Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

καθε χρονο τετοια μερα

Καθε χρονο τετοια μερα ειμαι αμηχανος, κανω πως δεν θυμαμαι,
οτι ειναι αλλος ενας δεκαπενταυγουστος,
αλλα θυμαμαι...
Ειναι σα τα γενεθλια παντα τα θυμαμαι..
ειναi η μερα που γεννηθηκα
ο δεκαπενταυγουστος ειναι η μερα που πεθανες...
Οχι ξαφνικα,,,
το περιμεναν ολοι ,εκτος απο μενα,
που να ξερω 15 χρονω παιδι τι ειναι αληθεια απ αυτα που μου  λεγανε...
Οπως και να χει αυτος ο θανατος δεν περναει με το χρονο, ε..!
ειναι μεγαλος μυθος οτι ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος
Μπα ειναι ο χειροτερος και επισης μεγαλο παραμυθι οτι ποτε δεν ειναι αργα
καποιες φορες ειναι αργα , το ξερεις καλα.
Σημερα το καταλαβα,
που προσεξα μια ασπρη τριχα στο στηθος...
Καλα στα μαλλια το χα συνηθισει εδω και χρονια,
εξαλλου ειχα τις λιγοτερες απο τους αλλους συνομιλικους.
Αλλα στο στηθος , δε μαρεσει καθολου η ιδεα ...
Σε καμια δεκαρια χρονια θα χω την ηλικια που την "εκανες..."
Τελικα η ζωη τρια γραμματα ε ...
α ρε πατερα λειπεις ακομη
μπορει να μην βαζω τα κλαματα πια
οταν με κοιτας μεσα απο τις κιτς κορνιζες 
του σπιτιου που μας εχτισες τη δεκαετια του 80
και μετα την εκανες χωρις να το χαρεις
(στη δικη μας "ταινια"
δεν εγινε το θαυμα)
Αλλωστε και ποιος το χαρηκε αυτο το σπιτι?
μονο η μοναξια
καθε χρονο
τετοια μερα  καλοκαιριου
πηγαινω  καπου μυστικα και ησυχα 
και σκεφτομαι
τα λαθη που κανω
ξερεις..,
αυτα τα ιδια με τα δικα σου



22 σχόλια:

  1. ....δίκαιο έχεις... δεν περνάει ποτέ....

    ¨-(((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ασωτούλη δεν περνάει αλλά γλυκαίνει ο πόνος...
    να είσαι καλά να τον θυμάσαι πάντα..
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαν να διαβάζω πέρισυ τέτοιο καιρό ανάρτηση σου με τα ίδια ακριβώς συναισθήματα...Πώς να αλλάξουν ποτέ?? Δεν υπάρχει περίπτωση άσωτε μου. Μα θα ξαναπώ το ίδιο και εγώ όπως τότε. Μνήμη...Μη τη χάσεις. Μη την αφήσεις να χαθεί. Αυτή είναι το καύσιμο μέσα στον αλήτη χρόνο για να μην πονάνε φρικτά οι πληγές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγκινήθηκα.
    Θα θελα πολύ να σε παρω αγκαλιά ρε Ασωτούλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν σου λέω τίποτα. 6 Αυγούστου είχα το ίδιο συναίσθημα. Ο άνθρωπος που αγάπησα περισσότερο στην ζωή μου.

    Καληνύχτα καλέ μου είχες δεν είχες με βούρκωσες απόψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αααα για να σας πω, όχι δάκρυα αυγουστιάτικα, άντε. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς.

    :-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ανδρομεδα σε-φχαριστω γιαυτο που λες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. φουλη δε γλυκαινει απλα υπαρχει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. κοβω βολτες με σοκαρεις που το θυμασαι
    ξερεις κατ οταν σταματησω να γραφω ισως και να χω "γιατρευτει"
    για οσους το χουν παρει πρεφα δε γαρφω για να γινω μια μερα συγγραφεας αλλα για να γραψω αυτα που νιωθω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kοίτα: Οι απώλειες, οι χωρισμοί οι ζωντανοί κι οι άλλοι - αυτοί, που με μια λέξη λέμε "θάνατο", δηλαδή - δεν συμβαίνουν, για να λησμονιούνται ούτε για να περνούν. Έρχονται για κάποιο λόγο, έχουνε κάποιο νόημα, που μπορεί να μας πάρει και μιαν ολόκληρη ζωή, ώσπου να το καταλάβουμε, αν ευλογηθούμε και το καταλάβουμε, έστω και λίγο...
    Μη ζητάμε, λοιπόν, να γιατρευτούμε, να ξεχάσουμε, αλλά, αντίθετα, να θυμόμαστε και να τιμούμε. Ο καλύτερος τρόπος γι' αυτό είναι πότε-πότε να αφηνόμαστε συνειδητά σε μιαν ελεύθερη ροή συναισθημάτων και σκέψεων, ένα ποτάμι, που μπορεί ή και που πρέπει ακόμα να συμπεριλαμβάνει και δάκρυα. Και μέσα απ' αυτήν την "θολούρα" ξεκαθαρίζει κάποια στιγμή σιγά-σιγά η "εικόνα", που ψάχνουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μίλα του. Θα σε ακούσει. Δεν ξέρω αν θα περάσει, αλλά ίσως είναι πολύ πιο κοντά σου απ' όσο νομίζεις! Ήμουν μικρό παιδάκι όταν πέθαναν οι παππούδες μου, αλλά ξέρω ότι με αγαπούν και ξέρουν ότι τους αγαπώ και δε θα φύγουν ποτέ από το πλάι μου όσο θα κλείνω τα μάτια και θα τους λέω τα χαζά που με απασχολούν. Οι άνθρωποί μας δε φεύγουν ποτέ όσο τους θέλουμε δίπλα μας.

    Καλημέρα και καλό Δεκαπενταύγουστο σε όλους!
    (Είμαι σίγουρη ότι σε θέλει χαμογελαστό ο μπαμπάς!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ασωτάκι μου να στο πω αλλη μια φορά? Ενα ακόμα κοινό μας σημείο. Αν και είναι η γιορτή μου γιά μενα τα τελευταία 16 χρόνια 15/8 σημαίνει 13/8. Η 13/8 σαν ημερομηνία κάθε χρονιάς σκιάστηκε από μιά σημαντική αναχώρηση. Ο άντρας που είχα την μεγαλύτερη σχέση στη ζωή μου αφού τον γνώρισα μολις γεννήθηκα...έφυγε. Το παντοτινό είδωλό μου! Οσο τους αγαπάμε και τους θυμόμαστε και μιλάμε γι'αυτούς θα είναι πάντα κοντά μας. Δεν φοβάμαι και δεν αποφεύγω ποτέ τις αναμνήσεις αυτών των 2 ξεχωριστών ανθρώπων της ζωής μου. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. asteroid το ξερεις οτι σε θαυμαζω σευχαριστω για το σχολιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ροου μιλαω συχνα , τα χει σκισει τα πτυχια του κει πανω σιγουρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ginger ναι εχεις δικιο και γω ετσι κανω τελικα, δεν το αποφευγω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Με προβληματίζει η περίπτωσή σου: τι σόι άσωτος είσαι εσύ τελικά;
    Ή μήπως οι άσωτοι είναι πιο κοντά σ' αυτούς που αγαπούν από ότι οι σωσμένοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κωνσταντίνος ναι ειμαι [εριπτωση τελικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Για πέρασε απ'το σπιτικό μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή