Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

οι παληες αγαπες πανε στο παραδεισο...


σε είδα
στο μοναστηράκι,
λίγο πριν το  κανονισμενο ραντεβού μας.
Τυχαία ,
λίγο πριν πάω στο ραντεβού σε βρήκα ξαφνικά,
να περπάτας  αμέριμνος σα τουρίστας  & ωραιος σαν ελλην.
κοίταζες την ακρόπολη από μακριά
δέκα χρόνια είχα να σε δω, και ήταν σα να ταν χτες...
μιλήσαμε , 
γελάσαμε ,
ήσουν  όπως παλιά, δεν είχες αλλάξει εξωτερικά
πως το καταφέρνεις αυτό, σε ρώτησα,
γέλαγες συνεχεια.
ζήσαμε τόσα πολλά σε λίγο χρόνο, 
νιώσαμε ,
παθιαστήκαμε και μετά έφυγες να κάνεις καριέρα εκεί.
Και έμεινα μόνος  ξαφνικά
και όποτε περνούσα απέξω από το διαμέρισμα της Αριστοτέλους , 
είχα ταχυκαρδίες,
εσύ ήσουν πια Γερμανια αλλά εγώ είχα ακόμη ταχυκαρδίες ,
όταν κοίταζα το μπαλκόνι σου.
Ευχαριστώ που σε γνώρισα ,
 ευχαριστώ για τον χειμώνα στο νησί όπου έκανες το αγροτικό σου,
για τα ταξίδια μας,
για τα τραγούδια που μου τραγούδησες, 
για το σταυρουδάκι που δωσες πριν φύγω να με φυλαει
για το τραγούδι που μου χάρισες
γιατί θα σαι πάντα η πρώτη μου αγάπη.
και να φανταστεις οταν μας πρωτοσυστησαν 
  δεν εδωσα καν σημασια,
επληττα μαζι σου
δεν ηθελα να σε ξαναδω αλλα ηταν  "κανονισμενο" φαινεται..
τελικα εχει πολυ πλακα η ζωη
Κι ευτυχως που ησουν εσυ η πρωτη ,
γιατι μετα ακολουθησαν διαφοροι δεσμοι &  επιδεσμοι 
μεχρι να φτασω εδω...
Βρήκαμε αυτόν τον πλανήτη τον ακατοίκητο και αθώο και του δώσαμε ζωή,
και το συμπαν μας επέστρεψε  ένα μέρος μέσα μας , 
αθώο ,τρυφερό και άφθαρτο.
οι παλιά αγάπη παει πάντα στον παράδεισο,
και αυτός ο παράδεισος δεν είναι ένα λιβάδι με λουλούδια και αιώνιο φως 
 ούτε ένα κατάλευκο χιονισμένο δασος  
αλλά ένα νησί κυκλαδίτικο,
ένα σπίτι λευκό πάνω στο βουνό ,
ένα τζάκι και πολλά γέλια, γέλια να γεμίζουν τους τοίχους .
δεν ηταν η καυλα που μας ενωσε
αλλα η αδολη αγαπη.

                                       











35 σχόλια:

  1. Να και μια καλή, τρυφερή συναισθηματική ανάμνηση και μια ακόμη καλύτερη, μια ακόμη τρυφερότερη περιγραφή της...
    Την κάνεις να ακούγεται ζηλευτή - ένα είδος education sentimentale - κι ας λογίζεις τον εαυτό σου τυχερό που την έζησες! Μερικές φορές μια ζωή αξίζει μόνο και μόνο για ένα τέτοιο πλήρες συναισθηματικό βίωμα, που λίγοι, πολύ λίγοι αξιώνονται... γιατί λίγοι είναι κι αυτοί που επιτρέπουν στον εαυτό τους, που αφήνονται να το αξιωθούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οι παλιές αγάπες και κυριως οι πρωτες δε πεθαινουν ποτε.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο βρε ασωτούλη με συγκίνησες,τελικά το πρώτο χτυποκάρδι είναι και μοναδικό σαν ανάμνηση...
    καλό απόγευμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν θα το πιστέψεις πόσα χρόνια το έχω αυτό το βιβλίο και δεν έχω καταφέρει να το διαβάσω ακόμα. Τώρα που το ανέφερες θα το βάλω σε προτεραιότητα πιά. Φιλάαααααααααααααακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ asteroid ναι η ζωη μονο ετσι ειν ωραια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ἆ, ἄσωτε, γιὰ κάτι τέτοια κάποιοι σὲ διαβάζουμε, κι ἂς μᾶς προκαλεῖς καὶ καμιὰ ἀρρυθμία μὲ τοὺς τονισμούς σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανωνυμε
    ειμαι παντα ανορθογραφος στη ζωη μου και στο γραψιμο , αλλα φχαριστω για το σχολιο , λατρευω τις περισπωμενες
    και μαρεσει να με διορθωνουν
    το χω απο παιδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Βρήκαμε αυτόν τον πλανήτη τον ακατοίκητο και αθώο και του δώσαμε ζωή,και το συμπαν μας επέστρεψε ένα μέρος μέσα μας"...Εξαιρετικό..
    Που να βρίσκονται άραγε αυτές οι σπηλιές χαμένων παραδείσων??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @kovo voltes μεσα μας βρισκονται κι οταν φευγουμαι , περνανε στο συμπαν και απο σπηλιες γινονται αστερια,,,(ξεφυγα τελειως ε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εκτός του ότι με συγκίνησες, ζήλεψα και πολύ.
    Εμένα ο πρώτος μου έρωτας ήταν κι αυτός ερωτευμένος μαζί μου, αλλά και με τον Γιάννη, και τον Πέτρο.
    Τι θυμάμαι τώρα στα 45;
    Καλησπέρα πολυαγαπημένε μου Ασωτε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ bear μα δεν υπαρχει ευτυχια που να κοβεται στα τρια? χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι ομορφα! Μου θυμισες αυτό που διάβασα σήμερα "Ο ερωτας είναι ενα είδος μονοπωλιακό.."

    αλλά κι ολοι οι ερωτες ερωτες λέγονται. Το θέμα είναι ποιός θα αρπάξει πρώτος την βασίλισσα σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. χαχα...Ναι αλλά τι να λέει?? είσαι ωραίος και έτσι...;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι πραγματικά δείγμα υγείας να κοιτάς πάλι τις μεγάλες σου αγάπες και να είσαι ευγνώμων για αυτές. Αν τελικά η κάθε μία κάτι σου έμαθε, τότε είσαι πραγματικά ευλογημένος και πλήρης άνθρωπος. Το έχω πει ξανά...μετά από καιρό είμαι περήφανος για όλους τους ερωτές μου (ακόμα και αυτούς που πληγώθηκα)...πόσο μάλλον δε για τις όποιες πραγματικές αγάπες που ξεπέρασαν όσο το δυνατόν το απλό πάθος!

    Να σαι καλά! Ωραίο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ zero point φχαριστω , ολα μεσα στη ζωη , οτι ζουμε παντα γινονται για καποιο λογο
    και γω ειμαι ευγνωμων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εμένα μου θυμίσατε τον τίτλον ενός άλλου βιβλίου:
    "Η πρώτη αγάπη είναι πάντα η τελευταία" (του Ταχάρ Μπεν Τζελούν)

    Είναι ωραίο να γυρνάς πίσω και να λες: "ζήσαμε"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Συγκινήθηκα τώρα. Αλήθεια!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Οι παλιές αγάπες δεν πάνε πουθενά.Δε βρίσκουν γαλήνη...Ζητούν εκδίκηση και μας στοιχειώνουν για το υπόλοιπο της ζωής μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νομίζω πως μετά από αυτό που διάβασα...ξαναρχίζω να ελπίζω...

    Να 'σαι καλά. Κι εσύ κι αυτός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. πάντα μας σημαδεύει ο πρώτος έρωτας.άλλους ευχάριστα,άλλους δυσάρεστα..είναι τόσο όμορφο να χεις τέτοιες αναμνήσεις φίλε μου..χαίρομαι που σκέφτεσαι έτσι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλημέρα απλά!!!
    Όμορφη και Χαμογελαστή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. kantakoyzine δεν συμφωνω οτι η π[ρωτη ειναι και η τελευταια , μαλιστα αυτη την περιοδο ζω μια μεγαλυτερη ωριμοτερη και αγαπη, δυνατη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. alexk ειναι πολυ σημαντικο αν εγινε αυτο
    ειλικρινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ nikatsu εισαι συ ενας!! εξαρταται τι αγαπη εζησες, τι ερωτα!
    εμενα δε ζητα εκδικηση , ειναι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. αφρο, οι αναμνησεις ειναι δυνατες αλλα οι καλυτερες αναμνησεις ειν αυτες που θα αργησουν να γινουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ε, όσο να πεις, έπαιξε και η καύλα το ρόλο της. χιχιχι

    Κι εγώ όταν πρωτοσυνάντησα το μικιό μου όπως και συ "δεν εδωσα καν σημασια, επληττα μαζι σου δεν ηθελα να σε ξαναδω αλλα ηταν "κανονισμενο" φαινεται."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. τέλειος ο τίτλος. οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο όντως.
    δεν μπορώ να φανταστώ πως ένιωσες να δεις ένα άνθρωπο που μοιράστηκες τόσα μαζί του μετά από 10 χρόνια. πολύς καιρός.
    δε μου'χει τύχει ποτέ, ούτε τυχαία ούτε αλλιώς.. άλλωστε και η τύχη συνάντηση είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κάλλιστα μια ανάμνηση που γίνεται τραγούδι.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. χριστε μου τι συγκινητικο ... δεν εχεις γραψει καλυτερη αναρτηση ... ανατριχιασα και ποσο μα ποσο σε καταλαβαινω . σ ευχαριστω γι αυτο το κειμενο γιατι δεν θα μπορουσα να εκφρασω καλυτερα ολα αυτα τα οποια αισθανομαι κι εγω ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αχ γλυκέ μου,δεν είσαι άσωτος τελικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή