email απο μελι...

θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω 

αυτό το αγαπημένο τραγούδι στην  Γιαγιά Αντιγόνη

θέλω να της πω ευχαριστώ για το "γράμμα" που μου στείλε,

ένα email  μύριζε σπιτική μαρμελάδα και μηλόπιτα και φρεσκάδα από μαλακτικό  στα φρεσκοπλυμένα ρούχα και πατάτες τηγανητές μ αυγά.

Αυτά μου θυμίζουν το πατρικό μου και διαβάζοντας το γράμμα της σαν να άνοιξε μαγικά πίσω μου μια τρυπα  και βρέθηκα εκεί.

Σ ευχαριστώ , 

το ξέρεις είμαι και  εγώ θεόμουρλος και ονειροπαρμένος, 

από το"ίδιο ύφασμα" κι οι δυο  ,

τα ιδία υλικά έχουν οι ψυχές μας, δεν έχει να κάνει η ηλικία.

Θα  είμαι παντα  θαυμαστής  σου και εύχομαι μια μέρα να μπορώ να γράφω σα κι εσένα έτσι ζωντανά και να συγκινώ όπως εσύ.

Το γράμμα με χτύπησε σα ρεύμα, ένα ρεύμα γεμάτο από αγάπη.

 Να σαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδια σου και να σαι χαιρονται κι αυτοι, 
η ζωη μονο ετσι ειν ωραια




Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.


Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...