η γιαγιά μου ήταν τυφλή για καμία δεκαριά χρόνια πριν πεθάνει
ήρεμη καθόταν πάντα στο κρεβατάκι της και πάντα άκουγε προσεκτικά την τηλεόραση
η το τρανζίστορ
ήμουν 9-10 δε θυμάμαι...
θυμάμαι πως ήταν η γιορτή της μητέρας και Κυριακή
είχα το διάολο μέσα μου σα πιτσιρίκι και πήγαινα και χάιδευα τη γιαγια μου ανεπαίσθητα
και τσουπ στις μύτες των παιδικών μου ποδιών έφευγα...
είχα βρει παιχνίδι κείνη τη μέρα
κάποια στιγμή φωνάζει την μάνα μου η γιαγιά και της λέει
άσε δε νιώθω καλά
θαρρώ πως ήρθε η ώρα μου, θα πεθανω...
Δυο φόρες από το πρωί ο άγγελος μου με αγγίζει στον ωμο
"....ο άγγελος?!!!...) μουρμούρισε η μανά μου ...και με κοιτά κατάματα , εγώ "με φωτοστέφανο"
δε ξέρω δεν απαντώ ....
Στη συνεχεια εγώ πιο διαβολάκι κι από διαβολάκι με το ρίσκο να κυλαει στο αίμα μου λέω θα
το ξανακάνω..
τσούπ!!! πάω μέσα στο δωμάτιο της γιαγιάς και την αγγίζω, και κάνω να γυρίσω
να φύγω και τρώω μια σφαλιάρα μητρική ελληνικότατη, που τρόμαξε η γιαγιά από
τον ήχο
τι έγινε λέει
τίποτα απαντά η μανά μου
ο άγγελος σου μόλις έφαγε σφαλιάρα
χρόνια πολλά μαμά
σε λατρεύω και ας μου σπας τα νευρά
ξέρω πως κάθε φορά που βλέπεις την εκπομπή " μια νύφη για τον γυιο
μου" όλες οι νύφες σου φταίνε όπως κάθε μάνας που σέβεται τον εαυτό
της
χρόνια πολλά μαμά εισαι μια τελεια μανα απο κεινες που σε δυσκολη εποχη ησουν και πατερας και μας μεγαλωσες σωστα, δε μου λειψε τιποτα
