Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

αντιο παληε κοσμε



Με αφορμή το σχόλιο του Αγαπημένου μου  μπλογκερ  Ephemeron
στην προηγούμενη ανάρτηση
"Άσωτε, τα χρόνια που φεύγαμε από τα μπαρ στις 3 το πρωί για να κατεβούμε στην Ομόνοια για την Κυριακάτικη εφημερίδα, όπου έβλεπες μέχρι και την Άλικη και τον Βλάσση να σταματάμε για την εφημερίδα τους, χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα, δυστυχώς έχουν περάσει..  "
σκέφτηκα
Ναι  πάει ο παλιός ο κόσμος, 
 που ξενυχτάγαμε   και  ομιλάγαμε άνετα στα μπαρ,
που πηγαίναμε για κουλούρι η σουβλάκι στην ομόνοια 5 ώρα το πρωί 
ακόμη και  τις καθημερινές, 
η ομόνοια ήταν πάντα μια αδικημένη πλατεία
αλλά τόσο ναρκωτικό, τόσο νιγηριανός να σου κλέβει  τις τσέπες,
τόση πρέζα δεν είχε ποτέ όσο τώρα.
Φεύγαμε από τα μπαρ όχι αγχωμένοι που δε κάναμε γνωριμία 
αλλά παρέες,
και μέχρι να ξημερώσει μιλάγαμε στην Φωκίωνος  και στην Μαβίλη
 Tοτε που οι εφημερίδες είχαν ειδήσεις και δημοσιογραφία 
και όχι  dvds και παραπληροφόρηση, 
και η τηλεόραση είχε φτωχό αλλά ειλικρινές πρόγραμμα .

Μια γενιά που σήμερα είμαστε όλοι 40 και ίσως μεγαλύτεροι,
Τότε γυρνάγαμε χωρίς ταυτότητα στους δρόμους,
δεν υπήρχε ο  φόβος να μας  κάνουν έλεγχο  για εξακρίβωση  στοιχείων , 
δεν υπήρχε λόγος.
Τότε αν κάποιος πραγματικά είχε ανάγκη στο δρόμο  δανείζαμε χρήματα, 
σήμερα η πιο πρόσφατη εικόνα που έχω από άτομο που μου ζήτησε να του δανείσω
ειναι ένα δυστυχισμένο πρεζόνι με μια λουκανικοπιτα ήδη  στο χέρι 
στην πλατεία Εξαρχείων
"...φιλέ πεινώ..." , μου λέει, να μου δανείσεις ένα ευρώ να φάω..
(είχε και πλαφόν όχι κάτω από ευρώ)
και κρατούσε την λουκανικοπιτα στο χέρι, προφανώς το είχε ήδη ξεχάσει.
Τότε που λες δεν είχαμε κινητά ,  και  λα τοπ, είχαμε το σταθερό τηλέφωνο, πιο σταθερό δεν γινόταν
  κει διπλά στο κομοδίνο,  
και λέγαμε το αγαπώ κοιτώντας τον άλλο στα μάτια όχι μέσω α!
Οι κασέτες έπαιζαν  μέχρι 90  & 120 λεπτά και οι δίσκοι ήταν παράγωγες όχι φτηνές αλλά μικρά έργα τέχνης.
Δεν υπηρχε  downloading & mp3
Δεν υπήρχαν τόσοι άστεγοι στους δρόμους, κι αν υπήρχε ενας  δυο θυμάμαι στο κέντρο...
Συχνά πηγαίναμε σάντουιτς σ ένα τύπο κάπου στην Αίολου που είχε 3 σκυλιά, 
ωραίος τύπος.
Σήμερα υπάρχουν άστεγοι παντού, αν περπατήσεις στην 3η Σεπτέμβριου , Αίολου ομόνοια Εξάρχεια θα βρεις γωνίες με κουβέρτες, και μόνους αστέγους.
όπως αυτή η φωτογραφία όπου πέρασε ένα τσόγλανι και έγραψε μετά με το σπρέι , 
γιατί αυτά τα"νέα παιδια"
συχνά, 
μεγάλωνουν και τα χουν  έτοιμα όλα στο σπίτι 
και τώρα θα το φανε το αγγούρι της Κρίσης , αγαπημένη γενιά μου των 592 ευρώ.

Μπορώ να κάνω ένα τεράστιο υπέροχο μνημόσυνο για αυτον το κόσμο  που τότε υπήρχε και τώρα πια δεν υπάρχει..
Υπάρχει μονό φόβος, βρώμια ,καχυποψία ,μοναξιά  και σχιζοφρένεια, 
άνθρωποι μέσα στο δίκτυο 
γκεης  & Στρεητ με  προφίλ, ψεύτικα διπλά τριπλά ,
  in photoshop they trust 
ψαχνουν ψάχνονται ,χανουν & χανονται
κοινος παρονομαστης η μεγαλη μοναξια.
Κανεις δε ξερει τι θελει, και μπορει διπλα σου να περασει το αλλο σου μισο αλλα εσυ να σαι κολημενος στο msn
στο  cyber   με την ξανθια απο την νορβηγια.
Αυτη ειναι η εποχη μας, 
ο καινουργιος κοσμος 
και αυτο που κανει να πιστευω οτι δυστυχως μεγαλωσα
ειναι αυτη η γελοια ατακα που παντα μισουσα να ακουω
"τι ωραια που ηταν τοτε..."
υ.γ Φυσικα μην  τα μηδενισω ολα, η τεχνολογια και οι επιστημη εχει κανει θαυματα ,
κυριως αναφερομαι στο ηθος του τοτε και του σημερα


υ.γ2 ο τιτλος εναι δανεισμενος απο ενα βιβλιο του Στ.Τσαγκαρουσιανου αλλα δεν εχει σχεση με το θεμα του

25 σχόλια:

  1. Tι μου θύμησες αγαπητέ άσωτε...
    Αν δεν έβγαινε ο ήλιος από την Μαβίλης δεν φεύγαμε, με τα πόδια για
    Κολιάτσου, παρέες παρέες με γέλια και καλαμπούρια.
    Κάτι μου λέει ότι τα όμορφα θα ξαναρθούνε, απλά εμείς θα είμαστε εδώ να το ζήσουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλα τα λες ,αλλα τα πραγματα αλλαζουν και δεν κοιτανε πισω . αλλες εποχες αλλα ηθη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ιμερος ε που & που κοιτανε αν υπαρχει λογος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παυλος ναι ετσι πιστευω και γω θα ξαναρθουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και όμως ήταν τόσο όμορφα τότε.
    Πολύ θα θελα να φέρω τον χρόνο πίσω.
    Πάνε αυτά Ασωτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτός ο κόσμος ο μέγας σαν νάγινε ξαφνικά πολύ μικρός και συνωστιζόμαστε όχι γιατί δεν χωράμε αριθμητικά, αλλ' ίσως γιατί πολλά πράγματα ζωής σημαντικά έγιναν πολύ εύκολα, επιφανειακά εύκολα κι απλά, και τα σωρεύσαμε στον κόσμο μας έτσι που πρέπει πια να βγούμε απ' την εικόνα και να τα κοιτάμε απ' έξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πιο καλά δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν. Εξαιρετική ανάρτηση άσωτε μου. Αυτό που σκέφτομαι είναι πώς να πάμε μπροστά οπλισμένοι με τη γλύκα όσων ζήσαμε τόσο ωραία όπως τα περιγράφεις.Κάτι θα είναι εκεί μπροστά, δεν μπορεί. Κάτι υπάρχει. Σύντομα θα το βρούμε θέλω και εγώ να πιστεύω...
    *αν δεν έχεις διαβάσει το "Πάρε το μηδέν" του Κωνσταντίνου Καμάρα (εκδ. Ωκεανίδα) αναζήτησε το. Θα το απολαύσεις όπως και εγώ ελπίζω, διότι για όλα αυτά μιλάει και πολλά ακόμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καθε λεξη δειχνει νοσταλγια.. Μου εκανε ενα ιδιαιτερο κλικ.. Δυστυχως εζησα ελαχιστα εκεινη την εποχη και αυτη ως παιδι!!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ''Υπάρχειμονό φόβος, βρώμια ,καχυποψία ,μοναξιά και σχιζοφρένεια,
    άνθρωποιμέσα στο δίκτυο
    γκεης & Στρεητ με προφίλ, ψεύτικα διπλά τριπλά ,
    in photoshop they trust
    ψαχνουνψάχνονται ,χανουν & χανονται
    κοινοςπαρονομαστης η μεγαλη μοναξια.
    Κανειςδε ξερει τι θελει, και μπορει διπλα σου να περασει το αλλο σου μισο αλλα εσυ νασαι κολημενος στο msn
    στο cyber με την ξανθια απο την νορβηγια.
    Αυτηειναι η εποχη μας,
    οκαινουργιος κοσμος
    καιαυτο που κανει να πιστευω οτι δυστυχως μεγαλωσα
    ειναιαυτη η γελοια ατακα που παντα μισουσα να ακουω
    "τιωραια που ηταν τοτε..."''
    Δεν το έζησα το κόσμο που περιγράφεις,ζω τον άλλο κόσμο,τον οποίο όμως δε θέλω...είναι απλά ψεύτικος.Για αυτό και απλά απέχω απο όλα.
    Την Καλησπέρα μου!!!
    Καλή Βδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Bear δεν ρεται ο χρονιος πισω, αλλα μενουν ολα μεσα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αsteroid σαωστα τα γραφεις , επιφανειακα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κovovoltes
    δε το χω διαβασεις οχι αλλα θα το παρω]
    αφου μου το λες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. gaykarkine εκτος απο αυτον τον ψευτικο που δε θες ειμαι σιγοθρος οτι υπαρχει μα χαραμαδα καπου να βρεις την αληθεια
    αυτην να ψαχνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φίλε άσωτε φαντάσου φίλε μου πως ήταν και την δεκαετία του 60. Αλλά είναι μαρτύριο να κάνεις αυτές τις αναδρομές. Τα σημερινά παιδιά σίγουρα θα νοσταλγούν κι εκείνα με την σειρά τα σημερινά χρόνια. Είναι στην φύση μας. Μου γέννησες τόσες θύμισες βρε Ασωτε που ... άστα καλύτερα φίλε μου.
    Καλό σου απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όχι και "αντίο"...Να ξέρεις ότι σε πολλές επαρχιακές πολεις οι συνθήκες είναι ακριβώς όπως τις περιγράφεις.Δεν υπάρχει φόβος και μπορείς να κάνεις βόλτα ότι ώρα θες...Συναντάς γνωστούς και φίλους και όταν ο καιρός το επιτρέπει τα τραπεζάκια γεμίζουν στις πλατείες.Πόσοι από εσάς έχουν τα αρχίδια να τα παρατήσουν όλα και να αλλάξουν τρόπο ζωής;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θα έγραφα τα ίδια με το Χριστόφορο.
    Όμορφες στιγμές που δε γυρνάνε. Καλό είναι πάντα να τις θυμόμαστε και να προσπαθούμε για το καλύτερο έχοντας αυτές τις εμπειρίες.
    Το δύσκολο είναι που τρέχουμε να προλάβουμε.
    Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τι μου θύμησες .... 4 το ξημερωμα Πλατεία Συντάγματος για βρόμικα μπεργκεράκια....

    Ούτε να διανοηθεί κανείς να το κόψει με το πόδι....

    Πόσες ξέγνοιαστες στιγμές χάνουν τα παιδια μας....

    Θα έχουν όμως ανάμνηση το τσατάρισμα στο fb...ε! δεν είναι λίγο και αυτό!!!

    Τα φιλιά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γεια σου Ασωτε!
    Απ την πλευρα μας, εμεις τουλαχιστον το ζησαμε, το θυμομαστε, το ποσο ωραιο ηταν να προχωραμε τα βραδια χωρις φοβο, συντροφια με τη μυρωδια των γιασεμιων που μας σπαγανε τη μυτη...
    Τα παιδια του σημερα ομως;
    Ριμαξαμε τα γιασεμια και τα αντικαταστησαμε με βουνα απο σκουπιδια, πεζοδρομια που καθε αλλο απο πεζοδρομια ειναι, βρωμια, και φοβο, και τα δωσαμε στα παιδια...
    Ευχομαι τα πραγματα να φτιαξουν προς το καλυτερο ετσι ωστε στο μελλον τα παιδια να μπορεσουν να πουν οτι... "μπορει να μεγαλωσαμε στο σκουπιδαριο, αλλα τωρα ολα πανε καλυτερα"...
    Προσωπικα αν ζουσα ακομα εκει, ειμαι σιγουρος οτι θα ειχα φυγει για την επαρχια, που παντα λατρευα, θυσιαζοντας, "καριερες" και λεφτα... Τι να τις κανω τι καριερες και τα λεφτα αν βλαστιμαω τη ζωη μου καθε μερα που περναει;;;
    Φυσικα δεν ειναι ευκολο να φευγει κανεις απο εδω κι απο εκει και να ξεκιναει καινουργια ζωη, χρειαζονται θυσιες, αλλα εγω προτιμω να θυσιασω την πολυκατοικια για το γιασεμι, παρα το γιασεμι για την πολυκατοικια...
    Καλη εβδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εγώ παραμένω αισιόδοξος: επιστρέφουμε ολοταχώς εις την "παλιά Αθήνα" που όλοι νοσταλγούν - διαβάστε την μελέτην "η γεωγραφία των οσμών στη νεοελληνική πόλη του 19ου αιώνα": http://bit.ly/dUxfWQ

    Πάντως η αλήθεια είναι ότι τα προηγούμενα 30 χρόνια ίσως να ήσαν τα πλέον ευτυχή, ανέφελα και ειρηνικά από συστάσεως ελληνικού κράτους. Τα ερχόμενα θα δούμε τι μας επιφυλάσσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Άλλα κόλπα τότε!!!!
    τώρα; βράσε όρυζα...
    Καλημέρα ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. παλιά δεν ήταν καλύτερα. αυτή είναι μια ψευδαίσθηση. ούτε πιο αθώα ήταν. απλά δεν έβγαιναν κάποια πράγματα στη φόρα, κρύβονταν πολλά κάτω απ'το χαλί. υπήρχαν όμως.
    εκτός κι αν εννοείς κάποιοι ήταν πιο νέοι κι άρα πιο αθώοι. οι εποχές ποτέ δεν είναι αθώες, μόνο πιο υποκρητικές.
    αν είναι κάτι αυτή η εποχή είναι πιο ειλικρινής. φτύνει την ασχήμια της στα μούτρα μας.

    εγώ ήμουν φοιτήτρια στην Αθήνα το '94 και θυμάμαι πάρα πολύ καλά που είχε και ένα σωρό άστεγους και πρεζόνια στην Ομόνοια κάμποσα και φόβο όταν κυκλοφορούσες και όλα μια χαρά. και με είχαν κλέψει δυο φορές μέρα μεσημέρι. δεν ήταν καλύτερα τότε. ο κόσμος και τότε έλεγε ότι δεν έχει λεφτά. κλεγόντουσαν τόσο πολύ θυμάμαι που μου έκανε εντύπωση πόσο μίζεροι ήταν οι περισσότεροι.
    η διαφορά είναι ότι τότε κανένας δεν έλεγε για δντ και επιτρεπόταν το κάπνισμα στις αίθουσες του πανεπιστημίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ DaizyCrazy
    Επιτρεψε μου να διαφωνησω...
    Τα πραγματα ηταν πολυ καλυτερα παλιοτερα, δεν ηταν απλα μια ψευδαισθηση...
    τελη 70 αρχες 80 εμεις δεν βλεπαμε ουτε τονους σκουπιδια, ουτε εκατονταδες αστεγους, ουτε φοβομασταν να προχωραμε στους δρομους στις 3 το πρωι...
    Ισως ησουν μικρη και δεν τα θυμασαι καλα...
    Ειμαι 52 χρονων και θυμαμαι ακομα πολυ καλα πως ηταν τα χρονια εκεινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ DaizyCrazy
    Στη γειτονια που μεγαλωσα, στην Αθηνα, θυμαμαι που δεν υπηρχαν παρα μονο μονοκατοικιες, τα παιδια εβγαιναν στο δρομο και επαιζαν κυνηγητο και κρυφτο καθε μερα, και καμια μανα δεν ανησυχουσε για τα παιδια που επαιζαν στο δρομο.
    Πηδαγαμε μαντρες και κρυβομασταν στις αυλες των γειτονων που χαμογελουσαν, και ολοι οι γειτονες προσεχαν τα παιδια των αλλων.
    Για πηγαινε σημερα, στη γειτονια που μεγαλωσα, και θα δεις ποσες μονοκατοικιες εχουν μεινει, θα δεις αν υπαρχει χωρος να προχωρας στα πεζοδρομια που ειναι γεματα σκουπιδια ή αραγμενα αυτοκινητα, και θα δεις αν παιζουν ανεμελα παιδια στους δρομους καθημερινα...
    Αγαπητη μου, ολα αυτα που εζησα σαν παιδι και νεος, και εγω και πολλοι αλλοι, δεν ηταν καθολου ψευδαισθησεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή