Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

η θαλασσα εντός μου

Όποτε δεν είμαι καλά ,
και  οι δαίμονες του μυαλού μου 
ραπαρουν διάφορα στιχακια
εντος του,
όποτε μου φταίνε όλοι και εγώ   πιο πολύ απ όλους ,
βάζω τα ακουστικά i -pod  στ αυτιά μου 
  και ψάχνω θάλασσα να δω.
ασωτος *  καλοκαιρι 2009

 Τα κύματα ειναι γραμμένα μέσα στο dna  μου
αγρια και ήμερα
  και εχω αδυναμία στ αγρια,
όταν χαλάει ο καιρός και αυτά αφηνιάζουν και βγάζουν αφρούς
 
αυτα τα κυματα με ξερουν πιο καλα 

Τοτε ειναι η καλύτερη συνέδρια που μπορώ να μου κάνω,
καλύτερη ψυχοθεραπεία δεν υπάρχει.
Και ειναι κάποια θάλασσα που  μ  έχει σημαδεψει βαθειά μέσα .
Αυτή που ξέρει από  μικρό παιδί, 
ξυπόλητο και αγρίμι, αλήτακι και ανυπάκουο
με γρατσουνιές στα γόνατα 
και παντα να χανω τα παπουτσια μου,
-καημο το χε η μανα μου μ αυτα τα παπουτσια-
Αυτή η θάλασσα  μου λείπει, όταν τριγυρνώ στη πόλη.
Αυτή η θάλασσα που με ξέρει πιο καλά
Τα μακροβούτια στο άηχο βυθό ...

ξέρεις το καλλίτερο κλάμα μπορείς να το ρίξεις στη θάλασσα,
κάνεις δε θα το προσέξει γύρω σου αν έχει κόσμο
Θα χεις δάκρυα στο  βρεγμενο πρόσωπο και κόκκινα τα μάτια 
και κανείς δε θα καταλάβει τίποτα..
Μονό τα ψάρια που σε ξέρουν , όταν περνάς από τα μέρη τους, 
και πονανε  μονό 3 δευτερόλεπτα,
μετά όχι,
Μην μπερδευτείς δεν θυμούνται μονό 3 δεύτερα όπως λένε, 
όχι!
Εχει αποδειχτεί τα ψάρια εχουν μνημη
αλλα πονανε μονο 3 δευτερολεπτα
κατά τη στιγμή του τραυματισμού τους

Τι ωραία θα ηταν να ισχύει και για τους ανθρώπους αυτό, 
να σε πληγώνει ο άλλος μονό 3 δευτερόλεπτα,
με τη στάση του  με τις λέξεις , με τις πράξεις του.

Αυτή η θάλασσα μου λείπει, κι όταν πάω σε άλλες θάλασσες καμία δεν ειναι τόσο όμορφη σα την θάλασσα μου.
Αυτή που ειναι εντος μου.


το παρακατω ποιημα 
ειναι για μια αλλη θαλασσα  ομως
του πρωιου
αφιερωμενο
Ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης



53 σχόλια:

  1. Νομίζω όλοι εμείς που προερχόμαστε από παραθαλάσσιες περιοχές το έχουμε λίγο-πολύ αυτό με τη θάλασσα.
    Και είναι κάτι που δυστυχώς μου λείπει από την Αθήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαν να διαβάζεις τις σκέψεις μου, Άσωτε. Η θάλασσα μέσα μου... η αρμύρα κι η φουρτουνιασμένη της όψη. Αγριεμένη, με τα αφρισμένα κύματά της είναι σα να σε ακούσει γεμάτη προσήλωση. Δε ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω μακρυά της μεγάλο διάστημα...

    (ζήλεψα αυτή την ανάρτησή σου, με την καλή έννοια το λέγω τούτο)

    http://youtu.be/cGS5I_zH3Uo

    Μην αλλάξεις Άσωτε, για κανέναν λόγο, αυτή την πλευρά του εαυτού σου!

    Φιλί κ μεγάλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι τόσο μικρή η ζωή!
    Ούτε τον εαυτό σου δε προφταίνεις να γνωρίσεις.Ούτε ακόμα να χορτάσεις αυτή τη γλυκιά προσμονή για όλα αυτά, που έτσι κι αλλιώς, το ξέρεις πως δε θα 'ρθουν...
    Αλκ. Παπαδάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ πάλι σου αφιερώνω αυτό:

    http://www.youtube.com/watch?v=srZafJbeBRM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγω ποτε δεν ειχα ιδιαιτερη σχεση με τη θαλασσα, παντα σκεφτομουν οτι ειμαι παιδι του βουνου. ωστοσο την αγαπησα μεσα απο τη ποιηση και οταν εζησα μερικες ομορφες στιγμες κοντα της αρχισα να την αποζητω στα δυσκολα..
    της μιλας και ετσι οπως σκανε τα κυματα μπροστα σου, ειναι σαν να σου απαντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άσωτε κάτι μου θύμησες, αλλά εμένα η θάλασσα μου περιλαμβάνει και ένα φάρο εκεί στη μέση του πουθενά,εκεί κάνω τα ταξίδια του μυαλού μου με θεά ουρανό και θάλασσα...
    αυτό ξανά πες το.."να σε πληγώνει ο άλλος μονό 3 δευτερόλεπτα,
    με τη στάση του με τις λέξεις , με τις πράξεις του".
    θα περάσει άσωτε, πονάει αλλά θα περάσει όπως τόσα άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να 'σουν θάλασσα,
    να μη σ' άλλαζα...
    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. εγώ τώρα αν σου πω ότι αυτό τον ασψτο αγαπώ πιο πολύ? με τα κοντα παντελονάκια? ξυπολητο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και εγώ παιδί της θάλασσας και σε καταλαβαίνω ασωτούλη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. θάλασσα μαγεύτρα
    σύντροφος κι ερωμένη...
    μια καλημέρα θαλασσινή λοιπόν
    και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Από τα πιο ωραία που έχω διαβάσει...
    Οταν κλαις...............
    Ο πόνος των 3δ..
    Αν ήξερες πόσο με τάραξες...

    Είμαι τυχερή που σε αγαπάω υιέ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θάλασσα... η αιώνια Μητ(ε)ρα...
    Ο απομηχανής θεός που πάντα μου έδινε τις απαντήσεις ... μου έβρισκε την λύση και ζωγράφιζε μέσα μου τις πιο όμορφες εικόνες και τα πιο έντονα συναισθήματα...

    Λατρεία... μόνο που εγώ την προτιμώ ήσυχη και όχι ανταριασμένη... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι ψυχούλα που είσαι άσωτε...
    Με συγκίνησες!
    Και γω λατρεύω τη θάλασσα.
    Με ηρεμεί...καλοκαίρι ή χειμώνα μόνο κοντά της ηρεμώ πραγματικά.
    Το χειμώνα που δεν έχει κόσμο μπορείς να κλάψεις δυνατά και να ουρλιάξεις αν το χρειάζεσαι...
    Η καλύτερη συνεδρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. η θάλασσα με ηρεμεί και μένα...συμφωνώ απόλυτα πως μπορείς να κλάψεις στην θάλασσα και να μην σε καταλάβει κανείς......
    έχω ένα μέρος δικό μου εδώ στα μέρη μου που είναι θάλασσα και ουρανός...πηγαίνω πάντα όταν θέλω να ηρεμήσω....
    σε καταλαβαίνω απόλυτα...
    καλό απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σειριε σιγα μη αλλαξω
    τι ωραιο τραγουδι
    γενικα μαρεσει οταν στα σχολια εχει αφιερωσεις..
    φιλια ρε φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. νικατσου γιαυτο λατρευω αυτα τα σχολια που μου αφηνετε
    γιατι αδιαβαζετε νιωθετε και γραφετε
    οπως κανω κι εγω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. απος αυτο σκεφτηκα να βαλω αρχικα αλλα το εχω ξανακανει ποστ και κατεληξα στο αλλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΦΑΝΗ μου, ετσι ειναι αλλα μηπως και στο βουνο, τα δεντρα δεν σου απαντουν
    ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φουλη ολα περναε το ξερω.. ο φαρος παντα σε βοηθα στις καταιγιδες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. χαμενο κορμι κι εγω αυτον τον ασωτο αγαπω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. παυλε παιδι της θαλασσας εσυ καλη αρχη σημερα με τη Coula

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. summertime blues καλη βδομαδα κι απο μενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λιακαδα τι ομορφες αραδες
    σ ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. σερενατα ψυχουλες ειμαστε ολοι και ψυχαρες γιαυτο βγαζουμε τα εσωψυχα εδω μεσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. christina καλο απογευμα
    ειδες τελικα ολοι εχουμε τις "κρυφες αμμουδιες " μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. αντιγονη σ αφησα τελευταια γιατι ... σαγαπω
    ξερω πως σε "ταραξα" ευχαριστα και εχεις ηδη γραψει αυτα τα ωραια που μονο εσυ ξερεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Οταν έρθει η ώρα να κάνω το μακρινό μου ταξίδι, θα θελα να μουν πάνω σ'ένα βράχο, και ν'ατενίζω το απέραντο γαλάζιο.
    Δεν θα μπορούσα να ζήσω μακρυά της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Άσωτε, κάθε φορά που διαβάζω ανάρτησή σου, καταλαβαίνω γιατί είσαι ένας από τους αγαπημένους bloggers όλων. Να σου εκμυστηρευτώ ότι σε στιγμές θλίψης και μελαγχολίας όταν κολυμπάω σε μια ήρεμη θάλασσα με κάνει να ηρεμώ, να απελευθερώνομαι και να αφήνω για λίγο τα προβλήματα πίσω. Την έχω συνδέσει την ήρεμη θάλασσα με τις φοβίες και τις έγνοιες μου, είναι σαν να μου μεταδίδει την ηρεμία της αυτή. Είναι καταφύγιο. Στις χαρούμενες στιγμές μου, όμως, για κάποιο λόγο απολαμβάνω να περνάω χρόνο σε κάποια εξοχή, ανάμεσα σε δέντρα, λουλούδια, πουλιά. Νιώθω ότι εκεί είναι η πηγή της χαράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. "...μακροβούτια στο άηχο βυθό ...
    ξέρεις το καλλίτερο κλάμα μπορείς να το ρίξεις στη θάλασσα, κάνεις δε θα το προσέξει γύρω σου αν έχει κόσμο Θα χεις δάκρυα στο βρεγμενο πρόσωπο και κόκκινα τα μάτια και κανείς δε θα καταλάβει τίποτα.. Μονo τα ψάρια που σε ξέρουν ...."
    υπεροχη ανάρτηση ρε φιλε μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ασωτάκι μου, είσαι ένα γλυκό πλάσμα.
    Είμαι κι εγώ άλλος ένας που έχω τέτοια σύνδεση με τη θάλασσα {τελικά είμαστε πολλοί ε?} είναι απρόβλεπτη και τόσο κυκλοθυμική ..
    Καλή εβδομάδα *

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από την θάλασσα;;;;
    Είναι πάντα εκεί με διαφορετική όψη!!!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σε θαυμάζω που αγαπάς τα φουρτουνιασμένα κύματα. Εγώ τα φοβάμαι...Να ταξιδεύεις και να κολυμπάς πάντα στη θάλασσα που αγαπάς άσωτε μου...
    *πολύ πολύ όμορφο κείμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Γεννηθηκα στη μπετουπολη, αλλά για καλή μου τυχη μεγαλωσα σε νησια! Και διακοπες που εκανα το καλοκαιρι στο χωριο μου, παλι θαλασσα ειχε! Τη λατρευω; Δε την λατρευω απλως, δεν ξερω πως να περιγραψω τα συναισθηματα μου γι` αυτην!

    Και τωρα που μετακομισα στη μπετουπολη, ποναω πολυ που δεν μπορω να κανω μπανιο όποια στιγμη θελω και να πρεπει να κανω χιλιομετρα προκειμενου να βρω καθαρη παραλια. Περυσι πηγε ΑΥγουστος να κανω το 1ο μπανιο, ενω αλλες χρονιες ξεκινουσα τελη Μαϊου!

    Καλή εβδομάδα Και φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Η θάλασαα εντός μας,η δική μας θάλασσα...η πιο γαλήνια με το απάνεμο λιμανάκι της,με την άβυσσο της να μας καλεί για εξερεύνηση.
    Και αν κάποιες φορές αγριεύει,πάντα βρίσκουμε τον τρόπο να την κουλαντρίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. κατερινα σ ευχαριστρω γι αυτο που εγραψες αλλα πιστεψε με δεν ειμαι αγαπημενος ολων αλλα και δε με νοιαζει αυτο
    στο παρελθον μ εχουν βρισει κανα 2-3 και 4 πορω να σου πω
    η νικη μου ειναι οτι με τους 3 απο τους 4 μιλαμε κανονικα πια , φιλαρακια και λεμε πολυ σημαντικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. showgirl φανταζομαι ο καθενας εχει τα στοιχεια του και τα στοιχια του
    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. αισθηματια τωρα που με προσθεσες στο μπλογκ γελασα πολυ χαχα
    καλα εισαι για τρελλο δεσιμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Λευκη_η_φλου ετσι ειναι η ζωη τα φερνει ετσι που δε μπορουμε παντα να εχουμε οπως τα θελουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. κοβωβολτες και γω ειχα παντα την εντυπωση οτι εισαι της αγριας θαλασσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Νοστε ετσι ειναι ναι...αυτη ξερει καλυτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. χαχαχα...Ως συναίσθημα ναι. Να την κοιτάζω ναι. Να βρίσκομαι ανάμεσα στα κύματα της μόνο με το μυαλό, συνέχεια. Με το σώμα, όμως, απαπαπα....;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Άλλοι την ερωτεύονται τη θάλασσα κι άλλοι τα κάμουνε θάλασσα. Όμορφο ποστ, λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Θάλασσα και πάλι θάλασσα, χειμώνα - καλοκαίρι. Κάποτε μια μπλογκοφίλη μου είχε γράψει κάτι που με εκφράζει απόλυτα: δίπλα στο κύμα βρίσκεις τη λύση ακόμα και όταν δεν υπάρχει πρόβλημα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Όλοι έχουμε θάλασσες μέσα μας και αγέρηδες και άλλοτε αυτοί οι 2 τα βρίσκουν κι έχουμε ηρεμία κι άλλοτε είναι τσακωμένοι κι έχουμε φουρτούνες. Μα πως είναι δυνατόν να ταιριάξουμε τη θάλασσα μας με κάποιου άλλου; Κι ύστερα τον αέρα μας; Κι ύστερα όλα αυτά μαζί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Oποτε το φερνε η ξακή μου τύχη,βα ζήσω κοντά στην θάλασσα,για ένα αλλόκοτο λόγο,η διαμονή μου ξεκινούσε με τις δυσκολότερες δυνατό,συνθήκες.Με τον καιρό,όλα καταπρά'υ'ναν και στο τέλος γλύκαιναν.Ημουν ένα ζηλευτά ευτυχισμένο άτομο.Και σαν αποφάσιζα να μοιραστώ την χαρά μου,ζοφερές υπάρξεις,θέλησαν να την κουρελιάσουν.Γιατί μ αρέσει να ζω.Και ξαναζώ.Ζω χωρίς να έχω φόβο,ενοχές,ψευδαισθήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. αυτη που ηταν καποτε, εχεις δικιο , ναι δε γινεται
    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. ανωνυμε σ ευχαριστω για το σχολιο...
    ισως το πιο ωραιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Μου αρέσει όταν ανοίγεις τη καρδιά σου Άσωτο αγόρι...έχεις το χάρισμα να μεταδίδεις χωρίς συναισθηματισμούς ότι αισθάνεσαι, αυτό είναι που αγγίζει και συγκινεί!
    Όσο αγριεμένη και αν είναι η θάλασσα στα μεγάλα της βάθη παραμένει γαλήνια... έτσι την έχω αισθανθεί!

    Καλή γαλήνια νύχτα σου εύχομαι και ας είναι μες το χιόνι (για μένα!) :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή