Mετά από όλη αυτή τη βροχή νόμιζα οτι ειχε περάσει το καλοκαίρι
και κάπου το έχασα, κάπου δε το κατάλαβα και το έχασα.
Τελικά βγήκε ο ήλιος , με τα δόντια
όμως , και να Μαϊ και εγώ σαν τον κλασσικό Σκανδιναβό\με τραπεζάκι στον ήλιο, διπλά
στο κύμα να σου γράφω
Αλλά εχω πάθει το εξής
Δε μπορώ πια να γράψω και
τίποτα.
Τι να γράψω?
οι φίλοι μου κάνουν αναρτήσεις συνεχεία
στο φατσοβιβλιο, για την άνοδο της χρυσής αυγής, άλλος για το χαράκωμα
στο πρόσωπο του άτυχου Αφγανού, ενας άλλος
ένα τραγούδι όχι πια έρωτες, καλά
αυτός το χει ξεφτιλίσει, καθε βδομάδα ερωτεύεται μετά βαριέται και μια βδομάδα
δε θέλει πια έρωτες
Μια άλλη ζει στον απόλυτο κόσμο
της, και αναφτεί κατι το kke
άδω μπορείς να
γελάσεις...
Δε κάνω like δε σχολιάζω
, πολύ σπάνια
Τι να γράψω και τι να γράψεις
Σ αυτή τη χώρα κανείς δε καταλαβαίνει
κανένα
Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει
τι χάσαμε αυτά τα λίγα χρονια της κρίσης
Χάσαμε πολλά και σημαντικά και
δεν ειναι χρήματα.
Σημερα ένα φιλαράκι που δε ξερω προσωπικα
αλλα εκτιμω τις εκπομπες του
έγραψε κατι
πολύ γλυκό
Για τις αγιάτρευτες απουσίες...
Εκείνες τις ξαφνικές,
με τα πολλά
γιατί που μένουν μέσα στο παιδικό μυαλό μας
και μένουν για πάντα,
και ένα κομμάτι
του μυαλού μένει κι αυτό αθωο
και τα φιλοξενεί.
Εκείνες τις απουσίες που μας άλλαξαν
και μας έμαθαν καλά
οτι τίποτα στη ζωή δεν είναι
δεδομένο
μικρέ μου τυμπανιστή , κι εσύ!
σου εχω αφιέρωση
(καθε τεταρτη 6-8 @ www.clipartradio.gr ακουμε φανατικα τον σοφοκλη)
δε χρειάζεται να σας την συστήσω εγω, ενα απο τα φωτεινα μπλογκο σπιτα
και χρησιμοποιω τη λεξη σπιτι
γιατι το μπλογκ αυτο ειναι σπιτενιο γεματο μυρουδιες απο γλυκα, θετικη ενεργεια και παιδια γελακια
να σαι καλα
ο πινακας ειναι ήδη στο δωμάτιο
και μου αρεσει πολύ.
