Διονύσης Σαββόπουλος
Mελαμψές φυλές κοντοπόδαρες, Σειλινοί του
κράτους που ξερνάει και να 'τους, τσιφτετέλληνες με γονείς ληστές των
συντρόφων τους θύτες για ανμηστία οι αλήτες τώρα διοικητές. Κράτος
ασυστόλων και πεσμένων κώλων κωλοέλληνες. Κωλοέλληνες μασκαρλίκια δες
στο Άλφα της Αξίας της Αρχής της Μίας λουτροκαμπινές. Τιμωρός καιρός
πέντε αιώνες δύσης εθνικής θα ζήσεις από δω και μπρος με αγγλικές
αλφαβήτες μαλλιαροί μου Ελλαδίτες θλιβερές μου πορδές. Μια φάουσα
καταπίνει τον αέρα, τη θάλασσα, την πόλη, το ιερό, πλημμύρισε σκουλίκια η
μητέρα, ναι το ρόδο καταγής βγάζει καπνό, ναι. Κωλοέλληνες, κωλοέλληνες
Σκαλιστές σκιές μακρυχέρηδες με το φως σπασμένο κρατικοποιημένο, αχ, οι
Έλληνες ! Αλλά εκεί στην ξένη στην οθόνη σκυμμένοι θεϊκά δεμένοι με την
οικουμένη στους απέναντι τόπους φωτοκολλημένοι απ` τον εδώ ουρανό τους.
Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί και φως
και μουσική μιας άλλης σκέψης, ναι στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί, ναι.
στους Πανέλληνες στους Πανέλληνες στους Πανέλληνες στους Πανέλληνες.
