ποτε την κυριακη (δυσκολοι αποχαιρετισμοι)

δεν την ήξερα καλά

ήξερα καλά τη κόρη της

απο μικρά σε μια γειτονια

χτες έφυγε αθόρυβα

έμφραγμα είπε ο γιατρός

σημερα κηδεία

εσύ που με διαβάζεις χρονια

θα ξέρεις οτι εγώ και οι κηδείες

“δε το έχουμε”

Ειμαι ο χειροτερος ανθρωπος

Να πει τα συλληπητηρια

Μη με βάλεις να πάω σε κηδεία

νιωθω αμηχανα

δε πατώ πόδι

δε μπορώ να είμαι κοινωνικός

στον πόνο ενός ανθρώπου

δε ξερω γιατί εχει γίνει έτσι

γιατί στο χαμό κάποιου πρέπει

να πήγαινε όλος ο κόσμος να λέει αντίο

στο σπίτι

έτσι συνηθίζεται ακόμη στην επαρχεία

καλύτερα να πήγαινες μια ωρίτσα κει

στην εκκλησία, 

να τελιωνει το θεμα

ο πόνος μια απώλειας ειναι τόσο

μεγάλος

σκεφτομαι αυτό το κορίτσι

πήγαινε ο καθένας

και του λέει

τα τυπικά  "ζωη σε σας "

πιθανώς και άνθρωποι

που πάνε απο υποχρέωση

ειναι μια τελετουργία που δε αρέσει,

όταν έφυγε ο πατέρας

αλλά και αρκετά χρονια μετά

ο κολλητός μου

δεν ήθελα να είμαι με κόσμο

πριν και μετά τη κηδεία

ο πόνος μιας απώλειας ειναι τόσο προσωπικός

στο πόνο και στον θάνατο είμαστε μονοί

το πιστεύω

κάνεις δε μπορεί να νιώσει το πόνο μας

όσο εμείς

άλλο η χαρα

η χαρα μοιράζεται

ο πόνος νομίζω όχι

ήμουν μόνος και σας αποχαιρέτισα μόνος

στην εκκλησία δεν ήμουν εγώ

είχα θωρακιστεί

ήταν κάποιος άλλος

το ξέρατε καλά και οι δυο

πάντως αυτές οι ξαφνικές απώλειες

ειναι μεγάλο σοκ

σιχαίνομαι τις κηδείες

κάποτε μια φίλη μου είπε

ειναι χρήσιμο αυτό το τελετουργικό

όπως και τα μνημόσυνα

για το αντίο σου στον πεθαμένο

μνημόσυνα 3 μερών και τα λοιπά

δε θέλω

τα δικά μου μνημόσυνα

τα κάνω  όταν  νιώθω εγώ

μισιρλου σεηκ

δεν εχω τιποτα να πω-στ 
ειδα το τραγουδι
 και μου φτιαξε το κεφι
καλο ανοιξιατικο Σ/Κ

birds have to fly-ποστ

κουλουρι-κου κου κουλουριι

εδω εγω σε προσφατη φωτο

 

χωρίς πολλά λόγια  

μόνο εικόνες

 απο μια άνοιξη ασυνήθιστη πάλι

 στις ειδήσεις η Κύπρος σε πρώτο πλάνο

βόλτες τ απογεύματα σε έξοχες εξοχές

θέλω να πάρω ένα σκυλάκι

το αποφάσισα

φέτος θα μεταλάβω την μεγάλη πέμπτη

το αποφάσισα κι αυτό

γιατί το υποσχέθηκα στην 

αήττητη  ελληνίδα μανά-μητέρα-μαμά

θα πάρω ρεπό ως άσωτος 

Στην αλλη πλευρα της γης η Αλεξια  πιστη στο δικο της δρομο

εχει μπει στο τοπ10 των jazz albums στο itunes

Birds have to fly

.

παντως αυτο που ακουω συνεχεια  ειναι το  rock my soul 
του κιθαριστα Μαργαρη Παναγιωτη
παρε ενα δειγμα εδω  το οποιο θα μου επιτρεψετε να το αφιερωσω στην Ginger
που αγαπα Μαχαιριτσα

αγαπημενο μου ημερολογιο

χτες στεναχωρήθηκα πολύ φίλε

γιατί είδα ενα πολυ αγαπημενο μου ατομο  μου να καπνίζει

θα μου πεις ωπα ρε μεγάλε 

σιγά το θεμα

ειναι θεμα όμως...

εξι μηνες πριν
ειχε ανακαλύψει ξαφνικά ένα όγκο

στον πνεύμονα...

και τον βρήκε την κατάλληλη στιγμη

ήταν τυχερός

τον αφαίρεσε

υπέφερε

μαζι και μείς

ο γιατρός του είπε αν θες να ζήσεις 

τσιγάρο γιοκ

και μας έπεισε οτι δεν κάπνιζε

αλλά χτες τον είδα κρυφά

το έβαλα τις φωνές σα γονιός που μαλώνει το παιδί του

αν και πάντα αυτός ήταν ο γονιός για μένα 

απο τοτε που χάσαμε τον πατερα

Μου  πε μελοδραματικα 

"οτι ειναι να γίνει θα γίνει , 

είδα κι αυτούς που πέθαναν και δε κάπνισαν  ούτε τζούρα.."

στεναχωρήθηκα

 εδω που τα λέμε

αν καπνίζεις και συ που με διαβάζεις

κόφτο

τι το θες?

συνηθεία ειναι θα μου πεις

κόφτο 

σημερα εχω πονοκέφαλο και μου φταίνε ολα

και όταν μου φταίνε ολα τρώω

και όταν τρώω , τρώω μέχρι σκασμού

αυτή τη φάση είμαι τώρα

εχω σκάσει στο φαί

και πίνω κόκα κόλα λάιτ

άδω μπορείς να γελάσεις όσο θες

η λάιτ με μάρανε μετά τη λαγάνα και το φαί που έριξα

σημερα παγκοσμια μερα ποιησης
 εγω εζησα την δικια μου εγκοσμια
 (υπαρχει τωρα αυτο η θα με πεις παλι αγραμματο??) μερα πιεσης
που να στις γραφω τωρα τις λεπτομερειες

ευτυχως

πριν λίγο ήρθε ένα σμς 

αχ να σου ήσουν δω να πηγαίναμε το καθιερωμένο σινεμά της πέμπτης

Βγήκε μου γράφει η νέα ταινία του Αλμοδοντοβαρ

"δεν κρατιέμαι"

Ναι ήθελα ένα αλμοντοβαρ απόψε με τον κολλητό μου

 ειναι η αγαπημένη μας συνηθεια , 
 τσουπ  

σ ένα απο τα σινεμά του κέντρου
ποπ κορν εννοειται 
 μεγαλο μεγεθος

Για την αποκατάσταση του ροζ ρε αδελφέ, 

ολα μαύρα γύρω μας

λίγο ροζ και σουρεαλ αλμοντοβαρικος ειναι οτι πρέπει

Ευτυχώς μέσα σ όλο αυτό το γκρι τοπίο που ζω

όπως όλοι μας δηλαδή

Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάμε και μπορούν να μας  κάνουν

να νιώσουμε καλά με την αγάπη τους

ενας φίλος

η ο άνθρωπος μας

και τους αφιερώνω αυτό

 (σαυτο εδω το σημειο
εχω να φαω βρισιμο 

χαχα)

και επειδη εκτος απο παγκοσμια μερα της ποιησης
για την οποια εκανε ενα υπεροχο ποστ η φιλη kovovoltes
ειναι και παγκοσμια μερα κατα του ρατσισμου
νομιζω η αφισσα τα λεει οσα θελω να πω

για-την-Κυπρο-post

μεγαλη η νυχτα αποψε
 για τη Κύπρο μας
δηλώνω την αγαπη μου
μαυτη την ανάρτηση
τους σκέφτομαι...
"...ειμαστε ολοι Κυπριοι..."

η σωτηρια της ψυχης

εγώ δεν ήθελα να γράψω

δεν είχα να γράψω

γι αυτο σου λέω αυτό το μπλογκ πια

κάνει του κεφαλιού του

ειναι σίγουρο

μόλις κάθισα να διαβάσω αναρτήσεις

άρχισα να γράφω

ηταν κι αυτο το τραγουδι

που καθε που το ακούς

θες να κλάψεις έστω και ένα δάκρυ κρυφά

ξέρεις απο εκεινα τα αθόρυβα αλμυρά

που τα ξέρει καλά μονό το μάγουλο

απο κει που τα παίρνει

ο αέρας όταν είσαι πάνω στη  μηχανή

αλλη μια άνοιξη βαδίζει με σθένος

στα κορμιά μας

στα μυαλά μας

στα βλέμματα μπρος

και θες να τρέξεις σε έναν έρημο αγρό

αργά σε κίνηση slow motion

σα σινεμά

να τρέχεις μαζι με την αγάπη σου

και μαζι σου να τρεχουν αυτα που

πεθυμησες αλλα δεν ηρθανε  ποτε

και να ακούγεται απο του ουρανού

τα στερεο ηχεία

αυτό το τραγούδι

γιατί η σωτηρία της ψυχής

ειναι πολύ μεγάλο πράγμα

και μετά λαχανιασμένος

να ξαπλώσεις στο χορτάρι

κει ανάμεσα στα λουλούδια

τα κίτρινα και τα κόκκινα

και τα μωβ

μακριά απο την άσφαλτο

τη σκληρή

να ξαπλώσεις

το δάχτυλο σου

να ακουμπά το δάχτυλο του

και να ξεχάσεις

να ξεχαστείς

γιατί τι ειναι η ζωή

αν δεν εχει τέτοιες στιγμές ?

παιχνιδι παλι

να τα πάλι τα παιχνίδια 

αυτή τη φορά με κάλεσε 

ο πιο πιστός φίλος του σκυλου

και πολύ το χάρηκα

έχουμε λοιπον και λέμε

                       1. Γιατί δημιούργησα το blog μου;;;

Δεν το δημιουργησα !

απο μονο του πηρε πρωτοβουλια

ειναι αυτο ενα

μη το βλεπεις ετσι?

πολυ μουλωχτο

και επειδη ειμαι 

και αστροναυτης

part time  

(ενεκα η κρισις)

σου εχω και και δευτερη

απαντηση

Για πλάκα!

 μ ένα μπλογκ ξεχνιέσαι

ειναι ενας τρόπος να επικοινωνείς

και χαίρομαι που εχω ανακαλύψει

παιδια που τελικά θαυμάζω

γιατί όπως εγώ χιλιογραψει

άδω στο πλανήτη των μπλογκς

ειναι οι ποιητές του σημερα

                             2. Ποια blogs επισκέπτομαι συνήθως;

                     οσα υπαρχουν στην λίστα ιστολογιων μου

και εχω γίνει μέλος τους

α σου εχω και κουτσομπολιο

προσφατως

σταμτησα να επισκεπτομαι

4 μπλογκερς

γιατι καταλαβα 

οτι η αγαμια

και η μικροτητα ψυχης πανε μαζι

Επισης

δε θα διαβασω ποτε μπλογκς

που προμοταρουν τον φασισμο

                 3. Ποια είναι τα αγαπημένα μου θέματα;

"δεσμοί χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί,

όχι τίποτα πια..."

μελαγχολίες

στο μυαλό καταγγελίες

και αλλά περιττά

αλεξιες

αρλετες

παλαμιδας

και κβητα

και αλλοι "αγιοι"

κ μοναχικοι 

οτι νιώθω

θα το διαβάζεις

                          4. Μια λέξη που χρησιμοποιώ πάντα στο blog;

«παιδί», γιατί είμαστε όλοι τρελα παιδια

επισης την λεξη «ελεος»

κι επειδή ειναι παιχνίδι καλώ με χαρα

5 νέους φίλους που χαίρομαι που γνώρισα

και να  μην παρεξηγηθούν οι παλιοί

http://giagiakassiani.blogspot.gr/

γιατι αγαπω γιαγιαδες

http://anthroposstonplaniti.blogspot.gr/?zx=db5fe20a38b7da33

μηπως τον κανω και γραψει τιποτα νεο χιχι

http://myverysecrethoughts.wordpress.com/

γιατι αγαπαμε drama queens

http://istories-meras-nyxtas.blogspot.gr/

γιατι ετσι.. χαχα

http://tatragoudia.blogspot.gr/

γιατι τα τραγουδια λενε παντα την αληθεια

  το ξερεις οτι υπαρχουν γυρω στους 20-25 παιδια

τα οποια σχολιαζω συχνα

αλλα μου ζητηθηκε 5

και γραφω τους πιο νεους 

γιατι μαρεσει ν ανακαλυπτω και εγω νεα μπλογκς

σου εχω και τραγουδι

αφιερωμενο στον 

τρεμενς

ο οποιος μου χει 

γραψει και την δισκογραφια

της 

απιθανης Mina

γυναικες στα προθυρα νευρικης κρισης (revisited) αλλα χρονια πολλα

Γυναίκα χρόνια πολλά, 
φίλη , μητέρα , αδελφή, ξαδέρφη, σύζυγε, γιαγιά , θεια , άγνωστη μπλογκερ.
Ξερω αυριο μεθαυριο  ειναι η μέρα σου και καλά και όλοι μέσα στη καλή χαρα, 
έξω μαγαζια σου  δίνουν λουλουδια στους δρόμους , 
το βραδυ θα έχει  βραδιές για κορίτσια μονο και αλλα τέτοια  χαριτωμένα.
(καλα το θεωρω λιγο θλιβερο να περιμενεις αυτη τη μερα να πας στον 
Παντελιδη -ελα παραδεξου το αυτος ο χοντρουλης μπεαρακος  σε εξιταρει)
ενω μπορεις να το κανεις συχνοτερα

Έχεις μπερδευτεί λίγο έτσι?
 θα σου πω τη γνώμη μου ως άντρας με 3 κολητες εκεί γύρω στα σαράντα ανύπαντρες και οι τρεις..."νέες ωραίες και ευτυχείς (????)".

Και φυσικά δε σημαίνει ότι έχω και δίκιο.

Μα καλά τι σου συμβαίνει εκεί-γύρω-στα 35-plus-φιλες μου? 
Μη μου πεις πως δεν υπάρχουν άντρες 
Και πως όλοι τον παίρνουν και δεν στον δίνουν 
γιατί αυτό δεν φταίει για τη μοναξιά σου, το ξέρεις.

Και καλα κάνουν και τον παίρνουν αφού έτσι νιώθουν.

Υπάρχουν άντρες στρεητ  και το ξέρεις, 
Καραστρεητ μια χαρα αντρες που ονειρεύονται πολύ να σε κάνουν δική τους,
να σου κάνουν ερωτα πιστά,  να σε προσέχουν, 
να σε αγαπανε, να σου κάνουν μωράκι, να το μεγαλώσετε μαζι,
 να είστε μια χαρα (και μετα ξυπνησες? οχι νομιζω οτι μπορει 
και να συμβει ολο αυτο το greek dream)

Πως δεν υπάρχουν ...
απλά το χεις χάσει λίγο, κι εσύ γιατί άλλο θες, άλλο προβάλεις 
 απ αυτό που εισαι,άλλο ψάχνεις και άλλον παντρεύεσαι η κάνεις γκόμενο.
Μήπως η καριέρα σε αποροφησε? 

Μήπως τα τεκνα σε παρέσυραν και σου φαγανε τα χρονια?

Άφησες τον εαυτό σου και μοιάζεις με νταλικιέρη?

η μήπως πάντα έμπλεκες με λάθος ανθρώπους
 και καταστρεφόσουν γιατί οι γονείς δε σε μάθαν να εκτιμάς τον εαυτό σου?
τίποτα απ όλα αυτά ?
και είσαι  ακόμη μονη? 
δεν ξέρεις δεν απαντάς?
Θα μου πεις μονο εσύ?

 Ολος ο κόσμος, το χει χάσει.

Κι έχεις έρθει  φιλενάδα, γύρω στα σαράντα και ο ενας σου βρωμάει,
 ο άλλος έτσι , ο τρίτος γιουβέτσι 
και στο τέλος  συζητάς με  τον γκέι φίλο σου να κάνεις παιδί μαζι του γιατί είσαι πια 45 και δεν βρήκες αυτόν που ονειρεύτηκες, 
η παντρεύεσαι ένα "καλό παιδί" και ζεις μια ζωούλα που κορόιδευες, 
η χωρίζεις μετά το παιδί.

Σε βλέπω έξω στα μπαρ με τις φίλες σου , πολλές μαζι, οι γυναικοπαρεες ειναι στάνταρ πιο πολλές από τις αντροπαρέες.

κατι γίνεται έτσι? κατι πάει λάθος...
Στην λέω άσχημα ναι το ξερω αλλά σορρυ αν δε στα πω εγώ που  σ αγαπώ 
ποιος θα στα πει?
Κι αν εχω άδικο να μου την πεις κι εσύ, γι αυτό είμαστε εδώ.
όπως και να έχει σας αγαπώ και σας αφιερώνω αυτό το τραγούδι
μπορείς να με βρίσεις άνετα χαχαχα!

πάντως αν εχει σημασία

εγώ θέλω να αφιερώσω αυτήν την ημέρα

σε κάποιες γυναίκες  που μεγαλώνουν

 τα παιδια μονες τους

και σε κάποιες άλλες που υπήρξαν 

θύματα ενδοοικογενειακής βίας

 εχει και τραγουδι  ακουσε το 

ντεπόν

εχω πονοκέφαλο

μόλις έβρασε ένα ντεπον απο τα ισχυρα μεσα στο ποτηρι..

και γλουπ το καταπια

σκέπτομαι το χρόνο ...

θα μου πεις πως να μη σου έρθει πονοκέφαλος ρε φίλε

όταν σκέπτεσαι το χρόνο

Αν έκανα πριν δέκα χρονια αυτά που κάνω

 τώρα θα μ έβριζα

να βλεπω τον εαυτο μου κει στην ακρη

να με κοιτα επικριτικα..

Πως άλλαξα έτσι?

Γιατί ήμουν  τόσο αυστηρός τοτε?

Γιατί είμαι τόσο ανεκτικός τώρα?

 με τον εαυτό μου και τους άλλους?

Γιατί δίνω περισσότερες ευκαιρίες τώρα που μεγάλωσα?

τι ειναι αυτός ο χρόνος που σε αλλάζει?

Και γιατί κάνεις δε τον σταμάτησε ποτέ?

Η μήπως σταματήσει  επιλεκτικά 

όταν συμβαίνουν μεγάλοι έρωτες

τότε δεν υπάρχει χρόνος και τόπος

τοτε υπάρχει ένα θαύμα

και μετά ένα τραύμα?

η μήπως όχι?

Οι μεγάλοι έρωτες πόσο κρατανε?

Υπάρχει το για πάντα?

οι εφιάλτες επιστρέφουν εκεί που νόμιζες 

οτι είχες ξυπνήσει

και εννοώ αυτούς τους μικρούς

αήττητους εφιάλτες που μονό εσύ ξέρεις

για τον εαυτό σου

Γιατί οι σχέσεις σημερα μετριούνται με τα  like?

και γιατί σε λίγο θα κάνουμε μόνο like

στα τρόφιμα των μάρκετ?

το περίμενες αυτο?

Με τόση ανεργία και δυστυχία εκεί έξω...

Σε πονοκεφάλιασα?

ε  βγες μια βόλτα

αυτό θα κάνω και εγώ τώρα..

κι οπως ετοιμαζομαι 

θ ακουω αυτο