κεραιες

σου εχω πει οτι λατρεύω τη βροχή έτσι? 
Αγαπαω  τη μυρουδιά της,  οταν ερχεται,
Δεν τη φοβάμαι..
Οταν οι άλλοι τρέχουν να βρουν ένα μπαλκόνι μη βραχούν, 
εγώ βγαίνω έξω και γίνομαι μούσκεμα .

τι να φοβηθώ?
 μούσκεμα  μέσα είμαι από καιρό, 
πολλές "υγρασίες" , δε φταίω εγώ φταίνε οι καταιγιδες..

Ηταν πολύ βροχερός ο καιρός αλλά νταξ, μη παραπονιεμαι ειχε κιαι καλοκαιρια

Η στιγμη που λατρευω λοιπον ειναι η  στιγμη που τα συννεφα ερχονται,
 και απο τη μια πλευρα της πολης εχει μαυριλα απειλητικη
 και απο την αλλη ακόμη ηλιο.

Κοιταω σα παιδι, τον ουρανο τις πολυκατοικιες,τις κεραιες

και περιμενω τις ψιχαλες, 

Καθε  παληα πολυκατοικια εχει κεραιες 

Εκει χρονια στημενες τα βλεπουν ολα,
 σηματα , βροχες,ηλιους, πουλιά, αεροπλάνα, αιθαλομίχλες

Ολα, σου λεει...

Οι κεραιες ειναι σα κατι  παιδια μονα τους που άντεξαν τα πάντα,
και ακομη αντέχουν.

Δε-πα-να λυσσαει αερας + βροχη, 
ηλιος να καει σα φωτιά,σκονη και υγρασια
Ολα τ αντέχουν αυτα τα παιδιά

κεραιες...