Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

στο καλντερίμι του ουρανου


Αντε πηγε κι αυτη στο καλντεριμι του ουρανου
επαιζε στην τηλεοραση αυτο το τραγουδι της Πολυ Πάνου

Καθε φορα που εχουμε "αναχώρηση" απο καποιον της γενιας αυτής
νιωθω ποσο "μικρη" ειναι η δικη μας γενια
να γραψει την δικη της ιστορία
να σταθει απεναντι στα μεγαλα  & τραγικα που ζούμε
και τα ζουμε σιωπηλα
 σαν να μας ψεκαζουν οντως με κάτι τους μισούς
για  τους αλλους  μισους φταίνε τα ηρεμιστικά..

Εγω συτη τη φωνη την λατρευω

θυμαμαι μια φορα ημουν στο Δημο Αθηναιων
σε κάποιο κτιριο καπου στην αρχη της Αχαρνων
δε θυμάμαι
έπρεπε να κανω κατι γραφειοκρατικο ,
μολις ειχα αγοράσειτο σπιτι μου,
και ειχα στηθει στην ουρα για να παρω αλλο ενα χαρτί
Πισω μου ηρθε μια κυρια με μεγάλα γυαλια εποχής, απολυτα vintage
και μύριζε πολυ όμορφα αλλα και τσιγαριλα συγχρονω
Περιμεναμε πολλη ωρα να ερθει η υπάλληλος στο γκισε
και ημουν πρώτος
Μου λεει ευγενικά
σε παρακαλω νεαρε μου , τωρα γυρισα απο τη δουλεια
μου δινετε τη σειρα σας γιατι εχω οσφυαλγία
Χωρις να γυρισω να τη δω
απανταω ναι καταφατικα
Και γυρίζοντας  καταλαβαινω οτι καπου την ξέρω αυτήν την κυρια
αυτη τη φωνή
Ηταν η Πολυ Πάνου
Ευγενικη διακριτική και Κυρια.
Φεύγοντας νομιζω οτι ουτε η υπαλληλος κατάλαβε οτι ηταν αυτή
(γιατι πρεπει να ειχε αλλο όνομα πριν κανει καριέρα)




Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

ο νεοναζισμος δεν ειναι οι άλλοι

Κείμενο του Μάνου Χατζιδάκη 
που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία
 και διαβάστηκε σε μια εκδήλωση αντιναζιστικής συναυλίας
 τον Φεβρουάριο του 1993...
 Τα δικαιώματα του βίντεο ανήκουν στους δημιουργούς του 
( Μουσική, κείμενο, εικόνες)...

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

1-2-3 αλγεβρα και χημεία

Ο ηλιος του Σεπτέμβρη , γλυκός σεμνός, ζεσταινει με μετρο 
 και αγαπη  το δερμα των ανθρώπων  , και φευγει πιο νωρίς
Τι κριμα που δε μπορει να δει τ αστερια πιο ειναι πιο ξαστερα  τουτη την εποχή.
Αυτο ειναι το μικρο του όνειρο, να μπορουσε να δει τη νυχτα και τ αστερια
Νιώθει κι αυτος τη μελαγχολία του φθινοπωρου, φυγαν και τα τζιτζίκια...

Αυριο ανοιγουν  τα σχολειά
Τα παιδια θα ακουγονται στις αυλες των σχολειων
Smart phones και κουλουρι, βιβλία βαρια
και φρεντο στο διαλειμα
Καποιος θα ραπαρει, καποια θα ειναι παντα μονη χωρις φιλες
με τ ακουστικα του ipod θ ακουει λανα
summer summer time summetime sadness
κρυφα τα πρωτα τσιγάρα στις τουαλέτες
και τα πρωτα φιλια στις εκδρομές,
και την ωρα της γυμναστικής στ αποδυτήρια
δειλες ματιες στα σωματα των άλλων
Καποια παιδια ισως θα δουλευουν γιατι ετσι πια η ζωη
και καποια αλλα θα αποχαυνώνονται στο facebook πια

εμεις τότε, τον περασμενο αιωνα
δεν ειχαμε κινητα και "κομπιουτερς"
ειχαμε ομως αλάνες γεματες σκόνη
και αυτοσχεδια γηπεδα  ποδοσφαίρου
και βολτες το χειμωνα στις αμμουδιές
και στα ξωκλήσια  με καθηγητές
που "γράψαν μεσα μας "

ηταν οντως άλλη εποχή

 δεν νιωθω καθολου εκτος εποχής σημερα
ουτε αναπολω νοσταλγικα το παρελθόν
Απλα νιωθω πολυ τυχερός που έζησα
αυτην την εποχή χωρις κινητα
λαπ τοπ και  ιντερνετ
καλη σχολικη χρονια
σε οσους νιωθουν ακομη παιδιά
και ναι τα
μαθητικα τα χρονια δε τ αλλαζω με τίποτα
http://www.youtube.com/watch?v=JT9r91ShdIE
αγαπημένη κυρια δεληστεργιου
και κυριε καλμπαρη
κυρια  εθελ 
σας ευχαριστω