lost & αισθηματιας

ώρες ώρες νιώθω απόλυτα πρωταγωνιστής στο LOST, σε πολλές σεζόν όμως.

όταν επιστρέφω δω

οι ίδιοι ήρωες, και γη να προσπαθώ να εξηγήσω γιατί σώθηκα από την "συντριβή" του αεροπλάνου, τι είναι αυτό το νησί, ποιος ο λόγος που τα ζω όλα αυτά ,υπάρχουν  πάντα οι "άλλοι" που με φοβίζουν και απειλούν την ηρεμία μου και όσες φόρες προσπάθησα να ξεφύγω από το νησί, πάντα έβρισκα μια κεητ μπροστά μου και της έλεγα " γου χαφ του γκο μπακ του δε αηλαντ"

και επέστρεφα και να τα  flash forward στο χρόνο, γιατί η δική μου ζωή έχει και αυτό το σήριαλ μέσα αλλά έχει και πολλά "Εγκλήματα", τα περισσότερα εναντίον μου

και επέζησα διότι μπάντ ντογκ νεβερ νταηζ.

μια φορα ενας φιλος μου χει πει καθως καναμε διαδρομο στο γυμναστηριο και λεγαμε διαφορες μαλακιες .. "δε βαριεσαι" καθε σπιτι εχει ενα "σκελετο" μεσα

ετσι ειναι οι ελληνικες οικογενειες και γενικα οι οικογενειες, "μυστικα κ και ψεματα".

Καποιες  στιγμες νιωθω  20αρης και αθωος σαν αγαπημενος  κι αλλες σαν σοφο κουρασμενο παιδι που δεν περιμενει καμια εκπληξη και  εχει δει πολλα

και οι  δυο φασεις παλευουν μεσα μου συχνα και ετσι  σωζομαι μην νομιζεις.

αλλωστε οπως και στο σηριαλ αυτο το νησι εχει καποιο μυστικο και δεν τελιωνεις ευκολα μαζι του, μαλλον δε τελιωνει αυτο ευκολα μαζι σου

και ο χρονος τρεχει, σα ποταμι που δε γυριζει πισω αλλα κατι βραδιες με υγρασιες (ε παλι τα ιδια θα λεμε) γυριζει και παρα γυριζει και ολος "ο κοσμος σου" παθαινει ενα "παγκοσμιο" μπλακ αουτ σε  μενα αυτο γινεται με μπλακ ιν.

αλλα επειδη ειμαι και αισθηματιας και ασωτος  κανω
restart και η ζωη ειναι παλι σχεδον οπως πριν με κατι απωλειες ψιλα γραμματα

παντως οποτε ακουω αυτο το τραγουδι  νιωθω μια γλυκαδα.

Αν κουραστείς απ' τους ανθρώπους
κι ειν' όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ' άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.