές θέλω να το κλειδώσω κιόλας να μην μπω ξανά μεσα αλλα δε γίνεται.
Στο ο σπίτι το καινούργιο που το έχτισε ο πατέρας μου, και μετά εφυγε,
το σαλόνι δεν έχει ακούσει ευχές και κάλαντα και τραγούδια, μονο ένα θρήνο και μετά κλείστηκε το δωμάτιο.
Και κάποιες φορές θέλω να το κλειδώσω κιόλας να μην μπω ξανά μεσα αλλα δε γίνεται.
"...Μη βάζεις τη μουσική δυνατά , έχουμε πένθος,.." τα λογια της μανας, στο μικρο νησι, που ειδικά τον χειμώνα ήταν άδειο και ο καθένας ασχολούνταν με τον καθένα.
Οποτε για κάποιο λόγο η εφηβεία μου από την αρχή της ,δεν έζησε Χριστούγεννα, δεν ένιωσε Χριστούγεννα
Σου μαυρίζω τη ψυχή ε?
ε καλα μην κανεις έτσι γύρω μας υπάρχουν τόσα δράματα καθημερινά.
ε καλα μην κανεις έτσι γύρω μας υπάρχουν τόσα δράματα καθημερινά.
Οποτε όπως καταλαβαινεις δεν έχω μάθει τι είναι να γιορτάζεις, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει ένα άγχος, ότι πρέπει να χαρώ , να γιορτάζω, ένα χριστο που γεννιέται κάνει τα κόλπα του, τον σταυρώνουν , ξανακάνει τα κόλπα του αναστενεται και μας αγαπα...
Χμ τώρα τελευταία πρέπει να το χει ρίξει πολύ στη κοινωνική δικτύωση ο Jesus γιατί δεν αγαπα όλο το κόσμο, δε βλέπεις τι γίνεται.., δεν έχει χρόνο για άλλο πόνο.
Και γω ξέρεις, θέλω ρε γαμωτι να γιορτάσω να χαρώ και με καλούν και πάω, κάνω την προσπάθεια μου να φανώ νορμαλ μεσα στο κλίμα της γιορτής
αλλα θα σας πω την αμαρτία μου , μεσα στη τρελλη χαρα της γιορτής, και ενώ είναι όλοι μ ένα χαμόγελο και γω μαζι-και καλα-
μεσα μου , υπάρχουν στιγμές που δε διασκεδάζω, χάνομαι σε μικρά κενά ανεμπόδιστης θλίψης.
αλλα θα σας πω την αμαρτία μου , μεσα στη τρελλη χαρα της γιορτής, και ενώ είναι όλοι μ ένα χαμόγελο και γω μαζι-και καλα-
μεσα μου , υπάρχουν στιγμές που δε διασκεδάζω, χάνομαι σε μικρά κενά ανεμπόδιστης θλίψης.
Δε το καταλαβαίνει κανεις αλλα εγώ χάνομαι...
Και αυτό δεν το χω πει σε κανένα , μονο σε σένα που με διαβάζεις.
Ζωή τηγανουρια στο τραγούδι.
Ζωή τηγανουρια στο τραγούδι.
περσα σχεδόν όλη τη μερα διαναζοντας διαφορα ιστολογια , τι ωραίος νέος κόσμος
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι επεστρεψα σε σένα
και με λύγισες
συγκινήθηκα
όλοι έχουμε τα δικά μας κλειστά δωματια άσωτε, μαλον είμαστε από την ιδια ράτσα
αισθηματία καταρχάς ,μ αρέσει το ψευδώνυμο
ΑπάντησηΔιαγραφήαν συγκινήθηκες είναι μια "νικη "δικη μου, και σευχαριστω που μ ένιωσες
όλοι έχουμε κλειστά δωματια ναι
όταν μου την έλεγες παληοτερα η σβηνες τα σχόλια μου γιατί και γω υπερέβαλα, μ εκνεύριζες αλλα γούσταρα γιατί ήξερα διαβάζοντας σε ότι έχουμε πολλά κοινά\σήμερα για μια ακόμη φορα ένιωσα γιατί σε διαβάζω
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορεί να είσαι διαφορετικός να ακούμε άλλες μουσικές, να έχουμε άλλο λαιδ σταηλ, να πλητεις με την αριστερά και εγώ να δουλευω σε αριστερό έντυπο αλλα είναι κάτι στιγμές ρε άσωτε που γραφεις και με ηλεκτρίζεις
το χεις το ξέρεις
πίστεψε το απλα κι άσε τους "ανορθογραφους της ψυχής" να κάνουν τα δικά τους
μονο αυτά ξέρουν καλα να κάνουν
ελπίζω τουλάχιστον να μπορέσεις κάποια στιγμή να ανοίξεις τα κλειστά δωμάτια της ζωής σου και να ρίξεις φως εκεί που κάποτε δεν υπήρχε, δεν έχει σημασία αν νιώθεις τη γιορτή όπως θα έπρεπε ή όπως "υποτίθεται" πρέπει να είναι, αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι εσύ καλά με τα πράγματα γύρω σου, φιλιά αγαπητέ μου, να προσέχετε τον εαυτό σας
ΑπάντησηΔιαγραφήχαμένο κορμί έχουμε άλλο "λαηδ" σαηλ χάχα, ακόμη να μάθεις το νέο μακ ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήσ ευχαριστώ και σε συγχωρώ που ψηφίζεις τσιπρα χαχαχα πλακα κάνω.
ξέρω τι εννοείς, σ ευχαριστώ και πάλι
blueprints απίθανε μπάρμαν του απολυτο και αλύπητου ράδιο-φόνου ναι έχεις οποτε θα πρέπει να ρχομαι συστηματικά στο ράδιο-φονικό σας στέκι Να πίνουμε τις βότκες μας και να κάνουμε ψυχοθεραπεία με τις μουσικές σας
ΑπάντησηΔιαγραφήστο τέλος το ξέρω θα καταλήξω στους αλκοολικούς χάχα
blueprints απίθανε μπάρμαν του απολυτο και αλύπητου ράδιο-φόνου ναι έχεις οποτε θα πρέπει να ρχομαι συστηματικά στο ράδιο-φονικό σας στέκι Να πίνουμε τις βότκες μας και να κάνουμε ψυχοθεραπεία με τις μουσικές σας
ΑπάντησηΔιαγραφήστο τέλος το ξέρω θα καταλήξω στους αλκοολικούς χάχα
Περιττό να σου πω το πόσο με συγκίνησες
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκουδάκι ευχαριστώ πολύ είναι σημαντικό για μένα αυτό
ΑπάντησηΔιαγραφήpoli siginitiko...
ΑπάντησηΔιαγραφήdiskola....
na sai kala pou to moirastikes edo mazi mas! ta filia mou!
Στο έχω πει οτι ειμαι αντιδραστικο στοιχειο δεν στο εχω πει? Εεεεε φέτος που δεν έχω κανέναν να γκρινιάξει γι αυτό ουτε κι εγώ έφτιαξα γιορτινη ατμόσφαιρα στο σπίτι. Αλλωστε εγώ είμαι αυτή που πρέπει να τραβήξει το χαμαλίκι για να επιτυχει αυτό και ο αντρας μου λίγο νοιαζεται αν το σπιτι θα κοκκινισει απ τα στολιδια. Οι μικρες 4ποδες μου δεν νοιαζονται και πιτσιρικια δεν υπαρχουν. Οπότε. Δεν πενθω, δεν περνάω άσχημα απλά δεν γιορτάζω. Πάντως και για σένα θα έλθει μια εποχη τότε που θα κάνεις την δικη σου οικογενεια (που αν δεν την κανεις με κοινή μας γνωστη) σίγουρα θα μπεις κι εσυ στο κλιμα "γιά χάρη των παιδιών" τάχα μου. Η αλήθεια είναι όμως πως κάτι που δεν έχουμε ζήσει δεν μπορει να μας λείψει. Νάσαι πάντα καλα ασωτάκι μου όχι μονο τα Χριστούγεννα αλλά ΠΑΝΤΑ. Φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι έχουμε και εσύ και εγώ ένα τέτοιο δωμάτιο, είναι κάτι που μας ενώνει, το ξέρεις ε? Δεν χρειάζεται να σου πω πώς αισθάνθηκα λοιπόν διαβάζοντας το κείμενο σου. Η μόνη διαφορά, ότι εγώ τα ζούσα με όλες τις γλύκες τους τα Χριστούγεννα. Όχι αυτές του ηλίθιου καταναλωτισμού και πρέπει, αλλά της γλυκειάς σπιτικής αύρας. Μετά, μια μέρα, κόπηκε το νήμα. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να το ξαναβρείς. Αλλά όχι ακατόρθωτο...Ξέρεις, ξέρω, ας το παλέψουμε, ναι?? ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή*να μου φροντίζεσαι πολύ...
Oύφ...Είναι καλό γενικά να εξωτερικεύεις τα συναισθήματα σου και αυτό που έκανες είναι μια καλή αρχή. Σου προτείνω να πιάσεις έναν καλό φίλο και να το συζητήσεις μαζί του:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε πάρω μια αγκαλιά, γιατί την χρειάζεσαι:)
Σου εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα να περάσεις όσο καλύτερα μπορείς.
Πόσο θα ήθελα να ανοίξω μια αγκαλιά να σου πω παραμύθια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όταν το πρωί ξυπνήσεις να ανοίξω διάπλατα την πόρτα να μπει ο αέρας και τα πιτσιρίκια με τα τρίγωνα...
Να πάμε στις πλατείες να στριφογυρίζουμε με τα παιδιά..να ανεβούμε στο καρουζέλ..
Να πάρουμε ένα τεράστιο πολύχρωμο γλειφιτζούρι...
Να στολίσουμε ένα δέντρο μικρό με πολλά φωτάκια..
Να μασουλάς κουραμπιέδες και η άχνη να κυλά στα ρούχα σου.. και εγώ να σε ..μαλώνω..
Να φουσκώσουμε μπαλόνια..
Να ακούσουμε τραγούδια..
Δυνατά!!!!
Αν μπορούσα να ανοίξω τα παράθυρα σε όσα χάθηκαν.. να φυσήξω και να φύγουν...
Και όταν βραδιάσει να περπατάμε στους δρόμους ..να ψιλοβρέχει και να σου κρατώ το χέρι σαν το μικρό παιδί μου...
Με συγκίνησες αλλά μπορώ να σε καταλάβω.................
Με συγκίνησες αγαπημένε μου άσωτε..
Δεν εχει σημασια αν θα ανοιξουμε τα κλειστα δωματια, αλλα τις κλειστες καρδιές μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αγαπω!
Σε όλα τα κλειστα δωμάτια υπάρχει μια χαραμάδα...που μπαίνει μια αχτίδα φωτός!!!!ακολουθησε τη!!!!και θα έρθει η στιγμή που θα (γιορτάσεις)...και θα ειναι πραγματικά τα συναισθήματα!!!! σου το ευχωμαι...εξ άλλου όλοι οι άνθρωποι το δικαιούνται!!!!!καλές γιορτές ...τις νιώσεις δεν τις νιώσεις!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχοντας ζήσει άλλου είδους οικογενειακά προβλήματα, δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι πολλές γιορτές να γίνονται πραγματικότητα. σε νιώθω.αλλά όλο αυτό με έκανε να θέλω μια ηρεμία αυτές τις μέρες όλοδική μου και να τη μοιράζομαι με τους αγαπημένους.Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήleviathan
ΑπάντησηΔιαγραφήγιαυτο γραφουμε για να "σωθούμε" από τα κλειστά δωματια μας
Ginger το ξέρεις ότι έχεις ιδιαίτερη θεση εδώ μεσα σευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήkovovoltes έχουμε τελικά πολλά κοινά , και όταν έρθω στο νησι θα με πας βόλτες με μουσικές ΟΚ?
ΑπάντησηΔιαγραφήγιαγιά Αντιγόνη είμαι 1000% σίγουρος ότι εσύ με νιώθεις
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκίνησες πολύ με τις αράδες σου
πολύ τυχερά τα παιδιά σου, ολοι γύρω σου
Coula εσύ ειδκα πρόσεξε που θα την δώσεις χάχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΡουλά τι ωραια συμβουλή
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλες γιορτές ολόψυχα
Αυτό που θα ήθελα απόψε, είναι τη ζωή μου πίσω. Αλλά δεν ξέρω απο ποιόν να τη ζητήσω. Τόσο τη σκόρπισα, τόσο την χαράμισα, τόσο τη δάνεισα, τόσο την ξερίζωσα. Απο ποιόν να τη ζητήσω τώρα.... Και τι ωφελεί.... Αυτό που θα ήθελα απόψε, τελικά, είναι ένας ώμος, να γείρω πάνω του και να κλάψω. Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Να κλάψω για όλα. Για όσα αγάπησα. Για όσα ονειρεύτηκα. Για όσα ένιωσα. Για όσα περίμενα και δεν ήρθαν. Για όσα ήρθαν. Για όσα με πρόδωσαν . Για όσα με χαράκωσαν. Για όσα με θανάτωσαν. Για όσα με ανάστησαν. Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Για όλα.... Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν’ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψυθιριστά : «Μη κλαίς». Μόνο αυτό. Τίποτ’άλλο.Μην κλαίς. Μόνο αυτό.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλκ. Παπαδάκη
marie104 σ ευχαριστώ για το σχόλιο, είδες τελικά όλοι έχουμε τα δικά μας κλειστά δωματια που μας πήγαν καπου αλλου
ΑπάντησηΔιαγραφήνικατσου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω διαβάσει ποτε
θα το πάρω τώρα
Ασωτούλη κι αν δεν έμαθες να γιορτάζεις μικρός, ποτέ δεν είναι αργά. Να χαίρεσαι που μπορείς και είσαι μαζί με κόσμο που αγαπάς τις μέρες αυτές, γιατί αυτή είναι η ουσία της γιορτής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν κάποιοι έφυγαν νωρείτερα από ότι θα θέλαμε αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω για να εκτιμάς τις χαρές των γιορτών. Σίγουρα οι απόντες αν μας βλέπουν απο 'κει ψηλά θα θέλουν να μας βλέπουν χαρούμενους. Άνοιξε λοιπόν το κλειστό δωμάτιο και άσε τη χαρά της γιορτής να μπει. Καιρός είναι, δε νομίζεις;;
Ανατριχιασα με το κειμενο σου ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλειστα δωματια εχουμε ολοι και αρκετοι κρυβουμε ενα κυνικο φιλοσοφο σαν εσενα μεσα μας...
Τα δικα μου παιδικα Χριστουγεννα δεν ηταν πολυ διαφορετικα...
Με 2 γονεις που μεναν(και μενουν μαζι απο συμβαση) και που οταν μεγαλωσαμε(καπου στα 13 εγω και στα 10 ο αδελφος μου) αποφασισαν οτι δε χρειαζονται γιορτες στο σπιτι ,οτι δεν εχουν αναγκη τα παιδια τους το παραμυθι αλλα την πραγματικοτητα ,χαρισαν το μικρο χριστουγεννιατικο δεντρο σε ενα ιδρυμα (τα στολιδια τα ξεχασαν μεχρι που τα πηρα φευγοντας εγω για το δικο μου χωρο σε μια κινηση να χτισω μια γεφυρα με τα χαμενα χρονια....)και μπηκε η ζωη μας χωρις καποιο λογο σε ενα ψυκτικο τουνελ που υπηρχε μονο η λογικη και η αληθεια (η δικη τους φυσικα...)
Στην πορεια ολη αυτη βλεπαμε γυρω μας καθε τετοια εποχη το τι γινοταν και το αντιμετωπιζαμε πολυ αδιαφορα.
Οταν βρεθηκαμε με καποιους αλλους ανθρωπους στις ζωες μας ,καπως μαλακωσαμε και αρχισε να μας αρεσει ολο το χρωμα και να προσπαθουμε να περασουμε καλα τοποθετωντας την φατσα μας καπου στο καδρο της φωτογραφιας.
Στο δικο μου χωρο τα 3 αυτα χρονια που εχει γινει διακοσμηση , δε ξερω να σου απαντησω αν μπορεσα να αποκαταστησω τις γεφυρες που βιαια κοπηκαν ,ουτε αν ολο αυτο το ζω ατομικα ή μεσω εκεινης...
Μπορω να σου πω οτι τα λαθη εκεινων δε θα τα επαναλαβω παροτι δε πιστευω σε τιποτα απο οσα συμβολιζουν αυτες οι μερες...δεν θα γινω υπολογος σε κανενος την καρδια και την ψυχη για το "αδειασμα" του παραμυθιου του.....τα παιδια οφειλουν να ειναι και να μεγαλωνουν σαν παιδια ...αυτη ειναι για μενα το διδαγμα των Χριστουγεννων.
Δε ξερω πως τα καταφερνεις και μου βγαζεις πολλα καλα πραματα με αυτα που γραφεις...πρεπει να σε προσεχω γιατι θα μου καταστρεψεις την φημη!!!
Σκατόπαιδο....κάθε άλλο παρά Άσωτος με βούρκωσες,μου θύμησες τα δικά μου σκατά....
ΑπάντησηΔιαγραφήτα φιλιά μου
Λαγωνικό ναι είναι καιρός, το παλεύω
ΑπάντησηΔιαγραφή\θα τα καταφέρω
καθαρματενιε μαγειρα κάθε φορα απολαμβάνω τα σχόλια σου όσο τίποτα άλλο ειλικρινά
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι σίγουρος ότι άμα κάτσουμε να τα πούμε δε θα τελιωνουμε εμείς χάχα
να σαι καλα ρε φιλε
φουλη φιλια πολλά, το γραψα και πριν τελικά όλοι έχουμε τα δικά μας κλειστά δωματια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά με ..συγκλόνησες..και λυπάμαι αφάνταστα γιατί χωρίς να ρίξω το βάρος στη μητέρα σου πολλές γυναίκες δέχονται και αντιδρούν στο πένθος με άσχημο τρόπο.Καταρχάς πιστεύω οτι ο πόνος και το πένθος δεν εκφράζεται ούτε με κλάμματα, ούτε με οδυρμούς, ούτε με μαύρα ρούχα..Αυτά είναι για τα μάτια του κόσμου, ο πόνος είναι μέσα μας και οφείλουμε να μη τον μεταδίδουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα..Έζησα κι εγώ χαμούς..φόρεσα τα μαύρα για 40 μέρες γι' αυτό που είπα πριν λίγο..τα μάτια του κόσμου..Μετά έβαλα στην άκρη της καρδιάς μου μαζί με την ανάμνηση τους τα αγαπημένα μου πρόσωπα και άνοιξα το σπίτι, το χαμόγελο και τη ..ζωή στους δικούς μου γύρω μου...γιατί καλέ μου..η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να συνεχιστεί ομαλά..Σκέφτηκα οτι αν είχα φύγει εγώ θα ήθελα οι άνθρωποι που άφηνα πίοσω μου να ..ζήσουν..να ευτυχήσουν..να γελούν και να με σκέπτοναι με αγάπη και χαμόγελο..Φίλε μου..άνοιξε τα παράθυρα, άνοιξε τη μουσική, άνοιξε τη καρδιά σου στο γέλιο και τη χαρά..Δεν σε ξέρω μα ελπίζω να έχεις δίπλα σου κάτι που αγαπάς..οπότε να κάνεις αυτά που τώρα βλέπεις οτι κάνανε λάθος σε σένα..όταν έμαθα οτι έχω Πάρκινσον.." θρήνησα " μόνη μου μία μέρα μόνο..μετά.. " άνοιξα "το παράθυρο που λέγαμε και είπα ..η ζωή συνεχίζεται και θα την περάσω όσο μπορώ καλύτερα για τους γύρω μου..Πολλές φορές ούτε κι εγώ καν το θυμάμαι παρά μόνο το χάπι που παίρνω κάθε πρωί που το υπενθυμίζει..Δεν σου εύχομαι ακόμα Καλές γιορτές..θα επανέλθω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχτίδα με συγκλόνισες και συ, το σχόλιο σου είναι συμπυκνωμένη ψυχανάλυση ετών
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω λέξεις να γράψω κάθομαι διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτά που γραφεις
το σχόλιο σου ήρθε στην κατάλληλη στιγμή όχι γιατί γραφεις κάτι νέο η που δεν έχει ξαναγραφτεί αλλα γιατί γραφεις αλήθειες που τις ξεχνάμε εύκολα
ναι αυτό προσπαθώ να κάνω αυτό το καιρο\και το ότι γραφω γι αυτά είναι γιατί σιγά σιγά τ αποχαιρετώ
ναι αυτό προσπαθώ να κάνω αυτό το καιρο\και το ότι γραφω γι αυτά είναι γιατί σιγά σιγά τ αποχαιρετώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κρατάμε στην καρδιά μας, δεν αποχαιρετάμε τίποτα.
απλά, άνοιξε παράθυρο, μην σου τραβήξω το αυτάκι.
φιλιά ζουζουνικα και ζζζζζζζζζβουριχτά!
Άσωτε.... πολύ με συγκίνησες.... πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σε καταλαβαίνω να ήξερες...
Είναι τα κενά αέρος... είναι και η πτήση... το ένα παρεμβάλεται μέσα στο άλλο. Σαν τα δάχτυλα των χεριών όταν σταυρώνονται.
Κοίτα να μη πέφτεις πολύ.
Ξέρω... ξέρω σου λέω. :-) Φιλιά.
ζουζούνα θέλω να μου τραβας το αυτάκι ναι , θέλω να κάνουμε μαζι εκπομπή με ροκιές χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤommy ναι το νιωσα αμέσως ότι ξέρεις , ότι με κατάλαβες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να δεις μέρα που διάλεξα να σ' επισκεφτώ για πρώτη φορά...(σε συναντούσα στα σπιτικά κοινών μας φίλων)...άκου τη δική μου "γιορτινή" ιστορία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλωσα μες την "άνεση" (στη Πόλη)με γιορτές και πανηγύρια, με αυτό που θεωρούν οι άλλοι χαρά!
Στα 17 μου έφυγα να σπουδάσω στη Γαλλία και ξαναγύρισα στα 23 μ' ένα μωρό και χωρισμένη, γιατί στα λέω όλα αυτά, γιατί στα 18 μου κάποια Χριστούγεννα (στη Γαλλία)μου φάνηκε όλο αυτό πως ήταν κάτι σαν τσίρκο (που αντιπαθώ), δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να γιορτάζουμε μόνο συγκεκριμένες μέρες και όχι κάθε μέρα...
Καθώς μεγάλωνα τα τρία μου παιδιά (β΄γάμο),πάντα "έκανα" πως γιόρταζα αυτές τις μέρες (για τα παιδιά), μέχρι που έκαναν δικές τους οικογένειες και ησύχασα, ησύχασε και εσύ...δεν είσαι μόνος!
Είναι όμορφο όταν ανοίγει κάποιο κλειστό δωμάτιο της καρδιά μας!!!
Σε φιλώ και καλό μας βραδάκι!
κάτι μου λέει άσωτε ότι όλοι μας χανόμαστε σε αυτά τα κενά θλίψης απλά κανείς μας δεν το έχει πει στον άλλον...
ΑπάντησηΔιαγραφήκάτι μου λέει ότι όλοι μας χανόμαστε σε αυτά τα κενά θλίψης Άσωτε... απλά κανείς μας δεν το έχει πει στον άλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μετριασμός σχολίου που έχεις ενεργοποιήσει εμποδίζει εμάς του Wordpress να σχολιάσουμε επώνυμα.
Vassilios' Tales
αιναφετς σ ευχαριστώ για το σχόλιο, ήρθε στην καταλλληλη στιγμή , Ειν απ αυτές τις αλήθειες τις μικρές τις ξεχασμένες στην καθημερινότητα που αξίζει να τις σκεφτόμαστε σευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilios tales τελικά ναι αυτό κατάλαβα \τον μετριασμό σχολιων τον βάζω γιατί έχω κατά καιρούς ανώνυμα κρούσματα που γραφουν βλακείες
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα στο τρέξιμο μου..ε άμα λείπεις 2 βδομάδες από το σπίτι καταλαβαίνεις...είπα να περάσω να πω μια γεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή...ένα βουνό με πλάκωσε...άθελα μας ποσα λάθη κάνουμε σαν γονιοί...μια απώλεια με είχε στα τάρταρα για 3 χρονια...είχα το γιο μου 3 χρονών και πήγε στα 6...και ευτυχώς ξημέρωσε μια μέρα που το φως στα ματάκια του ήταν τόσο εκτυφλωτικό που άνοιξαν τα δικά μου... ξαδελφάκι μου μια αγκαλιά σου στέλνω...
άνοιξε τα παραθύρια σου...μουσική στο τέρμα...
δε θέλω να σου το χαλάσω αλλα αν σου πω πως ο Jesus είναι εκεί και σε περιμένει...θα με πιστέψεις;
και έχει όσο χρόνο χρειαστείς φτάνει να Του το ζητήσεις...Το έχει αυτό το "χούι"..πρέπει να Του ζητήσεις!!
ElenaG λες? ε θα κάνω μια προσπάθεια τότε χεχε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλα Χριστούγεννα
Δεν εισαι μοναχος, ειμαι σιγουρος οτι αρκετοι αλλοι αισθανονται οπως και εσυ, σε κατι τετοιες γιορτινες μερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντα εβλεπα τις "γιορτες" σαν απλες συνηθισμενες μερες, χωρις να περιμενω τιποτα το ιδιαιτερο, και παντα περνουσα μια χαρα.
Απο παιδι, ειχα παντα παιχνιδια, γλυκα και χριστουγεννιατικα δεντρα στις γιορτες, αλλα ποτε δεν μου αρεσαν οι γιορτες...
Η μανα μου ακομα το λεει...
"Παναγια μου παιδακι μου, εσυ γιορταζεις οταν τελειωνουν οι γιορτες!"
Ευχομαι να περασεις καλα, εσυ και οσοι σ αγαπουν και τους αγαπας!
Τα Χριστούγεννα λειτουργούν αμφίδρομα (δίνω - παίρνω) αλλά ετεροχρονισμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι πήρες σαν παιδί (από τους άλλους), δίνεις σαν ενήλικας (στους άλλους αλλά και στον εαυτό σου).
Επιπροσθέτως, έχουμε και το λεγόμενον 'χαρούμενο κλίμα'. Είτε αυτοφυές, είτε με το στανιό.
Μια μέθοδος υπέρβασης όλων αυτών, είναι η προσφορά στον άλλον - τον αδύναμο - (και όχι μόνο στις γιορτές).