Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

με 2 μπαμπαδες ( part 2)


Χτες το βράδυ ήταν μια απ αυτές τι βραδιές 
όπου η παρέα συγκεντρώθηκε και ασχοληθήκαμε με χίλια δυο θέματα.

 Μια παρέα  απο straight  και γκέι  παιδιά around 35-45 
καταλήξαμε να συζητάμε με πάθος πάνω απο τυριά μπριζολιδια και κρασιά...
και μουσικές   απο  Πολυ Πάνου και Καζαντζίδη
 πως μπορεί ενας γκέι μόνος του να υιοθετήσει παιδί?
Δε ξερω βεβαια αν ποτέ  ο Καζαντζίδης , 
όταν ηχογραφούσε αυτά τα τραγουδια φανταζόταν
 ότι κάτω από τις νότες του θα γινόταν τέτοιες συζητήσεις έχε

Δες τώρα παρακάτω.
 Ενας γνωστός μας , εχει ήδη κάνει ανεργίες να κάνει  παιδί  στηνΑμερικη
 με αναδοχή  μητέρα

Ειναι γκέι , εχει  πληρώσει ανάδοχη μητέρα αμερικανίδα, έχουν υπογράψει κάποιο συμφωνητικό, θα στοιχίσει γύρω στα  50000 ευρώ όλη ιστορία.

Πήγε Αμερική έδωσε το σπέρμα του, κι αυτή τώρα το κυοφορεί.

Δυο μέρες μετά την γεννήσει θα υπογράψει ένα χαρτί
 όπου θα αποποιείται της μητρότητας της

Θα πάρει το παιδί στην Ελλάδα και μετά...



Μετά τι? 
Σκέφτηκε ο συντηρητικός αυστηρός εαυτός μου αμέσως...

Ομολογώ πως με εξέπληξε ο φίλος δεν εχω αποφασίσει μέσα μου
 ακόμη ευχαρίστα η δυσάρεστα..

Δηλαδή για να καταλάβω θέλω ένα παιδί, 
είμαι άντρας γκέι η στρεητ
 (που δυσκολότερο το βλέπω για ένα στρεητ μπορεί ευκολότερα να κάνει παιδί 
με μια γυναίκα) 
άρα είμαι άντρας γκέι και θέλω ένα παιδί και θα το παραγγειλλω?
(θα μου πεις στην  αμερικη το κανουν ανετα και οι γυναικες )


Το πρώτο που είπα ε, καλά τι ειναι το παιδί σκυλάκι?

Το παραγγελνουμε  και μετά τι του εξηγούμε?
όταν μεγαλώσει τι του λέμε? 

Ήθελα ένα παιδί και βρήκα μια γλυκεία αμερικανίδα 
με γαλάζια μάτια
και σε έκανα ?

Δε ξερω ...δε θα θελα να πω αυτό στο παιδί μου
 αν ποτέ με ρωτούσε ποια ειναι η μαμά...
Θα θελα  να του πω να αυτή η γυναίκα ειναι η μαμά σου, 
μια φίλη που υπεραγαπώ  και του δώσαμε  αγάπη πολλή,
μια γυναίκα που αγάπησα και αγάπησε 
η τέλος πάντων  αν υιοθετούσα ένα παιδί με τον υποτιθέμενο σύντροφο μου, 
να έλεγα
"..Ξέρεις κατι ήσουν μοναχούλης
στο ορφανοτροφείο και ήταν τυχερό να σου δώσουμε εμείς αγάπη.."

Όμως, κοινωνία η ελληνική ειναι έτοιμη ένα δεχτεί στο σχολειό
 και στον υπόλοιπο περίγυρο ένα παιδί ενός γονιού ανοιχτού  γκέι, 
γιατί αυτός ο γνωστός μας ειναι ανοιχτό γκέι και ακτιβιστής...

Το παιδί αυτό δηλαδή σε 10 χρονια που θα ειναι σχολειό
θα ειναι άνετο όταν τα υπόλοιπα παιδάκια
θα του λένε οτι ακούνε στο σπίτι  και απο τους στρεητ  γονείς του?
Και ξέρουμε οτι τα παιδάκια ειναι αδυσώπητα...
Και μπορεί ο Ben provis να έκανε μια σουπερ ανάρτηση , 
ίσως οτι πιο σημαντικό εχω διαβάσει το τελευταίο χρόνο 
και κάποιοι μπλογκερς που εκτιμώ πολύ 
να έκαναν επίσης ανάλογες αναρτήσεις και όλοι μαζι με συγκινητική σχεδόν αποδοχή να δηλώνουν πόσο δεν  έχουν πρόβλημα με το θεμα των γκεη κτλπ

Επίσης  εγώ δυο χρονια πριν είχα θίξει αυτό το θεμα των γκέι γονιών σ αυτήν εδω την ανάρτηση  και τα σχόλια μ έκαναν να σας θαυμάσω πραγματικά.

Αλλά ρε παιδιά να εδω το θεμα ξανά


 Παιδί μονο του σε ελληνικό σχολειό , με γκέι πατερά  μονο του,
γιατι με μονη μητερα ειναι πολυ διαφορετικο στα ματια της  κοινωνιας
κανεις δε θα ρωτησει πολλα.


Αυτό που  πριν περιέγραψα ήταν η αρχική μου σκέψη 

Μετά σκέφτηκα πως ο καθένας εχει δικαίωμα να κάνει οτι θέλει στη ζωή του 
και πως αυτός ο γνωστός μας ειναι έτσι κι αλλιώς ένα υπέροχο παιδί

με ήθος και αξιοπρέπεια και μια οικογένεια απο πίσω που θα τον βοηθήσει στην ανατροφή ενός παιδιού.


Ύστερα τέθηκε το θεμα υιοθεσίας απο γκέι γονείς κατι στο όποιο μπορώ να πω αναμφισβήτητα ναι

Οι γκέι  μπορούν να υιοθετήσουν  και να μεγαλώσουν παιδιά , 
Εκει ξερω υπάρχουν τόσα παιδια που έχουν ανάγκη απο αγάπη και στοργή 
γιατί εγκαταλείφτηκαν απο τους  γονείς τους βιολογικούς.

Επίσης ναι οι γκέι μπορούν να κάνουν παιδια   και να τα μεγαλώσουν
 αλλά πόσο έτοιμη ειναι η ελληνική κοινωνία να το δεχτεί αυτό, επαναλαμβάνω 


Δηλαδή σκέψου , πας στη συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων και λέει το παιδί
απο δω η μαμά μου και απο δω η αλλη μου μαμά  η αντιστοιχα μπαμπας

Ωραίο και έξυπνο για σενάριο αμερικανικής σειράς αλλά ζεις στο Παγκράτι
και στο περιστέρι και η κύρια Γωγώ δε ξερω πόσο ζεστά θα το πάρει.

Εδω ζούμε μέσα σε μια κοινωνία που ακόμη και οι γκεη  καλλιτέχνες
όλοι  ξέρουμε τη σεξουαλική τους ταυτότητα
 και βουλευτές ακόμη και βουλευτίνες
τηρούν σιγή ιχθύος και δε ξερω δεν απαντώ για ολα αυτά τα θέματα

Πολλές φόρες μάλιστα βλέπω στρεητ ζευγάρια που φέρονται στα παιδια τους ανώριμα
Βλέπω θειους που δεν εκτιμώ  για το τρόπο που φέρθηκαν στα παιδια τους
και ξαδέλφια που μεγάλωσαν με πόνο και λάθος παιδική ηλικία.

Αυτά και πολλά αλλά ειπώθηκαν χτες βραδυ
και ήθελα να τα μοιραστώ μαζι σας

Και ήθελα και εγώ απο τη μεριά μου 
να ευχαριστήσω τον  Ben για την καθαροτητα των σκεψεων του
Εγω αυτους τους μπλογκερς θαυμαζω



Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

οσα αστρα...



 Ποίηση: Σαπφώ

ἄστερες ,ὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν ἂψ
ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα
πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~
ἀργυρία.

Απόδοση : Οδυσσέας Ελύτης

ὅσ' ἄστρα γύρω βρίσκονται στὴν ἔκπα
γλη σελήνη τὸ φωτεινὸ τους πρό
σωπο κρύβουν κάθε φορὰ ποὺ ἐκείνη ὁλόγιο
μη καταλάμπει τὴ γῆ τὴ σκοτεινὴ ἀνεβαί
νοντας ~ ἀσημοκαπνισμένη.


Μουσική: Νίκος ΞυδάκηςΕρμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη - Νίκος Ξυδάκης

άλλο ήθελα να γράψω
κι ήρθε αυτό το ποιημα απο τα παληά
και....να...

σας το αφιερώνω
γιατι πως γινεται να μην αγαπάς τους μπλόγκερς?

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

πως γινεται να μην αγαπας τους μπλογκερς


Τις τελευταίες μέρες διαβάζω αναρτήσεις και σχόλια αγαπημένων και μη μπλογκερς.
Ο πλανήτης των μπλογκς ειναι σαν τη κοινωνια  εκεί έξω,
μοναξιά και ανία και αγάπη και τρυφεραδα και χιουμορ 
και χαμενη αθωωτητα και μισος και ειρωνεία και τρομοκρατία 
Δε μου κάνει τίποτα εντύπωση, δεν απαντώ ποτέ προσωπικα σε καμία επίθεση
 και δε με προσβάλει τίποτα 
αφού πιστεύω οτι γράφει κάνεις πρωτίστως χαρακτηρίζει αυτόν που τα γράφει.
Αν κάποιοι θέλουν να γίνουν Χένρι Τσάρλς Μπουκοφσκι 
Απλά τους λέω οτι δε θα γίνουν ποτέ, γιατι αυτος δεν εγινε τυχαια αυτο που ειναι.
Οπως κι αυτος ο μπλογκερ που εξεδωσε βιβλιο γιατι μπορεσε, γιατι ηταν η στιγμη του
και η εμπνευση του και η αγαπη των αλλων που του εδωσε ανεμο να το κανει.
καλα εκανε και το κανε
Καντο κι εσυ, αν "τοχεις"
Με το να βριζεις η να ειρωνευεσαι δε κανεις κατι
απλά θα μείνεις  πάντα επαγγελματίας τους περιθωρίου 
Γιατί απλά όταν ρεζιλευουμε καποιον ,τον ζηλεύουμε βαθειά αγάπες μου.

Ίσως να τώρα μόλις συνειδητοποιώ οτι σου  έδωσα μια απάντηση
 αν και γενικά όπως είπα δεν απαντώ ποτέ προσωπικα στις βρισιές
Ειναι τέτοιο το ύφασμα, δεν αλλάζει
Απλά πάντα σκεφτομαι πριν κρίνω κάποιον τι εχω κάνει εγώ?

μήπως εχω κάνει και εγώ τα ιδία στο παρελθόν?

Και τελικα οταν "δινουμε"καποιον στη πυρά 
 γιατι ετσι  "ειναι το υφασμα του"
να γραφει κακιες  γιατι ποτε δεν αγαπηθηκε αρκετα ( ειμαι και ασωτος και ψυχολογος)
και ξεκατινιαζομαστε μεις με σχολια, μηπως εμεις δεν ειμαστε καλλιτεροι τελικα?
Και λεω μεις γιατι βαζω κι εμενα μεσα .
ελα μωρε μην ass-χολη-σαι

Παθιάζομαι πάντα όταν ανακαλύπτω νέα μπλογκ 
και θα θελα να διαβάζω και να σχολιάζω όσους γουστάρω
αλλά είστε τόσοι πολλοί  άσε που στη βιβλιοθήκη 
με περιμένουν ένα σωρό αδιάβαστα ανυπόμονα βιβλία

Α τώρα που είπα βιβλία γινεται αυτή η εκποίηση βιβλίου στη πλατεία Κοτζια και να πας γιατί μπορεί να βρεις και μικρά διαμαντάκια  με απίστευτη μικρή τιμή 3 και 5 ευρώ
Χαίρομαι που έγινε στη πλατεία Κοτζιά να κατεβαίνει ο κόσμος στο πληγωμένο κέντρο, ακόμη καλλίτερα να γινόταν στην Ομόνοια
Μια πλατεία που πληρώνει τα σφάλματα πολλών ανίκανων δημαρχών.

Τριγυρίζοντας στους δρόμους του κέντρου παλιότερα είχα χόμπι να φωτογραφίζω ρακένδυτους αστέγους
αγγέλους και "αλητες"
Κατι το όποιο βλέπω οτι εχει γίνει μόδα αφού βλέπω συνεχώς τέτοιες φωτογραφίες
 παντού
Πια ντρέπομαι να το κάνω, δε το κανω, σε καθε τετράγωνο ειναι κι απο ενας.
Απλά βοηθώ όσο μπορώ
Όσοι απο μας μπορούμε γιατί εκεί έξω οι άνεργοι γίνονται καθε μέρα όλο και πιο πολλοί, οφείλουμε να κάνουμε κατι, για ποσο ομως κι  εμεις?

Στο δρόμο διαβάζω συνθήματα με σπρέι για καταλήψεις και αναρχία.
Ειλικρινά πιστεύεις οτι έτσι θα σώσεις τη ζωή σου?
 με σπρέι σε  αγάλματα και τσιτάτα  που τα πιστεύεις
μέχρι τα 22 και υποκάτω ένα ολοστρόγγυλο Α?
Άντε απο αλλού ξεκίνησα κι αλλού έφτασα πάλι








Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

που πάνε τα σκυλάκια όταν πεθαίνουν?

διάβασα αυτήν την ιστορία στην Lifo
Ο σκύλος που πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία 
που κηδεύτηκε η ιδιοκτήτριά του, 
με την ελπίδα να την δει .



Θυμάμαι τη σκύλα μας την Ήρα  τον Αύγουστο  που έφυγε ο πατέρας.
Μας είχε ακολουθήσει στη κηδεία, ειναι μια απο τις εικόνες που θυμαμαι
ίσως να ειχε  νιώσει τι ειχε συμβεί, δε ξέρω...
Αυτό που ξέρω  ειναι ότι  τον Σεπτέμβρη που άνοιξαν τα σχολειά, 
ξεκινούσα να πάω σχολειο, εμένα διπλα στη θάλασσα,
 για να παω  στη πόλη ήταν ένα χιλιόμετρο,
 στη διαδρομή ανάμεσα στο σπίτι και στο σχολειό
ήταν το νεκροταφείο...
Πάντα η Ήρα όταν περνάγαμε απο κει εμπαινε μέσα , 
δε ξερω γιατί, δε ξερω τι θυμόταν...
Κατι μύριζε και έβγαινε έξω να με προφτάσει
 γιατί  εγώ ποτέ δε σταματούσα, εκανα να μπω σε νεκροταφειο πολλα χρονια.
Η Ήρα έμεινε μαζι μας 13 χρονια
Έφυγε απο γηρατειά9?) η πιο γρήγορα απο μια μόλυνση 
και ένας λάθος ενός μαλακα-ασχετου-κτηνο-γιατρου
Τρεις μέρες πριν φύγει πονούσε πολύ στη μήτρα (οπου και η μολυνση της)
Το έβλεπες στα μάτια της,αλλά όποτε την χάιδευα, 
κι ενώ δε μπορούσε  να σηκωθεί
ειχε παραλύσει, κουνούσε αδύναμα την ουρά της
Αυτή ήταν η Ήρα, αγάπη να μας δείξει μέχρι και στον πιο μεγάλο της πόνο
Καμία φορά όταν κάθομαι στον κήπο το καλοκαίρι ,
 νιώθω την ουρά της να μου χαϊδεύει τη πολυθρόνα μπαμπού
Ήταν ένα μεγαλόσωμο πανέμορφο Husky με ένα γαλανό και ένα καφέ 
(στις φωτογραφιες ειναι σκυλια των δρομων
 που ετυχε να φωτογραφισω)

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

ποτε ξανά

 70 χρόνια πριν, ακούστηκε για πρωτη φορα το συνθημα από το επίσημο κρατος των Ναζί: «Εξοντώστε τους Εβραίους!» 
Αυτή ήταν η εντολή που δόθηκε στη γραφειοκρατία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ, στη διάσκεψη του Wannsee στο Βερολίνο,
 σχετικά με την τελική λύση που έπρεπε να δοθεί στο Εβραϊκό ζήτημα, 
δηλαδή την εξαφάνιση του Εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης. 
Η Διάσκεψη της Βάνζεε, όπως έμεινε στην ιστορία, 
έγινε στις 20 Ιανουαρίου 1942 και εκει αποφασίστηκε η οργανωμένη εξόντωση 5.500.000 Εβραίων , Τσιγγανων & Ομοφυλόφιλων 
μέχρι το 1945 από τους Ναζί,
στη μεγαλύτερη γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας. 
Εχουν περάσει 70 χρόνια, και η Ευρωπη της λήθης
 ξαναφλερτάρει ανέμελη και θυμωμενη με τον φασισμό… 
ευχαριστω τον Τελλο Φίλη για αυτην την ανάρτηση.


Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

κανε το καλο

           αντιγραφω απο σερενατα


           Όσοι μένετε ή κυκλοφορείτε στην Αθήνα 

        και δείτε          άστεγους στο δρόμο, 
        καλέστε το 1960 
(Κέντρο Στέγασης Αστέγων). 
        Θα σας          ζητηθούν πληροφορίες
        για το που ακριβώς βρίσκονται. 
        Θα πάνε να τους βρουν, 
για να τουςδώσουν ένα δωματιάκι
 στις αίθουσες που προσφέρει 
ο Δήμος

Αθηναίων.
Θα προσφερθεί και φαγητό. 

Αν αρνηθούν οι ίδιοι να

μετακινηθούν,

θα τους προσφερθούν κουβέρτεs

και άλλα είδη πρώτης

ανάγκης.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝΤΙΓΡΑΨΤΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ




ΠΡΟΣOΧΗ!
Διαδώστε το παντού, με κάθε μέσο εκτυπώστε το και κολλήστε το στις κολόνες της γειτονιάς σας...υπάρχουν άνθρωποι που ΠEΙΝΑΝΕ...ελάτε στη θέση τους!!!

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

κεραιες



σου εχω πει οτι λατρεύω τη βροχή έτσι? 
Αγαπαω  τη μυρουδιά της,  οταν ερχεται,
Δεν τη φοβάμαι..
Οταν οι άλλοι τρέχουν να βρουν ένα μπαλκόνι μη βραχούν, 
εγώ βγαίνω έξω και γίνομαι μούσκεμα .
τι να φοβηθώ?
 μούσκεμα  μέσα είμαι από καιρό, 
πολλές "υγρασίες" , δε φταίω εγώ φταίνε οι καταιγιδες..
Ηταν πολύ βροχερός ο καιρός αλλά νταξ, μη παραπονιεμαι ειχε κιαι καλοκαιρια
Η στιγμη που λατρευω λοιπον ειναι η  στιγμη που τα συννεφα ερχονται,
 και απο τη μια πλευρα της πολης εχει μαυριλα απειλητικη
 και απο την αλλη ακόμη ηλιο.

Κοιταω σα παιδι, τον ουρανο τις πολυκατοικιες,τις κεραιες
και περιμενω τις ψιχαλες, 
Καθε  παληα πολυκατοικια εχει κεραιες 
Εκει χρονια στημενες τα βλεπουν ολα,
 σηματα , βροχες,ηλιους, πουλιά, αεροπλάνα, αιθαλομίχλες
Ολα, σου λεει...
Οι κεραιες ειναι σα κατι  παιδια μονα τους που άντεξαν τα πάντα,
και ακομη αντέχουν.
Δε-πα-να λυσσαει αερας + βροχη, 
ηλιος να καει σα φωτιά,σκονη και υγρασια
Ολα τ αντέχουν αυτα τα παιδιά
κεραιες...


Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

αν δε σε βρουν χαραματα...


Αργυρω Καπαρού
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου - 
Μουσική: Δάφνη Αλεξανδρή

αν δε σε βρουν χαραματα
πως θες ν ακους τ αηδονια
η Αγάπη πέντε γράμματα
 να τα μαθαίνεις  χρονια...

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ονειρα στην οδο την Χεηδεν



Ευτυχώς"σωθήκαμε", η κυβέρνηση έκανε ανακατάληψη 
στις πασίγνωστη βίλλα  Αμαλια του κέντρου
Τ αναρχικά και λοιποί τσε-και-βάρα  στοιχεια εξαανιστηκαν και θα ζούμε μέσα στην
απόλυτη ασφάλεια , κάπου καπου  μέσα στην απόλυτη και αλύπητη ηρεμία της βραδιάς 
θα ακούγονται καντάδες από τη μπάντα του Δήμου Καμινη , 
νομίζω θα συμμετέχει η Βέρα Λαμπρου σολίστ και η Φούρεηρα (φημες θελουν το Νταλαρα να συμμετεχει με δευτερη φωνη Μαντους)
και οι χρυσαυγιτες θα μοιράζουν κουλουράκια που έφτιαξαν οι ίδιοι  για να κεράσουν τους πακιστανούς και λοιπούς ευτυχισμένους μετανάστες της πόλης αυτής
Τα πρεζόνια θα μπουν σε προγράμματα απεξάρτησης με απόλυτη επιτυχία
 και οι έμποροι ναρκωτικων
θ αλλάξουν επάγγελμα και θα γίνουν χορηγοί τεχνών και γραμμάτων
Θα πεζοδρομηθεί η Πατησιων και θα ζούμε όλοι σε μια πόλη όνειρο
 ωραια κλεισε το μεγκα τωρα, ξυπνα
Στις συγκεκριμένες βίλλες ποτέ δεν υπήρχε  βεβαια πολιτικό και κοινωνικό έργο,
 τα παιδια κανανε  το χαβαλέ τους ε και έφτιαχναν και καμία μολότοφ , έτσι να προετοιμάζουν το μέλλον του, μην μείνουν άνεργα.
Παντως η αληθεια ειναι οτι δεν ενοχλησαν σοβαρα ποτε
Η κυβέρνηση αποφάσισε αυτή τη στιγμή να εξ-υγιάνει και καλά τη περιοχή ,
 όχι από τη καβλα της 
για απόλυτη ασφάλεια του πολίτη (χεσμενους μας έχει )
αλλά για να στρέψει την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα ,
 και κυρίως απ αυτό το θεμα που μάλλον δεν συμφέρει κανένα, 
τη λίστα αλλα και τα λοιπα φλεγοντα που θελει να δρομολογησει.
και να μου το θυμηθείτε κάνεις δε θα τιμωρηθεί πάλι
Από την άλλη  η Εβίτα της αριστεράς μόλις είδε οτι χάνει σε ποσοστά
 έκανε κίνηση καλή επικοινωνιακή
και καταδίκασε την τυχόν παρανομία που δρα αυτούς τους χώρους
Ελαααααα!!!
δε σε πιστεύω υπάρχει παρανομία,
έλα ,μωρέ κάνα τσιγαριλίκι τώρα μη νομίζεις.
Γενικά μας δουλεύουν όλοι και μείς ζούμε κακά και αυτοί  καλλίτερα
Ειναι πολλά τα λεφτά Άρη,
για να χάσουν τις θεσούλες τους τις ωραίες τις ζεστές , όλοι όμως
και οι μεν και οι  και αυτοί που νομίζουν οτι  ειναι αριστεροί, και όλοι
Παντως με το  να γραφουν με σπρει σε μνημεια 
η να βαζουν γκαζακια σε βητα δημοσιογραφους
δεν κανουν και καμια επανασταση σοβαρη.
Το πολυ πολυ να τραυματιστει κανας ασχετος
 γιατι
αυτοι που φταινε πραγματικα ειναι απλησιαστοι 
και το ξερουν καλά.

Γιατί σου λέω Στέλλα στην αγκαλιά μου έλα.

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

τραμπάλες...

Eννοείται φανατικά κάθε παρασκευή
στις 9 νταν στο Spirtowebradio
τρυφεράδα ήθος χιούμορ γλυκάδα
και ωραια τραγούδια  και κυρίως
η Γιαγιά Αντιγονη
η δικια μας Αντιγόνη, Δε το χάνω με τίποτα!
Στο ραδιοφωνάκι που "πεταει"σπίθες αγαπης στις καρδιες μας.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

καπου καποιο χειμώνα + ενα τραγουδι (χιονια στο καμπαναριο του αη Παντελεήμονα)






































Κι επειδή βαρέθηκα τις λίστες
τις θρασύτατες ατιμωρησίες,
τις καταληψεις σε βιλλες ,
τις λίστες με το τι υπάρχει μέσα σε κάθε σπίτι
και τις εξυπνακίστικες δηλώσεις
βρήκα την υγειά μου στο χιόνι.
Καθε χρονο το χρωστω στον εαυτο μου,
λιγο χιόνι, πολυ φαι και κρασι
 και κονιάκ και τζάκι και κόσμος
που ακόμη χαμογελα χωρίς κόπο.


Ηρθε το χιονάκι δειλό στην πόλη
και μπορεί να σου αλλάξει τη διάθεση
να σε κανει παλι παιδι...
Το βλέπω απο τις αναρτήσεις φίλων
από τα στάτους  τους  στο  Facebook
απο το timeline  στο  instagram
είναι ωραίο το χιόνι αρκεί 
να μην δουμε το βραδυ 
που θα κανει 
πιο πολυ κρύο
άστεγους έξω παγωμένους
παιδιά με τη σύριγγα στο χέρι
παγωμένα σε καποια είσοδο πολυκατοικιας...
σας το χαλασα έτσι?



Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

παει ο παληος ο πόνος

                                                                                       ρεβεγιόν  τι ωραία λέξη
εμείς κάναμε  ρεβεγιον στο Παγκράτι
Εκει στον  έκτο όροφο  ειδαμε τα πυροτεχνήματα
να χαράζουν στον ουρανό τον ερχομό μιας ακόμη χρονιάς
 Είδαμε τις οικογένειες στις ταράτσες και στα μπαλκόνια
να φιλιούνται ν αγκαλιάζονται να λενε ευχές
Ηπιαμε την σαμπάνια και κόψαμε τη πίτα
ενα κομμάτι του σπιτιού, το άλλο της Παναγιάς 
και τ αλλα τα δικα μας...
Δεν μου έτυχε το  φλουρί σ αυτη τη βασιλόπιτα
αλλα μου έτυχε σε μια άλλη


Έτσι ειναι οταν   σε αγαπάνε ,
μπορεί η τύχη σου να δουλεύει
και να μη το ξέρεις
Έτσι λοιπόν  έμαθα απο την  γλυκιά Τζίντζερ
μεσα απο το κινητο μου
-και δυστυχώς  δεν μπορούσα να μπω  online να τους ευχηθώ
κεινη τη στιγμή και να τους ευχαριστήσω-
οτι μου ετυχε το φλουρί στη βασιλόπιτα της νεας ραδιοφωνικής
αγαπης που λεγεται http://spirtowebradio.com/radio

Τι να πω...
 με  συγκίνησαν με την κίνηση τους
να με "μελετήσουν"
Με τα παιδιά  του  Spirtowebradio
ήρθαμε πιο κοντά
 όταν συμμετείχα και εγώ
για λίγο βοηθώντας στον ραδιομαραθώνιο
 που έκαναν
για τη Κιβωτό του κόσμου
Άνθρωποι φιλόξενοι με αγάπη  για τον ανθρωπο ήθος και καλλιέργεια
Γενικά χαίρομαι που το νεο ραδιόφωνο ,
 το διαδικτυακό
εχει μπολιαστεί απο τα μπλογκς
και εχω ξαναγράψει πολλές φορές οτι οι ποιητές
οι αληθινοί , οι νεοι "ποιητες ",
 ο καθενας στο είδος του
ειναι κει στο πλανήτη των μπλογκς
ευχαριστω  για την αγαπη σας

ευχαριστω ολους

ειναι τοσο ομορφο να λες
σ αγαπάω      σ ευχαριστώ
ας αρχισουμε μαυτα τ απλα
 τη νεα χρονια
καλη χρονια