έρχεται αυτό το ποστ ν αποκαταστήσει την απολυτη αλήθεια γύρω από την σύλληψη του Νάκη Καβαλά.
Ο Νάκης μόλις είχε τελιωσει από ένα μίνι μποτοξ που έκανε και έπληττε παραφορα, έπληττε ακόμη και στα γυρισματα του πολύ επιτυχημένου προγράμματος " το κλουβί με τις τρελλες" στο καναλι Κεραία.
Ήθελε να κάνει μια νέα αρχή στην ζωη του, στην πολύ πετυχημενη ζωη του, ήθελε να μηδενίσει, να κάνει μια πχιοτικη στροφη.
Κοίταξε με αποφασιστικότητα στον καθρέπτη του, έβαλε λίγο κραγιόν ακόμη, πέρασε λίγο διαφανη μασκαρα .
Πρέπει να κάνω αυτό το τηλεφώνημα τώρα όμως , η τώρα η ποτε.
Πακιιιιιι? φώναξε στον πακιστανό βοηθό του, πως καλούμε το 100 από το κινητό?
Ο πακι έλειπε είχε διαλειμα 4 ωρών και είχε πεταχτεί μέχρι τη Βικτωρία να δει την οικογένεια .
Κάλεσε το εκατό από χρυσο σταθερό του τηλέφωνο, δωρο από την συγχωρεμένη Νάγια , πριγκηπισα του μυθικού Ζαιρ.
Στην άλλη γραμμή ακούστηκε η βαθεια αρρενωπή φωνή
Εκατό παρακαλω πως μπορώ να σας βοηθήσω?
Χρωστάω κάποια χρήματα στο δημόσιο, καλέστε κάμερες, θα αυτό-συληφθω.
Επιτελους φτωχός .. σκέφθηκε και έριξε την ασημένια μπέρτα του, πάνω του,
πηρε τις λεοπαρδαλέ χειροπέδες-γουνάκι ,
και άνοιξε την πορτα, αυτό το χειμωνιάτικο βραδυ...
Καθώς ο άγερας ούρλιαζε το τραγούδι της νύχτας
Ο Νακης Καβαλας ατένιζε το δικό του μελλον με περίσσεια αισιοδοξία
Επιτελους θα γινω κοινός θνητός...
θα βάλω και εγώ ένα λιθαράκι να σωθεί αυτή τη χωρα.
Το περιπολικό πλησίασε, "ψηλά τα χερια..."
" ένα τσάι με ρούμι στο μπουντρούμι " παρακαλώ ψέλλισε καθώς το νιο φεγγάρι τον κοίταζε από ψηλά ατρόμητο έτοιμο να τον φέρει αντιμέτωπο με την κάθε σκληρή αλήθεια της ζωης. (σικ)
Ο Νάκης μόλις είχε τελιωσει από ένα μίνι μποτοξ που έκανε και έπληττε παραφορα, έπληττε ακόμη και στα γυρισματα του πολύ επιτυχημένου προγράμματος " το κλουβί με τις τρελλες" στο καναλι Κεραία.
Ήθελε να κάνει μια νέα αρχή στην ζωη του, στην πολύ πετυχημενη ζωη του, ήθελε να μηδενίσει, να κάνει μια πχιοτικη στροφη.
Κοίταξε με αποφασιστικότητα στον καθρέπτη του, έβαλε λίγο κραγιόν ακόμη, πέρασε λίγο διαφανη μασκαρα .
Πρέπει να κάνω αυτό το τηλεφώνημα τώρα όμως , η τώρα η ποτε.
 |
| έραψε κάτι απλό λιτό για τα βραδια του χειμώνα στο μπουντρούμι |
Πακιιιιιι? φώναξε στον πακιστανό βοηθό του, πως καλούμε το 100 από το κινητό?
Ο πακι έλειπε είχε διαλειμα 4 ωρών και είχε πεταχτεί μέχρι τη Βικτωρία να δει την οικογένεια .
Κάλεσε το εκατό από χρυσο σταθερό του τηλέφωνο, δωρο από την συγχωρεμένη Νάγια , πριγκηπισα του μυθικού Ζαιρ.
Στην άλλη γραμμή ακούστηκε η βαθεια αρρενωπή φωνή
Εκατό παρακαλω πως μπορώ να σας βοηθήσω?
Χρωστάω κάποια χρήματα στο δημόσιο, καλέστε κάμερες, θα αυτό-συληφθω.
Επιτελους φτωχός .. σκέφθηκε και έριξε την ασημένια μπέρτα του, πάνω του,
πηρε τις λεοπαρδαλέ χειροπέδες-γουνάκι ,
και άνοιξε την πορτα, αυτό το χειμωνιάτικο βραδυ...
Καθώς ο άγερας ούρλιαζε το τραγούδι της νύχτας
Ο Νακης Καβαλας ατένιζε το δικό του μελλον με περίσσεια αισιοδοξία
Επιτελους θα γινω κοινός θνητός...
θα βάλω και εγώ ένα λιθαράκι να σωθεί αυτή τη χωρα.
Το περιπολικό πλησίασε, "ψηλά τα χερια..."
" ένα τσάι με ρούμι στο μπουντρούμι " παρακαλώ ψέλλισε καθώς το νιο φεγγάρι τον κοίταζε από ψηλά ατρόμητο έτοιμο να τον φέρει αντιμέτωπο με την κάθε σκληρή αλήθεια της ζωης. (σικ)
