Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

η αθηνα ειν ωραια αρκει να μπορεις να το δεις (Νο1)





Τέταρτη βράδυ Αίολου, μοναστηράκι, γκάζι
Athens voice και  Lifo
Την Lifo την βρίσκεις πάντα νωρίς στο Μαγκαζε (που εδω και καιρό μου λένε ότι δεν τρελαίνεται και πολύ για την πελατεία που το ανέδειξε 
Αthens voice και  Down town  παντα στην Ομονοια , εβερεστ!
Πρεζάκια και μπάτσοι (χεστηκανε οι μπάτσοι απλά τρώνε στο Έβερεστ) γέροι μόνοι , κάποιοι κοιμούνται σε χαρτόνια στην είσοδο της πολυκατοικίας κάπου κει  και μια τρανς μεσηλικη χαμογελά στους περαστικούς
Ρε ξέρεις ποια ήμουν εγώ ??
Το Down  town είναι και το μόνο  life style  που έμεινε εβδομαδιαίο, πως ήταν παλιά ο Ταχυδρόμος ( oopss! πρόδωσα την γενιά μου  των 35 αρίδων) όποτε το αγοράζω τιμής ένεκεν αν και δεν έχει και πολύ υλη έχει όμως κριτική τιμογιαννακη και καμια φορά γελάς με κάνα θέμα.
Απόγευμα  Σαββάτου πάντα κυριακάτικες  εφημερίδες  από την ομόνοια έτσι? γελάς μπόλικο ε?
Φωκίωνος καθημερινές , έχει ωραία καφέ καγκουριστικα και κοσμο που θυμιζει την οικογενεια σου, ξαδερφια θειοι, η γιαγια , η κυρια καλουτα με το σκυλακι, κατι πανελιστες με βαμμένο Μαλί πρώην αποτυχημένοι ηθοποιοί
Άδω να προσθέσω την κινεζική (?) παροιμία
όταν μπορείς κάνεις όταν δε μπορείς κρίνεις
Άσχετο
μαρεσει εμένα η Φωκίωνος, και το περίεργο είναι ότι μαρεσε και στα 20 , όταν είχα νοικιάσει μια γκαρσονιέρα από κει
στην Άνδρου
είχαμε " δανειστεί"  ένα τραπέζι από τη Φωκίωνος άφραγκοι φοιτητές να τρώμε τα μεσημέρια έχε και βεβαία ήταν μαρμάρινο κήπου 
Α το επιστρέψαμε όταν μετακόμισα στα Εξάρχεια
Τα Εξάρχεια είναι ο άλλος μεγάλος έρωτας
Ακόμη και τώρα που είναι πληγωμένα από την βρώμια τις βόμβες τα άστεγα  πρεζόνια
ακόμη και τώρα έχουν μια γοητεία
στα καφέ βλέπεις φρέσκα παΐδια με βλήματα ζωντανά και μεγαλύτερους που έχουν άποψη.
Το βοή , η μπλε πολυκατοικία, οι πεζόδρομοι,,,
Από την άλλη το Γκάζι δε αρέσει πια
too much
Μαγαζιά που πήραν πολύ αέρα γιατί τα κονόμησαν
Το γκαζάκι είναι σταθερή άξια βεβαία από παλιά αν και γίνεται πάντα το αδιαχώρητο
Έχει και τα καλύτερα wc  ever
Η Βικτώρια, μια πληγωμένη πλατεία κι αυτή, με αίγλη από τα παλιά ωραίες παλιές πολυκατοικίες, με μαγαζιά που ανακαινίζονται τωρα προσφατα

αλλά πολλούς μετανάστες!

Πολλούς όμως και άλλους τόσους  νιγηριανούς με πλαστά  cd dvds τσανες βρακάκια  "CAVLIN" κτλπ.
Multi ethnic area  για δυνατους λυτες..
Νικος γιωργος μανωλης, floca domenico, goodiess σουβλακι στο χερι



Μ αρεσει η πλατεια κατι πρωινα που βρεχει και ειναι αδεια
Εχει ενα φοβερο βιβλιοπωλειο το ΕΛΛΗ οπου οι ανθρωποι πραγματικα αγαπουν και γουσταρουν αυτο που κανουν.
Εχει Το ΠΕΤΕΚ, ζαχαροπλαστειο απο τα  sixties  με γλυκά που σε κανουν να στεναζεις και να ξεχνας ολα τα αποτυχημενα  blind dates.
Πλατεια Μαβιλη,  ωραια μπαρακια με  cool  τυπους και  καταπληκτικο   " βρωμικο" σαντουιτς
Φυσικά το μοναστηράκι είναι all time classic  για βόλτα με Γιαννακη Κυριακή πρωί ν ακούμε  live  μουσική στο GALLERY και με την Μαγιαα  σαβατο  μεσημερακι
Άντε ραντεβού στο σημείο μας ! εκεί στην Αίολου με τους  φύλακες που κοιτανε απορημένοι μήπως είμαστε τρομοκράτες
Χάχα είμαστε αλλά δε ξέρετε σε ποιο τομέα


18 σχόλια:

  1. Μ’ αρέσει η Φωκίωνος, αν και έχω καιρό να περάσω. Μ’ αρέσουν κι όλα εκείνα τα παλιακά ζαχαροπλαστεία με τα πελώρια γλυκά τα γεμάτα σαντυγές και σιρόπια. Έχει ένα τέτοιο, γωνία Θεμιστοκλέους και Σόλωνος, τσέκαρε το. Θυμάμαι είχα πάρει από εκεί μια φανταστική μηλόπιτα. Η Βικτώρια μ’ αρέσει, έχουν κάτι οικείο αυτά τα πράσινα πλακάκια στον ηλεκτρικό κι όλες εκείνες οι παλιές πολυκατοικίες και τα συνοικιακά μαγαζιά που αντιστέκονται στις τρέντι μόδες. Με ζαλίζει το σημείο που είναι το Μαγκαζέ, πλέον δε μπορείς να περάσεις από τον κόσμο και-σπάνια-βρίσκεις τραπέζι άδειο. Λατρεύω Λέκκα, Κολοκοτρώνη, όλη τη Σόλωνος να τη περπατάω. Σε χαιρετώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο γες! σολωνος την ξεχασα ειδικα ττο βραδυ και κολοκοτρωνη ναι συμφωνω
    ειναι τοσα τα σημεια
    γιαυτο εβαλα Νο1
    μηλοπιτα???? παω αυριο θεμιστοκλεους και σολωνος
    με χτυπησες αλυπητα χεχε
    δεν επρεπε να το πεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. είναι πράγματι ωραία η αθήνα - εκτός από αιόλου, μοναστηράκι, και εξάρχεια αγαπημένο μέρος είναι και τα αναφιώτικα και η διονυσίου αεροπαγίτου μέχρι το θησείο και η πνύκα, και ... είναι τόσα πολλά! ακόμα και το γκάζι, ακόμα και το μεταξουργείο με γοητεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Είναι ωραία η Αθήνα" ή μήπως "Είναι ωραία η Αθήνα?" ?
    Δεν ξέρω ρε γαμώτο...Μετακόμισα μόνιμα εδώ στα 26 μου. Επαρχιωτόπουλο...Μάλλον ποτέ δεν θα κατανοήσω αν τελικά ήταν αυτό που περίμενα η όχι. Αν ήταν πραγματικά η πόλη που θα ήθελα να ζήσω ή αν είναι μία σκληρή αφιλόξενη πόλη που απλά πληρούσε τις περισσοτερες "προυποθέσεις" ικανοποίησης της "προσωπικής" μου ζωής. Είναι στιγμές που νιώθω οικία και μετά από μια στιγμή ξένος. Και μετά μετά πάλι οικία και μετά πάλι ξένος. Στιγμές που νιώθω ότι το βλέμα μου ψάχνει κάτι να "πιαστεί" για να νιώσω άνετα ανάμεσα στους μουτζουρωμένους τοίχους και τα σκουπίδια.
    Καμιά φορά αναρωτιέμαι, αν έκλεινα τα μάτια μου για να μη βλέπω την ασχήμια του κέντρου της Αθήνας και περιφερόμουνα στα σοκάκια της τι θα "καταλάβαινα". Σκληροί ήχοι, κορναρίσματα, μυρωδιές από μπαχαρικά που αναδύονται από υπερνοικιασμένα ημιυπόγεια,πάγκοι που δεν χωράς να περάσεις ανάμεσά τους και διάλεκτοι που θυμίζουν ανελέητο ζαπινγκ σε δορυφορική τηλεόραση.
    Κι αν ξαφνικά άνοιγα τα μάτια μου, τότε τι? θα αποπροσανατολιζόμουνα?θα έχανα την όποια ταυτότητά μου? Θα ήμουν εγώ αυτός με το σαρίκι που με προσπερνά...αυτός που πέφτει στο τζάμι του αυτοκινήτου να μου το καθαρίσει, που με κοιτάει "κάπως" όταν περνάω μπροστά από τον πάγκο του με τις ομπρέλες φορώντας κοστούμι...
    Αυτό δεν έχει να κάνει σε καμιά περίπτωση με ρατσισμό, εξάλλου κι εγώ παιδί μετανάστη είμαι, αλλά αυτή η εναλλαγή Δύσης...Ανατολής...Ασίας και τούμπαλι κάπου με ζαλίζει και με αποδιοργανώνει.
    Δέχομαι ότι η Αθήνα είναι πλέον μία μητρόπολη οπότε και η πανσπερμία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της.
    Τελικά όμως πολύ φοβάμαι ότι αυτό που αγαπάω δεν είναι η πόλη που ζω αλλά οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει σε αυτή. Που όταν βγαίνω μαζί τους έξω όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν αδιάφορα και ασήμαντα. Που εκεί που μελαγχολώ γιατί βλέπω έναν σκύλαρο να ροκανίζει ένα ωμό κόκκαλο, πετάγεται ο Νικόλας μου και το φωτογραφίζει και η όλη σκηνή αλλάζει χρώμα και γίνεται διασκεδαστική.
    Που θα πάω με τον Πάνο και θα σουρτουκέψουμε σε όλα τα αραβομάγαζα μήπως και βρούμε να αγοράσουμε κάτι που θα μας εξητάρει την περιέργια. Άσχετο αν τελικά ενώ περιμένουμε ότι πήραμε κους κους μας βγει κάποια παράξενη κομπόστα που δεν τρώγεται με τίποτα...
    Τελικά η Αθήνα δεν είναι η πόλη μου αλλά χαίρομαι που εδώ έχω τους ΔΙΚΟΥΣ μου ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ο τσαγκαρουσιανος καποτε ειχε γραψει η μονη πατριδα μας ειναι η παιδικη ηλικια, εγω θα το παραφρασω λεγοντας
    οτι η μονη πατριδα μου μου ειναι οι φιλοι μου , αυτη ειναι η αθηνα στην ουσια οι φιλοι μου ναι!
    Συμφωνω με οσα γραφεις
    Υστερα ολα αυτα που σε ζαλιζουν συμβαινουν σε ολα τα down town καθε μεγαλουπολης της ευρωπηες, δες λονδινο, αμστερνταμ,παρισι κτλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραίες φωτογραφίες. Και η γενιά μας είναι μια χαρά (των 35άρηδων).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν ξέρω πολλά από Αθήνα καθότι Σαλονικιός... αλλά Φωκίωνος και Βικτώρια μία φορά τον μήνα πάντα τριγυρνώ... και η αλήθεια είναι ότι οι εικόνες σου ... μου είναι πολύ οικείες...

    καλημέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να στε καλα thanx η αληθεια οτι σημερα ποιυ βρεχει βικτωρια και δωκιωνος ειναι τοσο "σινεμα" ωραιες!
    και μια συμβουλη στην αγνωστη κοπελια που επεσε στο πεζοδρομο της φωκιωνος " κοπελια ποτε ψιλοτακουνο με ψιλοβροχο ποτε!!!!"
    χυθηκε ολος ο καπουτσινο στο μπουφαν
    ας προσεχες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με όλη την καλή διάθεση και με την γεύση του καφέ ακόμα στο στόμα μου, έφυγα σήμερα το πρωί από το σπίτι.
    Σκέφτηκα ότι για να λέει ο Νίκος ότι η Αθήνα έχει και κρυφές ομορφιές κάτι θα ξέρει.
    Τραβάω την εξώπορτα, βάζω το mp3player να παίζει το «what you are» των Bleak και κατηφορίζω. Ψιλοβρέχει. Στα 15-20 μέτρα φτάνω στον κάδο σκουπιδιών και αντιμετωπίζω το εξής δίλημμα… Να παρατήσω τα σκουπίδια μου έξω από τον κάδο, ανάμεσα στα τόσα άλλα που έχουν παρατήσει οι αγαπημένοι μου συμπολίτες ή να πιάσω την βρώμικη λαβή αποδεχόμενος με αυτόν τον τρόπο ότι μπορεί να κολλήσω από χολέρα, τύφο έως όλες τις ασθένειες των ψαριών του ενυδρείου…
    Μέσα στο μυαλό μου και πάνω από τον δεξί μου ώμο σιγοψιθύριζε ο Νικόλας «η πόλη μας είναι ωραία…διατήρησέ την έτσι». Αποφάσισα να πιάσω την λαβή και άνοιξα τον κάδο. Έχοντας χάσει πλέον την γεύση του καφέ από το στόμα μου (ίσως για πάντα…) συνέχισα.
    Ο Νίκος στο μυαλό μου άρχισε να γκρινιάζει να αλλάξω μουσική. Δεν αντέχει την rock και προτιμά κάτι κουλτουροελληνικά (δεν είναι η Lady Gaga του ελληνικού πενταγράμμου?!!)
    Λίγο παρακάτω είδα το ψιλόλιγνο γειτονόπουλο που βγάζει βόλτα τον σκύλο του κάθε πρωί και που πλέον χαιρετιόμαστε. Σήμερα δεν με χαιρέτησε. Μάλλον ήταν αφοσιωμένος στην εικαστική παρέμβαση που άφησε το παχύ εντεράκι του Buby του στο πεζοδρόμιο. Ήταν δε, τόσο πετυχημένη που την άφησε για να την θαυμάσουν και οι επόμενοι που θα περάσουν από το σημείο. Μέχρι την στιγμή που ή θα περάσει κάποια άμουση, κουτσή γριούλα που μη σκαμπάζοντας από τέχνη θα την καταστρέψει και θα μεταφέρει απομεινάρια της στη κόκκινη μοκέτα της Εκκλησίας του Αγίου Σωτήρος ή θα φάει χάρη σε αυτή καμιά τούμπα κάποια παχουλοδροσάτη γειτόνισσα. Ένα «ΟΥΣΤ!ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΟ» ακούστηκε πάνω από τον ώμο μου. Το γειτονόπουλο δεν πήρε χαμπάρι. Ο Buby με στραβοκοίταξε…
    Άλλαξε τραγούδι… «Frozen Ashes» των Suburban Tribe. Η διαδρομή μου συνεχίζετε ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μηχανάκια που έχουν καβαλήσει τα πεζοδρόμια, σκουπίδια που έχει παρασύρει και σκορπίσει η βροχή και μουτζουρωμένους τοίχους (προφανώς από κάποιο μαλακισμένο σκατόπαιδο που στα 13 του, η Ελενίτσα, η κόρη της κυρά Σουλτάνας, του έκλεψε την Barbie αστροναύτη και από τότε παρουσίασε κάθε λογής ψυχολογικό σύνδρομο). Ούτε άχνα ο Νικόλας…
    Για να μη συνεχίσω…
    Η Αθήνα ίσως να μην είναι τόσο άσχημη πόλη και ίσως να την αδικώ… Σαφώς και έχει γλυκά σημεία. Είναι απλά μία πόλη που ποτέ δεν αγαπήθηκε. Που πέρασαν και συνεχίζουν να περνάνε από το ταλαίπωρο κορμάκι της όλες οι φυλές της Βαβέλ με πρώτους και καλύτερους τους Ελληνάρες. Αν η Ακρόπολη είχε "φυτρώσει" στο Παρίσι θα την είχανε μια κούκλα. Αντί αυτού εμείς την τιμάμε με κατεστραμμένα παγκάκια, χορταριασμένα παρτέρια και λιθόστρωτα δρομάκια που το περπάτημά τους σε αυτά θυμίζει ρώσικη ρουλέτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. η Αθήνα είναι όμορφη στιγμές, τοπικά και πάνω από όλα την κάνει όμορφη ότι είναι οι άνθρωποι μας σε αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. kalh xronia.sas zhlevw kai sas lupamai esas pou zeite ekei....
    filia polla kai na prosexete tus eautous sas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η Αθήνα είναι όμορφη αν είσαι με κόσμο. Αν είσαι μόνος, η Αθήνα είναι απάνθρωπη, αφιλόξενη και ο ορισμός της παράνοιας. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι όποια ομορφιά συνεχίζει να έχει η Αθήνα είναι τα λημέρια του καθενός μας με τις παρέες του. Γιατί σαν πόλη...αντικειμενικά...δεν έχει να σου δώσει παρά 2-3 μοναδικά σημεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κοντολογίς...οι τρεις τελευταίες γραμμές συμπυκνώνουν την ομορφιά της Αθήνας...και σχεδόν καμία από τις παραπάνω γραμμές του κειμένου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. symfono zero point etsi einai
    kali xronia kai se sena mikre prigipa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. H Αθήνα είναι όμορφη σε στιγμές καθημερινότητας!
    Την Καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. kalimera file
    ein orea kai ein akomi kaliteri otan exeis ti sosto parea stis tsarkes tous filous ktlp

    ΑπάντησηΔιαγραφή