και γυρνώντας από το γυμναστήριο λέω
δε πάω μια λαϊκή, και όταν λέμε λαϊκή στο κέντρο της πόλης εννοούμε την ένδοξη λαικη της Φυλής.
Ξέρεις αυτο τον δρομο με τα μπορδελα.
Ξέρεις μωρε αυτά τα "μαγαζιά" , οι οίκοι ανοχής και ενοχής, διαχυτης γ-καυλας ,οικοι με μυρουδια φτηνης κολωνιας και κάτουρου, με θαμπο φως .
Αυτα τα "μαγαζια" που πιστεύεις
ότι πάνε μονό έφηβοι , μετανάστες και άτομα που στην ζωή δε μπορούν να βρουν
να γαμησουν εύκολα,
Αμ δε....
,επειδή τυχαίνει να μένω στο κέντρο και έχω φίλους που μένουν σ αυτό
το δρόμο, έχω δει και τζιπ με παιδαράδες
να βγαίνουν αναψοκοκκινισμένοι από το μπορδελο,
πλουσίους οικογενειάρχες,
φτωχούς οικογενειάρχες και άλλους πολλούς
που ισως δεν λενε στην γυναικα τους τι γουσταρουν πραγματικα και πανε και "ξεσπανε " τη καυλα τους στα φτηνα κρεβατια .
Όλες τις ώρες της μέρας οδος Φυλής αναστενάζει, στα ισογεια
καθώς στη πρωτο οροφο της διπλα πολυκατοικίας
η κύρια φτιάχνει φασολάκια, ο φοιτητής μιλαει στο MSN , η κύρια Γωγώ κρυφακούει
στον τρίτο όροφο και ο πακιστανός ξεκουράζεται από τη δουλεια.
Κοριτσια με εντονο μακιγιαζ και σπαστα ελληνικα,
καθε μια τους μαι ιστορια ανθρωπινη που σιγουρα θα μπορουσε να γινει ταινια.
Εκείνο που μου κάνε εντύπωση ήταν κάτι ωραία στολίδια στην είσοδο ενός
μπορδελου,
αλλά δυστυχώς δε μπόρεσα να το φωτογραφήσω.
Η κύρια του μαγαζιού είχε βάλει πολύ ωραίο στολίδι και μια επιγραφή πλαστική
κιτς έγραφε
χρόνια πολλά
Μ αρεσε πολύ που η κύρια ήθελε να ευχηθεί ... στους περαστικους,
φανταζομαι μεσα θα κερναγε και μελομακαρονα.
Ένας άλλος κόσμος εδω φιλε
που μένεις στο κολωνάκι, στο Χολαργό η στη Κηφισιά.
Ένας κόσμος που το παλεύει για να επιζησει
σε ολες τις πιθανες στασεις.
και ας μην παλεύεται.
Κουβαλώντας λοιπόν ένα σωρό κιλά πορτοκάλια είδα και τα παιδάκια που μάζευαν
από τα σκουπίδια ότι "χρήσιμο".
Τα δικα μας σκουπιδια το δικο τους μεροκαματο.
Το σημερινό κοριτσάκι με τά σπίρτα ,
από το ομώνυμο παραμυθι είναι αυτό το παιδί
στα σκουπίδια, αυτό το παιδί ξυπόλητο στα φανάρια,
αυτό το παιδί που όταν ήταν μωρό
του έσπασαν το πόδι , για να είναι στραβό και κουτσο και να κάνει επαιτεία.
Το δικο τους παραμυθι δεν εχει καλο τελος .
Δεν ξέρω αν είναι σωστό να βοηθάμε στο δρόμο αυτά τα παιδια,
και το λέω αυτό
γιατί έιναι μια καλοστημένη κομπίνα
και ενώ υποφέρουν τα παιδια,
κάποιοι βγάζουν
τρελά λεφτά και μείς ησυχάζουμε ότι κάναμε το καλό
είναι μεγάλο θέμα
λίγες μέρες πριν φύγει αυτή η χρόνια δε ξέρω τι ευχή να πρωτοευχηθω, είναι τόσα
πολλά που θέλω να ευχηθώ...
πως να ευχηθω σ αυτα τα παιδια και στην κοπελα που πηδιεται για 20 ευρω
επειδή πάντα μας αρέσουν τα παραμύθια +
we love Ευγένιος Τριβιζας .
Έχουμε και λέμε είναι ένας ποντικουλης που έχει αυτό το απλό λιτό και συνηθισμένο
όνειρο για κάθε ποντικάκι να αγγίξει ένα αστέρι,
εννοείται ότι οι υπόλοιποι της οικογενείας τον θεωρούν ούφο
και θέλουν να τον αποτρέψουν, (σου θυμίζει κάτι δικό σου?)
Ώσπου ένα βραδυ , και τι βραδυ ε, παραμονή Χριστουγέννων
, να! σα χτες, βάζει στο μάτι το λαμπρό αστέρι του χριστουγεννιάτικου δέντρου
του σπιτιού και αρχίζει η περιπέτεια.
και τι δε θα τραβήξει στο δρόμο για το αστέρι,
όλα τα στολίδια του δέντρου τον δυσκολεύουν .
Δεν αρέσει καθόλου το σχέδιο του ονειροπόλου ποντικού για
την κορυφή .. του δέντρου ,
αλλά ο μικρός ποντικης συνεχίζει ατρόμητος και
.... Ααααα δε σας λέω το τέλος
να τη δείτε
Οκ ! στο παγκόσμιο σινεμά έχουν μεταφερθεί χιλιάδες
παραμύθια με μαγικά εφέ αλλά αυτό το ελληνικό παραμυθάκι του Τριβιζα είναι πολύ
γλυκό και το προτείνω ειδικά αυτές τις μέρες.
Πάντα τα παραμύθια φωτίζουν αυτό το κομμάτι μέσα
μας που δεν έχει χαθεί όσο καλά κι αν το κρύβεις.
μερκες πληροφοριες για το dvd που κυκλοφορησε απο την SEVEN FILMS
Βραβεία : 1. Martha’s Vineyard: Best in fest (Αξίζει να σημειωθεί ότι για το συγκεκριμένο βραβείο ψηφίζουν όλα τα παιδιά που επισκέπτονται το φεστιβάλ, που οργανώνεται στο ομώνυμο νησί της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ και απονέμεται στην ταινία που συγκεντρώνει τους περισσότερους ψήφους) 2. Cyprus International Film Festival: Best Animation 3. London Greek Film Festival: Best Animation 4. Athens AnimFest: Special Jury Award 5. Patras International Film Festival: Best Animation Επίσημες συμμετοχές 1. San Diego International Children’s Film Festival 2. Tirana International Film Festival 3. Animasyros / Greece 4. Hiroshima Animation Festival / Japan 5. Cartoons on the Bay / Italy 6. Chicago International Children Film Festival / USA 7. Kids First / USA 8. LUCAS Children Film Festival / Germany 9. Holland Animation Film Festival / Holland Συντελεστές : ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ Time Lapse Pictures SA & ERT SA/ 2007 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ…..................Παναγιώτης Ράππας, Άγγελος Ρούβας ΣΕΝΑΡΙΟ….………………............................………….Ευγένιος Τριβιζάς ΜΟΥΣΙΚΗ...............…Πλάτων Ανδριτσάκης, Νίκος Παπαδόγουλας ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ……....................….Μίνως Μάτσας, Κώστας Χρηστίδης ΜΟΝΤΑΖ…….........................……………………Δημήτρης Δεληνικόλας ΗΧΟΣ……………..........................………………....Αντώνης Δελαπόρτας ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ…..........................Θανάσης Τσίτσικας Με τις φωνές των: Κώστα Τριανταφυλλόπουλου.................................Ο Παππούς Χρήστου Τζαμαργιά...............................................Το Ποντικάκι Σταματίνας Ντούσκου............................................Η Κουκλίτσα Γιώργου Ανδρεσάκη...........................................Το Στρατιωτάκι Δημήτρη Βεργάδου..................................................Το Ναυτάκι
Στη δημιουργία της ταινίας εργάστηκε και ο Νάσσος Βακάλης από την Dreamworks ο οποίος
απουσιάζει από τους τίτλους που υπάρχουν εδώ, ενώ ο Κώστας Χρηστίδης που
έγραψε μαζί με το Μίνωα Μάτσα τα τραγούδια της ταινιας είναι από τους
πλέον ταλαντούχους και άξιους Θεσσαλονικιούς που ζουν και δημιουργούν
στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού..
οταν εισαι 40 πια ξερεις ακριβως τι θελει να πει η διαφημιση)
τι λες?
καλη ιδεα !
αυτο το τραγουδι μου θυμιζει θεσσαλονικη + χιονι, Χορτιατης οπου ημουν και φανταρακι και μια φιλη μου να μου φερνει μελομακαρονα στην Πυλη ανημερα χριστουγεννων
κολησα και γω τις συνηθειες των μπλογκερς και απαντω σε οτι να ναι αμε!
1) Τι σημαίνουν Χριστούγεννα για εσάς;
φαί- ποτό- μαμά & κορνίζες με ασπρόμαυρες φωτογραφίες 2) Η Άγια Νύχτα που και πως θα θέλατε να σας βρει;
σε μια "αγία" αγκαλιά 3) Που θα θέλατε να πάτε αν σας δινόταν η δυνατότητα
να στολίσετε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο???
θα θελα να στολίσω ένα δέντρο μεγάλο τεράστιο υπέροχο στην Αθηνa στο σύνταγμα,
φέτος ο Νικήτας ξέχασε την "πόλη της ζωής του", αφού δεν είναι πια δήμαρχος,, 4) Που θα λέγατε τα κάλαντα;
στα πιτσιρίκια που θα με ξυπνήσουν παραμονή, θα τα σοκάρω θα χτυπάnε
το κουδούνι και θ ανοίγω να τους τα λέω σε μια δiκια μου version 5) Τι είναι αυτό που δε μπορέσατε να κάνετε κάποια
Χριστούγεννα και θέλετε να κάνετε;
χιονισμένο χωριό , σπίτι, τζάκι, κρασί κάπου στην Ελλάδα 6) Υπάρχει κάποιο άτομο που θα θέλατε να ζητήσετε
συγνώμη για κάτι άσχημο που κάνατε και ποιο είναι αυτό; όχι έχω ζητήσει συγγνώμη όταν ένιωθα πάντα
Πιστεύω ότι το αγαπώ και τη συγγνώμη δεν πρέπει να την τσιγκουνευόμαστε
Οι άνθρωποι φεύγουν τόσο ξαφνικά 7) Κάνετε δώρα την περίοδο των Χριστουγέννων ή και
εκτός της περιόδου αυτής; Λατρεύω να κάνω δώρα & να μου κάνουν 8) Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;
Υπάρχει και του στέλνω και γράμματα , αμέ 9) Ποια είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής σας
και ποια τα χειρότερα ως τώρα; δυστυχώς μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πολλές απώλειες, δεν έχω ζήσει όμορφες γιορτές,
αλλά δε θέλω να παραπονιέμαι έχω περάσει και Χριστούγεννα σε νοσοκομείο λογά ατυχήματος
συγγενικού πρόσωπου, όποτε μην είμαστε γκρινιάρηδες. 10) Τι σας φέρνει στο μυαλό ο Εμπαίζει Σκουτί; τον αδελφό μου τον τσιγκούνη χάχα 11) Και τι το κοριτσάκι με τα σπίρτα; το αγοράκι με τα χαρτομάντιλα στα φανάρια,
την δυστυχια,την φτωχια , την Ελλάδα τώρα, 12) Θα θέλατε να βάλετε έναν προσωπικό στόχο αυτά τα
Χριστούγεννα και να τον εκπληρώσετε μέχρι του χρόνου και ποιος είναι αυτός;
Να πετάξω κάποιες ηλίθιες φοβίες και αρνητικές σκέψεις
που κάνω, έχω και γη τους «δαίμονες» μου 13) Γαλοπούλα ή κάτι άλλο αυτές τις μέρες; κοτόπουλο γεμιστό της μάμας 14) Τι πιστεύετε…οι ευχές των Χριστουγέννων
πραγματοποιούνται; εμένα πραγματοποιήθηκαν όταν είχα
σταματήσει να τις κάνω.
Η εκκλησία μας Α.έχει πολύ
χιούμορ β.έχει πολύ πλάκα... γ.δεν εχει ιερο κι οσιο δεν εξηγείται αλλιώς το μανιφέστο
που είναι απόλυτα πολιτικό και δημοσιοποίησε πρόσφατα.., το μοίρασε μαλιστα στις κυριακατικες λειτουργίες
αρχικά...
Μου θυμίζει την Άλικη,
στην κόρη μου την σοσιαλίστρια, υπέρλαμπρη, με τα σικάτα ρούχα της , κόρη βιομήχανου καψουρευεται το τεκνό παπαμιχαηλ και κάνει όλα τα τερτίπια για να γίνει αρεστή
στους εργάτες . Αλλά το σικ μίνι , μίνι ε..., τα βάζει με το κατεστημένο εργοστασιάρχη
μπαμπά της και λεει και 5-6 τραγουδια... Μου θυμίζει τον Λαζόπουλο
που μέσα από το χλιδατο σπίτι του η το γραφειο του στο κολωνάκι ρίχνει μαύρο δάκρυ
κάθε τρίτη για την γιαγιούλα που παίρνει 250 ευρώ σύνταξη και προτρέπει τον κόσμο
για την επανάσταση, αλλά "ηταν κι αυτος στο κότερο το καλοκαιράκι στο νησί", δηλαδη λαικιζει χωρις ορια κι αυτος. Η εκκλησία θυμήθηκε αργά ότι οι πολιτικοί φταίνε για όλα και ναι έκανε παρέμβαση καλέ , κυρίως στα πρωιναδικα ,είχαν την τιμητική τους Αυτιας και Παπαδάκης. Πιστεύω στον θεό μ ένα δικό
μου τρόπο και ξέρω πως υπάρχουν σοβαροί εκφραστές της πιστης , ένας απ αυτούς
ζει σ ένα μακρινό νησί , είναι νέος και τα λέμε συχνά. Έιναι φωτισμένο άτομο και έχουμε
κάνει απίστευτες συζητήσεις, μιλάγαμε λοιπον για το "ιερό" μανιφέστο και
μου λέει".... ναι τελικά έχουμε πλακα, άντε να φέρουμε το σοβαρό κόσμο κοντά
μας αυτά τώρα...." Επίσης ξέρω ότι η εκκλησία
παρότι έχει ιδέες του προηγούμενου αιώνα για όλα τα σοβαρα κοινωνικά θέματα και μονιμες μανιες (we hate gays)
έχει κάποιες φόρες βοηθήσει τον λαό με συσσίτια κτλπ Αλλά δε δέχομαι πολιτικά μανιφέστα
από τα παλικάρια με τα ολόχρυσα ράσα που"τα παίρνουν" σε κάθε γάμο μνημόσυνο και
κηδεία και χωρίς απόδειξη παρακαλώ... Δεν δέχομαι πολιτική παρέμβαση
από μια εκκλησία με τεραστια περιουσία και οταν καποιος δημοσιογραφος αναφερεται σ αυτην, " δεν ξερει δεν απαντα".
άιντε καλά Χριστούγεννα και την επομενη φορα που θα ευαισθητοποιηθειτε για την χωρα αυτη καντε το με πραξεις, μυστικα και ησυχα με ουσια και αγαπη γιατι ο θεος μας, ειναι ο θεος της αγαπης και οχι του γκρο πλαν στα πρωιναδικα με δηλωσεις "φωτια"
υ.γ θε-μου-σχωραμε τον ασωτο ανθρωπος ειμαι δεν ειμαι πετρα
μπορείτε να ρίξετε μια μάτια
στο μανιφέστο , το βρήκα εδω
όταν χαράζει στην Εθνική τα χειμωνιάτικα πρωινά είναι σα πλάνο από αργόσυρτη
ταινία, οι νταλικες & φωτεινες επιγραφες απο ταχυφαγεια μετρια...
Στύλοι της ΔΕΗ τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από την δίκια σου
Και μια λευκή γραμμή στην μέση της ασφάλτου χωρίς τελειωμό που θέλει
να σε κατευθύνει...
μην παρεις τη κατευθυνση προς στον ουρανο,,,
"μπαμπα μην τρεχεις "
αυτοκολητο πλαστικο της δεκαετιας διπλα απο το τιμονι σε παλιο λεφορειο του κτελ
Και κάτι βουνά χιθονισμενα και μονα
...βλέπουν τ αυτοκίνητα να περνούν...
τους ανθρώπους να περνούν ,
τις ζωές να περνούν και τις αγάπες να γερνούν...
Πριν μερικές μέρες ήμουν σε βουνό με ρυάκια και νεραΐδες και μια νύφη που βγαίνει
βόλτα τα βράδια και την βλέπουν μονό παιδικά μάτια και μια εβδομάδα μετά
με βρίσκεις στο λιμάνι για το νησί της ζωής μου.
Κρύο πάλι αλλά αυτό το κρύο έχει άλλη ηρεμία,
μια ηρεμία του νησιου που κοιμάται
ήσυχα και νωρίς,
χωρίς εφιάλτες , χωρίς ανθρώπους σε απόγνωση να τα σπάνε
και να βρίζουν...
Με ρωτάς γιατί γύρισα εδω " μέρες που ναι"..
Γιατί η μάνα-μητέρα-μαμά είναι μόνη, γιατι ενω εχω αδερφια ενιωθα παντα μοναχογυιος και γιατι όταν είσαι 80 και μόνος σ ένα νησί όσες
και φίλες να χεις διπλα πόρτα αν σου λείπει ο γυιος, τα Χριστούγεννα είναι μισά πάντα...
οι μέρες στο νησί είναι πάντα πιο αργές και η θάλασσα παίζει τις νύχτες το δικό
της τραγούδι, ποτέ hard rock και ποτε τα δικα της μπλουζ.
υπάρχει μια σκηνή στο sex and the city με την δικηγόρο την
Miranda που μια ζωή απεχθανόταν το γάμο και τα πολλά-πολλα με τον άντρα
που της έκανε το παιδι της. Απλα κανανε συνεχεια σεξ...
Είναι στο μπάνιο λοιπον και πλένει την πεθερά της που πάσχει από γεροντική
άνοια, το κάνει με τρυφερότητα και απορεί και η ιδία με τον εαυτό της πως κατάφερε
να αγαπήσει παραπάνω από τον εαυτό της,
εκεί που την πλένει λοιπόν στο μπάνιο
παίρνει η βοηθός που έχει χρόνια και ξέρει πόσο αναίσθητη είναι και της λέει
what you did , that is love, λεει η μαγδα η βοηθός της.
και της απαντά η Μιράντα ας κάνουμε μια συμφωνία μην το πεις στον άντρα μου,
θα σοκαριστεί..
τώρα γιατί σας τα γράφω όλα αυτα,γιατι αφενός η σκηνή με συγκινεί πολύ διότι
όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα κάπως ετσι ...όπως η Μιράντα, ανεξαρτητος,δεν καταπιεζόμουν
ποτέ, δύσκολα μοιραζόμουν το κρεβάτι μου, δύσκολα μοιραζόμουν, είχα ξεχάσει να περιμένω
την έκπληξη και η έκπληξη δεν ήταν οι άλλοι αλλά εγώ, είχα ξεχάσει ότι γίνεται
ν αλλάξω μέσα μου, ειχα βολευτει ..
μάλιστα τέτοια εποχή πέρυσι έλεγα σ ένα κολλητό που μόλις χώρισε, Κωστή μου,
ξέχνα τις σχέσεις, δεν υπάρχουν σχέσεις, μάθε μόνος σου από δω και μπρος νύφη
και γαμπρός που λέει και το τραγούδι
και είχα ηρεμήσει, γιατί την δεκαετία που μας πέρασε είχα κάνει 2 ιστορίες,
2 δεσμούς γεματους "επιδέσμους".
Αλλά τελικά η ζωή κάθε μέρα είναι μια νέα έκπληξη, και από τις πρώτες μέρες κιόλας
της νέας χρονιάς ανέτρεπα μέσα μου ότι πίστευα, μέχρι που έγινε και το απίστευτο... αγαπησα
Θα συγκατοικήσω με το αμόρε μου, ένα χρόνο μετά, ήρθαν έτσι τα πράγματα που
η ζωή μ έφερε αντιμέτωπο και θα το κάνω,
Δεκαπέντε χρόνια μετά από την τελευταια φορα που συγκατοικισα ένα δυαράκι με τον κολλητό μου,
και του μείναμε αξέχαστοι στα σιγουρα του δυαριού δε το συζητώ.
Ναι θα μοιραστω το σπιτι μου με την αγαπη μου, και δε θελω να σας σοκαρω αλλα ισως στολισω και δεντρο...
απανωτα χτυπηματα σας δινω το ξερω χαχαχχα
θα το ζήσω κι αυτό αν και αρχικά αγχώθηκα λίγο μήπως γίνει
το Βατερλό αλλά αγαπητά μου εξωγηινακια αν δε προχώρας στη ζωή, αν δε ρισκάρεις,
αν δε δίνεις , μένεις στο βαλτο σου και γινεσαι βάτραχος που ίσως κάνεις δε σου δώσει
το φιλί της ζωής.
Όποτε ναι θα συγκατοικήσω, θα λείψω για Χριστούγεννα και όταν γυρίσω θα βρω
στο σπίτι κάνα 2-3 έξτρα έπιπλα και δεν έχω κοπιάρει τα κλειδιά μου ξανά παρά μονό
σε κολλητούς
έτσι λοιπόν κμιλαγα τις προάλλες μ ένα φίλο που με ξέρει από μικρό παιδί
μου λέει τι κάνεις ρε συ χαθηκες
και λέω ..." άστα σχέση κάνω... μην το πεις πουθενά και σοκαριστούν"
και βάλαμε τα γέλια
φύγαμε από την Αθήνα Σάββατο πρωί με χιονόνερα και άδειους δρόμους...
Στην εθνική βρήκαμε χιλίους καιρούς μέχρι να φτάσουμε στο χωριό,
και φτάσαμε στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και στα παράπλευρα χωριά.
σαν άλλος πλανήτης εδω, άνθρωποι ζεστοι, σπίτια απλοϊκά και παραδοσιακα, τζάκι
και ξύλινες οροφές, χρυσοπρασινα φυλλα και καθαρα νερα, αερας που σε μπολιαζει
με γλυκεια ηρεμια
Τα κοκόρια το πρωί, 6μιση ακριβώς
Η αθανατη ελληνιδα γιαγια με την μαυρη
μαντηλα και τα ξυλα για το τζακι, μας κοιτα με απορια :
Kαι ειστε ολοι
ανυπαντροι ρε παλικαρια?
Ναι γιαγια μειναμε στο ραφι...
Το ταβερνάκι διπλα στην λίμνη, η κύρια Χρυσα , κρέας και λουκάνικα στο τζάκι
, ωραίες λιχουδιές και αγάπη στο τρόπο που τα φτιάχνει…
ένα διήμερο γεμάτο βόλτες φαί κρασί και πολλά γέλια
και επιστροφή στην πόλη, άνθρωποι με νευρα πολλά, ασχήμια στους δρόμους
και μονο τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια μαρτυρούν ότι έρχονται τα Χριστούγεννα
φχαριστω την Comet για την προσκληση να απαντησω στο παιχνιδι αυτο και αρχιζω 1)Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι; ηρεμος στη σαντορινη με το μωρο μου να κοιταμε το μελλον, κλειστα κινητα και συγγενεις, κλειστες οι ενοχες και οι ανοχες . 2)Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί; η περιεργια , σημερα θα ναι καλυτερα απο χτες? 3)Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια; χτες! γελαω συνεχεια ! α μαρεσει να γελαω 4)Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι; ειμαι ο καλυτερος ( ηχος γελιου ) χωρις πλακα παντα θελω να μαι δικαιος 5)Το βασικό ελάττωμά σας; συνηθως μιλαω πριν τελειωσει ο αλλος ( this sucks eh!)
6)Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια; Στα λάθη καρδιας 7)Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο; με τον κωνσταντινο καντακουζινο! χαχαχα οχι οχι δε ξερω αν ταυτιζομαι , ειμαι απο μονος μου μια ιστορικη προσωπικοτητα 8)Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα; ο ηρωας της ζωης μου ειναι α. εγω. β. οι γονεις μου γ. μπιλυ απο το καρτουν μαγια μελισσα 9)Το αγαπημένο σας ταξίδι; Παρισι & ΝΥ θελω να παω Νεα Υορκη , θα παω τους επομενους μηνες
10)Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; παπαδιαμαντης απο παληους , Τσιωλκας και διαφοροι μπλογκερς που ανακαλυπτω, και με συγκινουν 11)Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα; χιουμορ ειλικρινια 12)... και σε μια γυναίκα; ειλικρινια 13)Ο αγαπημένος σας συνθέτης; χατζιδακης φορ εβερ 14) Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους; ".....στη ζωη μου στην αυλη μου νυχτολουλουδουυυυυυυυ.." 15)Το βιβλίο που σας σημάδεψε; ο μικρος πριγκηπας 16)Η ταινία που σας σημάδεψε… Ε.Τ & Το Χαραμα (του Μπιστικα) 17)Ο αγαπημένος σας ζωγράφος; θεοφιλος 18)Το αγαπημένο σας χρώμα; μπλε
19)Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας; στα 27 μου αγορασα ενα σπιτι το οποιο εξελιχθηκε και στην μεγαλυτερη αποτυχια μου αφου τοσα χρονια μενω ακομη κει και η περιοχη εχει γινει πακιστανατο των 7 θαλασσων, που θα παει θα το πουλησω 20)Το αγαπημένο σας ποτό; κοκκινο κρασι 21)Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο; εχω μετανιωσει που δεν επεισα μια φιλη μου στα 23 της να κρατησει ενα μωρο, αλλα ηταν νωρις γι αυτην και ισως και για μενα 22)Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα; τη βλακεια
23)Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία; ραδιο , διαβασμα, βολτες 24)Ο μεγαλύτερος φόβος σας; Να χάσω τους δικούς μου ανθρώπους 25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα; οταν δεν εκτιμω καποιον, απλα ψεματακια λεμε ολοι αλλα τα βασικα οταν δεν με αφορα ο αλλος 26)Ποιο είναι το μότο σας;
Όλα στην ζωή γίνονται για κάποιο λόγο & το ζησα κι αυτο στη ζωη μου 27)Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε; οχι μονος παντως, θα θελα παρεα χαχαχα 28)Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει; να μου πει αν αγαπηθηκα πραγματικα εκτος απο την μανα μου, απο καποιο αλλο προσωπο, αυτος θα ξερει 29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό; εχω στρες 30)Διαλέξτε 5 άτομα που θέλετε να κάνουν το ίδιο bear (γιατι σιχαινεται τα παιχνιδια αρωταποκρισεων) apos polytexnitissa asmata k miasmata kantakoyzinos
Δώρα από φίλους που δε περίμενες και δώρα που περίμενες και δεν ήρθαν από
φίλους που υπολόγιζες.
Ας μην επεκταθώ γιατί θα συγχυστώ, η μάλλον θα επεκταθώ...
Τι συμβαίνει με τους φίλους σήμερα;
εγώ έχω το πρόβλημα η είναι μεταδοτικό
και το έχουν και άλλοι
Φίλοι στο κόσμο τους, φίλοι χωρισμένοι που οκ το καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν
να είναι δοτικοί, φίλες που γκομενιάζουν από δω κι από κει και δεν ρισκάρουν να ρθουν
στο φαγητό που τους κάλεσες γιατί...." έχει επεισόδια στο κέντρο"...
φίλοι
που δουλεύουν ως αργά , οκ κι αυτό το καταλαβαίνω και φίλοι και φίλες που κανών
σχέση και ζουν εγκλωβισμένοι στο "νέο τρόπο" ζωής -ένα σώμα μια ψυχή-
και δε μπορούν να έρθουν ούτε για ένα καφέ...
Και γω που θεωρώ τους φίλους ... οικογένεια, μπορώ να τα καταλάβω όλα και
να μπω στη θέση του αλλου αλλά έχω δικαίωμα και να γκρινιάξω σα σκυλάκι
που πεινάει και δε του δοσες το κόκαλο
τη στιγμή που το θελε…
Γουφ!
όπως και να έχει ένα από τα δώρα που έλαβα είναι ένα βιβλίο που ήθελα πολύ
να αγοράσω γιατί είμαι φαν.
Σας εχω ξαναγραψει για τον Τσιολκα. Ο Χρήστος Τσιόλκας είναι Αυστραλός ελληνικής καταγωγής, ένας απο τους δημοφιλέστερους, σύγχρονους συγγραφείς της χώρας του.
Το «Χαστούκι» είναι το έκτο μυθιστόρημά του. Κέρδισε το βραβείο της
Βρετανικής Κοινοπολιτείας (2009) και ήταν υποψήφιο για το βραβείο
Μπούκερ του 2010.
Θέλει κότσια για να γράψει κανείς μια τέτοια ιστορία στην «πολιτικά
ορθή» εποχή μας – και διαβάζοντας το βιογραφικό του Τσιόλκα, που
γεννήθηκε το 1965, είναι προφανές ότι δεν θέλει να έχει καμμία σχέση με
κάθε είδους «πολιτική ορθότητα».
Κατά τη διάρκεια ενός οικογενειακού μπάρμπεκιου σε ένα προάστιο της
Μελβούρνης, ένας ελληνικής καταγωγής άντρας χαστουκίζει το απελπιστικά
κακομαθημένο αγοράκι ενός αντιπαθέστατου ζευγαριού Αυστραλών, δίνοντας
το έναυσμα για μια σειρά ανατροπών στη ζωή οκτώ διαφορετικών χαρακτήρων,
τους οποίους ο Τσιόλκας αναλύει με αξιοζήλευτη παρατηρητικότητα. Πολιτισμικά διχασμένοι
Ελληνοαυστραλοι, οριακά ψυχοπαθείς Αυστραλοι, μια γυναικοπαρέα
που συνδιάζει το Sex and the City με τις Απελπισμένες Νοικοκυρές, ενας ιθαγενής Aboriginal που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και δύο εφηβοι – ένα κορίτσι κι ένα γκέϊ αγόρι – που είναι τελικά οι πιο
ειλικρινείς χαρακτήρες του βιβλίου,
Η μετάφραση του Βασίλη Κιμούλη, στελέχους των εκδόσεων «Ωκεανίδα», είναι
απο τις καλύτερες που έχω διαβάσει και μακάρι να αποτελέσει πρότυπο για
τους συναδέλφους του. πηρα τις πληροφοριες απο την σελιδα www.protagon.gr
έβγαλε λίγο αεράκι και ελπίδες φτερούγισαν ολόγυρα στις γειτονιές
σαν μεθυσμένες πυγολαμπίδες (σικ!) ότι ο χειμώνας μπορεί να έρθει αυτή τη χωρα,
σαυτη τη πόλη με τα στολισμένα μαγαζιά και στολισμένα σκουπίδια στους δρόμους.
Ναι έρχονται Χριστούγεννα το βλέπω στις βιτρίνες των μαγαζιών που απόμειναν
ανοιχτα, και στα πολυκαταστήματα, δε το βλέπω όμως σαν ενέργεια στο κόσμο, δε
το βλέπω στους δρόμους...
Θέλω να κάνει κρύο λίγο, να βάλουμε κάνα χειμωνιάτικο, να ανάψουν τα καλοριφέρ,
να βάζω την απλώστρα με τα βρακιά και τις πετσέτες διπλά στο καλοριφέρ να μυρίζει
όλο το σπίτι μαλακτικό
Έχω και γω τα φετίχ μου, ένα απ αυτά είναι να μυρίζει το σπίτι φρεσκάδα μαλακτικού
, βέβαια μόνο η μάνα μου το καταφέρνει τελεία αυτό.
Το άλλο φετίχ είναι να μυρίζει το σπίτι κοτόπουλο στο φούρνο μεσημέρι Κυριακής
πωπωπω!
Άντε να χειμωνιάσει... αν υποψιαστώ πως θα λέμε καλή χρόνια με κοντομάνικο
και κοκτέιλ καλοκαιρινά θα εκνευριστώ!
Τώρα ακούω τον καιρό και λέει θα χαλάσει,,, άντε ντε μακάρι.
Άσε το άλλο πλησιάζει ονομαστική εορτή, άλλος ένας τρόμος πάνω από την
πόλη.
Ονομαστικές εορτές ένα πιστολά στο κρόταφο "γέλα γιορτάζεις, είσαι ευτυχισμένος".
Τις βαριέμαι, πρέπει να πάρω γλυκά πρέπει να λέω ευχαριστώ στο κάθε πικραμένο
που επειδή βαριέται σου στέλνει τυπικό σμς, στη θεια Ευτέρπη που σε θυμήθηκε
για πρώτη και τελευταία φορά μέσα στη χρονιά, στην διαχειρίστρια, στον τύπο από
το γυμναστήριο που απλά ξέρει το όνομα σου.
Έχω θέμα το ξέρω ενώ όλοι πάτωνε τη σκούφια τους για λίγη σημασία και μια ευχή
και γη βαριέμαι και δε θέλω να βγω για φαγητό με φίλους μέταλλα θα βγω για να
το παίξω λίγο "νορμάλ" , να μου κάνουν δώρα και να λέω "...ευχαριστώ,
να στε καλά, επίσης μονό υγεία όλα τα αλλά..."
τον τελευταιο καιρο ολο και επιστρεφω στα παληα μου ακουσματα, στα ραδιοφωνα πια ακους μονο τα σουξε του μηνα και οι playlists εχουν αντικαταστησει τους μουσκους παραγωγους με αποψη.
θυμαμαι παληα τον περασμενο αιωνα ντε, ακουγαμε μουσικους παραγωγους θαυμαζαμε και οτι μας προτειναν, το ψαχναμε.
Σημερα στο ραδιο ακους αυτους που πιθανως εχεις δει στην τιβι και οι πιο πολλοι εχουν το τετριμμενο χιουμορ του γκεη της δεκαετιας τους 90,
οπως καθιερωθηκε απο τις εκδοσεις τους Κωστοπουλου (NITRO & κλικ πιο παληα) η της αδερφομανας .
Ελπιζω να μην με βρισετε που ειμαι τοσο αυστηρος με το ραδιοφωνο αλλα ειναι ενα μεσο που αγαπω ,
και οταν το υπηρετησα για λιγο εστω και σε μικρο ραδιοφωνο
χτυπαγε η καρδια μου οταν εκανα εκπομπη σαν να πηγαινα στο πρωτο ραντεβου,
αλλη εποχη , μιλαγε για 15 χρονια πριν ,, φυσικα.
Υπαρχουν φυσικα και 2-3 ραδιοφωνα εξαιρεσεις κρατικα και μη..
Επσιτρεφω λοιπον σε ακουσματα οπως αυτα που βλεπετε στις φωτογραφιες
αυτο ειναι το δικο μου best off, αλλα γνωστα τραγουδια αλλα οχι τοσο
και φυσικα οχι μονο οι δισκοι που βλεπετε, εχω πολλα cds.
Aρλετα στ αγγλικα , κυκλοφορησε και εχει μυρουδια απο τα παληα , η αρλετα κοριτσακι με μια κιθαρα και την αβιαστη γλυκδα της νιοτης της τραγουδα και γραφει στο σημειωμα του cd που κυκλοφορησε απο τη LYRA
Ήταν λίγο μετά τη χούντα...
Είχα
αναγκαστεί να μείνω μακριά από το τραγούδι, τέσσερα χρόνια σχεδόν. Η
πορεία μου, που άρχισε το ’66-’67, ανακόπηκε δυο τρία χρόνια μετά. Είχαν
συμβεί πολλά δυσάρεστα, κι έτσι πίστευα ότι η σύντομη και ελπιδοφόρα
σχέση μου με το τραγούδι είχε λήξει οριστικά. Ωστόσο, εκεί που έκανα
υπέροχες και μακροχρόνιες διακοπές, ήρθε ένα τηλεφώνημα από τον Georges
Moustaki, ο οποίος τότε είχε λαμπρή επιτυχία με τον «Μέτοικο», και
βρέθηκα –τι απόλυτη ανατροπή!– να τραγουδάω στο Παρίσι, στο ιστορικό
Bobino, το πιο χαριτωμένο θέατρο που έχω δει ποτέ. Πρώτη φορά έπαιζα σε
θέατρο που διέθετε όλα τα μέσα για επαγγελματικές παραστάσεις. Μέχρι
τότε είχα παίξει μόνο στα «κουτάκια», τις boîtes, που λάτρεψα κι εγώ κι ο
κόσμος.
Περίπου εκείνη
την περίοδο, δε θυμάμαι ακριβώς, με προσέγγισε και πάλι η Lyra για να
συμμετάσχω στην Τρίτη Ανθολογία του Γιάννη Σπανού. Στην αρχή ήθελα να
αρνηθώ. Ο χώρος του τραγουδιού ήταν πολύ τραυματικός για μένα. Τελικά,
αφού απέσπασα υπόσχεση ότι μετά την Ανθολογία θα έκανα ένα δίσκο όπως
ακριβώς τον ήθελα, χωρίς καμιά παρέμβαση, δέχτηκα να πω το μερίδιό μου
και χαίρομαι πραγματικά που τραγούδησα μερικά ωραία τραγούδια τα οποία
αγαπήθηκαν πολύ. Αυτό είναι το γνωστό αποτέλεσμα της συμφωνίας.
Το
άγνωστο είναι το Ταξιδεύοντας, με τραγούδια τριών νέων τότε συνθετών,
τα περισσότερα με δικούς μου στίχους. Η προετοιμασία συνέπεσε με ένα
διάστημα που είχα φύγει στην Αγγλία για λίγο. Γύρισα, η χούντα έπεσε,
πήγα στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άρχισα να ολοκληρώνω το
Ταξιδεύοντας και παράλληλα προέκυψαν και τα τραγούδια του Demo.
Τα
περισσότερα είναι μουσικές του Ανέστου Τριανταφύλλου από το
Ταξιδεύοντας. Δύο είναι με μουσική δική μου και ένα ελεύθερη απόδοση του
«J’ai vu des Rois Serviles» του Georges Moustaki. Οι αγγλικοί στίχοι
είναι όλοι της Sasha Brewis. Η πρόθεση ήταν να γίνει μια απόπειρα για το
εξωτερικό – η εποχή ήταν πολύ πρόσφορη. Η Lyra μας έδωσε μια μέρα
studio στην πάλαι ποτέ Columbia, με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο
νομίζω, και ιδού το αποτέλεσμα.
Ωστόσο
ο Αλέκος Πατσιφάς, ιδιοκτήτης και διευθυντής της Lyra, ήταν απολύτως
αντίθετος με το εξωτερικό, για άγνωστους, δικούς του λόγους, και δεν
έκανε τίποτα. Η ιστορία αυτή με είχε πολύ πειράξει. Μετάνιωσα πικρά που
μπήκα στο studio να γράψω αυτά τα τραγούδια και απώθησα εκείνη την
ηχογράφηση τόσο, ώστε την ξέχασα εντελώς. Δεν είχα καμία διάθεση για
νέους καβγάδες με τον Πατσιφά, έφτανε που με θεωρούσε την αναιδέστερη
τραγουδίστρια που είχε γνωρίσει ποτέ του.
Κάπως έτσι
συνέχισα στη Lyra μέχρι το θάνατό του, γεγονός που με λύπησε βαθιά. Ήταν
άνθρωπος καλλιεργημένος, μοναδικός και ανεπανάληπτος, κι εγώ αγαπώ
ιδιαίτερα τις εξαιρέσεις. Όταν λοιπόν πριν από λίγους μήνες μού είπαν
ότι στο αρχείο της Lyra βρέθηκε ταινία με δέκα τραγούδια μ’ εμένα στα
αγγλικά, απόρησα. Δε θυμόμουν τίποτα. Το «ξύλο» που είχα φάει τότε με
είχε κάνει να λησμονήσω εντελώς την ύπαρξή τους. Και ήμουν στην αρχή
τελείως αρνητική στο να κυκλοφορήσουν αυτά τα τραγούδια. Αν τελικά το
δέχτηκα ήταν γιατί το ήθελε ο Γιώργος Μακράκης – και γιατί το χρωστάω
στη Sasha Brewis, για τη δουλειά της που δεν την είδε ποτέ να
κυκλοφορεί. Εγώ νιώθω πια ξένη μ’ εκείνη την ηρωική εποχή, τις τότε
φιλοδοξίες μου. Το μόνο που επιθυμώ είναι κάποιοι φίλοι να χαρούν αυτά
τα τραγούδια Εννοειται οτι απευθυνεται στους φαν της τραγουδιστριας, οι υπολοιποι και οι νεοτεροι θα κοψουν φλεβα, αλλα εμενα που διψαω για pure ρομαντισμο και καθαροτητα στη μουσικη, το ακουω τα βραδια, αυτα τα βραδια που δε λενε να χειμωνιασουν,γεματα υγρασια και σκονη...
