20 χρονια νυχτες

που είναι κείνo το παιδί

18 χρόνων

Σεπτεμβρης μεσημέρι στην Πατησίων, με σορτσάκι αθλητικό και ένα σακ βουαγιαζ όνειρα,λιοκαμενος και αθωος

γκαρσονιέρα ημιώροφος, ένα κρεβάτι,

αυτοσχέδιο τραπεζάκι διπλα από το κρεβάτι.

Στο χολ τραπέζι κλεμενο από την Φωκίωνος, να τρώμε σαν άνθρωποι, ειπε ο νικος,

Και βιβλία, δίσκοι πολλοί δίσκοι

Κλικ , πρόσωπα σχολιαστής και 01

Μια αφίσα του Ελβις, ο ελβις στον στρατό...

και πάνω στην  μεγάλη ασπρόμαυρη αφίσα , ατάκες με μαρκαδόρο, οι φίλοι, οι περαστικοί ,

Τα ντουβάρια ακομη   θυμούνται το παιδί...

Μερικές φόρες ξενυχτούσες  σε κλειστά κλαμπ της συμφοράς

Η πρώτη καυλα, η πρώτη αγάπη το πρώτο δάκρυ , τα πρώτα νευρα..

Που είναι κείνο το παιδί με το μπλε σαραβαλάκι παπί και το κλεμενο γάλα στις 5 το πρωί από το γωνιακό σουπερ μάρκετ...

Άφραγκιες και δουλειά

λάντζα , σερβιτόρος, μπάρμαν, αφισοκολητης,πωλητης σε ρουχα,κομπαρσιλικια.

Αθωότητα και όνειρα, εφιάλτες και μοναξιά,
cure  & ρακιτζης, χατζιδακης καραινδρου και dead can dance
stereo nova

που είναι κείνο το παιδί, την βρήκε την αγάπη?

ήσουν γενναίος θυμάμαι, είσαι ακόμη?

ήσουν μόνος και έτοιμος θυμάμαι, είσαι ακόμη?

ήσουν αισιόδοξος και θρασύς,, αλλα ξερεις κατι 

το μονο που θυμαμαι ειναι οτι κανεις δε πιστευε σε σενα
Μονο ενοχες και συναισθηματικοι εκβιασμοι , που σε πνιγαν κατι βραδια που ζουσες το "your own private idaho"

                                 J' EMBRASSE PAS