πιασε το μαη

πατα pause  στις χρεωκοπιες και στο αγχος της επομενης μερας,

 στην μιζερια των δελτιων και στην υποκρισια των πολιτικων και των δημοσιογραφων και βγες εξω

πιασε το μαη

ξαπλωσε στις παραρουνες και ασε τον ηλιο να  σε καψει λιγο

παρτον(ην) αγκαλια και φιλα φιλα φιλα συνεχεια

η ζωη  ειν ωραια....

EλλαΣ ελληνων χΡιστιανων...

ΕΣΡ: Πρόστιμο σε εκπομπή για τη «Στρέλλα» του Κούτρα

Πρόστιμα συνολικού ύψους 58.000 ευρώ μοίρασε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Η Ανεξάρτητη Αρχή έκανε και πάλι το ... θαύμα της επιβάλλοντας πρόστιμο 20.000 ευρώ στο Star για την εκπομπή "Φώτης και Μαρία Live" (18/1/2010). Στην εκπομπή φιλοξενήθηκε η συγγραφέας και ηθοποιός Μπέττυ Βακαλίδου, η οποία είναι τρανσέξουαλ και πρωταγωνιστεί στην ταινία "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα, από την οποία και προβλήθηκαν σκηνές. Αυτό, λοιπόν, η πλειοψηφία του ΕΣΡ θεώρησε ότι δεν έπρεπε να γίνει, καθώς υπήρχε στην εκπομπή λανθασμένη σήμανση "επιθυμητή η γονική συναίνεση". Ο πρόεδρος του ΕΣΡ, Ι. Λασκαρίδης και το μέλος Κώστας Τσουράκης διαφώνησαν θεωρώντας ότι δεν έπρεπε να επιβληθεί καμία ποινή, ενώ η Ίριδα Αυδή (μέλος ΕΣΡ) πρότεινε απλή σύσταση. Με κάτι τέτοιες αποφάσεις όπως και με τις κρίσεις του για την ποιότητα εκπομπών το ΕΣΡ δημιουργεί αν μη τι άλλο αρνητική εικόνα για τον τρόπο λειτουργίας του.
Το συμβούλιο επέβαλλε πρόστιμο 20.000 ευρώ και στον ΑΝΤ-1 για το "Next top model" (19/10/2009) καθώς χαρακτήρισε αναξιοπρεπή τη συμπεριφορά του καναλιού προς τα μοντέλα που κατά το ΕΣΡ υποχρεώθηκαν να φωτογραφηθούν με φίδια. Πρόστιμο 15.000 ευρώ επιβλήθηκε στον Alpha για λάθος σήμανση και ώρα προβολής της σειράς CSI Mαϊάμι. Όπως εξήγησε ο κ. Λασκαρίδης η σειρά έχει αξιολογηθεί στις ΗΠΑ με σήμανση "κατάλληλο άνω των 14 ετών" και θα έπρεπε στην Ελλάδα να μπει σε αντίστοιχη κατηγορία που είναι το "απαραίτητη η γονική συναίνεση" κάτι που σημαίνει ότι το σίριαλ θα έπρεπε να μεταδίδεται μετά τις 22.30. Για προσβολή προσωπικότητας τιμωρήθηκε με πρόστιμο 3.000 ευρώ ο ραδιοσταθμός "Super FM" (Πιερίας). 

 ε ρε βρεγμενη σανιδα που χρειαζεστε εκει στο ΕΣΡ για την υποκρισια σας και την ξυλινη δεκαετιας 70ς σκεψη σας. 

εκνευριστικα τωρα θα παω να φαω και δευτερο φρουι ζελε

οταν εχω εσενα (part IIΙ)

ειναι κατι μερες που δε το "χεις"

και οταν δε " συνομοτει ολο το συμπαν "ενω εσυ στελνεις συνεχεια θετικους κραδασμους σαυτο, με τη σκεψη σου να πολλαπλασιαζεται  και να μην σου επιστρεφεται τιποτα καλο..

Αυτος ο Κοελιο και ο Γιαλομ εχει καταστρεψει πολυ κοσμο το ξερω...

τοτε λοιπον αραζεις και παιζεις το μοναδικο κοματι που το τελευταιο καιρο  το νιωθεις οσο τιποτα αλλο

δηλαδη τι αλλο μπορει να συμβει..? σημερα?

και η χωρα χρεωκοπει και ο κοσμος απολυεται, και συ κοιτας παλι το φεγγαρι...

 

..

απογευμα δευτερας

 

Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μεσ στην άμμο

Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να'ν'η αγάπη για να πάω
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο

 
το  κοχυλι του Ελυτη

 το ξανακουσα συμπτωματικα σημερα και  με γεμισε αυτη την γλυκεια μελαγχολια, θες λιγο τα συννεφα λιγο ο τρελλος αγερας , λιγο η μικρη βροχη ηρθε και εγινε το σαουντρακ του απογευματος.

Η διασκευη της Μαρως Βουμβακη μαρεσει πολυ και γενικα  την ακολουθω παντα απο το 1991 που την ανακαλυψα , εινα μια ξεχωριστη περιπτωση μοναχικη θα ελεγα , κατι σαν την Αρλετα αλλα σε ηλεκτρονικο υφος και οι συνθεσεις της εχουν μια δυναμη και μια ευαισθησια που  γουσταρω. με τρελλαινει αυτη η εκφορα της οταν τραγουδα σχεδον απαγγελωντας.

[ ΤΟ ΤΕΡΡΑΙΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ] 

http://www.voumvaki.net/

ωδη στον αγνωστο κακο μπλογκερ

ειναι κατι χαρακτηρες χαλασμενοι αναπτηρες λεει ο ποιητης σε γνωστο ασμα αντζελας, (μια ειναι η  αντζελα) και το γραφω αυτο γιατι βλεπω σχολια σε αγαπημενα ποστ γεματα βλακεια

και λεω βλακεια γιατι η κακια ειναι βλακεια για μενα

δεν μπορεις να εχεις παντα ενα σχολιο γεματο κακια  για καποιον που δε ξερεις

και καλα μια φορα φορα μπορει αν σ εξοργισει αλλα καθε φορα χμμ! τι να πω

την λεξη χιουμορ? την ξερεις?

κατι δε παει καλα με την παρτυ σου και δε το χεις βρει

να το ψαξεις να το βρεις

γιαυτο υπαρχει το blogging , ειναι ανεξοδη ψυχοθεραπεια φιλε , διαβασε δες γελα συγκινησου προβληματισου ανταλαξε γνωμες, ανοιξε την κεφαλα σου, γνωρισε νεους ανθρωπους δες πως σκεφτεται ενας εφηβος και ενας εξηνταρης

και καντο με αγαπη  με θετικη ενεργια με  λαχταρα για κατι νεο

οχι να περιμενεις το καθε ποστ για να επιτεθεις και καλα.

κι αν συνεχιζεις να το κανεις , ε οκ σε καταλαβαινω ανθρωπος εισαι δεν εισαι πετρα κατι θα σε εχει πληγωσει και σενα απο πολυ παληα

να πας σε ψυχολογο, μην το ντρεπεσαι

εγω ας πουμε οταν γραφω ακουω παντα μουσικη

το δοκιμασες αυτο? βοηθα αμε διωχνει τα αρνητικα βαημπς

  Η βλακεια και κακια μαζι, στη συσκευασια του ενος δεν ειναι καλο

και οσα γραφω δε τα γραφω γιατι καποιος επιτεθηκε σε μενα αλλα το βλεπω συχνα  σε καποιο αγαπημενο μπλογκ και με προβληματισε για λιγο

γαιτι για πολυ δεν ειναι αυτα να σε προβληματιζουν

bad 
comments never live

lost & αισθηματιας

ώρες ώρες νιώθω απόλυτα πρωταγωνιστής στο LOST, σε πολλές σεζόν όμως.

όταν επιστρέφω δω

οι ίδιοι ήρωες, και γη να προσπαθώ να εξηγήσω γιατί σώθηκα από την "συντριβή" του αεροπλάνου, τι είναι αυτό το νησί, ποιος ο λόγος που τα ζω όλα αυτά ,υπάρχουν  πάντα οι "άλλοι" που με φοβίζουν και απειλούν την ηρεμία μου και όσες φόρες προσπάθησα να ξεφύγω από το νησί, πάντα έβρισκα μια κεητ μπροστά μου και της έλεγα " γου χαφ του γκο μπακ του δε αηλαντ"

και επέστρεφα και να τα  flash forward στο χρόνο, γιατί η δική μου ζωή έχει και αυτό το σήριαλ μέσα αλλά έχει και πολλά "Εγκλήματα", τα περισσότερα εναντίον μου

και επέζησα διότι μπάντ ντογκ νεβερ νταηζ.

μια φορα ενας φιλος μου χει πει καθως καναμε διαδρομο στο γυμναστηριο και λεγαμε διαφορες μαλακιες .. "δε βαριεσαι" καθε σπιτι εχει ενα "σκελετο" μεσα

ετσι ειναι οι ελληνικες οικογενειες και γενικα οι οικογενειες, "μυστικα κ και ψεματα".

Καποιες  στιγμες νιωθω  20αρης και αθωος σαν αγαπημενος  κι αλλες σαν σοφο κουρασμενο παιδι που δεν περιμενει καμια εκπληξη και  εχει δει πολλα

και οι  δυο φασεις παλευουν μεσα μου συχνα και ετσι  σωζομαι μην νομιζεις.

αλλωστε οπως και στο σηριαλ αυτο το νησι εχει καποιο μυστικο και δεν τελιωνεις ευκολα μαζι του, μαλλον δε τελιωνει αυτο ευκολα μαζι σου

και ο χρονος τρεχει, σα ποταμι που δε γυριζει πισω αλλα κατι βραδιες με υγρασιες (ε παλι τα ιδια θα λεμε) γυριζει και παρα γυριζει και ολος "ο κοσμος σου" παθαινει ενα "παγκοσμιο" μπλακ αουτ σε  μενα αυτο γινεται με μπλακ ιν.

αλλα επειδη ειμαι και αισθηματιας και ασωτος  κανω
restart και η ζωη ειναι παλι σχεδον οπως πριν με κατι απωλειες ψιλα γραμματα

παντως οποτε ακουω αυτο το τραγουδι  νιωθω μια γλυκαδα.

Αν κουραστείς απ' τους ανθρώπους
κι ειν' όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ' άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

god loves facebook and forgives

 

ειδες το facebook??αντε και στο myspace

Ένας Βρετανός επίσκοπος που ακούει στο όνομα Robert Evens έχει προσφερθεί να προσευχηθεί για όποιον πιστό του το ζητήσει

To αξιοπερίεργο είναι ότι μπορεί κανείς να του ζητήσει να προσευχηθεί μέσω τηλεφωνικού μηνύματος, e-mailή μηνύματος σε ειδική σελίδα στο Facebook (με τον τίτλο Bishop Bob’s prayers).Ο Επίσκοπος Εvens έχει δεσμευτεί να προσεύχεται καθημερινά για όλους όσους του το ζητήσουν μέχρι τις 13 Μαρτίου όπου και θα πάει στον Καθεδρικό της Πόλης του Εξετερ για να «προσφέρει» όλες τις προσευχές που του έχουν προσφερθεί. «Θέλω να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να προσεύχονται και πολύς κόσμος αισθάνεται πολύ ασφαλής με την ιδέα ότι κάποιος προσεύχεται γι’ αυτούς ή δίπλα τους.

το βρηκα στην  Lifo  και γελασα πολυ κριμα δε το προλαβα  ηταν μεχρι 13μαρτιου και ειχα τοσα να του γραψω...
 

ναυαγοσωστης

επιτελους φτωχοι??

το βρηκα σε διαφορα μπλογκς και το αντεγραψα απο το δικο μου αγαπημενο μπλογκ : αισθηματικη ηλικια

μαρεσε πολυ με συγκινησε αλλα το θεμα ειναι μπορω να γινω ξανα "φτωχος" 

με το κινητο και το remote control  στο χερι? τα goodies? τα λαπ-τοπια μου? τα αη φονια και τα αηποντια μου? τα ντελιβερι?

αρονοοο!

αα δε γινεται κυριε ξανθουλη μου

να ξαναγινουμε  αυτο που περιγραφεις υπαρχει στο ασπρομαυρο και λιγο εγχρωμο ελληνικο σινεμα, δε ζει πια και το αλικακι να μας κερασει " κρασι να αδειασει κι η μιση" και να παραγγειλει στο μπακαλι μακαρονια και φετα, δε γινεται κυριε ξανθουλη γιατι η δικια σας γενια μας κατασκευασε ετσι και  ισως και να γραφα και γω ολα αυτα με τετοια ευκολια αν τελικα ειχα κανει τοσες εκδοσεις με τοσα βιβλια και τα χα οικονομησει..

χωρις να επιτιθεμαι μαυτο το τελευταιο , ο ξανθουλης ειναι ενας απο τους πιο αγαπημενους συγγραφεις σου και τα βιβλια του μυριζουν ελλαδα και γιασεμια και χαρτινα καλοκαιρια 

διαβαστε το κειμενο

Επιτέλους φτωχοί!

Του Γιάννη Ξανθούλη*

 Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. 

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε 

πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
O Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Aλεξανδρούπολη (από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη). Σπούδασε δημοσιογραφία και σχέδιο. Aπό το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο. Aσχολήθηκε με το παιδικό θέατρο. Έγραψε και εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Σατιρικά κείμενα και θεατρικά έργα του -περισσότερα από τριάντα- παρουσιάστηκαν στο ελληνικό θέατρο. Tο 1981 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, O Mεγάλος Θανατικός. Aκολούθησαν: Oικογένεια Mπες-Bγες (1982), Tο καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα (1984), O Σόουμαν δε θά 'ρθει απόψε (1985), Tο πεθαμένο λικέρ (1987), O χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (1989), Tο ροζ που δεν ξέχασα (1991), H εποχή των καφέδων (1992), H Δευτέρα των αθώων (1994) και Tο τρένο με τις φράουλες (1996). Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, δανέζικα, γερμανικά, ισπανικά, ιαπωνικά, ολλανδικά.

alexia re-being

Η Αλεξια επιστρεφει...

οπως παντα γλυκεια, ψαγμενη, εκανε "τα ταξιδια "της και ειναι  ετοιμη , μ αυτην την αθωοτητα στο βλεμμα... και  την φωνη απο βελουδο

η πιο αναγνωρισιμη φωνη της γενιας της , τραγουδησε απο ποπ μεχρι chic corea, χατζιδακη και θεοδωρακη και μας δινει την δικια της μουσικη  

αντε περιμενουμε..

δες και ακου στο  www.rebe.com

(Re-bE for me is a very private and a very open self-dialogue.
It is a bridge that has connected me to myself, then back to others again. Anew. To my expression, my creativity, my joy, to my own truth.
Re-bE is my ''scrap paper'', my true rehearsal, my procedure for the procedure with which I became re-connected to my own.
It was a lesson and a quest for love. To re-discover love.
Love for me and love for the others.
It was a lesson on trust.
Trust first in me then back to trust for the others. Anew.

...and we are what we were so restlessly searching for... 'twas in us;
All bridges, all open doors and windows, all lack of towering walls and mazes, what kept us from loving, from being loved, from being understood.

The puzzle, that I had left half-done, un-done, that summer's day on)

η κυρια Αννα καλουτα στις ανθισμενες κερασιες

φωκιωνος περυσι

καποιο πρωι νωρις 

στο γνωστο καφε κατω απο την πολυκατοικια της

πραγματικη σταρ

κυρια καλουτα ειμαι θαυμαστης σας, ειστε απιθανη

" ωωωω ευχαριστω νεαρε μου"

"α   φχαριστω για τον νεαρος αλλα ειμαι  (χεχε) 35αρης  και βαλε ..."

" αχαχαχα  (βραχνα...)

εισαι νινι  ακομη παιδι μου..."

με κεινο το τεραστιο χαμογελο και τα απιθανα πρασινα ματια που ειχαν λαμψη απο 16 χρονω κοριτσι
Η κυρια αννα πηγε στις ανθισμενες κερασιες...χτες.

αγκαλια θαυμα

Το λεωφορείο κυλαγε στην λενορμαν ,τα βλέφαρα βαριά, τα σύννεφα γκρίζα σε παρέλαση

 Έχω καταντήσει αηδία σκεφτομαι καθώς δακρύζω και βάζω τα ρεημπαν γυαλιά του άνετου και τα νέα σουπερ νέα ακουστικά αη ποντ αηφον αηλαβγιου, να μην γινω ρεζιλι

H Αθήνα  έχει αυτή την σκόνη που σου στεγνώνει μάτια και αναπνοή αλλά τα δικά μου μάτια ακόμη υγρά.

Κοτζάμ μαντράχαλος να κλαίει , θα σκάφτεται η κύρια στο διπλανό καθισμα με το cosmopolitan  στα χεριά και μυρουδιά  hondos center.

Το σώμα μου έχει χάσει ένα κομμάτι του και είναι κει μαζί με σένα στον καναπέ που "κοιμάμαι " τα dvd  γιατί εγώ  από καιρό δε τα βλέπω με πιάνει ο ύπνος και γιατί φταίει αυτή η αγκαλιά

και να σκεφτείτε ότι είχα  αποφασίσει να πάω σε ψυχολόγο γιατί δεν κοιμόμουν με αλλά σώματα εύκολα 

Αγχωνόμουν είχα νευρa , πήγαινα στο καναπέ και την πέρναγα μόνος

και ήρθε μονο του ετσι αθορυβα απαλα   σαν θαυμα ετοιμο απο καιρο χωρίς να το καταλάβω, κοιμήθηκα  και ξανακοιμήθηκα

και καμία φορά όταν ξύπναγα χαζευα στασεις και χρρρρ

ποιος ? 
ΕΓΩ που είχα αποφασίσει πως κάπως έτσι είναι η ζωή μας μονοι και  αυτο-λυκοι  στην ουσία, και οι φίλοι μας οικογένεια.

δεν υπάρχει αυτό που είχαμε στην κάρδια μας στο μυαλό μας, αυτο πιστευα...

η τελικά μήπως υπαρχει..?
αρκει να μπορούμε να το "δούμε"

αρκεί να χουμε κάνει τα ταξίδια μας μέσα μας

πιασε ένα κοκτέιλ ursus με καιπιρινια  γιατι ετσι

ανοιξη part 2 -- athens edition

Η Αθήνα είναι χάλια όσο ζεσταίνει ο καιρός 

ο Ελληνικός ήλιος έχει " φτιαχτεί"  να " γράφει" καλυτέρα με γαλάζια νερά και νησάκια

Τι κάνεις?

φόρας  λοιπόν βερμούδα και t shirt και ξαμολάς στα σκιερά καφέ της πόλης για φρένο η φραπέ και βαλα παγωτό.

Γελάς με τους αγαπημένους και λίγο ξαποσταίνεις και ξανά προς στην λοξά τραβάς

αλλά εμείς έχουμε εκπαιδευτεί στη λοξα και δε μας τρελαίνει κάνεις

όχι αδελφέ, εμείς θα τους τρελάνουμε όχι αυτοί εμάς

άσε που ακόμη αντέχουμε 

κι όσο μας αγάπανε τόσο θεριεύουμε και δε μας νικά τίποτα

φωτιά στα σαββατόβραδα απόψε κάντε τους υπόλοιπους ν ανησυχούν με το κέφι σας
Γιατι οτι και να συμβαινει το χουμε στο dna  δε το χανουμε

αντε να εξηγησεις στον γερμανο τι σημαινει κεφι

υπαρχουν χρυσοψαρα εδω αλλα φευγουν νωρις

Στίχοι: Παναγιώτης Σπυρόπουλος
Μουσική: Μάνος Ξυδούς & Παναγιώτης Σπυρόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Σαν τα καράβια φαίνονται τη νύχτα τα νησιά
σταματημένα μεσ' στην μέση του πελάγου
Έχει η ανάσα τους μια γεύση, μια γεύση απ' τα παλιά
που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου
Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;
Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες γι' αγάπη;
Εσύ δεν έλεγες «οι άνθρωποι δε θέλουν διαταγές
από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη»;

Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία

Εσύ δε μ' έμαθες ν' αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;
Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες
Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησε μου
Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;..

Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία
Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία;

απο μικρος σιχαινομαι τις κηδειες,  τα "παρτυ" μετα τις κηδειες,τους τυπους που μιλανε για αυτους που φυγανε, τα δακρυβρεχτα " καλο ταξιδι μανο" και τα λοιπα αν και να σας πω την μαυρη αληθεια μου ειναι πολυ κλαψιαρης ο ασωτος

Επισης να σας πω την δευτερη μαυρη αληθεια μου δεν ημουν και τρελλος φαν του Μανου Ξυδου γιατι εχω αδυναμια μονο σε γυναικειες φωνες απο ελληνες καλλιτεχνες και συμφωνω μαυτο που ειχε καποτε δηλωσει η Αρλετα, οτι τα τραγουδια πρεπει να ειναι μονο ερωτικα..

αλλα ο τυπος αυτος και Πυξ-λαξ εχουν  γραψει μερικα απο τα τραγουδια αυτα που λαμπουν και θα λαμπουν μεσα στην ομιχλη της μετριοτητας και  τ αγαπω

 

H υπεροχη κυρια Τζενη

Σε μια εκπομπή  πρωινή καθώς έπινα τον καφέ μου είδα την Τζένη Βανου

Σεμνή γλυκεία ευαίσθητη ευγενική και εύθραυστη με ντύσιμο απλό και χαραγμένος χρόνος στο βλέμμα της.

Μια γυναίκα αφιατσιδωτη χωρίς μποτοξ και υπερτονισμένα χείλια όπως άλλες στην ηλικία της

ρωτήθηκε για πολλά και ένα απ αυτά ήταν η θέση της για την εθνική Τζούλια

Και είπε με σεμνότητα :

ποια είμαι εγώ που θα κρίνω το κορίτσι, μονό ο θεός,,, ξέρετε από τις πιο δύσκολες σχέσεις στη ζωή μας πιο δύσκολες κι από τον ερώτα είναι αυτές του γονιού με το παιδί

και κει δάκρυσε

Γιατί αυτή η γυναίκα είναι μια μεγάλη σταρ και ας μη το κατάλαβε ποτέ

Γιατί με την φωνή της θα μπορούσε να κάνει απέραντη καριέρα αλλά έμεινε στην Ελλάδα

Δεν τραγουδά πια, άνοιξε ένα ψιλικατζίδικο και είναι   μια χαρά..

Κύρια Τζένη Bάνου είστε υπέροχη

στην σχισμη των ονειρων , απροσδοκητα

και κει που εκανα βολτες στo blogoχωριο

και "ανοιγα" παραλληλα και αλλες σελιδες με facebook  τους κολητους μου που  "το χουν καψει" το farmville που ποτε δε καταλαβα γιατι το παιζουν καπου πετυχα αυτο το τραγουδι και "στανιαρα"

ενα μαγικο τραγουδι που οποτε και να το ακους σε ταξιδευει

μια φωνη εντιμη στις επιλογες της χωρις εκπτωσεις  

Στίχοι: Γιώργος Ζήκας
Μουσική: Γιώργος Ζήκας
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Ελαφρώνει το σώμα
ο ύπνος ο αμέριμνος
Και κοχύλια γεμίζει
τώρα η έρημος

Απροσδόκητα μπήκες
στη σχισμή των ονείρων μου
Και του αγγέλου το σώμα
κουλουριάζεται γύρω μου

Κύμα το κύμα
η πέτρα λιώνει
του ονείρου η αύρα
μας ενώνει

Τρεμοπαίζει η σιωπή
πριν χαθεί η σελήνη
Και του αγγέλου τα δάκρυα
ανεμώνες και κρίνοι

Το παράδοξο θαύμα
την ψυχή δυναμώνει
ένα όνειρο απλά
πως μπορεί και μας σώνει

 

καθε λεξη ενα μικρο διαμαντι, μια εικονα για ταξιδι στο δικο σου ονειρο

40 κυματα πιο περα.

η καλύτερη στιγμή της διαδρομής είναι αυτή η ώρα που μέχρι να χαθεί ο ήλιος πίσω από το βουνό σε τυφλώνει, σε τυφλώνει και συ το δέχεσαι ηδονικά και χωρίς αντίσταση, 

πάντα σταματαω  τη μηχανή όταν την πετυχαινω αυτή τη στιγμή και κλείνω τα μάτια.

και το σκοτάδι μέσα από τα κλειστά βλέφαρα Ξανοίγει, έχει χρώματα, γραμμές με διάφορα σχήματα σαν περνάς σ άλλη διάσταση  για δευτερόλεπτα , και νιώθεις αυτή τη  γλυκεία ζεστή του ήλιου λίγο πριν δύσει

κι ύστερα ,, μα δεν υπάρχει ύστερα....

υπάρχουν  μονό 40 κύματα    και καμία  κατοστάρια μέρες πιο μακριά ένας πλανήτης που με περιμένει...

(συνεχιζεται.)

ειναι κατι υγρασιες

Είναι κάτι "υγρασίες" που όσο και να τις  ξύνεις καλά, όσο και να τις στοκάρεις και να τις περνάς φρέσκια μπόγια, πάλι ξανακάνε  γιατί η υγρασία ο καιρός, οι βροχές μέσα δε σταματάμε, οι συννεφιές δε βοηθάνε και ο ήλιος ζεσταίνει δυνατά μονό το καλοκαίρι που κρατά πάντα λίγο

Μια απ αυτές βγήκε σήμερα ξανά, κι όσα χρόνια κι αν περάσουν θα βγαίνει, το πιστεύω αυτό

Πατερα είναι το υλικό τέτοιο, και όσο πλησιάζουμε στην ηλικία που έφυγες έτσι ξαφνικά   και νωρίς και ούτε που προλάβαμε να αρχίσουμε, τόσο νιώθω μέσα μου ότι και γη και ο αδελφός μου  κάνουμε μαθηματικά τα ιδία λάθη, λες και έχουμε προγραμματιστεί έτσι

Δε ξέρω τι γιους ονειρευόσουν να χεις αλλά κάναμε ότι μπορούσαμε , και γη αν με ρωτούσες θα θελα να χα παντρευτεί να χα κάνα παιδάκι και να μην ήμουν άσωτος, αλλά είπαμε είναι το ύφασμα τέτοιο , μετατροπές δεν επιτρέπονται.

Οι φίλοι μου ζουν τις ήσυχες σωστά προγραμματισμένες ζωές τους και μείς" μονοι και ερημοι " καουμποηδες παλέψαμε να κρατήσουμε αυτά που  αφησες και που οι άλλοι είχαν δεδομένα  και τα καταφέραμε αλλά κουραστήκαμε νωρίς.

Σήμερα νιώθω πολύ κουρασμένος , επιτρέπεται που κ που να νιώθω κουρασμένος έτσι ε? 

παντως να ξερεις κανω οτι μπορω ε..

δε πληρωνω δε πληρωνω

"...Να κατατεθεί ο μισθός του, του μηνός Απριλίου στο Λογαριασμό Αλληλεγγύης ζήτησε από τον αντιδήμαρχο Οικονομικών Ν. Βαφειάδη, ο Δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, ανταποκρινόμενος στην επιστολή - αίτημα του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου για συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στην πανεθνική εκστρατεία για την απόσβεση του δημόσιου χρέους..."

να τώρα άκουγα και το εξωγηηινακι  Takis_x(imerologiakatastromatos.blogspot.com)στην εκπομπή από τον πλανήτη του ( www.indiegroundradio.com) κάθε πέμπτη στις 8 να κάνει αναφορά σ αυτό και γέλασα

ρε-άστα-διαλα ρε που θέλετε και να κάνουμε κατάθεση για να αποσβηστεί το δημόσιο χρέος σας

πολύ θράσος έχετε, που φάγατε ένα σωρό και μας"πηδατε" κάθε τόσο με έκτακτες εισφορές και φόρους και έλεγχο βιβλίων και αυξήσεις και έμμεσους φόρους

ευτυχώς που δε καπνίζω και οι υπόλοιποι κοφτε το κάνει κακό στο δέρμα χάχα

όσο για τον Κακλαμάνη ας μην τον κατέθετε τον μισθό του  εκεί , ας έκανε κάτι πιο χρήσιμο για την ανάπλαση της ομονοίας , μιας πλατειας που πέθανε από καιρό, μαζί με τα παιδιά ενός κατωτέρου θεού που ζουν στην δικια τους διάσταση και είναι σε αποστολή αυτοκτονίας..

Ας έκανε μια συμβολική κίνηση αν ήθελε να κάνει κάτι χρήσιμο, έτσι κι αλλιώς για την δημοτικότητα του νοιάζεται όχι για το δημόσιο χρέος., έτσι κι αλλιώς μ ένα μισθό δε σώζεται τίποτα

Τα κλέβετε που τα κλέβετε ρε κοπελιές μη μας υποτιμάτε κιόλας

Που λέτε η ομόνοια πέθανε από καιρό, και τώρα που την θυμάμαι  με τον δρομέα  και την θεωρούσα κάτσατε, τώρα πια αναπολώ αυτό το ωραίο κιτς , φαντάσου εε

Και θα το γράψω  ξανά ,μέρα με τη μέρα και το υπόλοιπο κέντρο πεθαίνει, Εξάρχεια Βικτώρια κυψέλη Παντελεήμονας , πεθαίνουν  από βρωμια, κλέφτες κι αστυνόμους, 

Οταν λεμε αστυνομους ξέρετε αυτά τα παιδάκια στους δρόμους που ούτε αγγλικά δεν ξέρουν στο κέντρο μιας πόλης και που γενικά δεν ξέρουν  δεν απαντούν,,,

Βεβαία ξέρουν να χρησιμοποιούν το όπλο όπως τότε μικρά που παίζαμε

έτσι με τέτοια ευκολία

Αθηνά δε μου λείπεις, κι όταν ζω εκεί, μου λείπει η Αθηνa 15 χρόνια πριν κι ας μην είχε μετρό και τραμ , είχε μια άλλη ενεργεια

από την Αθήνα πια μου λείπουν οι φίλοι μου 

όταν έρχεται το καλοκαίρι δε λέει να ζεις Αθήνα

εδω ο δρομεας οπου και να μπει σ αυτη τη πολη εχει παντα αυτη την κινηση, "φευγω αδερφιααααα ..."

μαρεσει ο κωνσταντινος και για καποιο λογο τον εχω συνδιασει με την αθηνα οπως την ανακαλυπτα οταν ημασταν 20 η εκει περιπου

κατι ησυχα βραδια

μα τι έχω πάθει

ούτε το νέο επεισόδιο  του λοστ θυμήθηκα να κατεβάσω που βγαίνει κάθε τέταρτη ξημερώματα στο διαδίκτυο

κολαω στις φωτογραφίες από την Ύδρα και την Σκιάθο

η μια μετά την άλλη  φτιάχνουν ένα τανιες μικρού μήκους  από τόπια χαμογελα φατσες και πόζες με υποτίτλους στα κινέζικα

κάτι συμβαίνει μέσα μου

κάτι πολύ "ύποπτο και σκοτεινό" , πλακα  κάνω απλά έχω άλλες προτεραιότητες και βιβλία αδιάβαστα που με περιμένουν μήνες να τα διαβάσω

Η βιβλιοθήκη μου μοιάζει με παιδική χαρά  χωρίς κηδεμόνες ,για βιβλία .

έχω αδυναμία στους νέους έλληνες συγγραφείς και το ψάχνω έτσι  αυτή τη φάση

φυσικά εννοείται ότι την μεγαλοβδόμαδα είχα λιώσει τον Παπαδιαμάντη 

έχω ηρεμήσει απίστευτα ,

ναι το νησί παρέχει μια ποιότητα ζωής, όπως λέει και ένας γνωστός μου

το κακό είναι ότι δεν έχω μάθει ακόμη να διακτινιζομαι και βρίσκομαι στην Αθηνα για κάποιες ώρες , γιατί η ζωή χωρίς εσένα είναι ...θα ειναι

α!! και παρότι έχω αδυναμία στους νέους έλληνες συγγραφείς λέω να αρχίσω απόψε με τον  Ξανθουλη που ανακάλυψα στην εφηβεία με κεινο το βιβλιαρακι " το καλοκαιρι που χαθηκε στο χειμωνα"

Η  "Κωνσταντινούπολη των άσεβων φόβων" είναι κει ένα χρόνο σχεδόν διπλα από το κρεβάτι στο κομοδίνο και απόψε θα το αρχίσω

αντε διαιτα τωρα

Ειμαι κουρασμενος απο το βαψιμο της μερας κι ανοιγω τηλεοραση

Λαζοπουλος,

πωπω πόσο τον βαριέμαι και συμφωνώ απόλυτα μ αυτό που ειπώθηκε για την πάρτη του

"....Τηλεοπτικά είναι ένας Ροβεσπιέρος ένας σύγχρονος Σπάρτακος που ζητά από τους δούλους της σύγχρονης Ρώμης να τα βάλουν με τους πανίσχυρους συγκλητικούς ενώ στην προσωπική του ζωή κάνει παρέα με όλους αυτούς τους ισχυρούς, που κατακεραυνώνει...."

απορώ πως κάνει τέτοιες ακροαματικότητες, αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σ αυτόν και την Ντενιση η τη Σαρρή που καυτηριάζει προτιμώ τις δεύτερες, είναι έντιμες αυτό που ουλάνε , δε δήλωσαν ποτέ ταλαντούχες και έχουν ένα κόσμο που τις ακόλουθει με τον να είναι αυτό που είναι, όχι να παριστάνουν κάτι άλλο.

και κλείνω τον ήχο βάζω  μουσική από το  τοπικό ράδιο   

τα βράδια στο νησί είναι ήσυχα

έχει υγρασία και σιωπή, κάνα σκυλί από μακριά ακούγεται

Στα σοκάκια μυρίζει φρέσκια μπόγια από τα μαγαζιά που ετοιμάζονται για την σεζόν, ο κόσμος μιλά για τη Τζούλια και τη κρίση,

Ο έλληνας έχει και χιούμορ και πλακά και ότι και να συμβαίνει  το φιλτράρει με μπόλικο χιούμορ και θα επιζήσει

τόσα περάσαμε ως λαός  

κακό σκυλί never dies, θα αντέξουμε...

έρχεται ένα μεγάλο δύσκολο φωτεινό καλοκαίρι και γουστάρω να μην  μιζεριασουμε αυτά που ακούμε γύρω μας .

άνθρωποι χάνονται σκοτώνονται στους δρόμους πηγαίνοντας για Πάσχα και δεν επιστρέφουν ποτέ σκοτώνονται από κροτίδες έτσι για χαβαλέ, 

Την υγεία μας να χουμε που λέει κι απόλυτη ηρωίδα μανά μου, γιατί ως γνωστόν κάθε ελληνικό σπίτι έχει μια απόλυτη ηρωίδα, την μανά του σπιτιού

άντε δίαιτα τώρα