Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

θέλω την ουσία...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
... Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο. Mετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται. Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα.
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν. Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου …» - Mario de Andrade

29 σχόλια:

  1. το χα διαβάσει παλιότερα αυτό
    πραγματικά οι καραμελίτσες και στην αρχή της σακούλας να είσαι, είναι πολύτιμες και η γεύση τους καλύτερη όσο πιο συνετά και ουσιαστικά επιλέξεις να τις γευτείς
    τώρα τι θυμήθηκα, το τραγουδάκι ~πόσο μου αρέσουνε οι καραμελίτσες, θα ΄θελα να χα δέκα σακουλίτσες~ χεχε
    γεια χαρά σου άσωτε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο υπέροχο!!!
    Και πόσο σημαντικό να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να ζεις την ουσία των πραγμάτων...
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένο κείμενο, συμπυκνωμένη σοφία ζωής. Τόσο μικρής ζωής. Βροχοσταλίτσας...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαιρετικό κείμενο. Αν και το δικό μου σακουλάκι έχει ακόμα πολλές καραμέλες το κείμενο με εκφράζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ετσι ειναι η ζωη Νικόλα.. καποτε εχεις πολλες καραμελιτσες και καποτε εχουν τελιωσει

      Διαγραφή
  5. Σοφότατο απόσταγμα ζωής!
    Μακάρι όλοι να το συνειδητοποιούσαμε και να παλεύαμε γι’ αυτό!
    Να είσαι καλά άσωτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάντα κρύβεται μια ουσία, ακόμα και στα πιο φαινομενικά ανούσια.. Μην βιάζεσαι, πάτησε απλά φρένο για να ζήσεις όσες περισσότερες στιγμές γίνεται.. δημιούργησέ τες εσύ, μην περιμένεις απλά να έρθουν απο μόνες τους..γέμισε το υπόλοιπο της ζωής σου με στιγμές γεμάτες ουσία.

    Υπέροχο κείμενο! Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να το διαβάσω μέσα απο εσένα.

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και μενα μου την εδωσε αυτη την ευκαιρια καποιος άλλος που μου το εκανε γνωστό

      Διαγραφή
  7. Αν και με τρόμαξε το κείμενο... δεν είχε τύχει να το διαβάσω...
    Εύχομαι αυτές οι τελευταίες καραμέλες να είναι οι καλύτερες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι εύκολο να μιλάς για τα χρόνια που σου μένουν...
      σε μένα τουλάχιστον..

      Διαγραφή
  8. Θέλω την ουσία,τι κατάλαβα τόσα χρονια που μοίραζα τις καραμέλες μου σε αγνώμονες και κενούς ανθρώπους;λιγόστεψαν,τα λεφτά τέλειωσαν και δεν εχω να πάρω άλλες!!
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απαντήσεις
    1. καλως ήρθες... να σαι καλα και φχαριστω για το σχολιο σου

      Διαγραφή
  10. δεν ξέρεις πόσες φορες το έχω διάβαση αυτό το κείμενο τους τελευταίους μήνες!προσπαθώ να το εμπεδώσω!!!!ΧΑ!
    Γιατί είναι ένα να λέμε...τι ωραίο κείμενο και άλλο να το κάνουμε τρόπο ζωής!Έχουμε ξεφύγει εντελώς...σπαταλούμε χρόνο και ζωή...

    φιλια όμορφε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το νόημα βρίσκεται στην ουσία αλλά για να φτάσει κανείς εκεί πρέπει να περάσει από όλα εκείνα που θα τον κάνουν να εκτιμήσει την ουσία.
    Οπότε όσο και να βιάζεται κανείς πάλι η ουσία που θα επιδιώκει θα έχει να κάνει με τις προηγούμενες εμπειρίες και σκέψεις του.
    Εδώ που έχουμε πέσει είναι όλα τόσο όμορφα μελετημένα.
    Ο χρόνος μπορεί να μοιάζει προσωπικός, μπορεί να μοιάζει πολλές φορές οτι ελέγχεται αλλά στο μεγάλο ρολόι κυλάει σταθερά.

    Η ωριμότητα θα προσφέρει ωραίες καραμελίτσες αλλά και τα κουφετάκια έχουν τη γλύκα τους. Κι αυτά θέλει δόντια για να τα φας. χιχιιχ

    Σκεφτόμουν τώρα οτι μοιάζει να διαφωνώ κι όμως το κείμενο αυτό με αγγίζει πολύ. Αλλά δεν ειναι και απόλυτο αυτό. Ίσως γιατί νιώθω πως δεν ωριμάζουμε ποτέ γιατί δεν υπάρχει μέτρο ωριμότητας. Ο άνθρωπος ανθί-ζει μόνο. Και κάποια στιγμή κόβεται. Φαντάζομαι πως υπάρχουν και κάποιοι που μαραίνονται αλλά αυτό δεν είναι κανόνας. Και ζούμε ανθισμένοι.
    Και κάθε φορά γνωρίζουμε καινούρια πράγματα, με ουσία και χωρίς αλλά πράγματα που όσο μας γεμίζουν είναι όλα ουσιώδη.

    Πολλά λέω. χιχι

    Καλημέρα Άσωτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τι ωραιο σχόλιο! αυτο μπορω να μονο να γραψω και σευχαριστω

      Διαγραφή
  12. ασωτε μακαρι να το κανουμε ολοι πραξη!
    μακαρι να μην χαραμισουμε τις καραμελες μας..
    πανεμορφο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πάρα πολύ σοφό...από ένα σημείο και μετά αυτό που αναζητάμε είναι η ουσία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή