Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

σο δις ισ κριστμας! (μανα ειναι μονο μια )





άκουγα αυτό το τραγούδι 
και μου ρθε μυρουδιά απο φλούδα μανταρίνι
στη σόμπα με τα ξύλα
η γιαγιά μας καθάριζε μανταρίνια και μετα
έριχνε στη ξυλοσομπα πανω τις φλουδες
και μύριζε το δωμάτιο ολο
και ερχόταν η μυρουδιά
και  μπλεκόταν γλυκά με τις άλλες
απο τα μελομακάρονα της μάνας
Της μάνας μου ήταν πάντα πιο ωραία
Απλά μελομακαρονα ,
 με μέτρο χωρις πολλα πολλα
οπως ολος της ο τρόπος

«Έφτιαχνα  μελομακάρονα?»
με ρώτησε χτες η μανα μου
δε θυμάται πια καλα
ειναι  λιγο μετα τα ογδοντα
και η μνήμη της παιζει παιχνίδια
Σα μπαταρια αφόρτιστη
εχει αναλαμπές
Κάποιες φόρες στενοχωριέται που δε θυμάται
δε θελει και πολλα πολλα
Κουρασμένο μυαλό
όλες οι στιγμές 
όλες οι επιλογές 
ρυτίδες παντού
εντος κι εκτος
που να τα θυμηθεί όλα 
πόσα να κρατήσει 
ποσα να πετάξει

η ζωη της  σα σινεμά
με πολεμους
απώλειες
δικτατορίες
σκληρη δουλειά
πιστη πηνελοπη
τα χρονια που ο πατερας
ηταν ναυτικος


Ναι μάνα έφτιαχνες
και έφτιαχνες και ωραίο γλυκό 
«Κοπεγχάγη»
Αλλά τώρα μεγάλωσες
μάνα και πατέρας μαζί τη μίση σου ζωή
Ξέχασες ότι ήσουν γυναίκα
για μας
για να μας μεγαλώσεις
και μεγαλώσαμε  μαμα!
κι έγινες το παιδί μας

Είσαι γιαγιά χωρίς εγγόνια
κι αυτό το βλέπω κάθε μέρα στο βλέμμα σου
μια πιο πολύ βλέπω την αγωνια σου
θυμάσαι δε θυμάσαι
αυτή τη μεταφυσική αγωνια
μη μείνω μόνος τώρα που μεγαλώνω
Τι να σου πω ρε μανα
δε ξέρω 
η ζωή ξέρει καλλίτερα
Ξέρω μονo πως τώρα που είσαι αδύναμη
τωρα που "συλλαβιζεις" ξανα 
τωρα που με το "πι" κανεις τα 
βηματα τα πιο βαρια 

θα κάνω ότι μπορώ για να σου λέω ευχαριστώ
http://www.kolivas.de/archives/187110














αφιερωμενο
στη γιαγια αντιγονη
και σ ολες τις μαναδες του κοσμου