τιιιι? σημερα δεν ειναι τσικνοπεμτη?

ισως φταιει το φεγγαρι του φλεβαρη?
δε ξερω αλλα υπαρχει μαι ατμοσφαιρα  χμ καπως
μην την χαρακτηρισω

Σημερα θα θελα να ειναι τσικνοπεμπτη αλλα ειναι μια απλη λιτη πεμπτη
δε πειραζει εμεις θα τα φαμε τα κοψιδια μας και παλι
η ατακας της εβδομαδας ειναι
δε γινεται να μας αγαπουν ολοι
μου το γραψε μια αγαπημενη φιλη μπλογγερ , 
με την οποια μιλαω συχνα
και πως γινεται παντα να μου λεει κατι φωτεινο
να! αυτα τα παιδια αγαπω εγω
αυτα που μπουν να δουν μεσα μας
και μεις μεσα τους

ερχεται τρελλο γουηκ εντ
και σου εχω και τι δε σου εχω
 λοιπον καταρχας
εισαι τυπος που θελει τρελλο κεφι και επαφη με  ανθρωπους
που μπορουν  να σου αλλαξουν τη διαθεση ?
καταρχας αν εισαι τετοιος τυπος σε αγαπω εισαι "δικος" μου
δες τι ετοιμαζει το spirtowebradio

2/3/2013 ταβερνα κληματαρια και ολος ο καλος κοσμος εκει
ξερω ηδη μια που εχει ντυθει τσιγγανα απο τωρα και περιμενει
αφου σου λεει σημερα πηγε στη λαικη ως τσιγγανα
(σε λατρευω  το ξερεις)











 θες κατι πιο   σε "νυχτα τρομου" στον ΙαΝΟ?
Ο Γιαννης Παλαμιδας, 
αυτη η απιστευτη τρυφερη σκληρη 
 και συναμα μελοδραματικη φωνη
θα σε παει σε δρομους που δεν υπολογιζες
Σαβατο επισης στις 9&;30 το βραδακι στον Ιανο

θεατρο θες?
Σεξ ρεβολουτιον
Ενα εργο νεο απο τον Χαρη τον Ρωμα
πολυ συγχρονο με πολυ γελιο
δεν υπαρχει περιπτωση ναμην γελασεις , στο λεω
Η Ευτυχια Φαναριωτη δινει ρεστα εκει
δες link facebook εδω , νεα παιδια , τρελλο κεφι !
δε θες τιποτα απ αυτα?
ε παρε το νεο βιβλιο της Αντιγονης Σωρρου , Οι Αυγουστοι
και μπορεις να αφεθεις σε μια εποχη που ειχε αλλη γλυκαδα
εγω παντως στα προτεινα
 οτι κι αν κανεις παντως να περασεις καλα

εδω ο καλος ο μπλογκερ παρε παρε παρε (harlem shake)

"Πηχτό σκοτάδι κάτω απο τον Αττικό ήλιο,

 το βλέπω πάνω απο τα κεφάλια των περαστικών,

άλλοι το φυλανε στο κέντρο του στέρνου και οι πιο σκοτεινοί το τρώνε..."

έγραψε ενας φίλος στο φατσοβιβλιο το διαβολικό  σημερα

 και σκέφτηκα

και που να δεις τι συμβαίνει στο  στρουμφοχωριο μας , 

τον πλανήτη των μπλογκ-ζζζ

Και τι δεν εχω διαβάσει το τελευταίο καιρό

συγκριμένα χτες  βράδυ πήρα μεγάλη δόση γιατί είχα χάσει πολλά

Αγιογραφίες, απολογίες, παραπόνα, γκρινιες,ανωνυμα υβριστικά, 

ανώνυμα επαινετικά, ανωνυμα κακα 

δε λέω αυτό που θέλω να πω αλλά το λέω εμμέσως

Μην πιστεύεις αυτόν , γιατί αυτό κι αυτό???

M έπιασε η νοσταλγία και πήγα 2-3 χρονια πίσω

Και έβλεπα σχόλια και γέλασα

Άνθρωποι που ήταν φιλοι , πια δεν είναι

Αυτοί που βριζουν ο ενας τον άλλον

Είναι φιλοι και καλά κα βρίζουν τον τρίτο

Γιατί όλο αυτό?

αδέρφια?  Basta!  (και οχι Σασα ουτε καν μπεζεντακου)

κάποτε ήμασταν ένα ωραίο παρεακι, μιλώ για τους πιο παλιούς άδω μέσα

Κάποτε χαιρόμασταν να τα λέμε

κάποτε η καθε ανάρτηση ήταν ένα πάρτι

τι έγινε?

Ξερω οτι οι μισοί άδω θέλουν να ρίξουν πέντε φάσκελα στους άλλους μισούς

και καμία σφαλιάρα μαζι

Λοιπον σου εχω πρόταση επίκαιρη που ειναι και επίκαιρη

Να δώσουμε ένα ραντεβού

Κι εσύ που τα χεις πάρει, κι εσύ που δε μιλάς , κι εσύ που βρίζει ανώνυμα

και εσύ που τα χεις με όλους και εγώ που τα εχω χαμένα 

και όλοι μας

και να έρθουμε ντυμένοι κατι,

Και ν αρχίσουμε τα χαστούκια εκεί που θέλουμε

και να βγάλουμε το άχτι μας

και μετά να βγάλουμε τις μάσκες μας και να μεθύσουμε πολύ

και να τα βρούμε

Γιατί δε μπορώ άλλο αυτό το υποκριτικό ,

" εγώ είμαι εντάξει δεν εχω κανένα θεμα.."

και το αγγελικό φωτοστέφανο tsoup!

Ε λοιπον εγώ εχω θεμα και θέλω να το συζητήσουμε

Αν τα συζητήσουμε όλοι μαζι όμως ολα

ε θα δεις οτι δε θα χουμε να φοβηθούμε τίποτα

και θα ειναι ολα μια χαρα ...ξανά

γιατί τώρα βασιλιά και βασίλισσα μου

 δεν ειναι 

και το ξέρεις

Και οι ατάκες τυπου " δεν ασχολούμαι"

 ξέρεις τι δείχνουν?

οτι τιποτα απ αυτα 

δεν ηταν αληθινα

αλλα ξερω οτι ηταν ...

ελα σου εχω και τραγουδι

και κιρκη μου μη ξαναπεις καλο 

θα σε καταραστω σε αγαμια 

και δε θες χαχαχαχα

ενα σύννεφο και ενα βουνό.

Πως γινεται όποτε περνώ απο αυτό το μέρος 

 να βλέπω αυτό το βουνό μ ένα σύννεφο απο πάνω?

Σύννεφο όχι  σκούρο βαθύ γκρίζο  που θα φέρει βροχή, 

  αλλά όμορφο σα ζωγραφιά παιδική,

Ακουμπαει νωχελικά στη κορυφή του βουνού,

σα να του κρατα

κρυφα το χερι, 

για να μη καταλαβει κανεις   περαστικος τη σχεση τους

Όχι , οχι δεν ειναι σα τα σύννεφα της πολης που φέρνουν 

συχνα καταιγιδες

Αυτό ειναι ένα σύννεφο αλλιώτικο, 

το βλεπεις και θες να σκαρφαλωσεις

σε μια γιγαντιαια φασολια

( αν νομιζεις οτι δεν υπαρχουν

ε εισαι χαζο στο λεω)

 και να  χαλαρωσεις πάνω του

Ναι σίγουρα ειναι καλό σύννεφο..

Κοιτά να δεις που συμβαίνει τελικά,,,

 μια φίλη μου , έλεγε οτι σ ένα άλλο βουνό

στο εξοχικό της  βλέπει πάντα ένα σύννεφο ,

 διπλα σε μια βουνοκορφή πολυ συχνά

 αλλά αυτή νομίζει οτι τα συννεφα ειναι ψυχές ανθρώπων \

 και καθε   τοσο οταν   τους λείπουν οι αγαπημένοι τους, 

ερχονται και κάνουν βόλτες 

να δουν , να νιώσουν 

Αυτή η φίλη μου λέει πως οι βροχές δεν ειναι βροχές, 

αλλά δάκρυα απο τα συννεφα 

άκου τώρα, κι αυτή...

(κοιτα να δεις τι σκαρφιζονται οι άνθρωποι ,

 οταν μετρούν τις απουσίες

και τις υγρασιες εντος τους)

Λοιπον τωρα που ξανασκεφτομαι  ναι ετσι ειναι

ερχεται το συννεφο και του κανει παρεα

Κόντρα στου κόσμου τα λογικα

να ζουν αυτόν τον παράφορο ερωτα 

ενα συννεφο κι ενα βουνό

και καθε που περνω και εγω απο κει

βαζω στη διαπασων αυτο το τραγουδι

κι εσεις αμα περασετε 

κρατηστε το χερι του αγαπημενου καθως οδηγει

ετσι για λιγο

ακου τι λεει ο Νικ "..Zeus laughs...but it's the gas.."

καλο Σ/κ
άκου τι λέει  ο Nick...

αναδρομος και παρλιακό (και αλλα 9 πραγματα που ξερουν για μένα)

Η γλυκιά Νάσια που με συγκινεί πολλές φορές με τις ζωντανες αναρτήσεις της

με κάλεσε να πω 11 πραγματα για μένα

Τι να ξαναπώ για μένα αφού σε κάθε ανάρτηση μου νομίζω μπορειτε να με "δείτε"

εγω ειμαι ανοιχτό βιβλίο

 Zητησα απο 11 ανθρωπους που εκτιμώ ,6 πολυ δικους μου (κολλητούς και φίλους) και 5 ανθρώπους που εκτιμώ απο τα μπλογκς να με περιγράψουν με μια-δυο λέξεις

Και τους ευχαριστώ που μου απάντησαν χωρίς δεύτερη σκέψη

και εγω με τη σειρα μου θα περιγραψω 11 στιγμες που εχω να θυμαμαι μαζι τους 

και το παιχνίδι αλλαξε λιγο γιατι γελασα και συγκινηθηκα και γραφω ετσι και 11 στιγμές απο τα παιδια που εγραψαν για μένα

Μοναχικός
(ταδε εφη η κολητη μου, αυτη με ξερει πιο καλα, με ξερει 28 χρονια  απο παιδάκια)

 καθε φορα που σε βλεπω στη σκηνη γελαω , καποιες φορες συγκινουμαι 

αλλα δε στο εχω πει ποτε, στο λεω τώρα λοιπόν, εισαι μεγαλη σταρ!

παρλιακό 
( θυμάμαι  πάντα εξω απο το βοξ  ο πρωτος καφές, είχες δέκατα)

Αξιοπρεπης καλος φίλος
( νομιζω η στιγμές που θα θυμαμαι ειναι απο τον επόμενο αυγουστο ξερεις εσύ)

αυθεντικος ειλικρινής 
 (χειμαρος θετικής ενέργειας, μια μπλογκερ που μ εβγαλε εξω απο τα νερα μου και το ειχα τοσο ανάγκη)

συναισθηματικος με χιούμορ 
(ο θρας!) (αυτο το msn μας εφαγε χάχα)

παρμορμητικος
 (τ.φ  με ξέρει 24 χρονια (αν δεν ειχα και σενα την καλη ψυχή.. και ζυμαρικα με γραμματάκια, χειμώνας και σαλονικ χωρις ρεαλισμούς)

υπερευαίσθητος 
( κολλητος Γιαννάκης με ξερει 5 χρονια ) κουοκ-για-πάντα όμως! (οταν μαλωσαμε για λιγο ηταν πληγή)

ανάδρομος (!!!) 
( κολλητός  με ξέρει 24 χρονια  ο Νίκος
φαντάρος στα κτελ της λοσσιων, μια στιγμη απέθαντη)

οτι ταλαιπωρεις τις πωλητριες του hondos
(μαρακι μαρακι εμεις δε μασαμε απο τους χειμωνες που μας βρηκαν γιατι ξερουμε να γελάμε ασε που αυτο ειναι ασυστολο ψεμα οτι της ταλαιπωρώ,
λατρευουν να με εξυπηρετούν χιχι!

ανασφαλης δυσκολο να σε βρουν μεσα σου, πριν σε γνωρίσω σε μισουσα τωρα σε λατρεύω
( χ,κ καφές στη Βικτωρία και καβγάδες στο facebook)

Αιθεροβάμων... ταξιδεύεις σε ιδέες.. αγάπη... συναισθήματα με τον τρόπο που προσπαθείς να τα επιβάλεις αλλά η ζωή είναι αλήτισσα.....
( αγαπημένη μπλογκερ , αυγουστοι μεσα στο χειμώνα  ξερει αυτή, βροχή στο Θησείο)

crazy & romantic 
( αυτο κατευθείαν απο μαντσεστερ πρωτος ερωτας κατι θα ξέρει,καλοκαιρι στο νησί αλμυρα και κρασί )

ευχαριστώ την γιαγιά Αντιγόνη, την τζίντζερ, την Coula τον θρας, τον τελλο, τον Νικο, την Μαρία, τον Γιαννάκη, τον JON, την ευτυχια, τον Ιωακειμ.

NUIT D'ABSENCE (Tellos special for DOC TV) by Tellos Filis on Mixcloud

χμ ποιους να διαλεξω , ειναι τοσοι πολλοι που εκτιμω 
και καποιοι ηδηεχουν κληθεί ηδη να παίξουν
ας πούμε
leviathan Μαρία νι
σερενάτα
μελι και κανελα
τζίντζερ
κουλα

μισοαγνωστη
χαμένο κορμί
homemade
K+

mary
fouli-rock cats

αη-λαβ-webradio & αλκοχολ ιζ φρηη

Αυτό που λατρεύω στο ιντερνετικο ραδιόφωνο

 που ανθίζει στις μέρες μας 

ειναι οτι τα παιδια που κάνουν ραδιόφωνο ,

 έχουν ψυχή και καρδιά, κάνουν  ραδιόφωνο 

για τα τραγουδια και την"καβλα" τους 

και δεν ειναι ολα μια playlist  που τους επέβαλε κάποιο

εμπορικό τμήμα σ ένα επαγγελματικό σταθμό.

Εχω κολλήσει λοιπον τον τελευταίο καιρό 

με τους εξής

αγαπημένο  www.Clipart radio.gr 

ψάξτε στο πρόγραμμα του σταθμού τον Mιχαλη Τρανουδακη  (ο γνωστος υποπτος 025 χάχα τριτη 12-2)

 τον κύριο Ευθυμίαδη (μουσική ποιεί καθε τριτη 10-12)

Τον Σοφόκλη  Μαργαρίτη  (φανατικά αγαπάμε σινεμά )

 τον  Μάριο Μαζαρη (sure about now) 

τον Αλέξη Κυριαζη απολαυστικός όσο κάνεις άλλος.

Αύγουστος κορτω απίθανος συγγραφέας που κάνει εκπομπές στον amagiradio 

Εννοείται οτι αγαπάω ιδιατερα το spirtowebradio.com
ενα σταθμο με τρυφερα παιδια  και αξιοπρεπεια ,
 χωρις περιττες κραυγες 

Το αστέρι της καρδιάς μας , η γιαγιά Αντιγόνη

 ( γιαγιά τρόπος του λέγειν γιατί περπάτα και γινεται χαμός χάχα)

καθε παρασκευή βραδάκι μας ταξιδεύει κανονικά στις 9 εκεί

δείτε το πρόγραμμα εδω ,

Αρωμα γυναικας 
και Λυκος 
αλλα στον ιδιο σταθμο

 θα κάνει εκπομπή και η απόλυτη  σταρ  Coula και λέω σταρ

γιατί μονό μια σταρ την λατρεύουν , τη βρίζουν και λατρεύουν να τη βρίζουν χάχα

Ειναι οι εμμονές μου οι ραδιοφωνικές λοιπόν.

Αγαπάωτο ραδιόφωνο και θα επιστρέψω αυτό
σαν απολυτος και αλυπητα ερασιτεχνης εραστης του
  (κι αυτό ειναι απειλή)

όταν μπορέσω και εχω διάθεση γιατί αυτό το καιρό έχουν συμβεί πολλά σ ένα που αγαπημένο 

μου πρόσωπο και δεν είχα μυαλό για ραδιόφωνα

Κι  επειδή σημερα ειναι ο ημιτελικός για την eurovision , ευχομαι να βγει ένα καλό τραγούδι 

τα θεωρώ ολα πολύ συνηθισμένα αλλά δεν εχει σημασία αυτό ,εχει σημασία σ αυτό το πανηγυρακι  όπως πολλοί το κοροϊδεύουν , εγώ το λέω μια γιορτή μουσικής
 να δώσουμε το παρών με αξιοπρέπεια

θα έλεγα απο τα 4 τραγουδια προτιμώ τον Αγάθωνα και το γκρουπακι με τα αγορια με τις φουστες 
 όχι για κανένα άλλο λόγο

αλλά γιατί τόσα χρονια εχω βαρεθεί τις μπαλάντες 
τα εθνικ λαϊκό ποπ .

Ε ας στείλουμε κατι που επειδή τυχαίνει να ξερω καλά τη ψυχολογία ειδικά των σκανδιναβών 

μπορεί να τους αρέσει.

σου εχω και αφιέρωση Θωμαη  Απέργη φωνάρα , κουκλαρα

αλλά θα την έστελνα στον διαγωνισμό με άλλο τραγούδι

κι όχι ένα τόσο πολύ φορεμένο όσο αυτό που διάλεξε!

ενα τραγουδι σαν αυτο 
το καλοκαιρινο μου χιτ

ασχετο υγ.
μικρη απαντηση για μεγαλη χυδαιοτητα 

υπαρχει   μπλογκερ χωρις ζωη αφου σχολιαζει τους παντες

 και τα παντα και  λεει διαφορα για μενα και κανα 2 αλλα παιδια

Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια = Don't measure other people's corn by your own bushel. Don't judge others by yourself / by your own standards.

και γκετ ε λαηφ μαρη (στη γλωσσα σου)

του αγιου βγάλε-γδυνου

τωρα εσυ περιμενεις να ειρωνευτω τον Άγιο

αμ δε!

να ειρωνευτω εγω ξένο

και να μου επιτεθει 

παλι ο γνωστός αγνωστος

ως ξενοφοβικο?

α οχι οχι αποκλείεται

εγω είμαι πολυ χαχας και "ψήνομαι"  

με ολα αυτα τις μάρκετινγκ γιορτές

τα σοκολατάκια και τα μινι δωράκια

μεσα στη πεζή καθημερινότητα

ειναι κατι κι αυτό

τώρα θα μου πεις

εδω ο κόσμος πεινάει

ο άλλος εχει καρκίνο και παλεύει

πιο κατω μια μανα μ ενα παιδι 

στο δρόμο

άστεγη.

κι εσυ σκεφτεσαι τον ξενόφερτο αγιο

ο κόσμος θα ειναι πάντα άδικος γυρω μας

δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε τουτη τη ζηση

ωφου μωρέ

μια μερα είναι

 παρε ενα λουλουδι στο κορίτσι

 μη το πάρα κανουμε θέμα

 για την ακρίβεια

παρε ενα λουλούδι 

οσο πιο συχνα μπορείς

αυτά τα μικρά τα ωραία

χρονια πολλα παιδάκια

κάθε μέρα να είστε ερωτευμένοι

να κανετε αγκαλιές

να κάνετε έρωτα

να γελάτε

γιατι η ζωη μόνο έτσι ειν ωραία

και μη ξεχνιομαστε ολοι παρασκευη στo

 six dogs

όλοι μαζι για το Γιώργο ( stand by him)

''Στην Άνοιξη λοιπόν!''
(Όλοι μαζί για τον Γιώργο )
Απολυμένος και ανασφάλιστος, χτυπημένος απ' τον καρκίνο: υπάρχει όμως ελπίδα - και βρίσκεται στο Six D.O.G.S!

Ο Γιώργος Κανταρτζόπουλος (γνωστός στο ίντερνετ ως George Kant) πάσχει από μια σπάνια περίπτωση λεμφώματος non hodgkin με εξέλιξη σε κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκέφαλο. 
Στο Blog του διατήρεί μια στήλη πού περιγράφει την περιπέτεια του με χιούμορ, ρεαλισμό και ειλικρίνεια. 
  Σε αυτό το στάδιο οι δαπάνες νοσηλείας και οι διάφορες θεραπείες απαιτούν πολύ σημαντικά χρηματικά ποσά, τα οποία δεν καλύπτονται από τα δημόσια νοσοκομεία ενώ απολυμένος και ανασφάλιστος από τις αρχές του 2012.  
 Για αυτό το λόγο, η SAE Student Band και οι Music Virus από το Μουσικό Σχολείο Αλίμου διοργανώνουν την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου, μία μουσική εκδήλωση 
στο Six Dogs (6-8 Aβραμιώτου, Μοναστηράκι), 
με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τις θεραπείες του Γιώργου.
  
 το  εμαθα κι εγω απο την  www.lifo.gr

 Οσοι μπορούμε ακόμη , 
ας βοηθήσουμε αυτο το παιδί

*SIX D.o.g.s.: Είσοδος Το βράδυ της εκδήλωσης, στην είσοδο θα υπάρχει η δυνατότητα επιπλέον οικονομικής υποστήριξης. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00
 | Η εκδήλωση ξεκινάει στις 21:30 Θα εμφανιστούν η SAE Student Band και τα ταλαντούχα πιτσιρίκια Music Virus από το Μουσικό Σχολείο Αλίμου. 
  Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει μπορεί να καταθέσει οποιοδήποτε ποσό (και 1 ευρώ μετράει) στους παρακάτω λογαριασμούς. ΚΑΝΤΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΒΑΝ: GR07 0110 1750 0000 1756 3218 282 



EUROBANK ΙΒΑΝ: GR8402602540000950200390645
Επίσης μέσω paypal: virtualsounds@gmail.com (δε χρειάζεται να έχει Paypal για να βάλεις χρήματα σε Paypal account άλλου). Πηγή: www.lifo.gr

τα λογια ειναι περιττά (βολτες στη πόλη)

βόλτες στη πολη

to know us better

hello-na  πρεπει να πας φέτος

αδειο σπίτι γεματο αγαπη

ονειρα αναρχικά (!)

αυτη η μηλοπιτα αξιζει οσο 100 γαμισια

που να ξερε η καλογρια οτι,,,

θα εβαζα τον μπομπ απο κατω της

Αθήνα

βικτωρια μια πλατεια
που δεν την αγαπησε κανεις
(μονο οι ξενοι της )

Από το άλμπουμ "Η μουσική που παίζουν στο βυθό".

Τραγουδάει ο Γιάννης Παλαμίδας.

Η στιγμή που γεννήθηκε, μα να ζήσει φοβήθηκε.

το μαχαίρι που έσπασε και με αίμα δε μέθυσε.

Η χαμένη γαλήνη μου, το πιο μαύρο παιχνίδι μου,

ο χαμός στο κεφάλι μου, η πολύχρωμη ζάλη μου.

Η σιωπή που μου μίλησε, ο θυμός που με φίλισε,

το μετάξι που σάπισε, το ταξίδι σου άρχισε.

Δύο μάτια κοιτάχτηκαν, μες στο χρώμα τους χάθηκαν,

το άρωμα που εξατμίστηκε και απ΄την μνήμη μου κρύφτηκε.

Και όλο αποχαιρετιόμαστε, το κενό μοιραζόμαστε,

με τους ίσκιους μας μοιάζουμε και τη νύχτα τρομάζουμε.

Το μπουκάλι στα πόδια μου, τα αδιάφορα λόγια μου,

η μπαλάντα που αγρίεψε και το τέλος της γύρεψε.

1130 μερες μετά...

Πως περνά έτσι ο καιρός

Να σα ήταν χτες που έγραφα αυτήν εδώ την ανάρτηση για την απρόσμενη

Συγκατοίκηση μας, τι άγχος  τοτε ε?

Και να που σημερα πια, φεύγεις για το δικό σου δυαράκι, λίγο  πιο κάτω

Σε άλλη γειτονιά

Και τι δεν είχαν αυτά τα  δυο χρονια στο σπίτι μας

Καυγάδες, αγάπες, σεξ ατελείωτα, γλυκά , πολλά γλυκά

Παρά πολλά γλυκα,

ταινίες, ήσυχες βραδιές, 

πρωινά ξυπνήματα

βραδινες αυπνιες

Βαλίτσες και ταξίδια, 

κλανιτσες πρωινές, 

γρίπες, επεμβάσεις

Τα ταπερ της μάμας, 

βραδινές ξαφνικές  βόλτες όπου τα μαύρα μας χάλια, φώτιζαν τα  αστερία του αθηναϊκού ουρανού

Γέλια  & δάκρυα, 

ένα πιτογυρο κολλημένο στο ταβάνι μετά από καυγά

Και τι δεν είχαν..

Nιωθω περίεργα που φεύγεις

Κατάφερες να κάνεις αυτό το σπίτι να νιώσει 

ότι ανήκεις εδώ

Και  ανήκεις εδώ

Κατάφερες να διαγράψεις 

όλες τις ατυχες ιστορίες της ζωής μου

Και μας βρίσκει αυτή η ιστορία 3 χρονια μετά

 από κείνο το τυχερό απόγευμα στα Εξάρχεια

 πιο δυνατούς από ποτέ

Χίλιες εκατόν τριάντα μέρες μετά  ε

Απόψε το παληορτηγακι του μπαμπά, θα έρθει θα πάρει τα χαρτοκιβώτια

 Τις σακουλες  το γραφείο 

Θα τα πάρει όλα

Μαζι θα βάλω κρυφά κι μια ευχή, 

στο φορτηγάκι ,

 να πάνε όλα καλά.

Ε δε πας και στην άκρη του κόσμου

θέλω την ουσία...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
... Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο. Mετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται. Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα.
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν. Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου …» - Mario de Andrade