Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

οι "αθλιοι" της οδου φυλης

Επιστροφή στην Αθηνα, 
πόλη της ζωής μου
και γυρνώντας από το γυμναστήριο λέω δε πάω μια λαϊκή, και όταν λέμε λαϊκή στο κέντρο της πόλης εννοούμε την ένδοξη  λαικη  της Φυλής.
Ξέρεις αυτο τον δρομο με τα μπορδελα.
Ξέρεις μωρε  αυτά τα "μαγαζιά" ,  οι οίκοι ανοχής και ενοχής, διαχυτης γ-καυλας ,οικοι με μυρουδια φτηνης κολωνιας και κάτουρου, με θαμπο φως .
Αυτα τα  "μαγαζια" που πιστεύεις ότι πάνε μονό έφηβοι , μετανάστες και άτομα που στην ζωή δε μπορούν να βρουν να γαμησουν εύκολα,
Αμ δε....
,επειδή τυχαίνει να μένω στο κέντρο και έχω φίλους που μένουν σ αυτό το δρόμο, έχω δει  και τζιπ με παιδαράδες να  βγαίνουν αναψοκοκκινισμένοι από το μπορδελο,
πλουσίους οικογενειάρχες,
φτωχούς οικογενειάρχες και άλλους πολλούς
που ισως δεν λενε στην γυναικα τους τι γουσταρουν πραγματικα και πανε και "ξεσπανε " τη καυλα τους  στα φτηνα κρεβατια .
Όλες τις ώρες της  μέρας οδος  Φυλής αναστενάζει, στα ισογεια
καθώς στη πρωτο οροφο της διπλα  πολυκατοικίας
η κύρια φτιάχνει φασολάκια, ο φοιτητής μιλαει στο MSN , η κύρια Γωγώ κρυφακούει στον τρίτο όροφο και ο πακιστανός ξεκουράζεται από τη δουλεια.
Κοριτσια με εντονο μακιγιαζ και σπαστα  ελληνικα,
καθε μια τους μαι ιστορια ανθρωπινη που σιγουρα θα μπορουσε να γινει ταινια.
Εκείνο που μου κάνε εντύπωση ήταν κάτι ωραία στολίδια στην είσοδο ενός μπορδελου, 
αλλά δυστυχώς δε μπόρεσα να το φωτογραφήσω.
Η κύρια του μαγαζιού είχε βάλει πολύ ωραίο στολίδι και μια επιγραφή πλαστική κιτς έγραφε
χρόνια πολλά
Μ αρεσε πολύ που η κύρια ήθελε να ευχηθεί ... στους περαστικους, 
φανταζομαι μεσα θα κερναγε και μελομακαρονα.
Ένας άλλος κόσμος εδω φιλε 
που μένεις στο κολωνάκι, στο Χολαργό η στη Κηφισιά.
Ένας κόσμος που το παλεύει  για να επιζησει 
σε ολες τις πιθανες στασεις.
και ας μην παλεύεται.
Κουβαλώντας λοιπόν ένα σωρό κιλά πορτοκάλια είδα και τα παιδάκια που μάζευαν από τα σκουπίδια ότι "χρήσιμο".
Τα δικα μας σκουπιδια το δικο τους μεροκαματο.

Το σημερινό κοριτσάκι με τά σπίρτα ,
από το ομώνυμο παραμυθι είναι αυτό το παιδί στα σκουπίδια, αυτό το παιδί ξυπόλητο στα φανάρια,
αυτό το παιδί που όταν ήταν μωρό του έσπασαν το πόδι , για να είναι στραβό  και κουτσο και να κάνει επαιτεία.
Το δικο τους παραμυθι δεν εχει καλο τελος .
Δεν ξέρω αν είναι σωστό να βοηθάμε στο δρόμο αυτά τα παιδια, 
και το λέω αυτό γιατί έιναι μια καλοστημένη κομπίνα 
και ενώ υποφέρουν τα παιδια, 
κάποιοι βγάζουν τρελά λεφτά και μείς ησυχάζουμε ότι κάναμε το καλό
είναι  μεγάλο θέμα
λίγες μέρες πριν φύγει αυτή η χρόνια δε ξέρω τι ευχή να πρωτοευχηθω, είναι τόσα πολλά που θέλω να ευχηθώ...
πως να ευχηθω σ αυτα τα παιδια και στην κοπελα που πηδιεται για 20 ευρω 
καλη χρονια...


26 σχόλια:

  1. Η άλλη όψη ε;

    Ρε σφαλιαρες που θελουν μερικοι μερικοι.

    Εγω παντως εμαθα να εκτιμω όλες τις πλευρές και να τις κατανοω!

    Καλη χρονια λοιπον να εχει και η αλλη πλευρα της πολης που και αυτη ειναι μεσα μας! Λιγο η πολυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Moυ αρεσαν πολύ αυτά που έγραψες,
    η πραγματικότητα δίπλα μας, γύρω μας, η ζωή μας τουλάχιστον για όσους απο εμάς μένουμε στο κέντρο αυτής της πόλης.
    Και συμφωνώ μαζί σου... τι να πρωτοευχηθεί κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις??!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα δάκρυα του Θεού. Αυτό μου θύμησες σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο κάθε δρόμος και μια ιστορία,η κάθε κοπέλα από αυτές επίσης,τουλάχιστον δεν κλέβουν, ούτε απαιτούν από τη γρια μάννα, με ξύλο να τους δώσει λεφτά,είναι πουτάνες στο κορμί,ξέρω κάτι αρσενικές πουτάνες που κάνουν το πάρα πάνω,και δεν παίρνουν τον κώλο τους να πάνε να βρούνε δουλειά!!!
    φιλιά σου ,όμορφο ποστ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Coula ναι ετσι αντε κανονισε για καφε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μέσα από τις περιπλανήσεις μου έμαθα και τις δυο πλευρές..
    Παντού όπου γύρισα..

    Και εδώ και αλλού πάντα θα υπάρχουν επαίτες της αξιοπρέπειας που θα απλώνουν το χέρι, θα ξαπλώνουν σε λερά σεντόνια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η αδικία στον κόσμο αυτό άσωτε δε θα εκλείψει ποτέ...Είναι στο DNA μας δυστυχώς...Τα παιδιά μόνο σκέφτομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τ' ορκίζομαι, δεν έχω πάει ποτέ μέσα, εγώ, ο αστός, ο γέννημα-θρέμμα... αλλά έχω βρει το θάρρος να περάσω απ' έξω... "μονάχα ώς εκεί;", θα μου πεις, "σιγά το θάρρος!!!"... αλλά τι να κάνω, ναι, ώς εκεί, και ξέρω, νοιώθω, δηλαδή, για τι μιλάς εδώ και πόση αίσθηση τσίπας χρειάζεται για να γράψεις όσα γράφεις και πόση ευαισθησία για να τα γράψεις όπως τα γράφεις έτσι σαν σε αυτόματη γραφή, πηγαία, κι είμαι γι' αυτό πολύ περήφανος για σένα, γιατί διόλου άσωτος δεν είσαι, αλλά αυτό άσε να το ξέρουμε λίγοι!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. κατανοούμε την άλλη όψη αλλά αυτό είναι αρκετό; δεν είναι, όταν δεν γίνεται κάτι για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση.

    αυτές τις μέρες το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι. το σπίτι μου είναι γεμάτο παιχνίδια, ρούχα, πράγματα. δεν περνά μέρα που να μην περάσει ένας φίλος, κάποιος που μας αγαπά και να μην έρθει να φέρει κάτι στις κόρες. αισθάνομαι τύψεις. έχουμε τόσα πράγματα και είναι κόσμος που δεν έχει να φάει.

    καλό σου βράδυ και σου εύχομαι η καινούρια χρονιά να σου φέρει ό,τι ποθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. asteroid σ ευχαριστω...σημαινει πολλα αυτο που γραψες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μανα μην νιωθεις τυψεις , απλα οποτε μπορεις να χαριζεις οταν κρινεις οτι πρεπει
    εγω προσφατα χαρισα ενα καναπε μου , οχι παληο σ ενα συλλογο για ορφανα παιδια με ειδικες αναγκες
    και ειμαι τοσο χαρουμενος που πια δεν ειμαι δεμενος με υλικα αγαθα
    γιατι καποτε ημουν
    ειμαστε τοσο περαστικοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ όμορφο ποστ μ ευαισθησία!
    Δεν ξέρω τι να πω!
    Καλή κ ελπιδοφόρα
    να ναι η νεα χρονιά
    για όλους!
    Φιλιά

    D.Angel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είπα να κάνω λίγη αποτοξίνωση, αλλά δεν με αφήνετε με την προηγούμενη και τη σημερινή ανάρτηση, με την προς εαυτόν και προς έτερον ευαισθησία.
    Χρόνια πολλά,
    ο άνθρωπος πίσω από τον Κωνσταντίνο Καντακουζηνό.

    Υ.Γ.: Σχετικό τραγούδι - αφιερωμένο:
    http://www.youtube.com/watch?v=4bPBoxQnREY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ανωνυμε ευχαριστω να σαι καλα καλη χρονια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @καντακουζινε μας ελειψες γυρνα πισω συντομα
    και φχαριστω το τραγουδι το ξερω και μαρεσει,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τίτλος βιβλίου είναι ρε μούργο, με σχετικό θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ειλικρινα δεν το ηξερα νομιζα οτι ηταν δικη μου εμπνευση χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Eγώ πάλι δουλεύω στο κέντρο, σε μια περιοχή γεμάτη "σπίτια" και ποτέ δεν έχω δει την κυριλάτη πελατεία που λες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ε τι να κανουμε , εγω την εχω δει...
    15 χρονια περπατω στο δρομο ολες τις ωρες γιατι εχει σπιτι εκει ο κολητος μου
    την εχω και 3 η ωρα το βραδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τώρα αν σου πω φιλαράκι μου ότι δεν έχω καμμιά ιδέα απ'την εικόνα που περιγράφεις θα με πιστέψεις? Δεν μου χρειάστηκε ποτέ να κατέβω στην περιοχή χαχαχα. Αλλά ευτυχώς που μέσα από σένα γνωρίζω και περιοχές που αλλιώς θα μου ήταν παντελώς άγνωστες χιχιχι. Το μόνο κακό είναι ότι έχω πολύ δυνατή φαντασία κι όταν εσύ περιγράφεις τόσο γλαφυρά εγώ και τις μυρωδιές αισθάνομαι και τις εικόνες βλέπω..... Αλλά βρε παιδί μου βάρβαρο πράγμα να προσπαθείς να συγκεντρωθείς ..... και να σου έρχεται η μυρωδιά απ'τα φασολάκια, χαχαχαχα.

    Αλλά πάνω απ'όλα αυτό το κλείσιμο ".. πως να ευχηθω σ αυτα τα παιδια και στην κοπελα που πηδιεται για 20 ευρω καλη χρονια... " έκρυβε τόση τρυφερότητα. Αχ βρε ασωτούλη. Ζεις όντως μέσα σ'ένα αλλο κόσμο τόσο διαφορετικό όχι μόνο απ'αυτόν του Χολαργού, της Κηφισιάς και του Κολωνακίου αλλά κι αυτόν της Ηλιούπολις και του Νέου Κόσμου. Τουλάχιστον βλέπεις την αλήθεια σε πρώτο πλάνο. Φιλιά άσωτε γιέ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή