βροχή του φθινόπωρου,
δυνατή με θράσος,
σαν ετοιμη απο καιρο να μας ξεπλύνει
άρχιζα να κοιτάω τις φωτογραφίες
απο το ζεστό Νότο
ζεστο,μεχρι λιγες ωρες πριν.
δεν ειχα τίποτα να γράψω
τα μεσημεριανά είχαν κανει ηρώα
τον γυμνό αντρα που εκανε τη βολτα του
στο σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί
τα ενημερωτικά sites ειχαν γεμίσει
απο φωτογραφίες με ναζιστικούς χαρετισμους στο τζιπ
και σχολια για το ίδιο χάλια σακάκι της Αγκελας.
Και εγώ σκεφτόμουνα τα δικά μας ιδια χάλια
το δικό μας τούνελ που δεν έχει φως στο βάθος, εχει μόνο βάθος.
μια χωρα που ειρωνεύεται την Αγκελα με ναζιστικα τζιπ
και ψηφίζει την ΧΑ σχεδον τρίτο κόμμα
μια χώρα που η αριστερά της "δεν ξέρει δεν απαντα",
λεει πάντα τα ιδία
και κανει τον Σαμαρα να φαινεται σοβαρότερος
(αν ειναι δυνατόν!)
ευτυχως υπαρχει η θαλασσα η ελληνικη
η αξεπέραστη.
εκεί σωζεσαι απ ολες αυτες τις σκέψεις.
