Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013



ντεπόν
εχω πονοκέφαλο
μόλις έβρασε ένα ντεπον απο τα ισχυρα μεσα στο ποτηρι..
και γλουπ το καταπια
σκέπτομαι το χρόνο ...
θα μου πεις πως να μη σου έρθει πονοκέφαλος ρε φίλε
όταν σκέπτεσαι το χρόνο
Αν έκανα πριν δέκα χρονια αυτά που κάνω
 τώρα θα μ έβριζα
να βλεπω τον εαυτο μου κει στην ακρη
να με κοιτα επικριτικα..
Πως άλλαξα έτσι?
Γιατί ήμουν  τόσο αυστηρός τοτε?
Γιατί είμαι τόσο ανεκτικός τώρα?
 με τον εαυτό μου και τους άλλους?
Γιατί δίνω περισσότερες ευκαιρίες τώρα που μεγάλωσα?
τι ειναι αυτός ο χρόνος που σε αλλάζει?
Και γιατί κάνεις δε τον σταμάτησε ποτέ?
Η μήπως σταματήσει  επιλεκτικά 
όταν συμβαίνουν μεγάλοι έρωτες
τότε δεν υπάρχει χρόνος και τόπος
τοτε υπάρχει ένα θαύμα
και μετά ένα τραύμα?
η μήπως όχι?
Οι μεγάλοι έρωτες πόσο κρατανε?
Υπάρχει το για πάντα?

οι εφιάλτες επιστρέφουν εκεί που νόμιζες 
οτι είχες ξυπνήσει
και εννοώ αυτούς τους μικρούς
αήττητους εφιάλτες που μονό εσύ ξέρεις
για τον εαυτό σου

Γιατί οι σχέσεις σημερα μετριούνται με τα  like?
και γιατί σε λίγο θα κάνουμε μόνο like
στα τρόφιμα των μάρκετ?
το περίμενες αυτο?

Με τόση ανεργία και δυστυχία εκεί έξω...
Σε πονοκεφάλιασα?
ε  βγες μια βόλτα
αυτό θα κάνω και εγώ τώρα..
κι οπως ετοιμαζομαι 
θ ακουω αυτο 

35 σχόλια:

  1. " Πως άλλαξα έτσι?
    Γιατί ήμουν τόσο αυστηρός τοτε?"

    νομίζω αυτό ήταν που με τρόμαξε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γιατί σε τρόμαξε? μην τρομαζεις ετσι είναι

      Διαγραφή
    2. γιατί σκέφτομαι ότι και εγώ είμαι πολύ αυστηρή τώρα, κάτι που μάλλον θα μετανιώσω.

      Διαγραφή
  2. Όσο πιο νέος είσαι,τόσο πιο παρορμητικός κι απόλυτος.Από μια ηλικία και μετά,αρχίζεις ν' αναθεωρείς πολλά...Ωριμάζεις,συνειδητοποιείς τι θες απ' τις σχέσεις σου. «Για πάντα»,ε;Χμ.Δεν ξέρω αν υπάρχει.Με τρομάζει αρκετά,πάντως. Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το βλέπω και σε μένα αυτό. Όσο μεγαλώνω συγχωρώ τα ανθρώπινα πάθη, είμαι πιο ανεχτική με τους ανθρώπους, τους καταλαβαίνω. Γιατί; γιατί τίποτα δεν είναι μόνιμο σε αυτόν τον κόσμο, ούτε καν τα προβλήματά μας... ούτε και οι έρωτες φυσικά. Αρκεί να τους ζούμε, και ας τελειώνουν.

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, ωριμάζουμε κι αλίμονο σε όσους αντιστέκονται. Όμως μαζί με αυτά, κρατάμε και λίγο χώρο, για κείνο το Παιδί να κουρνιάζει μέσα μας.
    Όσον αφορά τον Έρωτα...όσο και να κρατήσει, δεν είναι ποτέ αρκετό. άλλωστε μια Ζωή, δεν είναι παρά μονάχα ένα βλεφάρισμα στο Χρόνο. Σημασία έχει να τον Ζούμε, όπως μπορούμε καλύτερα κι εντονότερα κι ας καούμε, σα τις πεταλούδες στη φωτιά.

    Καλά να περάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εκείνο το παιδι θα ζει παντα εδω μεσα μου και σ ευχαριστω για το σχόλιο

      Διαγραφή
  5. Μολις γυρισα απ'τη δουλεια,επισης με πονοκεφαλο!Για μενα ο χρονος σταματα σε ενα βλεμμα,αποθανατιζω αυτο το βλεμμα και το κραταω για παντα στην καρδια και στο μυαλο.Ετσι και τις στιγμες που νιωθω μελαγχολικα το φερνω ξανα στο μυαλο και χαμογελω!
    Καλη βολτα ασωτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. επ γάτε τι ωραιο σχολιο μου άφησες
      πολυ χαιρομαι για την ποιοτητα των σχολιων εδω μεσα
      ειναι το πιο σημαντικό

      Διαγραφή
  6. Το "για πάντα", γιόκα μου, είναι ψέμα
    και το "ποτέ" το ίδιο...

    Το μόνο αληθινό "για πάντα" είναι η μάνα μας - αυτό δεν θα μπορεί ν' αλλάξει...

    Το μόνο αληθινό "ποτέ" είναι ότι
    ποτέ δε σε συνάντησα
    ποτέ δεν σε αγκάλιασα
    ποτέ δε σε φίλησα
    ποτέ δεν έκανα κάτι απ' όλα αυτα
    που θα 'τανε το μόνο σίγουρο κι αληθινό ντεπόν για σενα και για μένα
    κι αυτό δεν πρέπει να κρατά για πάντα

    Βγες βόλτα, πήγαινε,
    αγκάλιασε κι άσε να σ'αγκαλιάσουν
    κι εγώ αυτό θα κάνω
    για να τελειώσουμε τον πονοκέφαλο, όχι για πάντα, μα τουλάχιστον γι απόψε

    Είναι φορές που με συγκινείς τόσο, βρε γιόκα, που γίνομαι για λίγο ποιητής για χάρη σου

    Το κομμάτι είναι σπουδαίο, ευχαριστώ που με το γνώρισες

    και χρόνια πολλά για χθες που 'ταν η Κυριακή σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Άνθρωπε πόσο μου λείπεις...

      Διαγραφή
    2. ειναι να μην συγκινούμαι? οταν ενας ανθρωπος γραφει τετοια σχόλια? διαμαντακια μικρα
      πάντως χτες εκανα ολα αυτα ποιυ εγραψες πριν τα γραψεις ...
      μαλλον τωρα που βλέπω οτι τα εγραφες γυρω στις 10 το βραδυ , τα εκανα την ιδια στιγμή

      φοβερο ε
      Σ ΕΧΥΑΡΙΣΤΩ

      Διαγραφή
  7. Ασωτούλη;
    Τις ακριβώς αντίθετες σκέψεις κάνουμε.......
    Εγώ ήμουν πολύ ανεκτική μικρή και έγινα αυστηρή τώρα.
    Οσο για το χρόνο....σχετικός.
    Αλλωτε περνά τόσο γρήγορα που δεν το πιστεύεις...πήγε ήδη 11;;
    Κι άλλες φορές κολλάει.
    Δεν ξέρω πια φιλαράκι τι να σου πω.
    Να περάσεις όμορφα ότι και να κάνεις!!!
    Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΕΡΕΝΑΤΑ μου δε χρειαζεται να γραψεις μου αρκει που τα λεμε οταν νιωθουμε και απο αλλου

      Διαγραφή
  8. "όταν συμβαίνουν μεγάλοι έρωτες
    τότε δεν υπάρχει χρόνος και τόπος
    τοτε υπάρχει ένα θαύμα
    και μετά ένα τραύμα?"

    Βγάλε το ερωτηματικό.

    Καλό σου βράδυ Άσωτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οσο μεγαλώνουμε ...στρογγυλεύουμε
    Στρογγυλεύουν οι γωνίες του εγώ μας Ασωτούλη μου
    Καλημερούδια σου
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσο μεγαλώνουμε... στρογγυλεύουμε τις γωνίες μας, όπως το έθεσε η γιαγιά Κασσιανή, από επάνω. Αλλά συμβιβαζόμαστε κιόλας. Επαναπαυόμαστε. Φεύγει αυτή η νεανική ορμή, το πνεύμα της δημιουργικότητας και της επαναστάσεως.

    Καλή ημέρα να έχεις. Χαιρετισμούς από την μακρινή Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα συννενοημενοι ειστε ολοι με τις στρογγυλάδες? Αυστραλία ε! αγαπαμε!

      Διαγραφή
  11. δεν νομίζω να μας ΑΛΛΑΖΕΙ ο χρόνος. Ωριμάζουμε, ναι. Αμβλύνονται οι αιχμές. Τα πολλά ερωτηματικά τελικά είναι σοφία...
    Ξενικός
    (μετά από 51 αναρτήσεις, τέλος το ιδιότυπο μυθιστόρημα «Εξάμηνο μηνυμάτων»).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μεγαλώνουν οι εμπειρίες μας.. για αυτό και αλλάζει και ο τρόπος σκέψης μας..όσο για το "για πάντα", έβαλες μια πολύ όμορφη φωτογραφία σήμερα στο φεις. Ναι υπάρχει το "για πάντα" αρκεί να το πιστέψεις. Δεν ξέρω πως καταλήξαμε με τα like. Εμένα μου λείπει το παλιά, όταν θέλαμε να πούμε κάτι και το λέγαμε ευθέως, κοιτώντας τον άλλον στα μάτια.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. νομίζω γινόμαστε πιο ανεκτικοί γιατί κουραζόμαστε και όχι γιατί μεγαλώνουμε. Πάντως κράτα το το παιδί μέσα σου, χρειάζεται που και που. Όσο για το "για πάντα", δεν νομίζω πως υπάρχει, αλλά σημασία έχει το "για όσο" να το ζεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλως ηρθε φιλε και σ ευθχαριστω για τον σχολιο
      ερχομαι να σε ψαξω¨"

      Διαγραφή
  14. Τα "γιατί" μας καταστρέφουν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. \μα γιατι? χαχαχα! εχεις τοσο δικιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όμορφο κείμενο φίλε.
    Το θέμα χρόνος (ως μεγαλύτερός σου) με έχει μελαγχολήσει πάρα πολλές φορές, αλλά λύση δεν βρήκα. Αποφάσισα να τον στείλω στο διάολο και να συμπρεριφέρομαι ανώριμα σαν παιδί.
    Μόνο έτσι τον ξορκίζω.

    Και τέλος πιστεύω ότι μπορεί η αγάπη ο έρωτας να κρατήσουν για πάντα. Ρομαντικό θα πουν μερικοί αλλά έτσι νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευτυχώς αλλάζουμε και είναι όμορφο αν καταφέρουμε να αφήσουμε τη ζωή να μας διδάξει...
    Υπάρχει και η ασπιρίνη!

    http://www.youtube.com/watch?v=L3QQLXk5ZFk

    Καλημέρα Άσωτο αγόρι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κι εγω εχω ποκοκεφαλο...λες να παρω ενα ντεπον να στανιαρω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μεγαλώνουμε, ναι, μα δεν πρέπει να φυλακίζουμε τα θέλω μας, οχι άλλο..
    φιλιά άσωτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλέ είχα αφήσει και εγώ σχόλιο!! Που πήγε? :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή