νιφαδες στο κεντρο της πολης (ημουν εκει της ειδα, σας λεω)

Μερικές γενναίες νιφάδες   διαλέγουν το κέντρο της πόλης, 
για το τελευταίο χορό τους.
Ειμαι σιγουρος οτι ονειρεύονταν κατι διαφορετικό ,
κάποιο βουνό χιονισμένο, 
κάποιο ερημικό χωριό της επαρχίας,
να πέσουν στο απέραντο  απάτητο λευκό \
και να ζήσουν λίγο ακόμη να γίνουν ένα  με τις άλλες, πριν το τέλος.
Αλλά αγαπημένη μου νιφάδα που μόλις πριν λίγο έλιωσες στο κόκκινο σκουφί μου,
έτσι ειναι η ζωή απ αλλού ερχόμαστε κι αλλού μας παει, αδικη και υπεροχη συναμα.

Παρακολουθώντας τες τωρα-δα (αυτο το λεμε στο νησι μου) τις λιγες νιδαφες,
μέσα από το σπίτι σκεφτομαι διάφορα, ασχετα μεταξυ τους.
Σκόρπιες  σκέψεις.
Καμία φορά σκεφτεσαι ετερόκλητα πράγματα, ετσι δεν ειναι?
μπορεί το περιβάλλον να ειναι ήσυχο ερημικό και ρομαντικό και εσύ να σκεφτεσαι το χαράτσι της  Δέη,

Η να είσαι στο γκισέ της Τράπεζας ο υπάλληλος να σου διαφημίζει το νέο προϊόν κατάθεσης μάλιστα να σου τονίζει οτι αν τα  " κλείσεις" για 20 χρόνια,  θα εχεις αυτό το τέλειο επιτόκιο , και ΑΝ πεθάνεις, το παιδί σου θα  έχει την τύχη να πάρει διπλό πόσο -ναι το έζησα κι αυτό, μου το παν το πρωι στη τραπεζα-(ντοινκκκκ!)
Να είσαι που λες στη τράπεζα και να ονειρεύεσαι το σπίτι πάνω στο βουνού τζάκι , το τοπίο, τισ ζεστες μηλοπιτες, τις ατελειωτες αγκαλιες διπλα στο τζακι...

Επίσης σκεφτόμουνα οτι εκείνη η έκκληση που κάναμε για τους αστέγους έπιασε τόπο, γιατί και νέους  bloggers  γνωρισα και καναμε και κατι καλο τελικα!

Επίσης διάβασε κι αυτό, κυκλοφορεί μέρες στην κοινωνική δικτύωση μερες τωρα.

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2012
Ώρα: από τις 8:00 μμ. μέχρι τις 8:30 μμ.
Τοποθεσία: Σε όλη την ΕλλάδαΟΧΙ στις αυξήσεις της ΔΕΗ
ΟΧΙ στα χαράτσια
Αντιδρούμε στον τρόπο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ένα δημόσιο αγαθό όπως αυτό του δικαιώματός μας να έχουμε ρεύμα στα σπίτια μας. Την Τετάρτη 1 Φεβρουρίου, στις 8 το βράδυ, την ώρα των ειδήσεων η Ελλάδα θα στείλει το δικό της μήνυμα.
Όλοι μαζί μπορούμε.
Το απαγόν Apagón (Ισπανικά, κυριολεκτικά, συσκότιση) είναι άλλη μία μοναδική μορφή διαμαρτυρίας που χρησιμοποίησαν τον Σεπτέμβριο του 2002 οι αργεντινοί καταναλωτές για να ακυρώσουν τις αυξήσεις στο ρεύμα και σε άλλα κοινωνικά αγαθά κοινής ωφέλειας.Εσβησαν ταυτόχρονα τα φώτα για ένα τέταρτο σε όλη τη χώρα!
Τη βύθισαν στο σκοτάδι και ανάγκασαν κυβέρνηση και εταιρείες σε άτακτη υποχώρηση.
Δε πιστευω οτι θα συμβει στην Ελλαδα φυσικα.
Δε ξερω αν εχει νόημα να το κάνουμε η τι θα πετυχουμε αυτό, ίσως ένα μήνυμα
εγώ θα το κάνω γιατί συχνά το κάνω ,ανάβω και κερακια μικρα  
και ακούω ιντερνετικο ραδιοφωνο

Φιναλε του ποστ-να το καμει ο θεος- αυτου 

μ αυτ το υπεροχο που εγραψε σημερα ο Κραουνακης στο  Faceook

σχετικα με το οτι ισως πτωχευσουμε

"... .ολοφανερο οτι παμε για δραχμη...υπενθυμιζω ,οτι το νομισμα ειναι κατι μη αντικειμενικο ειναι υποκειμενικης αξιας ανταλλακτικη υλη,

και τα μη ανταλασσομενα ειναι η φιλια ο ερωτας και η τεχνη,οι μονες στιγμες του ανθρωπου που νικανε το θανατο

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

αξεπραστη Βικαρα  μας λειπεις.

η αλικη στο facebook (ει πειρατη κανε με add)

η αλίκη μας κάνει πλάκα,

εκει πάνω στο παραδεισο μπαινει  facebook και γράφει τα δικα της.
δε με πιστευεις?

να πηγαινε εδω να δεις 

http://www.facebook.com/pages/%CE%95%CE%B4%CF%8E-%CE%91%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7/2949155972014

 είμαι σίγουρος οτι αν ζούσε σημερα το Αλικακι
, θα μας έγραφε μέσα απο το facebook  &  twitter τα δικα της,
ξέρεις εσύ, και θα μας "έστελνε" κανονικά! 
αποψε το βραδυ που βλεπαμε  για χιλιοστή φορά
την ταινία  "αρχόντισσα και αλητης"
και γελάσαμε για χιλιοστή φορά με τις ίδιες ατάκες τα ιδία σκέρτσα 
σκεφτόμουνα με το διεστραμμένο γεμάτο άσωτες σκέψεις μυαλό μου 
οτι η σκηνή με τον Δημήτρη και τον Πιπη
(δηλαδή αγοράκι που βρήκε στο δρόμο ο λεβέντης παπαμιχαηλ και κανανε παρέα
και μετά χόρεψαν και το η αγάπη θέλει δυο ,
και κοίταζε  γλυκά ο ενας τον άλλον πάντα- γιατί η άλικη εκεί ειναι πίπης -
και λέει και ως ο πιπης
"... ΩΠΑ  να ζήσουν τα αγόρια .." 
ίσως ειναι και η  πρώτη  γκεη   σκηνή του  ελληνικου σινεμά χάχα
το παρατραβηξα ε ?? !

( ΠΙΠΗΣ (ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ): Μόνο που εσύ είσαι ομορφόπαιδο, ρε Λευτέρη, 

ΛΕΥΤΕΡΗΣ (ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ): Άστα αυτά. Δε θέλω τέτοια. Εσύ είσαι κούκλος, ρε. Σωστό κορίτσι!
ΠΙΠΗΣ: Έ, όχι και κορίτσι, ρε Λευτέρη! Όχι και κορίτσι!
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: Στάσου ρε Πίπη. Μη παρεξηγιέσαι. Που λέει ο λόγος να πούμε. Δηλαδή εγώ, αν ήμουν κορίτσι θα σε ερωτευόμουνα.
ΠΙΠΗΣ: Θα μ' ερωτευόσουνα; Έτσι; Μπατιράκι, φτωχό, φουκαραδάκι;

χωρις πλακα ομως
αγαπαμε ελληνικο παληο σινεμα
και  οπως εγραψε και ο Σειριος 

μπορει  ξανα μεσα στην απιστευτα κακη τηλεοραση που εχουμε

με τις σιλικονατες αδιαφορες που κανουν εκπομπες 

και τα στημενα δελτια ειδησεων , 
τα τουρκικα σηριαλ 

και τα υπολοιπα ελληνικα αδιαφορα σηριαλ, 

να περιμενουμε να δουμε μια  ελληνικη ταινια

και να ειναι σαν οαση,

οπως τοτε  που ημασταν παιδια.

city*poetry*post (λιγα ψιχουλα αγαπης σου γυρευει)

κι ενω ο Κωνσταντινος Βητα ηχογραφει ηχογραφει ηχογραφει
νεες μουσικες & τραγουδια

ειναι μια παρασταση που δε πρεπει να χασουμε με τιποτα στη πολη αυτη

δες  το βιντεο

Ο Γιάννης Παλαμίδας και η Ηρώ Σαΐα τραγουδάνε για τον έρωτα, για το φως, για την αγάπη.
«Για σένα»
Μια μουσική συνάντηση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για τέσσερις μοναδικές παραστάσεις στις 13, 14, 20 και 21 Φλεβάρη.

(Μια μουσική συνάντηση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για τέσσερις μοναδικές παραστάσεις στις 13, 14, 20 και 21 Φλεβάρη. Από τον Καβάφη μέχρι τον Καββαδία, από τον Clauss Nomi έως τον Κωνσταντίνο Βήτα ,τη Λένα Πλάτωνος, τον Σταύρο Ξαρχάκο. Με νέα τραγούδια αλλά και αγαπημένα παλιά, οι δυο φίλοι θα συναντηθούν για τέσσερις μοναδικές βραδιές με τραγούδια που μιλάνε για αστέρια, για τριαντάφυλλα , για χαρά , για θυμό , για χαμένα όνειρα, για αγάπες που ''επέζησαν'' ... «Για σένα»!
Μαζί τους ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στο πιάνο και ο Δημήτρης Σιάμπος στην ηλεκτρική κιθάρα.
Στο θέατρο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» τις Δευτέρες και Τρίτες 13, 14, 20 και 21 Φεβρουαρίου, στις 21:00.)

  επισης  σου εχω κι αυτο το βιντεο να  ακουσεις

νεος ερμηνευτης 

Ιωαννης Λακης

σε ενα παληο αγαπημενο ερωτικο

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης

και μερικες εικονες

μιας πολης που θα συνεχισω

ν αγαπω οτι κι  αν λετε εσεις

ψιλοβροχο...

η αθηνα ...

λαβωμενη γυρευει

λιγα ψιχουλα αγαπης..

μια ζωη μεσα στους δρομους και τις νυχτες

αλλα και την ωρα που πεφτει ο ηλιος ,
κεινη την ωρα εισαι παντα μονος
μη το φοβασαι αυτο..

απο κει πανω.

Όταν πετώ με το αεροπλάνο κάνω πάντα τις πιο απίθανες σκέψεις,
είτε ειναι σε πτήση 20 λεπτών η 10 ωρών στην άλλη πλευρά του πλανήτη.
Ευτυχώς δεν είχα ποτέ αυτή την φοβία των αεροπλάνων 
και έτσι το βλέπω πάντα με χαρα να ταξιδεύω

Μάλιστα ειναι τώρα που το σκεφτομαι ειναι το αγαπημένο μου μέσο ταξιδίου,
με  εκνευρίζει λίγο η αναμονή στους ελέγχους που σου κάνουν.. και οτι δνε εποτρεπετε να εχω στο σακο μου τη σπανακοπιτα της μαμας αλλα οκ θα επιζησω .
Μέχρι και παπούτσι εχω βγάλει στο Παρίσι
γιατί έκανε συνεχεία μπιιιιιπ το μηχάνημα, 
στους ελέγχους, άσε και έγινα και ρεζίλι με την τρυπά στη κάλτσα ο φοιτητης

Στο αεροπλάνο λοιπόν πάντα σκεφτομαι για τους ανθρώπους που ταξιδεύουν ιστορίες , που να πάνε , τι να ζουν , πως  ειναι η ζωή τους, άραγε αγαπηθήκαν στη ζωή τους, έχουν μισήσει έχουν πέσει στα πατώματα για ένα ερώτα, τι δουλεια να κάνουν?
Και όταν κοιτώ από το παράθυρο και βλέπω τα σπιτάκια κάτω τα ποταμάκια, τα βουνά, τους δρόμους που ειναι τόσο μικρά μου έρχεται πάντα το γνωστό τραγούδι του Χατζή. 
 
Κι έχει δίκιο το τραγούδι
"..από ψηλά  μοιάζει η γη με ζωγραφιά κι εσύ την πηρες σοβαρά κι εσύ την πηρες σοβαρά.."
Ετσι ειναι αγαπημένε μου μπλόγκερ εκεί έξω, οτι  σε  πίκρανε όταν το κοιτάξεις από ψηλά  μοιάζει τόσο μικρό, τόσο ασήμαντο..
Ο χρόνος γινεται αποσταση  και   μικραίνει μέσα μας τα πάντα
η σχεδόν τα πάντα ... 
Aπο κει πανω νιωθεις λιγο σα το θεο, χαμογελας ειρωνικα οταν οι αλλοι κανουν ονειρα..
Το σημαντικό ειναι να κάνουμε τις πτήσεις μας χωρίς φοβίες χωρίς αναστολές , άντε το πολύ με καμία ζώνη ασφάλειας  και οτι ειναι γραφτό να συμβεί θα συμβεί
Δεν ειδές τι έγινε χτες με τον Θ. Αγγελόπουλο, 
από κει που δεν το περιμένει κάνεις, κι ας αναπαύει η ψυχή του.
Εγώ δεν  ήμουν  και τεράστιος φαν αλλά αναγνωρίζω οτι είχε ποιηση στο σινεμά του, μια ποιηση που  συνεπαίρνει.
θα τελεiωσω αυτο το ποστ-να-το-κανει-ο-θεος ετσι :

 «Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)

μπεστ-οφ-ασωτος

Οταν σε καλει αγαπημενος μπλογκερ  σειριος για   να πεις τα μπεστ οφ  σου δε λες οχι

οποτε εχουμε και λεμε

1. Αγαπημένη στιγμή:

 οταν κοιταω τον απεραντο καλοκαιρινο ουρανο, ξαπλωμενος στην αμμο, 
χαμενος σα παιδι  που μετραει τ αστρα τ αμετρητα και δε θες καμια σκεψη να χαλασει αυτη τη στιγμη.

2. Αγαπημένο άρωμα: 
  απολυτα αγαπημενο δεν εχω κατα καιρους δοκιμαζω διαφορα που μου προτεινει η κολητη μου που ειναι και η μονη που ξερει τι μου παει πολυ
αυτο το καιρο φοραω  Potion DSQUARED² for men

3. Αγαπημένο Φαγητό: 
  μακαρονια με κυμα , ειμαι μακαρονας, ενα πιατο νεβερ ιναφ!

4. Αγαπημένο Γλυκό: 

μηλοπιτα φορ  εβερ, σπιτικη σλουρρρπ!

5. Αγαπημένο Ποτό: 
βοτκα με παγο και λεμονι

6. Αγαπημένο Βιβλίο: 

 ειναι  καμια δεκαρια αλλα αν πρεπει να διαλξεω ενα  αυτο ειναι "ο μικρος πριγκηπας"

7. Αγαπημένο Τραγούδι: 

εδω δε φτανουν ουτε δεκα εκπομπες ραδιοφωνου, αλλα το απολυτο best-aswtos-song  τυχερο αστερι , απιστευτος γιαννης παλαμιδας το σκιζει κανονικα και κωνσταντινος βητα

8. Αγαπημένη Σειρά: 
 τρεις χαριτες μετα ακολουθουν ολες οι αμερικανιες τυπου : LOST, SEX&THE CITY, 6FEET UNDER,DEXTER,FLASH FORWARD

9. Αγαπημένη Έξοδος: 
η εξοδος κινδυνου, ε τι να πω ρε παιδια, μαρεσουν οι εξοδοι μαρεσουν και οι εισοδοι και ολα μαρεσουν αρκει να εχει καλη παρεα

10. Αγαπημένη Διαδρομή: 
αν και νησιωτης ειμαι παιδι της αθηνας,και οι αγαπημενες διαδρομες μου εχουν να κανουν παντα με το πληγωμενο κεντρο της.
Δρομοι πoυ την ωρα που βραδιαζει και δεν εχει ερθει ακομη το σκοταδι, απλα εχουν αναψει τα φωτα των δρομων , παιρνουν αλλο χρωμα αλλη ενεργεια και σου λενε τις ιστοριες της βραδιας που περασε.

εβιλ, νικατσου,γιαγια αντιγονη, καντακουζινος θα τους βαλω να το παιξουν οταν και αν θελουν φυσικα

και επειδη με κανε να κατουρηθω στα γελια 

αυτη η φωτογραφια που ειδα στο φατσοβιβλιο 

την βαζω ετσι σαν επιλογο ασχετη μεν αλλα εχει πολυ γελιο

ανρωποι μοναχοι (κι αν σου τυχει?)

Λένε οι φίλοι ειναι για τις δύσκολες στιγμές

Δε ξέρω, δεν απαντω

εχω σκισει τα διπλωματα στο θεμα φιλια 

Ξερω οτι οι φιλοι οι πραγματικοί, ειναι σίγουρα αυτοί που χαίρονται με τη χαρα σου, με την ευτυχία σου.
Γιατί στα λέω αυτά?

α ναι δε ξερω
αυτή η εβδομάδα είχε απ όλα
Είχα μια γαστρεντερίτιδα βάρβατη

που μ έκανε να σκεφτώ όλα αυτά τα κλασσικά του ασώτου
Με τις αρρώστιες εχω πάντα αυτή τη σχέση, 

μου θυμίζουν τα γηρατειά,
την ανημποριά, την μοναξιά.
Εχω εικόνες από το μέλλον να είμαι μόνος γέρος ανήμπορος 

αυτή ειναι η χειρότερη εκδοχή

αλλά πάλι στις αρρώστιες σκεφτεσαι μονο τις χειρότερες εκδοχές...
Γιαυτο  και εχω αυτή την πετριά να βοήθαω όποτε μπορώ

-αυτό εξηγεί λίγο το προηγούμενο ποτ σχετικά με το κρύο που έκανε αυτές τις μέρες-
Βοήθαω  λοιπόν αρκετά αλλά δε το κάνω ποστ καθε φορα, βρεθηκαν κανα 2 να πουν για οψιμη ανθρωπια κτλπ κτλπ 
ας κοιταξει ο καθενας το βρακι του κι ας αφησει τις κριτικες

Σχετικά με τη προηγούμενη ανάρτηση δήχθηκα μια υπέροχη επίθεση αγκαλιάς από πολλούς μπλογκερς νέους που δεν ήξερα καν και παλιούς
Δε χρειάζεται κάνεις να κάνει αυτό που δημοσιευει στο ποστ η στη κοινωνικη δικτυωση αλλά  χρειαζεται να το πιστεύει όταν το κάνει.
Μπορεί  αυτες οι αναρτησεις  που προέτρεπαν να πας να βοηθήσεις να έψησαν έστω κι ένα να πάει?
ε αυτό ειναι η νίκη της αναρτησης.
Εγώ πάντως εχω πάρει χαρα απ αυτό, όταν δίνεις σε ένα γέρο  ανήμπορο που κοιμάται σε μια γωνία κάτω από μια καινούργια τράπεζα, ένα πάπλωμα και λίγο φαγάκι, το βλέμμα του σου δίνει πολλά δώρα 
Οτι και να ήταν αυτή τη ζω αυτή τη ζωή αυτός ο άνθρωπος όσα λάθη κι αν έκανε και κατέληξε έτσι η και να μην έκανε, η ζωή ειναι μεγάλη ποίμανα το ξέρεις μπορεί να σε κάνει να υποφέρεις αλύπητα 
Εδω ο πατέρας μου όσο ζούσε καταστράφηκε οικονομικά 2 φόρες αν δεν υπήρχε γη σε περιουσία από πίσω μπορεί άλητης να μόνα να χα καταστραφεί που λέει και το άσμα
Άπου άρχισα και που καταλήγω
Όταν αρρωσταίνεις λοιπόν  γυρίζουν διαφορες σκέψεις  στο μυαλό σου στη διαδρομή που κάνεις κρεβάτι τουαλέτα-καναπές-τσάι-λαπάς-κρεβάτι
Σκέψεις γύρω από τα νιάτα, τη φιλια, την  αγάπη, το κόσμο, τη ζωή.
Και τελικά καταληγεις παντα εκει ότι
η ζωη είναι ωραια ρε γαμωτι
αλλα κοιτα και γυρω σου δεν  εισαι μονος.

κι ενα τραγουδι που το δεχομαι να το ακουσω μονο απο την Βικαρα

κανει ψοφο σημερα αλλα...

ΑΣ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΨΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΟ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ολοι εχουμε μια κουβερτα περισευουμενη:
 και μπορούν να απευθυνθούν στο ΚΥΑΔΑ 
στα τηλέφωνα 210 - 52.46.515 και 210 - 52.39.465.
 επίσης στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Εχελιδών 69, το οποίο θα παραμείνει ανοιχτό για όλο το 24ωρο,
 ώστε όσοι δεν έχουν στέγη να προμηθεύονται κουβέρτες, παπλώματα και υπνόσακους, προκειμένου να περάσουν το βράδυ εκεί. Επίσης κέντρο σίτισης Πειραιώς 35 και Σοφοκλέους... (κοινοποιήστε το)

αντιγραφω απο   Eva s Blog 

 Προσωρινό κατάλυμα δίνει ο δήμος Θεσσαλονίκης στους άστεγους της πόλης, αφού τα καιρικά φαινόμενα στη Βόρεια Ελλάδα είναι ιδιαίτερα έντονα, με τσουχτερό κρύο και χαμηλές θερμοκρασίες.
Οι δύο χώροι που θα φιλοξενήσουν τους άστεγους είναι το Ε’ ΚΑΠΗ στην οδό Γαμβέτα 56 και Φλέμιγκ 36, από τις 8:00-21:00 και το 13ο Γυμνάσιο στην οδό Εθν.Αμύνης 26, από τις 21:30-8:00. Πρόκειται για στεγασμένους και θερμαινόμενους χώρους, που θα είναι προσβάσιμοι σε όσους έχουν ανάγκη από προσωρινή φιλοξενία εξαιτίας του ψύχους για τις επόμενες μέρες.


επειδη αυτη η ιστορια με το bloggin' δεν ειναι μονο 

αχαχουχα, σαγαπω μαγαπας , κανε μου λιγακι μμμ, 

κανε μου  ενα σχολιο να σου κανω και εγω ενα

αλλα ειναι και ανθρωπια

και ειναι πολυ ευκολο να σαι "συνανθρωπος" , 

το πιο δυσκολο ειναι να γινεις ανθρωπος ομως,

 κι επειδη αυτες τις μερες θα κανει ψοφο εξω

 ενω εσυ θα καθεσαι διπλα στο καλοριφερ σου

μπορεις να κανει κατι απλο & χρησιμο

 'φχαριστω εσας που  ηδη το κοινοποιησατε

country poetry ( στο χιόνι διαμάντια)

                                              Το χεις παρατηρήσει?

Χιονι απάτητο, παγωμένο από τον καιρο, στον ηλιο..

Οταν είσαι  σε κίνηση, εκατομμύρια μικρά διαμαντάκια πάνω του

 παίζουν με το βλέμμα σου και συ νιώθεις παιδι, 

αθώος ξανά,

νιωθεις σα να έχεις πάρει την ημερησια "δόση" χαρας 

που σου αναλογεί για να σαι ολόκληρος.

Καθε διαμαντάκι κι ένα μυστικό από τη ζωη που θες να μάθεις, 

κάθε διαμαντάκι και  μια μικρή οθόνη από το μέλλον που θες να δεις.

Και δε θες να  το πατήσεις, 

μη το χαλάσεις, 

θες να μπορείς  απλα να πετάξεις πάνω του , 

να χεις τα χερια σου σε σχήμα αεροπλανου και να φτάσεις τόσο κοντα παράλληλα με το χιόνι ,

 τόσο που να το δοκιμάσεις λίγο με τη γλωσσα, σαν μπόμπιρας το παγωτό βανίλια.

Το χιόνι σε κάνει πάλι παιδι...

Χιονι εξω  και   κοκκινο κρασί διπλα στο τζάκι.

Μικρες  και μεγάλες πύρινες γλώσσες σε πορτοκαλι μπλε και κοκκινο βαθυ , 

κοιτας και σε "ναρκώνει",

 χάνεσαι στο χορό τους.

Πλησιάζεις και νιώθεις τη ζεστη στο πρόσωπο σου, 

και την καύλα στο σώμα σου.

Φωτιά  που σε ζεσταίνει αλλα αν πας πολύ κοντα μπορεί να σε κάψει.

Χιονι στο βουνο, σπίτι με τζάκι.

Φανταζει σαν σινεμά και είναι,

 μπορώ μαλιστα να σου πω ότι είναι ακριβώς σα σινεμά.

Μερικες φορές μπορεί να μην έχει καν χάπι-εντ, 

αν δεν έχεις "αγιο " διπλα σου

                                                                   Εμεις είχαμε.

φωτια στα σωθικα

.

φεγγαρι στη λιμνη

ηλιος που ξυπνα

κατοικοι λιγοστοι , 

με σκληρα χαρακτηριστικα που  μαλλον νιωθουν αμηχανια με τους τουριστες

γιαγιαδες που εζησαν μια σκληρή ζωη

αλλα ειναι ευτυχισμένες,

με αντοχη, στο σωμα τους καθαρος αέρας ,

στα ματια τους καθαρο βλεμμα, στη περπατισια τους αερας ελληνικος.

εδω ο ασωτος χιονανθρωπος

street poetry

στις τουαλέτες του φλοραλ στα εξαρχεια

γράφονται πάντα τα ωραια

κάθε έξοδος είναι μια είσοδος για καπου αλλου?

πριν γινει μπαλαρίνα σε μια βιτρίνα είχε ζήσει αληθινά, είχε αγαπηθεί και είχε φωτιστεί από τα όνειρα τόσων κοριτσιών αλλα όπως πάντα συμβαίνει

όλα αυτά μια νύχτα  τελιωνουν 

και έτσι επέστρεψε στη βιτρίνα της 

κρατωντας στο χέρι της

τη κοκκινη καρδούλα της

δε το βλέπεις ε?  

όταν θα είσαι έτοιμος θα το δεις

ξανά περνα..

ο αη βασιλης φοβισμένος από την κρίση της πολης 

χώθηκε πίσω από το κιτς πανωφόρι 

τον πέτυχα αργά τα μεσάνυχτα να κοιτα  δειλά τους περαστικούς

δε καταλαβαίνει πια τη γλωσσα τους

κι αυτή η κρίση που ακούει συνεχεια...

όχι αη βασιλη δεν είναι οικονομική 

είναι πρωτίστως ηθική.

πάντα υπάρχει ένα κοκκινο παράθυρο

μεσα στη μοναξιά της πολης.

πάντα υπάρχει ένα κοκκινοπαραθυρο μεσα μας

monsieur minimal *  κι αν χαθείς

φωτα ολόφωτα

".....Την επαύριον ήσαν Φώτα. Την άλλην ημέραν Ολόφωτα. Την εσπέραν της μεγάλης εορτής, άμα τη τριημερεύσει της λεχούς και του παιδίου, έβαλαν την σκαφίδα κάτω εις το πάτωμα και εγέμισαν με χλιαρόν νερόν βρασμένον με δάφνας και με μύρτους. Επρόκειτο να τελέσουν τα «κολυμπίδια» του παιδίου.
Η καλή μαμμή, η Μπαλαλού, εξήπλωσε το βρέφος μαλακά επί των ηπλωμένων κνημών της και ήρχισε να λύει τα σπάργανα. Είχε νυκτώσει. Μία λυχνία και δύο κηρία έκαιον επί χαμηλής τραπέζης. Το παιδίον, παχύ, μεγαλοπρόσωπον, με αόριστον ροδίζοντα χρώτα, με βλέμμα γαλανίζον και τεθηπός, ανέπνεε 

και ησθάνετο άνεσιν, καθ’όσον απηλλάσσετο των σπαργάνων.

Η Σαπφω Νοταρα Διαβαζει Παπαδιαμαντη,
 η ιδέα μου  για την ανάρτηση μου ήρθε όταν  blogger  Σειριο
 μου έστειλε κάποια σπάνια αρχεία και τον ευχαριστώ γιαυτο
Οτι και να διαβάσω επιστρέφω πάντα στον Παπαδιαμαντη για πολλούς δικούς μου λογους
Το νησι, οι απλοί ανθρωποι, οι ελιες, η θαλασσα, οι εκκλησιες, τα ποτοκια, οι καφεδενες...

κυρ στέφαν' όχι από το καλο ζαμπόν από το φτηνό, κυρ στεφανε!

κι αφου γελάσαμε , ήπιαμε ήπιαμε ήπιαμε,
φαγάμε φάγαμε, φάγαμε,
και στο αίμα μας κυλάει μονο ζάχαρη αχνη και αλκοόλ
προσγειώσου τώρα απότομα με τη μια ροδα
 την άλλη στην έχουν τσακίσει οι περικοπές...
και ζήσε το νέο μεσαίωνα που ανατέλλει, "τελει ντε τελει"
χάπι νιου κρίση
τι χάπι? ε ότι έχει πρόχειρο ο καθένας