Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

επιτελους φτωχοι??

το βρηκα σε διαφορα μπλογκς και το αντεγραψα απο το δικο μου αγαπημενο μπλογκ : αισθηματικη ηλικια
μαρεσε πολυ με συγκινησε αλλα το θεμα ειναι μπορω να γινω ξανα "φτωχος" 
με το κινητο και το remote control  στο χερι? τα goodies? τα λαπ-τοπια μου? τα αη φονια και τα αηποντια μου? τα ντελιβερι?
αρονοοο!
αα δε γινεται κυριε ξανθουλη μου
να ξαναγινουμε  αυτο που περιγραφεις υπαρχει στο ασπρομαυρο και λιγο εγχρωμο ελληνικο σινεμα, δε ζει πια και το αλικακι να μας κερασει " κρασι να αδειασει κι η μιση" και να παραγγειλει στο μπακαλι μακαρονια και φετα, δε γινεται κυριε ξανθουλη γιατι η δικια σας γενια μας κατασκευασε ετσι και  ισως και να γραφα και γω ολα αυτα με τετοια ευκολια αν τελικα ειχα κανει τοσες εκδοσεις με τοσα βιβλια και τα χα οικονομησει..
χωρις να επιτιθεμαι μαυτο το τελευταιο , ο ξανθουλης ειναι ενας απο τους πιο αγαπημενους συγγραφεις σου και τα βιβλια του μυριζουν ελλαδα και γιασεμια και χαρτινα καλοκαιρια 
διαβαστε το κειμενο

Επιτέλους φτωχοί!



Του Γιάννη Ξανθούλη*

 Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. 

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε 
πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.



ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
O Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Aλεξανδρούπολη (από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη). Σπούδασε δημοσιογραφία και σχέδιο. Aπό το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο. Aσχολήθηκε με το παιδικό θέατρο. Έγραψε και εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Σατιρικά κείμενα και θεατρικά έργα του -περισσότερα από τριάντα- παρουσιάστηκαν στο ελληνικό θέατρο. Tο 1981 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, O Mεγάλος Θανατικός. Aκολούθησαν: Oικογένεια Mπες-Bγες (1982), Tο καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα (1984), O Σόουμαν δε θά 'ρθει απόψε (1985), Tο πεθαμένο λικέρ (1987), O χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (1989), Tο ροζ που δεν ξέχασα (1991), H εποχή των καφέδων (1992), H Δευτέρα των αθώων (1994) και Tο τρένο με τις φράουλες (1996). Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, δανέζικα, γερμανικά, ισπανικά, ιαπωνικά, ολλανδικά.

6 σχόλια:

  1. συμφωνω ασωτε ολα αυτα τα ρομαντικα ειναι για να τα λεμε ετσι σε εκπομπες και σε στηλες, δεν ειναι ρεαλιστικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν θέλω να πω την άποψη μου!
    ο ξανθούλης μου έκανε κάποια σεμινάρια στη σχολή δημοσιογραφίας που φοίτησα!

    ας σωπάσω για πάντα καλύτερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. pragmatika me eksorgizei to keimeno tou.mesa sth mizeria kai sthn kakomoiria.den yparxei mono afth h ellada kurie suggrafea.
    den exoume oloi komplex th naomi cambel kai oute theloume oloi na ginoume pseftoksanthies.to kinito exei kai koumpaki apenergopoihshs kai gia diapaidagogish kai paidika traumata de xreiazetai na koitaksete ti leei h episthmh, mia matia stous sunomilikous sas kai sta kamomata tous tha sas peisei.o ellinas europaios den einai se kamia periptosi to lamogio tupou shmhth kai avramopoulou.uparxoun ellhnes omos pou exoun dosei ta fota tous se olon ton kosmo me ton politismo tous akoma kai tora.mallon eiste polu apasxolimenos me tis afises ton dithen tragoudistrion sth siggrou gia na tous gnorizete.
    isos epeidh ypirxe afth h anexeia ftasame os edo kurie.
    den uparxei gurismos kai de theloume na uparxei gurismos.mprosta einai to mellon kai oxi piso

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. είναι πάρα πολύ ωραίο κείμενο,αλλά οταν υπάρχει ο θεός{old boy}δέν τήν ψάχνουμε στούς αγίους

    Πάντως εχει χιούμορ τό κείμενο,καί μήν τά παίρνεις τόσο πολύ τής μετροιτοίς

    ασχετα αν εγω τά παίρνω,ασχετα αν συμφωνώ πώς είμαστε πιό φτωχοί απ`το 60 καί σίγουρα πιό μόνοι.

    Πάντως αν θέλεις νά λiποθυμήσεις σήμερα διάβασε το καινούργιο πόστ τού θέού{old boy} γράφει γιά ολα αυτά αλλά από τήν ανάποδη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κι επειδή δέν αντέχω το παραθέτω αυτούσιο

    από τόν Old boy

    Ξημέρωνε Αη Γιώργη. Ο πρωθυπουργός έκλαιγε γοερά στον ύπνο του από τη στενοχώρια. Πιο ψύχραιμοι ο νυν και ο προπροηγούμενος υπουργός οικονομικών άκλαφτα κοιμούνταν. Κοινός εφιάλτης επισκέφτηκε και τους τρεις. «Δυστυχώς εγιωργεύσαμεν» τους είπε.

    Ο προηγούμενος πρωθυπουργός κοιμόταν μακάρια, γεγονός που έκανε ακόμη πιο δυσάρεστο το δικό του απρόσκλητο όνειρο. «Δυστυχώς εκωστεύσαμεν» του ανήγγειλε.
    Την ίδια ώρα όλα τα μέιτζορ, μιντλ, αλλά και μάινορ στελέχη Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, άκουγαν στον ύπνο τους φωνή που τους γνωστοποιούσε ότι «Δυστυχώς δικομματεύσαμεν».
    Οι αριστεροί είχαν πιο έντονο εφιάλτη, αφού όλα τα στοιχεία συνέκλιναν στο ότι οι δικές τους αγκυλώσεις ήταν ο βασικός υπαίτιος της οικονομικής κατάρρευσης. «Δυστυχώς επτώχευσεν το εργατικό δίκαιο» τους ανακοινώθηκε
    Όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες δεν έμειναν τη νύχτα αυτή ανεφιάλτιστοι. «Δυστυχώς ελληνεύσαμεν» τους ορμήνευσε η φωνή, το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σήμαινε ένα λαό που προσπαθούσε να αντεπεξέλθει στον παγκόσμιο οικονομικό δαρβινισμό όχι μέσω της ανταγωνιστικότητας, αλλά μέσω της έναντι του κράτους αγωνιστικότητας. Αντί να συνταχθεί με την κρατάρα του ο Έλλην και να προσπαθήσει να συντρίψει τα άλλα κράτη στην διεθνή οικονομική κονίστρα, επέλεξε να συντρίψει το δικό του κράτος. Κάτι τέτοια έλεγε η φωνή και ο κοιμισμένος Έλλην την άκουγε συντετριμμένος, κλαίγοντας σαν τον πρωθυπουργό του.
    Άλλοι λαοί κοιμούνταν στο μεταξύ περισσότερο ή λιγότερο γαλήνιοι, ωστόσο η ανταγωνιστικότητα είναι ζόρικο παιχνίδι και όταν οι εφιάλτες ξεμπέρδευαν με τα ελληνικά μυαλά (μεταλλασσόμενοι σε here to stay πραγματικότητα), ενδέχεται να επισκέπτονταν άλλα μυαλά (ανθρώπινα, γουρουνίσια ή ανθρώπων που κατοικούν στις γουρουνοχώρες).
    Ωστόσο τα πρωτεία είναι πρωτεία και τις περίλαμπρες αυτές ημέρες που
    ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
    όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσα σπρεντ σε κλειούνε.
    Ξημέρωνε Αη Γιώργη.
    Πριν δυο μέρες ξημέρωνε 21 Απριλίου.
    Χούντα ήταν πέρασε, έφυγε,
    μεταπολίτευση ήταν πέρασε, έφυγε,
    ελεγκτές, επιθεωρητές, επίτροποι περάστε,
    γύψοι φεύγουν, γύψοι μπαίνουν,
    η ελληνική δημοκρατία πότε ανατρέπεται από δικτάτορες
    και πότε εκούσα - ακουσα παραδίδει τα κλειδιά της διακυβέρνησης στους δανειστές της.
    43 χρόνια πριν τα προβλήματα ήταν ακόμη πολιτικά,
    τώρα όλα τα προβλήματα είναι οικονομικά,
    η πολιτική από διαχείριση συμβόλων
    μετατράπηκε προ πολλού σε διαχείριση δημοσιονομικών δεικτών,
    οι δείκτες έπεσαν έξω,
    η οικονομία της Ελλάδας έπεσε έξω,
    άρα η ίδια η Ελλάδα έπεσε έξω,
    όλοι πέσαμε έξω,
    δεν μπορούμε να κυβερνηθούμε μόνοι μας και επίσημα πλέον,
    οπότε ας καταργήσουμε και τις εκλογές,
    πολυέξοδες είναι, δημοσιονομικά ασύμφορες
    και πρακτικό αντίκρισμα δεν έχουν πια,
    ούτε άλλωστε θα μπορούσαν να έχουν,
    αφού το ρωτάνε όλοι οι αναλυτές:
    «Έχετε άλλη λύση;».
    Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις, δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι
    ό,τι μας πουν θα το κάνουμε.
    Μετά ίσως το πουν και σε άλλους.
    Αλλά πρώτα το λένε σε εμάς,
    τους εξυπνότερους των εξύπνων,
    τους αρχηγούς των ατάκτων.
    Κι έτσι στο φωτεινό σαλόνι
    ειδήσεις βλέπουμε σκυφτοί,
    σαν τα σκουλήκια κάθε νέο
    όπου μας εύρει μας πατεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή