country poetry ( στο χιόνι διαμάντια)

                                              Το χεις παρατηρήσει?

Χιονι απάτητο, παγωμένο από τον καιρο, στον ηλιο..

Οταν είσαι  σε κίνηση, εκατομμύρια μικρά διαμαντάκια πάνω του

 παίζουν με το βλέμμα σου και συ νιώθεις παιδι, 

αθώος ξανά,

νιωθεις σα να έχεις πάρει την ημερησια "δόση" χαρας 

που σου αναλογεί για να σαι ολόκληρος.

Καθε διαμαντάκι κι ένα μυστικό από τη ζωη που θες να μάθεις, 

κάθε διαμαντάκι και  μια μικρή οθόνη από το μέλλον που θες να δεις.

Και δε θες να  το πατήσεις, 

μη το χαλάσεις, 

θες να μπορείς  απλα να πετάξεις πάνω του , 

να χεις τα χερια σου σε σχήμα αεροπλανου και να φτάσεις τόσο κοντα παράλληλα με το χιόνι ,

 τόσο που να το δοκιμάσεις λίγο με τη γλωσσα, σαν μπόμπιρας το παγωτό βανίλια.

Το χιόνι σε κάνει πάλι παιδι...

Χιονι εξω  και   κοκκινο κρασί διπλα στο τζάκι.

Μικρες  και μεγάλες πύρινες γλώσσες σε πορτοκαλι μπλε και κοκκινο βαθυ , 

κοιτας και σε "ναρκώνει",

 χάνεσαι στο χορό τους.

Πλησιάζεις και νιώθεις τη ζεστη στο πρόσωπο σου, 

και την καύλα στο σώμα σου.

Φωτιά  που σε ζεσταίνει αλλα αν πας πολύ κοντα μπορεί να σε κάψει.

Χιονι στο βουνο, σπίτι με τζάκι.

Φανταζει σαν σινεμά και είναι,

 μπορώ μαλιστα να σου πω ότι είναι ακριβώς σα σινεμά.

Μερικες φορές μπορεί να μην έχει καν χάπι-εντ, 

αν δεν έχεις "αγιο " διπλα σου

                                                                   Εμεις είχαμε.

φωτια στα σωθικα

.

φεγγαρι στη λιμνη

ηλιος που ξυπνα

κατοικοι λιγοστοι , 

με σκληρα χαρακτηριστικα που  μαλλον νιωθουν αμηχανια με τους τουριστες

γιαγιαδες που εζησαν μια σκληρή ζωη

αλλα ειναι ευτυχισμένες,

με αντοχη, στο σωμα τους καθαρος αέρας ,

στα ματια τους καθαρο βλεμμα, στη περπατισια τους αερας ελληνικος.

εδω ο ασωτος χιονανθρωπος