Τι να γράψω για το πολυτεχνείο εγώ?
ντρέπομαι να γράψω κάτι, νιώθω ασήμαντος να γράψω κάτι,
δε συγκινούμαι πια όταν περνάω απ έξω με όλο αυτό το "ξεπούλημα" που γίνεται απ όλα τα κόμματα,
δε συγκινούμαι και γιατί δίπλα κάθε στιγμή τρυπιούνται με θάνατο ,
αυτά τα παιδιά.
Δε θέλω να γράψω τίποτα
απλα θυμήθηκα κάτι σήμερα
ντρέπομαι να γράψω κάτι, νιώθω ασήμαντος να γράψω κάτι,
δε συγκινούμαι πια όταν περνάω απ έξω με όλο αυτό το "ξεπούλημα" που γίνεται απ όλα τα κόμματα,
δε συγκινούμαι και γιατί δίπλα κάθε στιγμή τρυπιούνται με θάνατο ,
αυτά τα παιδιά.
Δε θέλω να γράψω τίποτα
απλα θυμήθηκα κάτι σήμερα
Ζώντας στα εξαρχεια για αρκετά χρονια έχω "φάει" πολύ δακρυγόνο,
και έχω κυνηγηθεί χωρίς να ανήκα ποτε σε ομάδες,
απλα γιατί τα μπατσάκια κυνηγούσαν τους
κάτω από 25 ντυμένο φοιτητικά.
και έχω κυνηγηθεί χωρίς να ανήκα ποτε σε ομάδες,
απλα γιατί τα μπατσάκια κυνηγούσαν τους
κάτω από 25 ντυμένο φοιτητικά.
Ηταν 17 Νοέμβρη, εμενα τότε στο τέλος της Καλλιδρομιου,
τα εξαρχεια είχαν γεμίσει μικρές φωτιές
και κάτι ελικόπτερα πετούσαν ακριβώς από πάνω μας,
τα εξαρχεια είχαν γεμίσει μικρές φωτιές
και κάτι ελικόπτερα πετούσαν ακριβώς από πάνω μας,
Έτρεχα λοιπόν σπίτι γιατί τα μπατσάκια ήταν ξεχυμένα στους δρόμους και κυνηγούσαν πάλι.
Βλέπω την Αρλετα μπρος μου έξω από το σπίτι της , ήρεμη σα να ζούσε στο δικό της σύμπαν, με το σκυλάκι της, το χε βγάλει βόλτα, σουρούπωνε κιόλας.
Βλέπω την Αρλετα μπρος μου έξω από το σπίτι της , ήρεμη σα να ζούσε στο δικό της σύμπαν, με το σκυλάκι της, το χε βγάλει βόλτα, σουρούπωνε κιόλας.
Ο κόσμος γύρω , χαμός!
Σταματάω εγώ η ψωνάρα, και της λέω, αγαπητή Αρλετα σας θαυμάζω και ευχαριστώ για τα τραγούδια σας .
Σταματάω εγώ η ψωνάρα, και της λέω, αγαπητή Αρλετα σας θαυμάζω και ευχαριστώ για τα τραγούδια σας .
Μάλιστα αρκετά απ αυτά είχαν κρατήσει παρέα την εποχή που ζούσα τον πρώτο μου ερωτα με μια συμμαθήτρια μου στην Β λυκειου... της λέω
"και πως τελιωσε ο ερωτας αυτός " με ρωτάει χαμογελώντας
"...Ε τελιωσε ψελιζω εγώ που πίστευα ότι οι έρωτες μπορεί και να μην τελιωνουν , είμαστε φίλοι πια..."
"και πως τελιωσε ο ερωτας αυτός " με ρωτάει χαμογελώντας
"...Ε τελιωσε ψελιζω εγώ που πίστευα ότι οι έρωτες μπορεί και να μην τελιωνουν , είμαστε φίλοι πια..."
Α , πολύ καλα κάνατε ..., μου απαντα
Με ξανακοιτάει , η Αρλετα και μου λέει "...νεαρέ μου να ξέρεις , ότι κάνω ήρθε και με βρήκε , δε το κυνήγησα..."
Η υπερυψωμένη γκαρσονιέρα του ισογειου , στην οποια εμενα ως φοιτητής έβλεπε στο σπίτι της Αρλετας .
Είχα αναψοκοκκινησει που μου έδωσε λίγη σημασία, και ευτυχισμένος μπήκα σπίτι , έτρεξα στην μπαλκονόπορτα και την παρακολούθησα να μπαίνει στο δικό της σπίτι .
Εννοείται ότι έβαλα την κασέτα με τραγούδια της Αρλετας και ένα αφιέρωμα μέχρι αργά το βραδυ
Το τραγούδι που ακολουθεί δεν είναι με την Αρλετα,
αλλα με την απίστευτη απίθανη Βίκυ Μοσχολιου σ ένα τραγούδι επίκαιρο ,
που μου φέρνει επίσης αναμνήσεις από τα χρονια του Λυκείου,
το τραγούδησα μαζι με τον κολητο μου τον Κωστή, αυτός έπαιζε κιθάρα, σε μια γιορτή.
Η υπερυψωμένη γκαρσονιέρα του ισογειου , στην οποια εμενα ως φοιτητής έβλεπε στο σπίτι της Αρλετας .
Είχα αναψοκοκκινησει που μου έδωσε λίγη σημασία, και ευτυχισμένος μπήκα σπίτι , έτρεξα στην μπαλκονόπορτα και την παρακολούθησα να μπαίνει στο δικό της σπίτι .
Εννοείται ότι έβαλα την κασέτα με τραγούδια της Αρλετας και ένα αφιέρωμα μέχρι αργά το βραδυ
Το τραγούδι που ακολουθεί δεν είναι με την Αρλετα,
αλλα με την απίστευτη απίθανη Βίκυ Μοσχολιου σ ένα τραγούδι επίκαιρο ,
που μου φέρνει επίσης αναμνήσεις από τα χρονια του Λυκείου,
το τραγούδησα μαζι με τον κολητο μου τον Κωστή, αυτός έπαιζε κιθάρα, σε μια γιορτή.
