Ειχε βραδιάσει και ο Σοφοκλής δεν ειχε γυρισει απο τη τσαρκα του.
Ο σοφοκλης ηταν ένας τεραστιος σκυλος ασπρος κατασπρος ,αλλα γκρι πια
απο την απλυσιά που του εκανε παρεα εδω και 3 χρονια, και οχι μονο παρέα
ηταν το ιδιότυπο προσωπικό του καλοριφέρ τα κρυα βραδια του χειμώνα.
Εκει στην αιολου, στην εισοδο ενος καταστήματος που ειχε κλεισει λογω της κρίσης
Εκει αναμεσα στα τεραστια χαρτόνια και στις βρωμικες κουβέρτες
ο Σοφοκλής ερχοταν παντα την ιδια ωρα κατα τις 7 το βραδυ, παντα χαρουμενος
και σχεδον παντα χορτατος αφου ηταν το αγαπημενο σκυλι, απο κουτάβι
όλης της πλατειας Μοναστηρακίου.
Του κάνε χαρες του γλύφε το σαγονι και χωνόταν μεσα στα κουρελο-σκεπάσματα
Ετσι περναγαν τα κρυα βραδια του χειμώνα γιατι το καλοκαιρι
τον ξεμυαλιζαν τα τουριστακια και εκανε μερες να εμφανιστεί
πήγαινε κατω απο την ακροπολη , εκει ειχε δροσιές.
Ο κύριος Αντωνης, ειχε αρχισει να σκεφτεται διαφορα, ηταν και παραμονη Χριστουγέννων
δεν ηθελε να την περασει μονος του, χρονιαρα μερα
Θα μου πεις για ενα αστεγο καθε μερα , ειναι "άστεγη",
κι ομως για τον κυρ Αντωνη δεν ηταν ετσι γιατί θες λιγο η εκκλησια παρα περα
θες ο πεζοδρομος που ειχε στολιστεί
Ειχε μπει στο νόημα των ημ,ερων, ασε που τετοιες μερες κατι παθαίνουν οι ανθρωποι.
καποιο καμπανακι χτυπάει και βοηθανε πιο πολύ .
Ειχε και φαγακι απο μια παρεα εθελοντων που του εχουν αδυναμια
και δεν τον αφηνουν νηστικο ποτε
Ειχε φυλάξει ολάκερο μπουτακι κοτοπουλισιο για τον Σοφοκλή.
"...Μα που είναι ...", ψελισε..
και ανοιξε το παληο ραδιοφωνακι του,
που έπιανε μονο μια συχνότητα, το κρατικο ραδιόφωνο με κλασικές μουσικές.
Μέσα στην θολουρα της υγρασιας
αναγνωρισε απο μακρια τη φιγουρα του και την ουρα του να έρχεται
Χάρηκε,...
-"... ερχεται το μπασταρδικο κι ανυσηχησα..."
-"...Ρε μπασταρδι που εισαι...." φωναξε ,
προσπαθωντας να σηκωθει, οταν ειδε διπλα του
μια σκια ανθρωπινη, γύρω στα 170, λιγο παχουλός .
Ακολουθουσε τον Σοφοκλή
-"...Ειστε ο κυριος Αντώνης Πέρκας?.."
Του φώναξε λιγο πριν φτασει κοντα του
-"ε ψελισε με αμηχανία, γιατι ρωτάτε?
ο Σοφοκλης ηδη έκανε χαρες στον κυριο Αντώνη
και τα γνώριμα τσαλιμάκια του
ενω ειχε παρει πρεφα το μπουτι απο κοτοπουλο μεσα στο χαρτί
και τον τρελαινε αυτη η μυρουδιά
-"...Αν ειστε ο κυριος Πέρκας, σας ψάχνω..." ειπε λαχανιασμενος ο κυριούλης.
-"...Σας ψαχνω εδω και καιρο...ρωτοντας εφτασα στην αγορα,
εδω και μου ειπαν οτι συνηθως ειστε με τον σκυλο αυτόν...."
-"....Εκανα βολτες μερες ολόκληρες και σημερα τον ακολουθησα αφου τον καλόπιασα..."
-"Τι ψάχνετε? γιατι με ψάχνετε?.."
-"ειστε ο κυριος Περκας που ειχε το μαγαζακι με τα αθλητικα στην οδο μαρνης?
που καηκε απο τα επισοδεια της 6 Δεκέμβρη?.."
ο κύριος Αντώνης , αμέσως σκοτείνιασε,
-"ναι αυτος ειμαι τι με θέλετε..?"
-"αφηστε με ήσυχο..."
-"Κυριε Πέρκα, θυμαστε που η ασφαλιστικη δεν σας ενεκρινε την αποζημίωση για το κάψιμο?.."
-"ναι πως δε το θυμάμαι.."ειπε με οργη , οση οργη μπορουσε να κατοικησει μεσα στο αδύναμο ασθενικο του σώμα.
-"νομιζεις για ποιο λογο ειμαι εδω ? αστεγος ? μεσα στις κουτες? μονος?
νομιζεις πως τα έχασα ολα? Η γυναικα μου πεθανε 2 μηνες μετα απο εγκεφαλικό
μου πηραν το σπιτι γιατι δεν ειχα να το πληρώσω?.."
".Μου πηραν την ζωη, τα καθίκια...
Ήταν ολοι καθικια, αυτοι που του βαλαν φωτια,οι ανεγκέφαλοι, αυτοι οι κουστουματοι που δεν ενέκριναν αποζημίωση, αυτοι που δεν του εδωσαν πιστωση χρονου και τον ξεσπιτωσαν
παιδια συγγενεις δεν ειχε, μονο μια ξαδερφη στον πλαταμωνα , αλλα ειχε χασει τα ιχνη της
μπορει και να μη ζούσε.
-"Κυριε Πέρκα? τωρα ομως εγκριθηκε η επιταγή.."
-"Ειμαι δικηγόρος, ειχα αναλαβει να υπερασπιστω ολους τους μικρους επαγγελματίες
-"Ηταν αδικο αυτο που ζήσατε
-"Δικαιωθηκαμε κυριε Πέρκα
-"Δικαιωθηκαμε ..."ειπε μ ενθουσιασμο και ξέσπασε σε λυγμούς
-"Οριστε η επιταγή.."
Πηρε στα χερια του την επιταγή, δεν μπορουσε να διακρινει τα μηδενικά
Ηταν πολλά..
δεν το περίμενε
-"...Κυρια Ασημιναααααα φωναξε , ακους , δικαιωθηκαμε κυρια Κατιααααα..."
Κάτια ηταν η γυναικα του.
Αυτή η καημενη δεν ειχε αντεξει την πιεση , ειχε και ασθενικη καρδια
-"..Ασημινα ίπατε?
ρωτησε ο δικηγόρος?
-"Ναι Ασημινα η γυναικα μου.."
Περιεργο τι σύμπτωση, το ιδιο όνομα.
Δυο χρονια ψάχνω να σας βρω
και πριν δυο μέρες εδώ πιο κάτω ,μια κύρια ,
μιυ συστήθηκε ως Ασημίνα και με συμβούλεψε ν ακολουθήσω τον σκυλο
Έχει το περίπτερο εδω γωνιά οδου Αθηνας και Βυσσης.
-"Τι λετε τώρα... πάω να δω το περίπτερο, εκει ενα καμένο περίπτερο απο παλιά!῾
ειπε ο κυρ Αντώνης ο οποίος είχε χαρτογραφήσει την γειτονιά πολύ καλά,
δυο χρόνια τώρα.
Άρχισε να τρέχει , δυο τετράγωνα πιο κάτω, απο πίσω του ο ευτραφης δικηγορος
του φώναζε,
῾.. μα θα είναι κλειστό τέτοια ώρα,..῾
και πιο πίσω ο Σοφοκλής, γεμάτος χαρά
και με υφος "Ωραία- παμε -βολτα -νυχτιάτικα"
Ο κυρ Αντώνης έφτασε στο σημείο , στη γωνιά οπού θα πρέπει να ήταν το περίπτερο
Το σημείο ήταν ολοφάνερα, ενα παραιτημένο περίπτερο καμένο εδώ και καιρό.
Ο ευτραφής δικηγόρος , έμοιαζε σα να ειχε δει φάντασμα.
Ειχε ασπρίσει,
"μα σας ορκίζομαι εδώ ήταν η κύρια, εδώ ήταν το περίπτερο,
το θυμαμαι , ειπε λαχανιασμένα σαν να ηταν πριν λίγο...῾
Ειχε καταιδρωσει και σκούπιζε με καρό μαντιλάκι το μέτωπο.
Ο Σοφοκλής καθόταν ανάμεσα στους δυο άντρες και μια κοίταζε τον έναν
μια τον άλλον, κουνώντας την ουρά
με ύφος
τι -μεχρι-εδω-ηταν -η -βολτα?-και -τωρα -που -θα -παμε?
χρόνια πολλά
και να πιστευεις στα θαυματα
